παραξενη γιορτη αποψε...
σε προσκαλω...σε ενα ταξιδι μεταξυ ουρανου και γης...στο απεραντο των ματιων σου...μηπως και ανταμωσω την ψυχη σου...για να την ταξιδεψω...
στις πιο λαμπρές σου μέρες
στις πιο ζοφερές σου νύχτες
στο πιο κρυφό σου όνειρο Ψάξε με… Σαν πνοή αγέρα θαλασσινού
Σαν αμαρτία που φωλιάζει στην ψυχή σου
Σαν παρεπίδημο στην δικιά σου πόλη Ψάξε με… Στο πιο βαθύ σου κόκκινο
Στην πιο μύχια σκέψη σου
Στις απαγορευμένες ονειρώξεις σου
Ψάξε με…
Στους δρόμους που βαδίσαμε αντάμα
Στον καπνό και στην κάφτρα του τσιγάρου σου
Στις πιο ανομολόγητες επιθυμίες σου σαν προβάλλει ολόγιομη η σελήνη
Ψάξε με…
Σαν άνυδρη όαση.Σαν τοπίο μυστικό.Σαν πέρασμα κρυφό
Στο πιο γλυκό φιλί σου.Στην εγγραφή του σημαδιού μου πάνω στο κορμί σου
Στο αχ του στεναγμού σου.Στην εικόνα που χάραξα εντός σου
Στον χρόνο που κατοίκησα τον χρόνο σου.Σα σπονδή –αφιερωμένη σου
Στο γέλιο και στη λύπη σου.Στη μυρωδιά που άφησα πάνω στα σεντόνια σου
Μα μη με ψάξεις… Στα σημάδια των καιρών.Στην αστραπή του κεραυνού
Στο όχι που έγινε ναι -για να ξαναγίνει όχι
Στην άπλα του καλοκαιριού.Στον τόπο της αγάπης
Στον παροξυσμό της ηδονής σου.Στο βάθος της ελπίδας σου
Στις αμμουδιές των παραισθήσεων.Σε ξεχασμένες και παλιές φωτογραφίες
Στον προαιώνιο χρησμό που διαστρέφει κάθε υποψία γοητείας
Σε απόκοσμες αλήθειες που γεννούν ατελεύτητες μεταμορφώσεις
Σε επιπλέοντα νησάκια καθημερινότητας και ενοχικές ματαιώσεις
«Όχι,δεν είμαι μακριά σου,είμαι μόνο στην απέναντι μεριά του δρόμου»
(Ιερός Αυγουστίνος)
Είναι κάποιες συναντήσεις που εύχεσαι να μην είχαν γίνει ποτέ Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή σου ξαφνικά Και στην αναστατώνουν.Σου φέρνουν τα πάνω κάτω Και εύχεσαι να μην τους είχες γνωρίσει.Αλήθεια ή ψέμα;
Κάποτε οι δρόμοι μας χωρίζουν.Για λίγο Για πολύ.Για πάντα-ίσως- Και κει,που ο καθένας βαδίζει στα δικά του μονοπάτια Που προσπαθεί να κλείσει τις πληγές του και να προχωρήσει Εκεί που η ζωή τον προστάζει.Στο σήμερα.Στο αύριο …………………………………………………………………………… Μια όχι και τόσο τυχαία συνάντηση έρχεται να σου αλλάξει και πάλι τη ζωή Κι όσα πίστευες.Όσα πάλευες να πιστέψεις πως είχαν τελειώσει… Αρκεί-
Ένα ενσυνειδήτως ασυνείδητο άγγιγμα.Δυό λέξεις.Μια αγκαλιά Ένα βλέμμα απελπισμένο.Μια παρακλητική χροιά φωνής Που εκλιπαρεί για μια φορά ακόμη.Για μια ακόμη επαφή Για μια νύχτα ακόμη.Ατελείωτη -μέσα στο πεπερασμένο της νύχτας-
Για να σε αναστατώσει Και να σε γυρίσει ξανά Πίσω στην κόλαση του τότε Ή μήπως στον παράδεισο;
