Μαγκιά είναι...

Να ζείς τη Ζωή που εσύ έχεις επιλέξει

Να ακολουθείς το δρόμο που εσύ χάραξες

Να ορίζεις εσύ τις αποφάσεις σου

Να μην αφήνεις να γίνεσαι άθυρμα στις ορέξεις των άλλων

Να υπερασπίζεσαι τις απόψεις σου και να ΄σαι έτοιμος να πληρώσεις αν χρειαστεί

Να ξέρεις τι θέλεις

Να μην παίζεις με τις ψυχές των άλλων

Να λες και να εννοείς,κι όχι «έπεα πτερόεντα»

Να μπορείς να κλαίς αληθινά

Να μπορείς να λες «σ΄αγαπάω» και να το πιστεύεις

Να λες «δεν γουστάρω» κι έτσι να ΄ναι

Να είσαι κάθε στιγμή εσύ κι όχι να να συμπεριφέρεσαι
ανάλογα με το ποιος είναι δίπλα σου

Να βάζεις στόχους και να τους πετυχαίνεις

Να μπορείς να λες «αντίο» κοιτώντας τον άλλον στα μάτια

Να μην χρησιμοποιείς ανθρώπους για αλλότριους σκοπούς

Να είσαι συνειδητοποιημένος

Να είσαι ο εαυτός σου κι όχι αυτό που ο άλλος περιμένει να είσαι

Να μιλάς με αλήθειες και να τις φανερώνεις,όχι να τις συγκαλύπτεις

Να μπορείς να θυμάσαι,κι όχι να ξεχνάς επειδή έτσι σε συμφέρει ή κάποιοι σου το υπαγορεύουν

Να έχεις δική σου κρίση και να μην υϊοθετείς λόγια τρίτων

Να κρατάς την ψυχή σου καθάρια και να μην την ξεπουλάς

Να πιάνεις πάτο μα να βρίσκεις το κουράγιο να ξανανεβείς στην επιφάνεια

Να βαδίζεις μαζί με τη Ζωή κι όχι να τρέχεις να την προλάβεις


Ειδάλλως,

Τσάμπα μάγκας

(και γεμίσαμε από τέτοιους)

Ήχος ακατάληπτος

Κρύβεσαι στα πιο σκοτεινά μου όνειρα
Μέσα στις φωτεινές μου νύχτες
Σκιά που να εισβάλλει παραφυλά
Απρόσκλητη μέσα στη σκέψη μου
Αγία και δαιμονική συνάμα

Παλεύω με την υποψία της ανάγκης σου
Ξορκίζω το άηχο όνομά σου
Στην πυρά το ρίχνω να καεί
Φυλακίζοντας το δάκρυ της ανάμνησής σου
Ρομφαία δίκοπη που στα δύο με ξεσκίζει

Κλείνω στη χούφτα μου ό,τι
Δικό σου μου απόμεινε-
Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία,ένα χαρτάκι που έγραψες πως μ΄αγαπάς-
Ιχνηλατώντας την παρούσα απουσία σου
Απροσδιόριστα θνησιγενής και απροσπέλαστη

Αφουγκράζομαι τη σιωπή σου
-τι παράδοξο-
Ακούω να μιλάει με τη φωνή σου
Ήχος ακατάληπτος,σε ρυθμό βυζαντινό
Ανοίκεια οικείος,λήθη προστάζει
Ζωγραφίζοντας την κραυγή της ηδονής
που σου γεννάει ο τρόμος


Κι εγώ προσκυνητής της άγιας χώρας
Και των χωμάτων σου, μένω πιστή
Θεραπαινίδα και ιέρεια των ανόσιων παραγγελμάτων σου
Λίγο πρίν ο ασκός του αιόλου ανοίξει
Και σκορπίσει στα πέλαγα το λαβύρινθο
ιδανικών φαντασιώσεων και παρερμηνευμένων ονειρώξεων

Κοφτερό μαχαίρι ανακυκλούμενων συναισθημάτων
Που σύρθηκαν στην άσφαλτο μιας άνοστης
και υποχθόνιας καθημερινότητας

