Αναπνέω αέρα Ζωής
Γεύομαι μεταξένιο φιλί
Αισθάνομαι τη θαλπωρή του βλέμματός σου
Αφουγκράζομαι χτύπους καρδιάς
που λαχταρούν να αφεθούν
Δοκιμάζω και δοκιμάζομαι
σε έναν αγώνα εκρηκτικό
Ταξιδεύω το όνειρο
στον πυρετό που σε κατακαίει
Γητεύω φόβους
στο δέλτα της αγκαλιάς σου
Ποθώ φωτιά να με βαπτίσεις
που παρανάλωμα θα κάνει
τη θλίψη που κουρνιάζει
στα κατάβαθα της ψυχής σου
και αναδεικνύει δισταγμούς
που διαιρούν τη θέλησή σου
Μιλάω με σιωπές μακρόσυρτες
Ψηλαφώ πληγές που άρνηση ελπίδας
κρύβουν μέσα τους
-τίποτα δεν χάθηκε όσο χτυπά η καρδιά μας,
να θυμάσαι-
Στο απέραντο της νύχτας γεννώ απέθαντα όνειρα
Πλαστουργός αδήριτης ανάγκης
μα και επιθυμίας
για την ειδοποιό διαφορά
που θα σε κερδίσει
Κυριεύομαι από νιογέννητο ίμερο
κάθε που
αγγίζω τις απόκρυφες πτυχές σου
και ξεδιψώ
από τους χυμούς του σώματός σου
Απογυρεύω το χτές σου να ψηλαφίσω
Βάλσαμο να στάξω
στα στίγματα των καρφιών που
σημάδια άφησαν στο κορμί και την ψυχή σου
κάθε που ενέπαιζαν τα ιμάτιά σου
για μια κούφια αγάπη
Και να αναστήσω το αύριο μέσα στον παρόντα
άχρονο χρόνο
του μελλοντικού μας τώρα
Χωρίς δράκους και μάγισσες
που κατασπάραξαν
κάθε δικαίωμα στη ζήση
που ξέρεις πως υπάρχει
Και που τόσο λαχταράς να γευτείς
χωρίς όρια και δίχως απογοητεύσεις…_