Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Του Έρωτα τ΄αλφαβητάρι...






Όταν ο Έρωτας μετράει λέξεις και στιγμές...

Άλφα.Όπως...
Άβατο.Αβεβαιότητα.Άβυσσος.Αγάπη.Άγγελος.Άγγισμα
Αγέρας.Αγκάθι.Αγκάλη.Αγνωμοσύνη.Άγος.Αγρίμι
Αγρύπνια.Αγχόνη.Αγωνία..Αδιέξοδο.Αδυναμία.Αθανασία
Αθωότητα.Αίμα.Αίνιγμα.Αίσθηση.Αιχμάλωτος
Ακρισία.Αλαζονεία.Άλγος.Αλήθεια.Άλλοθι
Άλωση.Αμαρτία.Αμέλεια.Αμνημοσύνη
Αμοιβαιότητα.Άμυνα.Αναγέννηση.Αναγνώριση
Ανάδυση.Ανάθεμα.Ανάθημα.Ανακάλυψη
Ανάλωση.Αναμόχλευση.Αναστάτωση.Ανασφάλεια
Ανατροπή.Ανεστιότητα.Ανησυχία.Ανιδιοτέλεια
Αντήχηση.Αντιμετάθεση.Αντίπαλος.Αντίφαση
Αξιοπρέπεια.Απαισιοδοξία.Απαίτηση.Απαλλαγή
Απάτη.Απελπισία.Απόδειξη.Απόηχος.Αποκαθήλωση
Απολαβή.Απολογία.Απομόνωση.Απονέκρωση
Απόπειρα.Αποπλάνηση.Αποστροφή.Αποτύπωμα
Απουσία.Αρρώστεια.Αρχάγγελος.Ασέλγεια.Αστοχία
Άστρο.Αυθαιρεσία.Αυλαία.Αυταπάτη.Αυτοσκοπός
Αφθαρσία.Αφοσίωση.

Βήτα.Όπως..
Βαπτιστής.Βάραθρο.Βαρβαρότητα.Βάσανος.Βατερλό
Βδελυγμία.Βεβήλωση.Βιασμός.Βλακεία.Βλαστήμια
Βλέμμα.Βόλτα.Βράδυ.Βροχή.Βυθός

Γάμα.Όπως...
Γαλήνη.Γαμήσι.Γέλιο.Γένεση.Γενναιότητα.Γεύση.Γη
Γήτεμα.Γιορτή.Γιουρούσι.Γκρεμός.Γύμνια

Δέλτα.Όπως...
Δαίδαλος.Δαίμονας.Δάκρυ.Δειλία.Δέλεαρ.Δέος.Δέσμευση
Δηλητήριο.Δήμιος.Διαγραφή.Διαδρομή.Διακόρευση
Διαλλαγή.Διαμελισμός.Διάβολος.Διάρρηξη
Διαταγή.Διαφορά.Διεκδίκηση.Δικαίωμα.Δίλημμα.Δίψα
Διωγμός.Δοκιμασία.Δολιότητα.Δράμα.Δρόμος
Δύναμη.Δυνάστης.Δύση.Δώρο

Έψιλον.Όπως...
Εαυτός.Έγερση.Έγκατα.Εγκατάλειψη.Έγκλημα
Εγλωβισμός.Εγωισμός.Εθελοτυφλία.Εθισμός.Ειρωνεία
Εισβολή.Εκδίκηση.Έκπτωση.Έκρηξη.Έκσταση
Έλεος.Ελευθερία.Έλλειψη.Έλξη.Εμμονή
Έμπνευση.Έναυσμα.Ενδοσκόπηση
Ενοχή.Ένωση.Ένστικτο.Εξαγνισμός.Εξάρτηση
Εξιλασμός.Εξιδανίκευση.Εξορία.Επαιτεία.Επιδίωξη
Επιλογή.Επιστροφή.Επιτίμιο.Εραστής
Ερημιά.Εσχατιά.Ευλογία.Εχθρός

Ζήτα.Όπως...
Ζάλη.Ζήλια.Ζητιάνος.Ζόρι.Ζόφος.Ζωή

Ήτα.Όπως...
Ηδονή.Ήττα.Ήχος

Θήτα.Όπως...
Θάλασσα.Θάμβος.Θάνατος.Θαυμασμός.Θεός.Θήραμα
Θηρίο.Θλίψη.Θρήνος.Θύμα.Θύμηση.Θυμός.Θυσία.Θύτης

Γιώτα.Όπως...
Ίαση.Ιδανικό.Ιεροσυλία.Ισορροπία

Κάπα.Όπως...
Καημός.Καθαγίαση.Κάθαρση.Καθρέφτης.Καιάδας
Καμπή.Καινό.Κατάβαση.Καταδίκη.Κατάθεση
Κατακόμβη.Κατάληψη.Κατάλυση.Κατάντημα.Κατάνυξη
Κατάπληξη.Κατάρα.Καταυγασμός.Κατάκτηση.Κάτεργο
Κατήφορος.Καύλα.Κενό.Κεραυνός.Κίνδυνος
Κλάμα.Κλέφτης.Κλοιός.Κλοπή.Κόλαση.Κόλλημα
Κομπάρσος.Κορμί.Κοροϊδία.Κόσμος
Κουρσευτής.Κραυγή.Κρύο

Λάμδα.Όπως...
Λαβύρινθος.Λαβωματιά.Λαίλαπα.Λάφυρο.Λαχτάρα
Λεηλασία.Λησμονιά.Λιποταξία.Λοιδορία.Λύπη.Λύτρωση

Μι.Όπως...
Μαγεία.Μαθητεία.Μακελειό.Μαλακία.Μανία.Μαρασμός
Μαργαρίτης.Μαριονέτα.Μάρτυρας.Μάσκα.Μάχη
Μεγαλείο.Μέθεξη.Μελαγχολία.Μένος
Μεταίχμιο.Μετουσίωση
Μνήμη.Μοναξιά.Μύθος.Μυσταγωγία

Νι.Όπως...
Νάζι.Νάρκη.Ναρκισσισμός.Ναυάγιο.Νέκρωση
Νοθεία.Ντροπή.Νύχτα

Ξι.Όπως...
Ξεγέλασμα.Ξενιτεία.Ξεπεσμός.Ξέσκισμα.Ξέσπασμα
Ξεφτίλα.Ξόδεμα.Ξόρκι.Ξυράφι

Όμικρον.Όπως...
Οδοιπόρος.Οικείος.Οικτιρμός.Οιωνός.Οίστρος
Ολοκλήρωση.Ομολογία.Ομορφιά.Όνειδος.Όνειρο
Οξυγόνο.Όργιο.Ορφάνια.Ουρλιαχτό.Οφειλή.Οχυρό

Πι.Όπως...
Παγίδα.Πάγος.Παζάρι.Πάθημα.Πάθος.Παιδεμός
Παιχνίδι.Παλινωδία.Πανδαισία.Παράδεισος.Παραζάλη
Παραίσθηση.Παραίτηση.Παρακμή.Παραλήρημα.Παράνοια
Παραπλάνηση.Παράπονο.Παραποίηση.Παράσταση
Παροξυσμός.Πατρίδα.Πειρασμός.Πείσμα.Πέλαγος
Πεπρωμένο.Περιορισμός.Περιφρόνηση.Πλάνη.Πνιγμός
Πόλεμος.Πολιορκία.Πόνος.Πορνεία.Προνόμιο
Προσκύνημα.Προσταγή