Σαν άλλος Ιούδας

Επιστροφή στο σπίτι ξημερώματα.Η μέρα έχει αρχίσει ήδη να προβάλλει.Έχεις μια μελαγχολία στο βλέμμα.Γυρνάς νευρικά τους σταθμούς του ραδιοφώνου.Δεν μιλάς.Βάζεις cd.Σε κλάσματα δευτερολέπτου το πετάς.Ξαναγυρνάς στο ραδιόφωνο.Γυρνάς με κοιτάς.Χαμογελάς.Λυπημένα.Σου σφίγγω το χέρι.Απότομα βάζεις πέμπτη και πατάς γκάζι.Κοιτάζω το κοντέρ.140 γράφει.Μα δεν φοβάμαι.Σε εμπιστεύομαι.Μ΄αρέσει η ταχύτητα εξάλλου

Ακούς αυτό το τραγούδι.Γυρνάω σε κοιτάω.Σταματάς απότομα στην άκρη του δρόμου.Ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό σου.Μη μιλάς,σου λέω.Ξέρω το γιατί.Σε παίρνω αγκαλιά.Κλαις όλο και πιο πολύ.Με λυγμούς.Σου θυμίζει πολλά.Όπως και μένα.Ζητάω να αλλάξω σταθμό.Το αρνείσαι.Το πουκάμισό μου μουσκεύει.Σε σφίγγω πιο πολύ.Κλαίω κι εγώ μαζί σου

Πρίν δυό χιλιάδες χρόνια και κάτι,ο Ιούδας με ένα φιλί πρόδωσε τον Δάσκαλο του για τριάντα αργύρια.Το μετάνιωσε.Και βρήκε,ίσως,το τέλος που του άξιζε.Δυό χιλιάδες χρόνια και κάτι μετά,ο Ιούδας ζει πάντα ανάμεσά μας.Ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει.Το φύλο του αλλάζει κατά καιρούς.Και το πρόσωπό του.Δεν προδίδει πια για τριάκοντα αργύρια.Η αμοιβή του εξοφλείται διαφορετικά.Ο τρόπος της προδοσίας του διαφέρει κι αυτός.Πότε με ένα φιλί.Πότε με λέξεις.Πότε με ένα νεύμα.Άλλοτε με ψέματα.Κι άλλοτε με σιωπή

Δεν τον ξεχωρίζεις εύκολα πια.Ξέρει πολύ καλά να κρύβεται.Σε ξεγελάει.Τον εμπιστεύεσαι.Του δίνεσαι.Του ανοίγεσαι.Τον ερωτεύεσαι.Τον αγαπάς.Αξιοσέβαστος και καθόλα ειλικρινής.Έντιμος και αδέκαστος.Χρησιμοποιεί όμορφες λέξεις.Δείχνει σιγουριά για όσα λέει και όσα αισθάνεται.Υπόσχεται και διεκδικεί.Όσο έμπειρος και να είσαι,την πατάς.Για χάρη του στα άκρα μπορείς να φτάσεις.Τον ονομάζεις δικό σου.Καταδικό σου.Άνθρωπό σου.Ακόμα κι όταν καταλάβεις την προδοσία του,τον συγχωρείς.Του δίνεις μια νέα ευκαιρία.Για να μετανιώσει.Και να φερθεί με ειλικρίνεια.Όχι για να φερθείς μεγαλόψυχα και να τον κάνεις να αισθανθεί άσχημα για όσα σου έκανε.Μα γιατί τον αγαπάς.Και όταν αγαπάς,ξέρεις να συγχωρείς.Και να μην καταδικάζεις

Σε πουλήσανε με μια φτηνή δικαιολογία.Με ένα φιλί.Με μια παθιασμένη αγκαλιά.Λέγοντάς σου πως ποτέ δεν θα σε ξεχάσουν.Ό,τι και να γίνει.Η επόμενη μέρα σου απέδειξε τα αντίθετα.Διασυρμένος και γυμνός ανεβαίνεις τον Γολγοθά σου,με το σταυρό σου στον ώμο.Δεν αντέχεις.Κάθε λίγο πέφτεις.Λυγάς.Αναρωτιέσαι γιατί εσύ.Γιατί σε σένα.Γιατί μ΄αυτόν τον πούστικο,μου είπες,τρόπο