Την χροιά της φωνής σου Τον ήχο της ανάσας σου Το σχήμα του κορμιού σου Τον τρόπο που στρίβεις το τσιγάρο σου Τη γεύση του φιλιού σου Το χρώμα των ονείρων σου Την απέλπιδα ελπίδα σου πως όλα θα αλλάξουν Τις νύχτες και τις μέρες που ένα γίνηκαν τα δυό Την αφή και το χάδι σου Το ηχόχρωμα της παρουσίας σου Την ένταση της απουσίας σου Την ικεσία του βλέμματος σου σαν ζητιάνευε το είναι μου Βυθιζόμενο στους ωκεανούς της ανάγκης σου για μένα Την αλμύρα των δακρύων σου Την κραυγή της ηδονής μα και της οδύνης σου
Κράτησα από σένα καθετί δικό σου
Τις στιγμές – που με έκλεινες στα χέρια σου Και σε παραδείσους με ταξίδευες Όταν η ψυχή σου αντάμωνε τη δικιά μου Κι έσμιγαν σε κόσμους απόκοσμους Και έρωτα έκαναν ως την αυγή της κάθε μέρας Όταν το πολύ δεν μας έφτανε Και το λίγο ήταν πάντα τόσο πολύ Όταν απεγνωσμένα με ζητούσες Για να με αγαπήσεις ξανά και ξανά Όταν αγκάλιαζες τους εφιάλτες μου Τα διλήμματα μα και τις ανημπόριες μου Όταν φιλούσες τις πληγές που αιμορραγούσαν Και ξέσκιζες με δυό σου λέξεις Τους δαίμονες που με κυρίευαν Όταν στο χείλος του γκρεμού στάθηκα Και λόγο επιστροφής δεν έβρισκα-δεν είχα Παυσίλυπο βαπτίσθηκες και μάννα εξ ουρανού
Κράτησα από σένα Εσένα – Στα χέρια μου Στο κορμί μου Στην ψυχή μου Για να ΄χω να πορεύομαι
Ο αγαπημένος μου Άνεμοςμου πρόσφερε αυτό το βραβείο για το blog μου. Βραβείο αξιαγάπητου blog.Αξιαγάπητο ε; Χμ...το σκέφτηκες καλά αγόρι μου πρίν προβείς σ΄αυτήν την...τολμηρή κίνηση;!!!. Αλλά καθότι ευγενική, οφείλω να το αποδεχτώ (τραβάτε με κι ας κλαίω). Ειδικά τώρα,ήταν ό,τι έπρεπε για να ανέβει λίγο το ηθικό,μιας και δεν είναι στα καλύτερα του,εξαιτίας ενός μικροατυχήματος που είχα (ας πρόσεχες μωρό μου,πες)
Όπως και να ΄χει σ΄ευχαριστώ πολύ φίλε μου
Το βραβείο έχει ως εξής:
1. Δεχτείτε αυτό το βραβείο, αναρτήστε το στο blog σας, μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε, και το λινκ στο blog
2. Απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs. Θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με τους bloggers και να τους ενημερώσετε ότι τους επιλέξατε για αυτό το βραβείο
Με τη σειρά μου θα απονείμω το δωράκι αυτό στους παρακάτω φίλους μου.Έχουμε και λέμε το λοιπόν
Γλυκιά,ευαίσθητη,ονειροπόλα.Έχει τον τρόπο της να με ταξιδεύει.Και κυρίως να με αγγίζει.Εντός κι εκτός internet. Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό π α ι δ ί (και αδυναμία μου..χε...χε...)
O κύριος με τις...τελείες.Κάθε δυό λέξεις και τσουπ...τελεία.Άλλα σημεία στίξης δεν υπάρχουν βρε;:ΡΡ Α! και με προχωρημένες μουσικές επενδύσεις.(όχι πως μ΄αρέσουν όλες,αλλά τι να κάνω;):Ρ
Την διάβαζα καιρό,μα πριν λίγες μέρες της άφησα για πρώτη φορά σχόλιο.Ευαίσθητη,ερωτική και ξέρει να τα χώνει εκεί που πρέπει.Α! και της αρέσει να βρίζει.Τι μου θυμίζει...τι μου θυμίζει!!!