Ρο.Όπως...
Ράγισμα.Ρύπος.Ρυτίδα

Σίγμα.Όπως...
Σαγήνη.Σαδισμός.Σάτυρος.Σημάδι.Σήψη.Σθένος
Σιωπή.Σκάνδαλο.Σκιά.Σκόρπισμα
Σμίξιμο.Στιγμή.Στοργή.Στόχος.Συγκίνηση
Σύζευξη.Συκοφαντία.Σύμβαση.Σύνδρομο
Σύνορο.Συντριβή.Σφετερισμός.Σχέση.Σχιζοφρένεια

Ταυ.Όπως...
Ταίρι.Ταλαιπωρία.Ταμπού.Ταξίδι.Τατουάζ
Τέλμα.Τέλος.Τέρμα.Τέχνη.Τιμωρία.Τραγούδι
Τρέλα.Τρικυμία.Τσόντα.Τύραννος.Τύχη.Τώρα

Ύψιλον.Όπως...
Ύβρις.Ύμνος.Υπερβολή.Υποβιβασμός.Υποκρισία
Υπομονή.Υποτροπή.Υστερία

Φι.Όπως...
Φαινόμενο.Φανέρωμα.Φαντασία.Φάντασμα
Φαρμάκι.Φάρμακο.Φετίχ.Φθόνος.Φιλί.Φλέβα
Φόβος.Φραγμός.Φρόνηση.Φροντίδα.Φυγή.Φως

Χι.Όπως...
Χάδι.Χαλάλι.Χαλασμός.Χαμός.Χάος.Χάσμα
Χειρισμός.Χορός.Χρέος.Χρόνος
Χρώμα.Χώμα.Χωρισμός

Ψι.Όπως...
Ψαλμός.Ψευδαίσθηση.Ψεύδος.Ψίθυρος.Ψόγος
Ψυχή.Ψύχωση

Ωμέγα.Όπως...
Ωδή.Ώθηση.Ωκεανός.Ώρα


Καληνύχτα...

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Εκατό Διαδρομές





"Ψυχή μου αλλοπαρμένη κι απροστάτευτη
Σε μια θηλιά δεμένη,χρόνια αγιάτρευτη
Πού βρήκες τόσο θάρρος να πορεύεσαι
Κι ό,τι ποτε δεν θα ΄ρθει ονειρεύεσαι..."
(Ελευθερία Αρβανιτάκη:Το γκρίζο των ματιών σου)

Εκατό φορές

Παράπονο.Οργή.Τρέλα.Απογοήτευση μα και ελπίδα.Ανάμνηση
Ματαίωση.Πάθος.Πόθος.Πληγή.Μυστήριο.Λέξεις ανείπωτες.Αισθήματα ανομολόγητα

Εκατό φορές

Που στην αγκαλιά μου σε κράτησα
Κι άλλες τόσες που μου ξέφυγες
Που έψαξα τα ίχνη σου
Κι άλλες τόσες που τα έχασα

Που το φιλί μύριζε όπως τότε
Κι άλλες τόσες που ξέχασα τη γεύση του
Και μαζί και τη δική σου

Που πίστεψα στα θαύματα
Κι άλλες τόσες που ακύρωσα την πίστη μου

Επιθυμία και στέρηση.Σκόνη και θρύψαλα.Άγγελος μα και θηρίο πρωτόγονο.Φταίχτης και θύμα.Ιχνευτής και θήραμα
Συγκρούσεις κι αντιφάσεις.Δύναμη και αδυναμία.Αμαρτία και μετάνοια

Εκατό φορές

Που τίμησα όσα κι όσους καθημερινά αγάπησα
Κι άλλες τόσες που με τίμησαν τούτα και κείνοι

Που τόλμησα.Δειλιάζοντας ταυτόχρονα
Που είπα «για πάντα». Και απάντησα «Ποτέ πια.Ποτέ ξανά»

Που θυμήθηκα να ξεχάσω
Κι άλλες τόσες που ξέχασα να θυμηθώ

Δάκρυ.Ανακάλυψη.Αποκάλυψη.Ανάβαση στον Παράδεισο.Και κάθοδος στον Άδη
Αναζήτηση του ανέφικτου.Σφετερισμός του απόλυτου.Απόλυτο τίποτα.Κενό.Καινό

Εκατό φορές

Που αισθάνθηκα το ένστικτο της ηδονής
Να αντιμάχεται με κείνο του θανάτου.Και αντίστροφα

Που ασέλγησα στη σιωπή
Και άλλες τόσες που μίλησε εκείνη μέσα από μένα

Που γοητεύτηκα.Και απογοητεύτηκα
Που έγινα η ηχώ του είναι και των θέλω μου

Που με ΄χασα ξανά και ξανά
Ώσπου να με ξανάβρω.Μέχρι την επόμενη φορά που ξαναχάθηκα

Που με ένιωσα οικεία μα και τόσο ακατάληπτη
Που ταξίδεψα στα σύννεφα
Και προσγειώθηκα ανώμαλα

Που είπα. Θα φύγω.Θα ξεχάσω
Μα δεν έφυγα ούτε μια.Μα άλλες τόσες θυμήθηκα

Εκατό φορές

Στο εδώ.Στο τώρα
Στο αλλού.Στο πρίν
Στο μετά.Και πιο μετά απ΄το μετά

Εκατό φορές

Εγώ

Και

Εσύ

Εμείς...

Καληνύχτα...

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Αύριο κιόλας





Ήταν από κείνα τα βράδυα που δε μπορούσε να κοιμηθεί.Λες και κάτι δεν την άφηνε να κλείσει μάτι.Περίεργο της φαινόταν.Τις προηγούμενες δυό μέρες ζήτημα ήταν αν είχε κοιμηθεί οκτώ ώρες συνολικά.Είχε ξενυχτήσει.Δυό βράδυα στο καπάκι. «Δε βαριέσαι.Για καλό σκοπό ήταν» σκέφτηκε και χαμογέλασε.Σηκώθηκε από το κρεββάτι και πήγε να πάρει το βιβλίο που διάβαζε τούτον το καιρό.Έκανε να ξαναπάει στο δωμάτιο της μα το μετάνιωσε. «Καλύτερα στο γραφείο να καθήσω» μονολόγησε, «κι όταν δω πως αρχίζω να νυστάζω,τότε την κάνω σιγά σιγά».Έβαλε ένα διπλό Chivas και άναψε τσιγάρο.Κάπνιζε πάρα πολύ το τελευταίο διάστημα.Δυό πακέτα και...Και φυσικά ούτε λόγος να το κόψει.Ούτε καν να το μειώσει.Κι ας αισθανόταν κάτι περίεργα συμπτώματα.Πότε ταχυκαρδίες,πότε αρρυθμίες.Το συζήτησε με φίλο της καρδιολόγο. «Άγχος είναι μάλλον.Μα για καλό και για κακό,έλα να κάνουμε έναν υπέρηχο.Να βεβαιωθούμε πως όλα καλά.Και στο μεταξύ φρόντισε να αλλάξεις μυαλά». «Βρε δε σου κάθομαι που να χτυπιέσαι κάτω» απαντούσε εκείνη. «Όχι τώρα,τουλάχιστον.Κι άστα τα μυαλά μου ήσυχα γιατρέ.Δεν είναι της ειδικότητας σου» και γελούσαν σαν παιδιά κι οι δυό