Δεν ξέρω να σου απαντήσω.Βλέπεις κι εγώ κάποιες απαντήσεις ακόμα τις ψάχνω.Αλλά όλο και πιο συχνά τις τελευταίες μέρες αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο.Να αναλώνεσαι σε άσκοπες σκέψεις.Να προσπαθείς να βρεις τα πως και τα γιατί.Ακόμη κι αν τα βρεις,τι θα αλλάξει;Η προδοσία πάντα εδώ θα στέκει σαν μια αναπόφευκτη πραγματικότητα.Για να σου υπενθυμίζει πως στη ζωή σου θα έχεις να κάνεις και με Ιούδες.Που σε ξεπουλάνε έναντι πινακίου φακής.Για τριάκοντα αργύρια.Για να ζήσουν αλλιώς.Για να αποφύγουν την πραγματικότητα και τις αλήθειες που συνεπάγεται.Για να επιβεβαιώσουν την αμφισβητούμενη εικόνα τους.Για να αποδείξουν την ανύπαρκτη μαγκιά τους.Για να αποφύγουν τη βάσανο των διλημμάτων

Μπορεί ο Ιούδας να φιλάει υπέροχα.Να μιλάει όμορφα.Να στέκει αγέρωχος και να πουλάει έρωτα.Μπορεί και να μέμφεσαι τον εαυτό σου γιατί τον άφησες να σε ξεγελάσει.Ξέρω πως πονάει.Πάντα θα σε πονάει η προδοσία.Όπως και μένα.Ίσως κι εγώ άθελά μου να έχω γίνει Ιούδας κάποτε.Το ψάχνω.Με ψάχνω.Μα δεν το έχω κάνει εν γνώσει μου.Για τούτο είμαι απολύτως βέβαιη.Δεν υποσχέθηκα και δεν τήρησα.Δεν αγάπησα και την άλλη μέρα το ακύρωσα.Δεν αναίρεσα τα όσα είπα.Δεν μετάνιωσα για όσα αισθάνθηκα ή όσα έδωσα

Μα ξέρεις κάτι;Θα΄ρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα ανταμειφθούν με το ίδιο νόμισμα.Θα πληρώσουν για όσα έκαναν.Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.Γιατί η αδικία πληρώνεται με το ίδιο νόμισμα.Όπως και η προδοσία.Η μικροψυχία.Η έλλειψη σεβασμού

Και τότε θα πονέσεις,ίσως,πιο πολύ.Γιατί παρόλα τα όσα υπέστης,δε θέλεις την ανταπόδοση.Μπορεί πάνω στο θυμό σου να το εύχεσαι,μα βαθιά μέσα σου,ξέρεις πως δεν το επιθυμείς.Γιατί διαφέρεις απ΄αυτούς.Γιατί δεν μπορείς να συγκριθείς μαζί τους.Γιατί η ψυχή σου είναι έτσι φτιαγμένη που δεν χωράει στα δικά τους καλούπια.Στα δικά τους μέτρα και σταθμά

Γιατί στην τελική

Κάποτε τους αγάπησες

Κι ό,τι αληθινά αγάπησες

Ξέρεις και να το τιμάς

Έστω κι αν δεν το αξίζει

Κι ας σου (μου) πούλησαν ακριβά τον Έρωτα

" Όμορφα" ψέματα

Όμορφα…

λόγια.πράξεις.συναισθήματα.μοιράσματα.αγγίγματα ψυχής.ξημέρωμα δίπλα σε σώμα αγαπημένο.ερωτήσεις που απαντήσεις γυρεύουν.καταθέσεις ζωής.εμπειριών.συναπάντημα σκέψεων.ταύτιση απόψεων.νυχτέρια υποσχέσεων.μερόνυχτα στο κόκκινο.ανύπαρκτες άμυνες.μέθεξη ευτυχίας.γνώση του άλλου.ανεξήγητη έλξη.γη της επαγγελίας.αδιαίρετες κι ιδανικές πορείες.σχεδιασμοί παρόντος και μέλλοντος.σκιές που εξαφανίζονται.κραυγές ηδονής.ξεγύμνωμα εγωισμού.απαντοχές θάρρους.απάρνηση αυτοελέγχου.αμοιβαίο πάθος.ανακάλυψη χαμένου παραδείσου.φλεγόμενα πάθη.απρόσμενες εκπλήξεις.πνοή αμοιβαιότητας.ειλικρινή συγγνώμη.ανυπότακτος χρόνος,άχρονος.ένοχη αθωότητα.όμορφα όνειρα