Με τα περισσότερα παιδιά έχουμε γνωριστεί.Τα΄χουμε πει.Τα΄χουμε πιεί.Έχουμε περάσει όμορφες μα και άσχημες στιγμές.Μα γι΄ αυτό όμως δεν είναι οι φίλοι;αναρωτιέμαι
Και με όσους δεν...ευελπιστώ πως θα γίνει κάποια στιγμή.Καλά να είμαστε
Σας ευχαριστώ όλους
Και εσάς που είδατε το όνομά σας και εσάς που δεν...
Από όλους σας έχω κρατήσει κάτι
Και το΄χω φυλαγμένο κάπου που ο χρόνος δε θα μπορέσει ποτέ να το ξεθωριάσει
Ακόμα κι αν δεν σας ξαναδώ ποτέ...
υ.γ.Το τραγούδι...από τα πιο αγαπημένα.Κι ό,τι πρέπει για να ανέβει η διάθεση.Δεν νομίζετε;
υ.γ 2. Θα ήθελα να προσθέσω μερικές ακόμα αγάπες μου.Για τους δικούς μου λόγους
Σπουδάζω τον χρόνο δίπλα σου
Κάθε λεπτό που περνάει με γεννάει ξανά
Μου θεριεύεις την ανάγκη να παγώσω τις στιγμές
Να τις προεκτείνω τόσο
Όσο να αγγίξουν το άπειρο
Τις βάφω με τα χρώματά σου
Τις ντύνω στις αναπνοές σου
Ήρεμες και ρυθμικές
Καθώς πλάι μου κοιμάσαι
Βαφτίζομαι στο απροσδιόριστο
Που καθρεφτίζεται στα μάτια σου
Όταν χαμογελούν στον ήλιο
Όταν η αφή σου απεγνωσμένα με ζητά
Όταν το σώμα σου ταιριάζει στο δικό μου
Όταν σμιλεύεις με την ανάσα σου
Κάθε κύτταρο του κορμιού μου
Όταν ποτίζεις τις πεδιάδες της ψυχής μου
Και εμφυσάς πνοή αγέρα θαλασσινού
Όταν βυθίζεσαι σε ωκεανούς απύθμενους
Και με προκαλείς ναυάγιό σου να γεννώ
Τάζοντάς μου άγνωρους και ασύλητους θησαυρούς
Σπουδάζω τον χρόνο κοντά σου
Να τον ξεσκίσω θέλω
Να τον παγώσω
Έτσι που ο χρόνος να μην ζητήσει
Μερτικό του χρόνου μας- που τελειώνει
Να ζήσω θέλω μαζί σου τις στιγμές
Που ξέρουμε κι οι δυό
Πως αμείλικτα θα μας ζητήσουν
Ό,τι τους αναλογεί
Κι ό,τι τους πρέπει
Ένα δάκρυ
Έναν αποχωρισμό
Ένα βλέμμα σκυθρωπό
Μια μελαγχολία
Κι ένα γιατί που
Δεν μπορώ και δεν ξέρω αν θέλω να απαντήσω
Μέχρι τότε
Άσε με να σε κοιτώ Να σε ζω αχόρταγα
Να σ΄αγαπάω έτσι Όπως εγώ ξέρω Σαν ολόγιομη σελήνη Σαν άστρο που σε λίγο Σβήνοντας θα πάψει να υπάρχει Σα δύση και σαν ανατολή
Ξεσκίζοντας το χειρόγραφο της παρουσίας σου Αποκαλύπτω τον τρόμο πίσω απ΄το βλέμμα σου Τις κρίσεις πανικού και τις μεγαλόσχημες εκφράσεις Παλίμψηστα επαναλαμβανόμενων υποσχέσεων Αδύναμα να χωρέσουν στο πολύ ή στο λίγο του επέκεινα χρόνου