Έπιασε να διαβάζει από κει που είχε σταματήσει.Άναψε τσιγάρο,έβαλε και τις μουσικές που αγαπούσε να ακούει το τελευταίο διάστημα,κι όλα καλά.Ή περίπου καλά.Γιατί άρχισε να έχει πάλι τα ίδια συμπτώματα.Δεν έδωσε σημασία.Συνέχισε να κάνει ό,τι είχε ξεκινήσει.Μα το αισθανόταν πως κάτι δεν πήγαινε καλά.Ξαφνικά άκουσε έναν ψίθυρο.Κάποια γυναίκα της μιλούσε.Περίεργο.Ήταν μόνη της στο δωμάτιο και στο σπίτι γενικότερα. Κίνησε προς την πόρτα.Μήπως είχαν γυρίσει οι υπόλοιποι και δεν τους κατάλαβε;Μπα,κανείς.Εξακολουθούσε να είναι μόνη της.Γύρισε πάλι στο γραφείο της.Άναψε ένα ακόμη τσιγάρο.Αισθανόταν κάπως καλύτερα,οπότε γιατί όχι;Όπως κοίταξε έξω απ΄το παράθυρο για να δει αν έβρεχε,είδε στο τζάμι μια πεταλούδα.Απ΄ αυτές που ψυχές τις ονοματίζουν.Έτσι τις έλεγε η γιαγιά της και τις εφιστούσε την προσοχή ποτέ να μην τις πειράξει.Κι ούτε βέβαια να τις σκοτώσει.Γιατί θα ήταν σαν να έκανε φόνο.Να σκότωνε μια ψυχή,ήταν αμαρτία.Σαν να φόνευε έναν άνθρωπο.Χαμογέλασε,ελαφρώς ειρωνικά. «Προλήψεις και προκαταλήψεις των γηραιότερων» σκέφτηκε,μα δεν έκανε και την παραμικρή κίνηση για να τη διώξει.Μάλλον από σεβασμό στη μνήμη της γιαγιάς κι όχι γιατί πίστευε τα λόγια της
Και τότε την άκουσε να μιλάει.Απ΄αυτήν ερχόταν ο ψίθυρος που είχε ακούσει. «Τί διάολο,παραισθήσεις έχω;Να φταίει η αϋπνία μου ή τα ουίσκια;» σκέφτηκε δυνατά. «Σώπα για λίγο και άκουσε.Όσα έχω να σου πω.Γιατί δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεση μου.Σε λίγο θα πρέπει να επιστρέψω εκεί που ανήκω»

«Εμείς οι ψυχές κουβαλάμε όλη τη ζωή σας.Τις ενοχές,τους φόβους.Τις θλίψεις και τις χαρές σας.Εικόνες,όνειρα,χρώματα και μορφές.Διλήμματα που κάποτε σας κύκλωσαν και αμαρτίες που διαπράξατε στο όνομα μιας στιγμής ιερής.Μα συνάμα και ασεβούς.Πονάμε και κλαίμε όταν αισθανόμαστε πως άλλα θέλετε και άλλα κάνετε.Πότε από δειλία και πότε από ψευτοεγωισμό.Πονάμε όταν χάνετε αγαπημένα πρόσωπα.Μα αυτό που στ΄αλήθεια μας τσακίζει είναι όταν ακούμε να σας λένε πως θα ξεχάσετε.Κι εσείς τους πιστεύετε.Γιατί όταν πονάμε και μας λεν πως θα ξεχάσουμε ο πόνος είναι μεγαλύτερος.Γιατί δε θέλουμε να ξεχάσουμε.Όχι τότε.Γιατί νιώθουμε πως θα είμαστε έτσι για πάντα.Γιατί μόνο τότε αληθεύει ο πόνος.Γιατί η αγάπη κρύβει πόνο κι ο πόνος την αγάπη.Γιατί σα δε πιστεύεις πως θα αγαπάς για πάντα,τότε ψεύτικη θα είναι η αγάπη.Κι ας ξέρεις πως κάποτε θα πάψεις ν΄αγαπάς.Μα κείνη τη στιγμή δε θέλεις να το ξέρεις.Γιατί στα αισθήματα σου δε γίνεται να βάζεις ημερομηνία λήξης.Μα κι αν αυτή υπάρχει,υπάρχει μόνο εκ των υστέρων.Κι όχι από τα πρίν.Για να ΄χουν νόημα οι αρχές
Κι όταν εαυτούς κι αλλήλους μισείτε είναι σαν να μας ακυρώνετε.Αφού ακυρωθήκατε πρώτοι εσείς.Γιατί θα πει πως δεν είσασταν αληθινοί.Πως δεν υπήρξατε.Κι όταν σας καλεί η ζωή κι εσείς την προσπερνάτε με ανόητες δικαιολογίες γαντζωμένοι από ένα τίποτα τότε είναι που μας καταδικάζετε σε μια άνυδρη έρημο.Σε ένα σύννεφο μας φυλακίζετε που ποτέ δε θα φέρει τη βροχή.Κι ας τη λαχταράμε τόσο.Γιατί εμείς δε θέλουμε απ΄τη ζωή να αποκοπούμε.Κι όσα αυτή θα δώσει.Και θα φέρει
Κι όταν τον κόσμο βλέπετε,άραγε αναρωτηθήκατε ποτέ τι ακριβώς βλέπετε;Είδωλα ή εικόνες πραγματικές,Και με ποιανού τα μάτια;Τα δικά σας ή των άλλων;Μα στην ουσία απλώς παρατηρείτε.Και ρόλους ανταλλάσσετε.Θεατές της ίδιας της ζωής σας και της ζωής των άλλων.Και μη τύχει και πρωταγωνιστές σάς χρίσουν.Πάραυτα θα επιστρέψετε τον αποδιδόμενο ρόλο γιατί ανέστιοι και ανοίκειοι θα αισθανθείτε.Κι όπως σε καλούπια βάνετε τη ζωή σας,το ίδιο και με τα αισθήματά σας κάνετε.Σε φτηνό παζάρι τα πουλάτε και τα αγοράζετε.Σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς.Της προσφοράς και της ζήτησης.Κι όποιος τα πιο πολλά προσφέρει εκεί με προθυμία ξεπουλιέστε.Χωρίς αιδώ.Χωρίς αντίσταση.Χωρίς αλήθειες.Χωρίς ψυχή.Γιατί λησμονήσατε πως έχετε ψυχή.Πως είμαστε κι εμείς μέρος του είναι σας.Αν θυμόσαστε πως είστε και «είναι». Κι όχι μόνο «φαίνεσθαι»
Όλα μισά τα ζείτε.Στιγμές,μνήμες,χαρές,όνειρα,τις μέρες που ΄ρχονται και φεύγουν.Για να ΄ρθουν άλλες μέρες.Που θα ΄ναι πιο λειψές απ΄τις μέρες και τις νύχτες που ξεχάσατε.Τη λήθη βαφτίζετε για αλήθεια και νόημα δίνετε στο ψεύδος.Στο όνομα μιας χαμένης αλήθειας.Διεκπεραιωτές και συνάμα θεατές σε ένα θέατρο του παραλόγου.Ημιθανείς και αιρετικοί συνεπιβάτες στην κιβωτό της απωλείας σας,βαφτίζετε Θεό το διάβολο και το διάβολο Θεό.Εχθρό σας κάνετε το δάκρυ και αλάτι ρίχνετε στις πληγές των προδομένων.Μαχαίρια βγάνετε και τα βυθίζετε όσο πιο βαθιά μπορείτε.Μέχρι να φτάσουν στις ψυχές»