Στιγμές που κάποτε για αληθινές έμοιασαν.Τις πίστεψες

Μα...

Όμορφα ψέματα ήταν

Και υποκρισία

Κι ό,τι άλλο σου πουν

Ψέμα θα είναι κι αυτό

Και αηδίασα τα ψέματα πια.Και την κατάντια όσων, τάχα μου ,αληθινά μιλάνε

«Το ψέμα.Η στυγνότερη αυτοκρατορία πάνω μας».Μα έλα που έτσι γινόμαστε κοσμοκράτορες,ηγεμόνες και άξιοι θαυμασμού;
Και αυτή είναι μια ηδονή που δύσκολα απαρνιέσαι
Να είσαι σημαντικός μέσα στην ασημαντότητά σου…

υ.γ 1. αφιερωμένο στη Σ.,τη Ν. και τη Ρ. Για την αυθεντικότητά τους
υ.γ 2. Και σε όσους απόμειναν γνήσιοι και αληθινοί εραστές και ακόλουθοι της Αλήθειας

Αμνήμων Μνήμη

Μνήμη…

Επιλεκτική

Κατά συνθήκην

Επιβαλλόμενη

Υποβαλλόμενη

Αδύναμη

Μνησίκακη

Αβέβαιη

Αγνώμων

Αινιγματική

Αλλοιώσιμη

Άστοργη

Δωροδοκούμενη

Ευμετάπειστη

Αήθης

Ευνουχισμένη

Υπόλογη

Αλαζονική


Αμνήμων Μνήμη

Διλήμματα(;)

Δίνεις ή παίρνεις;

Νοιάζεσαι ή αδιαφορείς;

Δέχεσαι ή απορρίπτεις;

Σιγουριά ή ρίσκο;

Έρωτας ή πήδημα;

Καλός ή κακός;

Αγάπη ή μίσος;

Παιδί ή ενήλικας;

Γέλιο ή κλάμα;

Αγνώμων ή ευγνώμων;

Άγνοια ή γνώση;

Έμπειρος ή αδαής;

Αδέκαστος ή πουλημένος;

Δύναμη ή αδυναμία;

Ένοχος ή αθώος;

Αλαζονεία ή ταπεινότητα;

Ψέμα ή αλήθεια;

Πίστη ή απιστία;

Μωρία ή ευφυία;

Μένεις ή φεύγεις;

Γενναιόδωρος ή φειδωλός;

Εκδίκηση ή ανεξικακία;

Μυαλό ή καρδιά;

Φίλος ή εχθρός;

Πρόσωπο ή προσωπείο;

Αίνιγμα ή βεβαιότητα;

Ελευθερία ή εξάρτηση;

Παρουσία ή απουσία;

Ελπίδα ή απόγνωση;

Παραίτηση ή δράση;

Μνήμη ή λήθη;

Φυγόμαχος ή πολεμιστής;

Εδώ ή αλλού;

Αυτόφωτος ή ετερόφωτος;

Κραυγή ή σιωπή;

Ειλικρινής ή υποκριτικός;

Αυθεντικός ή δήθεν;
……………………………………………

Διλήμματα αλήθειας.Ψεύδους.Υπεκφυγής.Παραπλάνησης.Άρνησης

Κατά συνθήκην ή εν ανάγκη

Ουσιαστικά ή ανύπαρκτα

Μα πάντα διλήμματα

Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε πως είναι….