Φυγομαχείς και καταδολιεύεις την επιθυμία Παραδίδοντάς την στην άβυσσο της μετριότητάς σου Ιεροδίκης γίνεσαι των ανόσιων στιγμών σου Που ωχριούν μπροστά στο μέγεθος της προδοσίας σου Δραματοποιείς τη δουλοπρέπεια του είναι σου Περιφέροντάς το ως δόλωμα δοξαστικού αίνου Που αιμόφυρτος σύρεται στην πλημμυρίδα της παραφθοράς σου
Και κείνο το θεριό -απέναντι και μέσα σου- Επιδιώκει τον αφανισμό σου.Πεινάει για σάρκα και αίμα Εισδύει στα άδυτα του συγχυσμένου παρα-λογισμού σου Και σε συνθλίβει χωρίς αντίσταση.Χωρίς αιδώ Προσφέροντάς σου για αντάλλαγμα άγνωρους και ανεξερεύνητους κόσμους
Κι εγώ που πίστεψα στην ψευδαίσθηση της εντιμότητάς σου Έκθαμβη,μένω να ιχνηλατώ το μεταίχμιο της μεταμόρφωσής σου Μεταγράφοντας τη φενάκη του σκηνοθετημένου έρωτά σου Σε παννυχίδα αφηνιασμένης αδιαφορίας Που κυοφορεί την επερχόμενη καταδίκη σου
Καρφώνω το βλέμμα στο άπειρο που ανοίγεται μπροστά μου Θάλασσα κι ουρανό αντικρύζω.Εγώ κι εγώ.Κι ο Θεός μου,παραδίπλα Σκέφτομαι.Αναπολώ.Θυμάμαι.Ώρες.Στιγμές.Λέξεις Τι να κρατήσω;Τι να αφήσω;Τι να πιστέψω,τώρα πια; Ο αγέρας λυσσομανά.Σαν να θέλει να μου υπενθυμίσει όλα όσα ζήσαμε Ή θέλει μήπως να τα πάρει και να τα σκορπίσει στους πέντε ανέμους; Κύμα άγριο ξεσπάει μέσα μου.Και γίνεται ένα με κείνο της θαλάσσης Τα λόγια που πίστεψα…μια απάτη Ο Έρωτας που έζησα…ένα μεγάλο ψέμα Κι όλα όσα μου υποσχέθηκαν…ένα όμορφο παραμύθι με λυπημένο τέλος Το στομάχι σφίγγεται όλο και περισσότερο.Ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό Στρίβω τσιγάρο.Στον καπνό του- μυρίζω άρωμα οικείο.Βλέπω να διαγράφεται μορφή αγαπημένη Στη στάχτη του- διαβάζω τα μυστικά σημάδια.Κείνα που θέλουν καθάριο βλέμμα για να τα δεις
Γυρνάω πίσω.Στο παρελθόν.Αποκρυπτογραφώ κινήσεις.Νυχτερινές εκρήξεις Ώρες πυρετού και φόβου.Ωρολογιακές βόμβες που απασφαλίζονταν και εξουδετερώνονταν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα Πρώιμα πάθη.Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν.Σιγουριά αισθημάτων.Διχασμένων Χορός δικαιολογιών.Ποταμοί δακρύων.Ικεσίες για συγχώρεση.Αναθήματα και αφορισμοί
Νύχτες βαμμένες στα χρώματα του πάθους.Του λάθους Στο μένω.Φεύγω.Δεν αντέχω.Δεν μπορώ.Παράτα με.Ξαναγυρνάω.Δεν τα παρατάω Για μια γαμημένη ελπίδα.Για μια πουτάνα αμφιβολία.Για ένα ξεσκισμένο όνειρο Στο ίσως.Μπορεί.Σίγουρα ναι.Μάλλον όχι.Σίγουρα όχι ……………………………………………………………….............