Άκουσε βήματα στο σπίτι.Προφανώς θα είχαν επιστρέψει οι υπόλοιποι.Η ώρα είχε πάει ήδη τέσσερις.Άναψε ακόμη ένα τσιγάρο και ήπιε τις τελευταίες γουλιές του ποτού της.Να ΄χε μεθύσει άραγε και φαντασιωνόταν τα όσα άκουσε;Ή μήπως έφταιγε η κούραση και το ξενύχτι των προηγούμενων ημερών;Μπα,μια χαρά ήταν.Μόνο αυτές οι γαμημένες ταχυκαρδίες συνεχίζονταν

«Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σου «κάτσω» φίλε μου.Αύριο κιόλας»,ψιθύρισε και ασυναίσθητα κοίταξε το τζάμι.Δεν υπήρχε τίποτα...



Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Φθινόπωρο.Θυμάσαι;





«Επιτέλους.Ένα φθινόπωρο όπως ακριβώς του πρέπει.Που φέρνει βροχές και θύμησες.Και μια δόση μελαγχολίας»,μου είπες πριν από λίγο. «Άραγε θυμάσαι κάτι τέτοια βράδυα ή επιλέγεις να ξεχνάς;Εγώ να ξεχάσω θέλω.Και να διαγράψω.Τα πάντα.Κι όλους.Γίνεται;Μπορώ;Το ξέρω ρε γαμώτο πως δεν...αλλά αυτό θέλω..»Κι εγώ σου είπα πως είναι λύτρωση να ξεχνάς.Μα κάποιες φορές πιότερο λυτρωτικό είναι να θυμάσαι.Γιατί μόνο τότε μπορείς να πας μπροστά.Αρκεί του χθες να μην είσαι δέσμιος.Σου υποσχέθηκα πως τούτη η ανάρτηση θα είναι για σένα.Κάτι από μένα.Για σένα.Και από τις δικές μου θύμησες.Που τρυφερά μερικές φορές επιλέγω να θυμάμαι.Ακόμη κι αν κάποτε με πόνεσαν.Κι όχι.Δεν είναι πισωγύρισμα μάτια μου.Συμφιλιωμένη πια με αυτές,με άλλο μάτι βλέπω τη Ζωή.Την καταδική μου Ζωή...

«Τελευταίες νύχτες τούτου του φθινόπωρου.Ζήστε τες όσο πιο έντονα μπορείς.Και θυμήσου.Νοστάλγησε.Ξέχασε για να θυμηθείς.Και θυμήσου να ξεχάσεις.Πάλι και πάλι
Μην πεις πως είναι αδυναμία στο χθες,κάποιες στιγμές, να γυρνάς.Και να θυμάσαι.Δύναμη θέλει.Για να αναμετρηθείς.Με ό,τι αγάπησες.Ό,τι πόνεσες και σε πόνεσε.Με ό,τι άφησες να σε αφήσει.Κι ό,τι εσύ άφησες.Με ό,τι σταύρωσες
Θυμήσου απόψε.Σώματα που αγάπησες.Βλέμματα που λαχτάρησες στο βλέμμα τους και στην ψυχή τους να σε κλείσουν.Σύμφωνα και φωνήεντα που ταίριαξες.Για να σχηματίσεις λέξεις.Λέξεις ανείπωτες που όλου του κόσμου τις λέξεις θα φανέρωναν.Και λέξεις χιλιοειπωμένες.Νύχτες που πονούσαν ηδονικά.Σαν τελευταίες νύχτες.Μα κι άλλες.Που τη ζωή σου άλλαξαν μέσα σε μιά νύχτα.Για να στην αλλάξουν ξανά.Μια νύχτα επόμενη
Ονόματα και πρόσωπα που ταύτισες με αυτά.Ερήμους και ωκεανούς που για χάρη τους ταξίδεψες.Κι ας ζητιάνεψες για μια γουλιά νερό.Κι ας ναυάγησες σε ξέρες με τσακισμένο το σκαρί σου.Χίμαιρες που κυνήγησες στο όνομα μιας στιγμής καθαγιασμένης.Όσο και ανόσιας συνάμα.Λαβύρινθους που περπάτησες και χάθηκες.Ως άλλος Θησέας.Για να ξανάβγεις στο φως.Χωρίς καμιά Αριάδνη και κανένα μίτο.Πρίν οι Μινώταυροι προλάβουν να σε αφανίσουν.Γιατί πρώτος εσύ τους ξέκαμες
Φωνές και ανάσες.Ήχους.Αντιληπτούς και μη.Ψίθυρους και κραυγές.Σαν προσευχές και ανίερες επικλήσεις.Ανέμους που τα όνειρα σου έφεραν κοντά.Κι άλλους που στα έκαναν κουβάρι και τα σκόρπισαν σε άλλους ανέμους.Ενοχές και συνενοχές.Θύματα και θύτες.Αυτόχειρες και πλανεμένους οδηγούς.Αναστεναγμούς.Απο βαρύ σεβντά ή απο πυρετό.Που ο έρωτας γεννάει.Λυγμούς που γίνηκαν ψαλμοί χερουβικοί στο πέρασμα του χρόνου.Θυμούς κι οργή που γέννησαν οι αρνητές του πόθου σου
Μυρωδιές.Που μύρισες.Και σε μύρισαν.Κορμιά που τις φορούσαν.Που κλεισμένες μέσα σου τις έχεις χωρίς να έχεις τα κορμιά.Που πότε κυνηγός και πότε θήραμα τους λογιζόσουν.Σελήνες που σε γήτεψαν και που στα χάδια τους αφέθηκες.Για να σε βάψουν με χρώμα κόκκινο.Κείνο το χρώμα που ΄χει η φωτιά.Μα και το αίμα

Νύχτες αμέρωτες και άμοιαστες μέρες.Απόσταγμα δύναμης,συνάμα και αδυναμίας.Προσκυνητής του χθες.Και μαζί του φιλιωμένος.Για να μπορείς το αύριο να ορίζεις.Το τώρα να αισθάνεσαι χωρίς το χθες να σε κατέχει δέσμιο του δικού του χθες.Σ΄αυτό να μαθητεύεις σαν θες τη Ζωή λεύτερα να ονοματίζεις κι αλήτικα μαζί Της να βαδίζεις
Για να την προχωράς στον χρόνο
Για όπου
Για όσο
Για πάντα
Μέχρι το τέλος
Και δεν ξέρω κι αν υπάρχει και τέλος...»