Σαν κόκκινο κρασί

Άρωμα νυχτιάς πανσέληνης.Μνήμες ξυπνάει.Παρελθόντος.Και μέλλοντος.Μα έχει μνήμη το μέλλον;Έχει.Αρκεί να τη θυμάσαι.Να την αναγνωρίζεις.Να την αγκαλιάζεις.Να την αγαπάς
Χρώματα μιας άλλης εποχής.Που βάφουν τις λέξεις.Τις στιγμές.Τα όνειρα.Τους ήχους.Τις σιωπές.Όσα έζησες.Κι όσα θα ακολουθήσουν

Βλέμματα μελαγχολικά.Βαθιά.Που ΄χουν κάτι το ανοίκεια οικείο.Όταν χάνονται.Όταν τίποτα δεν περιμένουν.Όταν άρνηση ζωγραφίζουν.Βλέπεις όμως τη σπίθα που είναι έτοιμη να ανάψει πυρκαγιές.Να ελπίσει ξανά.Να ονειρευτεί πάλι και πάλι.Γιατί κουράστηκαν απ΄την ανεστιότητα.Και ψάχνουν πάλι σε καινούργια ταξίδια να ανοιχτούν

Νύχτες παράξενες.Αλλόκοτες.Παιχνιδίζει το μυαλό και σαν άλλος Οδυσσέας ψάχνει την Ιθάκη.Την ακριβοπληρωμένη και μοναδική πατρίδα.Τη χώρα των ονείρων.Του ανέφικτα εφικτού.Ταξιδευτής της Ζωής και των στιγμών της.Αρκεί να τις ζεις.Με κορμί.Και ψυχή.Μαζί και με τα δυό.Κι ας σε πλανέψουν οι Σειρήνες.Κι ας κινδυνέψεις από Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες.Το ταξίδι,λες,έχει σημασία.Γιατί σου δίνει εμπειρίες.Μετράς κέρδη και ζημίες.Σε ανακαλύπτεις

Υψώνεις άμυνες.Τείχη περιβάλλεις εαυτόν.Το κάστρο σου οχυρώνεις και το στρατό σου ετοιμάζεις.Την πολιορκία να αποφύγεις.Την άλωση φοβάσαι.Τρέμεις μη και το ίδιο λάθος κάνεις.Κείνο που σου στοίχισε την χώρα σου.Την πατρίδα σου.Τον εαυτό σου τον ίδιο.Την πλάνη φοβάσαι.Τους δούρειους ίππους. «Η Πόλις εάλω» ψιθύρισες μια βραδιά κι ορκίστηκες ποτέ ξανά. «Τετέλεσται» ακούστηκε μια κραυγή να βγαίνει απ΄τα σπλάχνα σου.Μα τότε κατάλαβες πως όλα άρχιζαν ξανά.Γιατί έπρεπε πατρίδα ξανά να σ΄ονομάσεις

Σκιές σε κυνηγούν.Δεν τους ξεφεύγεις.Δεν το μπορείς ακόμα.Εφιάλτες στοιχειώνουν τα πιο ωραία όνειρά σου.Γιατί ακόμα βλέπεις τέτοια.Μόνο που ανολοκλήρωτα μένουν.Γιατί δεν πιστεύεις.Πως το μπορείς να δραπετεύσεις απ΄ό,τι δέσμιο σε κρατάει.Είναι μακρύς ο δρόμος το εγώ σου να οριοθετήσεις πάλι.Δάκρυ απαιτεί και πόνο.Αίμα ζητάει για αντάλλαγμα.Λύτρο και εξαγορά του χρόνου σου.Του πραγματικού σου χρόνου.Προσωπικό ξόδεμα και βουτιά στα θέλω σου.Στα όσα αντέχεις.Δέχεσαι.Απορρίπτεις.Μπορείς.Ελπίζεις.Να σ΄αγαπάς.Τότε το παιχνίδι θα κερδίσεις

Γκρίζο το χρώμα σου.Μισοάδειο το ποτήρι.Δεν ξέρεις που ανήκεις.Στο ενθάδε ή το επέκεινα;Στο τώρα ή το χθές;Κοίτα το αύριο πως ανοίγεται μπροστά σου.Όχι απότομα όμως και τυφλωθείς απ΄του ήλιου τις αχτίνες.Γιατί δεν έχεις συνηθίσει στο φως.Σ΄αυτό που όλα τα μεταμορφώνει.Που όλα τα κάνει να μοιάζουνε αλλιώς.Που τα ξαναβαπτίζει.Και τα επαναπροσδιορίζει


Κόκκινο το χρώμα.Του Έρωτα.Της Αγάπης.Του Πάθους.Της Πληγής.Του Πόνου.Του Αίματος .Της Ελπίδας.Της Προσμονής


σαν ένα κρασί Merlot…

(οι λέξεις σου,πάλι η αφορμή...)