Ο αγέρας καθαρίζει το βλέμμα.Το δάκρυ που κυλά σηματοδοτεί μια νέα αρχή Όχι.Δεν αρνούμαι τίποτα.Δεν απαιτώ ανταπόδοση.Δεν ζητάω εκδίκηση Δεν αναιρώ όσα είπα.Δεν μετανιώνω για όσα έδωσα.Δεν διαγράφω ό,τι μου έδωσαν
Μα βλέπω καθαρά τώρα πια.Ναι,ρε, βλέπω
Την ξεφτίλα.Τις υπολογιστικές συμπεριφορές.Τα ασύστολα ψεύδη Τα δήθεν αισθήματα.Τις υποτιθέμενες αλήθειες.Τις ψεύτικες παραμυθίες Την αθώα πανουργία.Τους δειλούς τσαμπουκάδες.Τα ουρλιαχτά της τρέλλας Τους εκβιαστικούς αφορισμούς.Τη σκιά της ψεύτικης επιβίωσης Τον ανύπαρκτο αυτοέλεγχο.Τον ψευδεπίγραφο σεβασμό Αυτοκαταστροφικές προσωπικότητες που επιζητούν να σε εγκλωβίσουν στην άβυσσό τους Ψεύτικα διλήμματα που οφείλεις να ασπαστείς.Για να είσαι αρεστός.Αποδεκτός.Ερωτεύσιμος Ενοχικές συμπεριφορές και χαοτικούς χαρακτήρες.Που αρνούνται και ισοπεδώνουν όσα έζησαν κι όσα αισθάνθηκαν Μνήμες επιλεκτικές και συμφέρουσες.Επίπλαστες ελευθερίες και ελευθεριάζουσες συμπεριφορές.Επικλήσεις έντιμης ανεντιμότητας Ανθρώπους μαριονέτες,έτοιμους να παραδώσουν και να ξεπουλήσουν τα πάντα στο βωμό ενός ψυχοφθόρου έρωτα Προδοσίες όρκων επιθυμούμενης διάρκειας και ανύπαρκτες αθωότητες Εικονικό ενδιαφέρον και θεατρινίστικες υποχωρήσεις Παρανοήσεις σχέσεων και συναισθημάτων.Τρομαγμένα βλέμματα.Εκδικητική μανία Αληθοφανή παραληρήματα εξομολόγησης και επιτηδευμένες παραμορφώσεις γεγονότων Προσωπικότητες εξαρτώμενες. Αθύρματα της διεστραμμένης σχέσης με το ανύπαρκτο εγώ τους
Λένε πως σαν περνάς θάλασσα,γαληνεύεις Πως μπορείς πίσω σου ν΄αφήσεις ό,τι σε βαραίνει.Ό,τι σε πικραίνει Ό,τι ακόμα σε θυμάται.Κι ό,τι σε ξεχνάει με τον καιρό Ό,τι δεν θέλεις να θυμάσαι.Κι ό,τι θέλεις να ξεχνάς
Στην αγκαλιά της τ΄αφήνεις και αυτή μέσα της τα φυλακίζει.Τα κλείνει σε σπηλιές ,σα μυστικό πολύτιμο και τα στολίζει με κοράλια .Κι είναι τόσο βαθιά η φυλακή τους,που ποτέ κανείς δε θα καταφέρει από το βυθό της να τα ανασύρει.Εξόν κι αν αποφασίσει η ίδια πως άλλο δεν μπορεί να τα βαστά κι η ώρα ήρθε να τα ξεράσει .Κι αλίμονο σε αυτόν που θα βρεθεί στις αγκάλες της την ώρα που θα λυσσομανά
Θάλασσα θα περάσω.Σε λίγες ώρες Θα πάρω μαζί μου...