Καληνύχτα...






Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Σκιάς ο μονόλογος










«Καιρό τώρα περίμενα μια ευκαιρία.Για να σε στριμώξω.Για να στα πω όπως κανείς ποτέ δε θα τολμήσει.Πάντα μου την αρνιόσουν.Μα όχι πια.Σήμερα είναι η μέρα μου.Σήμερα εγώ αποφασίζω το κείμενο που θα γράψεις.Κι εσύ δε θα κάνεις τίποτε άλλο,παρά να υποταχθείς στις βουλές μου.Πειθήνιο όργανο μου,θα αποτυπώσεις κατά γράμμα τις σκέψεις μου.Πολύ λίγο με ενδιαφέρει η άποψη σου.Το αν συμφωνείς ή διαφωνείς.Μην τολμήσεις να αντισταθείς.Μάταιος κόπος.Γι΄αυτό πάρτο απόφαση.Δικό μου είναι το παιχνίδι και θα το παίξω κατά πως εγώ θέλω

Σε «καμαρώνω» χρόνια τώρα.Να κάνεις τα ίδια και τα ίδια.Να αντέχεις.Να υπομένεις.Να επιμένεις.Να δίνεις και να μη ζητάς.Να νοιάζεσαι.Να ελπίζεις.Να ονειρεύεσαι.Να απογοητεύεσαι και ξανά απ΄την αρχή.Να αγαπάς
Δε μπορεί,έλεγα συχνά.Κάποια στιγμή θα αλλάξει.Θα υψώσει το ανάστημα και θα σκεφτεί λογικά.Θα συνειδητοποιήσει.Θα μάθει.Μα εσύ εκεί.Να κάνεις τα ίδια και χειρότερα.Κι όχι μόνο να μη μαθαίνεις μα να επιμένεις να μην...Και τί κατάλαβες;
Σε ρωτάω,ποιό το όφελος που αποκόμισες;Υπάρχει;Αναρωτήθηκες ποτέ;
Κάθε που πήγαινα να σου «μιλήσω» με έβαζες στην άκρη,αντιτάσσοντας μου χίλιες δυό μαλακίες.Γιατί περί τέτοιων πρόκειται.Τις θυμάσαι;Αν όχι καιρός να το κάνω εγώ για σένα.Θα αντέξεις να ακούσεις;Αλλά και να μην,γραμμένη σε έχω.Στο ξαναλέω,σήμερα θα το παίξω κατά πως θέλω εγώ.Εσύ απλώς σκάσε,άκου και γράφε.Τις μαλακίες που έχεις πει κατά καιρούς

Οι άνθρωποι είναι πρόσωπα κι όχι άτομα.Και εξηγούσες την ετυμολογία της λέξης.Πρός και όψη.Αυτός που στρέφεται προς κάποιον άλλον.Ενώ το άτομο ενέχει πάντα μια εγωιστική συμπεριφορά,το πρόσωπο μπορεί και ζεί μόνο σε σχέση με το Άλλο πρόσωπο.Σχέση.Αυτή ήταν η λέξη κλειδί που παπαγάλιζες.Παπαριές που σου ΄μαθε ο δάσκαλος σου.Ανόητες φιλοσοφικές έννοιες που δεν έχουν πρακτικό αντίκρυσμα.Γιατί όλοι άτομα είμαστε.Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της ηδονής προσπαθούμε να διαιωνίσουμε και μέχρις εκεί.Ποιός βρε μαλακισμένο ενδιαφέρεται για σχέσεις;Όταν όλα υπόκεινται στον νόμο του δούναι και λαβείν;Τόσα δίνω,πόσα θες;που λέει και το γνωστό άσμα.Σου δίνω για να πάρω.Αν δεν πάρω μην περιμένεις τίποτα από μένα.Αφού όλα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται.Εσύ την είχες δει διαφορετικά.Πάρε κι ας μην πάρω.Τί ήθελες να αποδείξεις δηλαδή;Πως εσύ ήσουν υπεράνω;Να φτιάξεις προφίλ;Να σε μυθοποιήσουν;Το ΄κανες,βρε ηλίθιο.Ε,και;Ξέρεις τί έλεγαν μετά; «Κοιτάτε ρε ένα μαλάκα.Ρε από που ξεφύτρωσε αυτή;Από άλλον πλανήτη;Καλά,περιπτωσάρα η τύπισσα». Τίποτα δεν κατάλαβες όλα αυτά τα χρόνια;Σε κορόιδευαν για τη μαλακία σου κι εσύ τους έλεγες κι ευχαριστώ.Γιατί αισθανόσουν καλά εσύ.Γιατί δε σε ένοιαζε τίποτε άλλο.Πάρτα τώρα για να έχεις.Και χέστηκα αν πόνεσες ή όχι.Αυτό σου άξιζε,αυτό έπαιρνες.Γιατί δεν έβαζες ποτέ μυαλό.Οπότε μην παραπονιέσαι
Αμ,το άλλο που το πας;Γίνομαι το άλλοθι που ψάχνεις.Εκμεταλλεύσου με για να ξεπεράσεις ό,τι πίσω σε κρατά.Χειρότερη μαλακία δεν έχω ξανακούσει.Δηλαδή τί ήθελες να το παίξεις;Σωτήρας;Σωσίβιο;Κυματοθραύστης;Ο ερχόμενος ο αίρων τη μαλακία και την ανασφάλεια του κάθε μαλάκα;Το είπες.Και το χειρότερο το έκανες.Κάποιος δεν το αποδέχτηκε αυτό.Ξέρω,προς τιμήν του θα μου πείς.Μαλακία του χοντρή,θα σου πω εγώ.Γιατί αλλιώς ξέρω εγώ πως έχουν τα πράγματα σ΄αυτές τις περιπτώσεις. «Αυτό γουστάρεις ρε μαζόχα;Θα το΄χεις.Θα σε πηδήξω μέχρι εκεί που δεν παίρνει και ύστερα άντε γειά.Και κοίτα,μη μου ζητήσεις τα ρέστα μετά.Εσύ με προ(σ)κάλεσες.Πλήρωσε τώρα.Και πάρε να ΄χεις για να με θυμάσαι».
Σε πονάνε οι αλήθειες,έτσι δεν είναι;Θα ακούσεις κι άλλες.Δεν τελείωσα ακόμη.Και μη βιάζεσαι να με φιμώσεις.Θα τελειώσω όπου,όταν κι αν το θελήσω.Εγώ.Με κατάλαβες;