Ανήλικες νύχτες

Νύχτες ανήλικες ζωγραφίζουν την άρνηση της ενηλικίωσης.Ψιθυρίζουν λέξεις.Δημιουργούν εικόνες.Ονειρεύονται πανσέληνες αποδράσεις.Βαδίζουν αποφασιστικά στο παρόν,αγνοώντας το μετά.Δοκιμάζουν όρια κι απαντοχές.Σέβονται και αποδέχονται.Απωθούν και επαναφέρουν μνήμες

Γελούν και ερωτεύονται.Συλλαβίζουν όνειρα και επιθυμίες.Απογοητεύονται κι ελπίζουν ξανά.Φωτίζουν σκιές και ανακαλύπτουν οάσεις στην άνυδρη έρημο.Ξαναγεύονται την χαμένη χαρά τους,τη χαμένη γεύση τους.Εισχωρούν στη σιωπή ,πίσω από τις λέξεις,πίσω από το βλέμμα και τον ήχο της φωνής.Ζητούν απαντήσεις,θέλουν σκοπό,διψάνε για αλήθεια.Ξορκίζουν τον τρόμο του εσώτερου κενού και επιλέγουν ελευθερία.Ακόμη και την ελευθερία στο λάθος.Αγκαλιάζουν το δικαίωμα στην αποτυχία.Αγαπούν τα πάθη,τα λάθη και τις αδυναμίες τους.Αλητεύουν στην αθωότητα και υπολογίζουν στο θαύμα

Εμπνέουν και εμπνέονται.Κυνηγούν την ένωση.Χτίζουν εαυτούς.Μοιράζουν και μοιράζονται.Δραπετεύουν από τα επιφανειακά και βγάζουν τη γλώσσα στους φόβους τους.Τσαλαβουτούν στην ιερότητα μιας ανόσιας στιγμής και την καθαγιάζουν.Σιωπούν για να ακούγονται.Διακονούν τον Έρωτα και εισδύουν στην ανορθόγραφη ορθογραφία του
…………………………………………………………………

Νύχτες ανήλικες που έχουν κάτι το ενήλικα παιδικό.Απεκδυόμενες προσωπεία και ευαγγελιζόμενες αναπνοές Ζωής.Συνεπαρμένες και ταυτόχρονα αναποφάσιστες.Φλεγόμενες και αινιγματικές.Ώριμες μέσα στην ανωριμότητά τους και εξομολογητικές.Κεντούν ψυχές και καθρεφτίζουν αφυπνιζόμενες επιθυμίες

Φωτισμένες με κεριά και αναθήματα αγαπημένων ήχων

Όπως αυτόν ενός αναπτήρα Zippo…

Δυό μέρες,δυό νύχτες

Δυό μέρες.Μέσα στη νύχτα

Δυό νύχτες.Μέσα στη μέρα

Να δίνεις.Να δίνεσαι

Να παίρνεις.Να αφήνεσαι

Να ψιθυρίζεις.Να αφουγκράζεσαι

Να ζεις.Να μαθαίνεις

Να ελπίζεις.Να ανασταίνεσαι

Να αγγίζεις.Να γεύεσαι

Να μεθάς.Έρωτα και ηδονή

Να ακούς.Ανάσες και ήχους

Να ψάχνεις.Να γράφεις

Σε κορμί και σε ψυχή

Να μεταγγίζεις ζωή.Και να σου επιστρέφεται

Να μιλάς.Να παραμιλάς.Να σιωπάς

Τι άλλο μπορεί να θες;

Είναι αρκετά δυό μερόνυχτα μόνο;

Καλησπέρα…