Λέξεις. Εικόνες. Αναθήματα. Τραγούδια. Αισθήματα και σκέψεις. Ό,τι χάρισα κι ό,τι μου χαρίστηκε. Στιγμές. Λόγια. Αφορμές μα και αιτίες
Μορφές προσώπων ακριβών και αγαπημένων. Του τότε. Του τώρα. Του εδώ και του αλλού Βλέμματα. Αφές. Χαμόγελα μα και δάκρυα. Ικεσίες και αρνήσεις. Λάθη και πάθη
Συναντήσεις και παρανοήσεις. Προδοσίες και φόβους Απουσίες και παρουσίες. Μνήμες κι όνειρα
Μεθυσμένα από έρωτα βράδια και άλλα που βούλιαξαν στη μοναξιά της σιωπής του Αναπνοές και ανάσες.Ήχους και κραυγές.Πυρετούς αφιερώσεων και εικονίσματα αισθήσεων
Γραφές του παρελθόντος και ανεμοδείκτες διλημμάτων.Ψηφιδωτά υποσχέσεων και λυγμούς προσμονής Κάστρα που αλώθηκαν και σταυροδρόμια ατραπών.Ιχνηλασίες ψυχών και ξενηλάτες μάταιων λογισμών
Αυτά κι άλλα τόσα θα σκορπίσω στον αφρό των κυμάτων της.Για να τα ταξιδέψει και μέσα της να τα καθαγιάσει Με την ελπίδα να κρατήσει όσα δεν αξίζουν και την προσμονή επιστροφής όσων στον χρόνο προορισμένων είναι για να αντέξουν
Μάγισσα είναι και Αφέντρα ακριβή Και θα αποφασίσει κατά πως αυτή κρίνει πως είναι το συμφέρον Για μένα
Παιχνίδι κι ο έρωτας- είπα κάποια βραδιά.Διαφώνησε.Ο Έρωτας είναι ιερός.Θεός που σε γεννάει.Σε μιά κυοφορία απόκοσμη Κι αυτοί που πάνω του ασελγούν;Που φτηνά τον ξεπουλάνε;-ρώτησα Αυτοί δεν ξέρουν ν΄αγαπούν-είπε.Κι ίσως ποτέ τους να μη μάθουν.Μόνο τη γεύση του γνωρίζουν.Μα όχι και την ουσία Του
Τότε μην παίξεις μαζί μου Ούτε κι εσύ με μένα ………………………………………………………….......
Δεν είναι παιχνίδι μάτια μου ο Έρωτας.Είναι φυγή.Είναι πάθος.Μπορεί και λάθος
Είναι συναίσθημα.Σιωπή.Κραυγή.Ηδονή.Είναι απογείωση.Μα και απότομη προσγείωση
Είναι γεμάτος χρώματα.Σαν και κείνα που προβάλλουν στον ουρανό μετά τη μπόρα
Μα άλλοτε βάφει στο γκρίζο την ψυχή.Ανάλογα τις διαθέσεις του
Έρχεται για να ΄ρθει.Και φεύγει για να φύγει
Κι αν αποφασίσει να μείνει,τυχερός θα πρέπει να λογάσαι
Κοσμοκράτορας και βασιλιάς του κόσμου τούτου
Αλλιώς φτωχός και πένητας θα περιφέρεις το σαρκίο σου στις αγορές του κόσμου
Ρωτώντας μη και τον αντάμωσε κανείς.Γιατί υπόσχεση σου έδωσε τούτη τη φορά πως πιστός ακόλουθός σου θα΄ναι
Μα γνώμη άλλαξε ευθύς.Κι αποφάσισε «αλλού» να πορευθεί
Νέους έρωτες να γεννήσει.Τι κι αν είναι σύντομοι και θνησιγενείς από τη φύση τους; Κι αλήτικα σου φέρεται.Σε αποφεύγει.Σε κοροϊδεύει.Πως τάχα σε σένα θα γυρίσει
Απλά γυρεύει χρόνο να του δώσεις.Να δοκιμαστεί και να δοκιμάσει
Τα όρια και τις απαντοχές του. Άλλους κόσμους. Άλλους έρωτες. Άλλα κορμιά
Κι εσύ τον περιμένεις.Πιστή Πηνελόπη που κάθε βράδυ ξεϋφαίνει τα έργα της μέρας της
Κι ας νιώθεις,κι ας ξέρεις πως για πάντα από κοντά σου έφυγε
Ελπίζεις στην επιστροφή του.Σαν άσωτος υιός να 'ρθεί ξανά σιμά σου