Λοιπόν,άκου για να μαθαίνεις.Δεν είναι οι άνθρωποι έτσι όπως τους φαντάζεσαι.Τους ονειρεύεσαι και τους επιθυμείς.Δε ζείς σε έναν παραδεισένιο κόσμο.Ούτε σε μια κοινωνία αγγέλων.Ποιός θα προλάβει να πηδήξει πρώτος τον άλλον και ο θάνατος σου η ζωή μου.Ποιός θα σε ξεσκίσει πιο πολύ και πιο γρήγορα.Χωρίς τύψεις.Χωρίς ντροπή.Ποιός θα σου ανοίξει τις περισσότερες πληγές.Για να σου κάνει το πιο ακριβό του δώρο.Κάτι σαν ανεξίτηλο tattoo.Ξέρεις τί ηδονή δίνει αυτό;Να ξεσκίζεις τις σάρκες του άλλου,να γαμάς ό,τι πιο πολύτιμο έχει;Με στόχο να πετύχεις το κέντρο.Που λέγεται ψυχή.Είναι.Ύπαρξη.Είναι φοβερό συναίσθημα να εκμηδενίζεις τον απέναντι.Να τον υποτιμάς.Να τον εξευτελίζεις.Γιατί σου δίνει επιβεβαίωση.Σεβασμό.Όλοι υποκλίνονται μπροστά σου.Και θέλουν να τους μάθεις να το κάνουν όπως εσύ.Γίνεσαι ο καθοδηγητής τους.Και το γουστάρεις. Γιατί τους εξουσιάζεις.Γιατί έτσι σε πήδηξαν και σένα κάποτε.Και τώρα ψάχνεις για εκδίκηση. «Οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Όσους περισσότερους παρασύρεις στην κόλαση σου,τόσο το καλύτερο.Με το ίδιο νόμισμα θα πληρώσεις κι ας μη σου φταίει τίποτα ο άλλος.Γιατί κι εσύ κάπου πρέπει να ξεσπάσεις.Κάποιος πρέπει να πληρώσει τα δικά σου κερατιάτικα

Κι εσύ να μου τσαμπουνάς για κοινωνίες προσώπων και αγαπητικές σχέσεις.Για ορμέμφυτες ανάγκες επικοινωνίας και μοιράσματος.Για προσωπικό ξόδεμα για χάρη του Άλλου και για αλήθειες που ψάχνουν να πεταχτούν στο φως.Αρκεί να βρούν πρόσφορο και γόνιμο έδαφος.Για ειλικρινή χαμόγελα και έντιμα όνειρα.Για διαδρομές που θα οδηγήσουν στη συνάντηση με το πρόσωπο και την ψυχή του Άλλου.Μαλακίες για μια ακόμη φορά.Ηδονική ανθρωποφαγία είναι οι σχέσεις και τίποτα παραπέρα.Κάθε μέρα με βλέπεις να επιβεβαιώνομαι και συ στην κοσμάρα σου.Σφαγιασμός της ελπίδας και ηδονή για την ηδονή.Επιθυμία εκδίκησης και ονειρώξεις ενοχικών συμπεριφορών.Ποτέ δε θα ζήσεις τη Ζωή που ονειρεύεσαι.Γιατί είναι μια Ζωή ανύπαρκτη.Πάντα χαμένη θα είσαι.Εσύ και κάποιοι άλλοι του σιναφιού σου.Που τολμάτε να αντιστέκεστε ακόμη.Γιατί η αληθινή Ζωή είναι αυτή που οι άλλοι σου καθορίζουν και σου υποδεικνύουν.Με τις στάσεις τους και τις επιλογές τους.Γιατί αυτοί που παίζουν ρόλους ,που δεν αντιδρούν αλλά υποτάσσονται,αυτοί είναι οι αληθινά κερδισμένοι.Και επιτυχημένοι.Κοινωνικά αποδεκτοί και πρότυπα συμπεριφοράς

Κρύψε τις αλήθειες σου.Δημιούργησε ενοχές.Αδίκησε.Ξέσκισε.Γάμισε τους.Όπως ακριβώς σου έκαναν.Και χειρότερα.Πλήρωσε τους με το ίδιο νόμισμα.Και άφησε τους και φιλοδώρημα.Εκμεταλλεύσου κι εσύ μια φορά.Κράτα τους στο χέρι.Ξέρεις τα ευαίσθητα σημεία τους.Χτύπα τους εκεί που πονάνε.Κι όσο τολμάνε να ανθίστανται πάτα τους χειρότερα.Γίνου ασυνεπής.Απάτησε.Καταδίκασε τους πριν καν προλάβουν να απολογηθούν.Μην τους αφήσεις να δούν το αληθινό σου πρόσωπο.Βάλε τις ανάγκες σου πάνω απ΄τις δικές τους.Θηρίο πρωτόγονο να γίνεις και να τους αφανίσεις.Σταύρωσε τους και πέτα τους στην άβυσσο.Μην υπολογίσεις τις ψυχές τους.Κατακρήμνισε τους τα όνειρα και φυλάκισε τα στα πιο βαθειά σοκάκια της κόλασης.Κάνε το αντίθετο απ΄ όσα σου λένε.Βγάλε στην επιφάνεια τα πιο χαμερπή και απεχθή σου ένστικτα και πλάσαρέ τα για αληθινά.Διαστρέβλωσε τις ανάγκες σου.Κάνε εκπτώσεις στις επιλογές σου και μη δέχεσαι τον αντίλογο.Μη δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους,ακόμη κι αν σε παρακαλούν γι΄αυτές

Κόψε τις παπαριές για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.Την ετερότητα και τον αυτοπροσδιορισμό.Για την ασκητική των σχέσεων και το ξεγύμνωμα του εγωισμού.Για το προνόμιο της ελευθερίας.Αφού το ξέρεις ήδη πως μόνο φιλοσοφικές έννοιες είναι και τίποτα παραπέρα.Όλα υπόκεινται σε άλλους νόμους.Δεν μπορείς να είσαι γενναιόδωρος,επιεικής και συγχωρητικός σε όσους ζητάνε να σε ξεσκίσουν.Κοίτα κι εσύ την πάρτη σου και γράψτους όλους εκεί που δεν πιάνει μελάνι.Σταμάτα να γοητεύεσαι από τους ανθρώπους και δες τους σαν πιόνα στη δική σου σκακιέρα.Σαν τα μέσα που θα σε βοηθήσουν να φτάσεις πιο ψηλά.Πάτα έστω και μια φορά επί πτωμάτων για να δικαιωθείς.Και μη σε νοιάζει για τίποτα.Δες όλες σου τις σχέσεις σαν ένα one night stand.Φιλικές,ερωτικές,διαπροσωπικές. Ένα γαμίσι είναι όλες που θα κρατήσει όσο περνάς καλά.Για όσο το έχεις ανάγκη.Κι όταν τελειώσει,όταν δεν έχει τίποτα άλλο να σου προσφέρει παρά πλήξη και ανία,άντε γειά.Δε σε χρειάζομαι άλλο,πάμε στον επόμενο.Και μη ζητήσεις ποτέ ξανά συγγνώμη.Είναι από τις πιο χοντρές μαλακίες που σε έχω ακούσει να ξεστομίζεις.Όχι ευαισθησίες και καλοσύνες.Κοίτα να περνάς καλά κι όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία.Η μαγκιά είναι να μην αναγνωρίζεις τα λάθη σου μα να προσπαθείς να τα επιβάλλεις ως σωστά.Να μένεις μόνο εκεί που σου δίνουν.Και να απαιτείς να πάρεις.Κι άμα βλέπεις πως δεν,στείλτους στον αγύριστο και ψάρεψε σε άλλα νερά.Γιατί και που έμενες εκεί που δεν έπαιρνες τί κατάλαβες τελικά;Μαλάκας μπήκες,μαλάκας στη νιοστή χαρακτηρίστηκες κατά την έξοδό σου


Γι΄αυτό σου λέω.Άλλαξε μυαλά όσο είναι καιρός.Τίποτα δεν είναι όπως το ΄χεις ονειρευτεί.Το βλέπεις κάθε μέρα.Κάθε ώρα και λεπτό και διαψεύδεσαι με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.Εγώ για το καλό σου φροντίζω επειδή σε νοιάζομαι.Και θέλω να σε προφυλάξω.Από σένα κυρίως
Αν με ακούσεις και τηρήσεις τις συμβουλές μου τότε θα πας με τη ζωή.Και θα κερδίσεις.Έστω και αργά
Αλλιώς μείνε εγκλωβισμένη στα μαλακισμένα δικά σου κατασκευασμένα σενάρια και πρότυπα περί ζωής.Και μην παραπονιέσαι για τα γαμίσια που θα τρως.Θα τα αξίζεις.»



υ.γ. Ανταποκρινόμενη στην πρό(σ)κληση της evaggelias για ένα παιχνίδι με τη σκιά μου,κατέγραψα όσα αυτή θα μπορούσε,ίσως,να φέρει στην επιφάνεια.Με έναν τρόπο σκληρό και κυνικό.Κι ίσως ίσως εντελώς ωμό και χυδαίο.Ζητάω συγγνώμη γι΄αυτό.Μα αυτό ήταν που μου βγήκε τη δεδομένη στιγμή
Προσκαλώ με τη σειρά μου τη φεγγαραγκαλιά,το ονειράκι,την κόκκινη ομπρέλα και τον basnia να κάνουν το δικό τους παιχνίδι

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Πες αλήθειες...




Εδώ και μέρες [πόσες ακριβώς δε θυμάμαι-το α(λ)σχάιμερ που λέει κι η φίλη της φίλης φαίνεται προχωράει] με είχε προσκαλέσει η Dee Dee να παίξουμε το παιχνιδάκι της αλήθειας.Να γράψουμε,λέει,επτά αλήθειες μας.Για να είμαι ειλικρινής,με τούτα και με κείνα,δεν το έκανα.Δεν είχα και διάθεση άλλωστε.Τελευταία πρό(σ)κληση από το Ονειράκι,αν και έμμεση.Ε! άντε να το κάνουμε κι αυτό.Όχι τίποτα άλλο,για να μη λέτε πως δε σας παίζω.Εξάλλου,κάλλιο αργά παρά ποτέ δε λέει η παροιμία;

1.Είναι στιγμές που είμαι φοβερά οργανωτική και άλλες τελείως χύμα.Τόσο που, και στις δυό περιπτώσεις,μου σπάω τα νεύρα...

2.Δεν απορρίπτω εύκολα ανθρώπους,ακόμη κι αν όλοι λένε πως πρέπει.Ίσα ίσα που πολλές φορές προσπαθώ να τους δικαιολογώ και να τους δίνω ευκαιρίες.Πολλές,σου λέω.Κι ας μην τις αξίζουν...

3.Για τα πρόσωπα που αγαπάω μπορώ να κάνω ό,τι περνάει απ΄το χέρι μου για να είναι καλά.Ακόμη και να φύγω μακριά τους,αν χρειαστεί.Δίνω τα πάντα γι΄αυτά χωρίς να περιμένω ανταλλάγματα...
( δεν άκουσα τί είπες;Μαλάκας είσαι;Ελεύθερα.Μην ντρέπεσαι να το πείς.Με έχω πει εγώ,πρίν από σένα πολλές φορές,άρα οκ.Δε σε παρεξηγώ!!!)

4.Δένομαι εύκολα με μικροαντικείμενα,ίσως και μηδαμινής αξίας.Αλλά η αξία τους για μένα αποτιμάται αλλιώς και πάντα έχει να κάνει με τα πρόσωπα που τα συνδέουν.Και που να δείς με πρόσωπα.Αυτό δε θέλω να το σχολιάσω καν...

5.Είμαι φοβερά παρορμητική και συναισθηματική.Δε μπορώ να κρυφτώ εύκολα και να μην κάνω ή να μην πω αυτό που θα νιώσω.Κι ας ξέρω πως υπερβαίνω τα όρια πολλές φορές,κάνοντας ανατροπές που ίσως δε θα έπρεπε.Και δε μου έχει βγεί σε καλό αυτό.Προσπαθώ όμως να το διορθώσω.Το παρήγορο είναι πως το καταλαβαίνω.Πιο νωρίς,πιο αργά,πάντως «το ΄χω».Μμμμ... και τώρα που το σκέφτομαι,και λίγο κυκλοθυμική. «Πέφτω» εύκολα και μετά από λίγο,δε βαριέσαι.Όλα καλά...

6.Έχω κάνει άπειρα λάθη στη ζωή μου.Και τα έχω πληρώσει.Άλλες φορές έμαθα απ΄αυτά.Άλλες πάλι όχι.Δεν έβαλα μυαλό.Ας είναι.Που θα πάει;Θα γίνει κι αυτό κάποτε...

7.Μπορώ (θέλω να πιστεύω) να αναγνωρίζω τα λάθη μου και να τα παραδέχομαι.Και δεν έχω πρόβλημα να ζητήσω συγγνώμη.Και να εξηγήσω αν χρειαστεί.Δεν έχω πρόβλημα να μου επισημάνουν οι άλλοι αν έχω κάνει κάποια μαλακία.Πρόβλημα έχω όταν πάνε να μου τη βγούν,θεωρώντας τους εαυτούς τους άμεμπτους κι όλους τους άλλους σκάρτους.Ε, τότε...ναι τα «παίρνω»...

7+1. Γουστάρω,εκτιμώ και σέβομαι απεριόριστα τους ανθρώπους που δε μασάνε τα λόγια τους,ούτε εξωραίζουν καταστάσεις.Χίλιες φορές να μου πετάξεις κατάμουτρα την αλήθεια,όσο κι αν πονάει,παρά να με παραμυθιάζεις με τα «ψεύτικα τα λόγια,τα μεγάλα».Για να μου γίνεις αρεστός...

7+2.Γουστάρω τους ανθρώπους που έχουν άποψη και δε φοβούνται να την υποστηρίξουν.Ακόμη κι αν αντιβαίνει με τη δική μου.Αρκεί να δέχονται τον όποιο αντίλογο και να μη φωνασκούν για να ακούγονται μόνο αυτοί...

7+3.Κατά καιρούς έχω ακούσει διάφορους χαρακτηρισμούς.Και καλούς και κακούς.Δεν έχει σημασία,ό,τι κι αν ειπώθηκε.Για τους καλούς,δε το συζητάμε.Να ΄ναι καλά οι άνθρωποι.Μα και για τους κακούς...πάλι να΄ναι καλά.Κακίες δεν κρατάω.Προσωρινά μπορεί να θυμώνω και να πικραίνομαι μα δεν πειράζει.Είπαμε.Να ΄ναι καλά όλοι τους...
(ξέρω,ξέρω τί θα σκεφτείς πάλι.Μα τόοοοοσο μαλάκας είσαι;Εεε.. το είπαμε,πάλι τα ίδια;)

7+4.Σιχαίνομαι στις ανθρώπινες σχέσεις τις λέξεις «αντάλλαγμα», «υπολογισμός», «ψέμα», «φθόνος», «μίσος και κακία», την έκφραση «ο θάνατος σου,η ζωή μου».Δε μου αρέσει να αφήνω εκκρεμότητες σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μου με τους άλλους και θέλω πάντα να λύνω τις όποιες «διαφορές» μου εν τη γενέσει τους.Και πάντα face to face...

Αυτές είναι μερικές από τις αλήθειες μου
Αν θες,τις πιστεύεις
Αν πάλι όχι...δεν έγινε και τίποτα
Εξάλλου ό,τι για μένα υφίσταται ως αλήθεια
Για τον Άλλον μπορεί να είναι ψέμα.Και να το αμφισβητήσει
Τί να γίνει;Παίζει κι αυτό...

Καληνύχτα
(σιγά μην είναι η τελευταία.Ξέρεις εσύ,δεν ξέρεις;...)


υ.γ.Το τραγούδι αφιερωμένο σε σένα Ομπρελίτσα μου. Γιατί για μια ακόμη φορά είμαι σίγουρη πως θα συμφωνήσουμε και σ΄αυτό.Έτσι δεν είναι;...




Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Λίγο πρίν...






Μια τελευταία καληνύχτα
με ένα κομμάτι που αγαπάω ιδιαίτερα

...λίγο πρίν την τελευταία...

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Κι ας το πληρώσεις...





...είναι κάποια πρόσωπα που μπαίνουν ξαφνικά στη Ζωή σου ή ό,τι ονομάζεις για Ζωή.Άλλοτε από ένα παράθυρο μισάνοιχτο,από μια παραβιασμένη πόρτα.Εισβολείς απο το πουθενά.Σα ληστές που σε πιάνουν στον ύπνο.Το μόνο που επιζητούν είναι να κατοικήσουν.Στο κορμί και στην ψυχή σου.Κάποιες φορές αντιστέκεσαι.Δε γίνεται να κάνεις άνω κάτω τη Ζωή σου για έναν άγνωστο.Που στο κάτω κάτω δεν επέλεξες να προσκαλέσεις.Μα όσο κι αν προσπαθείς,μάταιο το αποτέλεσμα.Γιατί είναι τέτοια η έλξη κι η γοητεία που σου ασκεί,που μαγεύεσαι.Και σιγά σιγά στέλνεις στον αγύριστο τις όποιες ενστάσεις.Και αφήνεσαι.Στο άφατο και στο μυστήριο.Σ΄αυτό που υποψιάζεσαι και δεν παραδέχεσαι.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις
Άλλοτε έρχονται σαν επίσημοι επισκέπτες.Με δώρα στα χέρια.Σαν τους Δαναούς.Μα εσύ δεν τους φοβάσαι.Γιατί εσύ τους προσκάλεσες.Εσύ θα είσαι υπεύθυνος για ό,τι γίνει.Ακόμη κι αν αυτά που σου φέρνουν είναι ξένα και παράταιρα.Πρωτόγνωρα για σένα."Έλα και μείνε.Ψάξε με.Μάθε με.Κράτα με.Κι όλα δικά σου".Δεν ξέρω...Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...είναι κάποια πρόσωπα που σου αλλάζουν τη Ζωή ή ό,τι ονομάζεις για Ζωή.Μια τυχαία συνάντηση και σου φέρνει τούμπα όσα πίστευες.Σου ακυρώνει διαδρομές ή στις αλλάζει.Όλες σου οι βεβαιότητες και οι επιλογές κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη.Γιατί ανακαλύπτεις άγνωστες πτυχές σου.Κρυμμένες ή παραθεωρημένες.Λανθάνουσες.Τυχαίες.Μια συνάντηση που ΄χει την αίσθηση μιας χαμένης γεύσης.Πρόγευσης και κατάκτησης ενός απωλεσθέντος παραδείσου.Αλητείας σε μια λησμονημένη αθωότητα.Έμπνευσης για το ανέφικτο.Δύναμης να νιώσεις την αδυναμία σου.Ηδονής για να πάψεις να γκρινιάζεις.Απόφασης για να ζήσεις μέχρι θανάτου.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...είναι κάποια πρόσωπα που δεν χρειάζεται να πουν πολλά.Γιατί μιλά το βλέμμα τους.Τα μάτια τους.Η σιωπή.Οι λέξεις πίσω από τις λέξεις .Η διάθεση που αποπνέουν.Η πίστη κι η απιστία τους.Η μελαγχολία.Το χάδι.Το κορμί.Η μοναξιά τους.Οι φόβοι.Τα όνειρα τους.Ο ωκεανός της ψυχής τους.Και είσαι έτοιμος να περιπλανηθείς μαζί τους.Να ταξιδέψεις.Να ναυαγήσεις.Στην άβυσσο τους να κατέβεις.Να ανακαλύψεις το πρόσωπο.Και να ραγίσεις το προσωπείο τους.Να γοητευτείς.Και να απογοητευθείς.Να εξηγήσεις.Να εξηγηθείς.Να απελπιστείς.Να ελπίσεις.Πάλι και πάλι.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...μα είναι και κάποια άλλα.Πρόσωπα.Που τάζουν.Υπόσχονται.Αθετούν.Δικάζουν. Καταδικάζουν.Φεύγουν κι έρχονται.Για να ξαναφύγουν.Και να ξανάρθουν.Πληγώνουν.Εν γνώσει ή εν αγνοία τους.Προδίδουν,προδιδόμενα τα ίδια.Ανασφαλή μέσα στην ασφάλεια τους.Σε αμφισβητούν.Σε εξουθενώνουν.Σε αποδιοργανώνουν.Σε τρελαίνουν.Μικροί θεοί,έτοιμοι να επιβάλλουν την εικόνα του μικρόκοσμου τους.Και να επιβληθούν.Δημιουργώντας ενοχές.Φοβίες.Αρνήσεις.Κίβδηλες επιθυμίες.Ψευδεπίγραφο δέος και θαυμασμό.Τα ξέρεις όλα αυτά.Είτε από ένστικτο είτε μέσω αποδείξεων.Μα ελπίζεις πως θα αλλάξουν.Θα καταλάβουν.Και μένεις.Γιατί στο βάθος αξίζουν.Μόνο που δεν το ξέρουν.Γιατί τα έμαθαν αλλιώς.Να μην αξίζουν,αυτό να πιστεύουν.Όχι,δε μένεις για να τους αποδείξεις.Να τους δείξεις απλά θέλεις.Μένεις λοιπόν.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...για τούτα.Και τα άλλα.Έμεινα.Έμαθα.Έπαθα.Έδωσα και πήρα.Και δεν πήρα,ούτε έδωσα.Κι έδωσα μα δεν πήρα.Έζησα και πέθανα μαζί τους.Δεν ντράπηκα να αισθανθώ.Να παλέψω.Να επιθυμήσω.Να αναγνωρίσω και να γνωρίσω.Να απορριφθώ.Να θυσιάσω.Να ενωθώ και να αποχωριστώ

φοβήθηκα
ρισκάρισα

μα γούσταρα
και ας το πλήρωσα



Καληνύχτα...