Δώρα πολύτιμα

Δώρα και «δώρα»

Ακριβά ή φτηνά.Από υποχρέωση.Έτσι επειδή πρέπει.Επειδή οι μέρες το επιβάλλουν

Δώρα που δίνονται.Δώρα που χαρίζονται.Για ανταπόδοση.Γιατί «αφού μου έκανες,πρέπει να σου κάνω κι εγώ»

Δώρα που για να τα δωρίσεις ξοδεύεις πολλά.Για να εντυπωσιάσεις.Για να «σκλαβώσεις» τον άλλον.Για να φανείς κάποιος.Γιατί το ακριβό που θα χαρίσεις θα εκτιμηθεί.Γιατί έτσι κρίνεται η αξία του.Από το πόσα ξόδεψες.Κι έτσι θα καταξιωθείς

Γελιέσαι φίλε μου..

Τέτοια δώρα δε με αφορούν.Δε με συγκινούν.Δε με εντυπωσιάζουν.Δε με κερδίζουν
Τι να το κάνω αν αυτό που μου προσφέρεις δεν είναι από καρδιάς;Αν μου το δίνεις αλλά δεν μπορείς να με κοιτάξεις στα μάτια;Αν αποβλέπεις κάπου;Αν προσπαθείς με τέτοια μέσα να με κάνεις σύμμαχό σου;Αν με δωροδοκείς;Αν προσπαθείς να με κερδίσεις με φτηνιάρικα μέσα-γιατί ξέρεις πως δε μπορείς αλλιώς;

Ξέρεις ρε φίλε ποιό είναι το καλύτερο δώρο για μένα;
Τούτες τις μέρες;
Και κάθε μέρα που περνάει;

Ένα χαμόγελο.Μια αγκαλιά.Δυό λόγια από την ψυχή σου.Οι αλήθειες σου.Τα δάκρυά σου.Η εμπιστοσύνη σου.Η αγάπη σου.Το μοίρασμά σου.Το νοιάξιμό σου.Η κραυγή της απελπισίας σου-που μου την καταθέτεις.Ο προβληματισμός σου.Τα αδιέξοδά σου-που μαζί προσπαθούμε να υπερβούμε.Οι μικρές κι ασήμαντες, για τους πολλούς ,λεπτομέρειες που σου αποδίδουν ταυτότητα-και που μου τις κοινωνείς.Τα όνειρά σου.Οι ελπίδες σου.Το γέλιο σου-που μοιάζει με κείνο ενός μικρού παιδιού.Και που λατρεύω να ακούω.Οι σκέψεις σου-πότε μπερδεμένες κι άλλοτε ξεκάθαρες.Η ειλικρίνειά σου.Η καθαρότητα του βλέμματός σου.Η αμηχανία σου

Το πολυτιμότερο δώρο που μου χαρίστηκε ποτέ..

Η παρουσία Σου στη ζωή μου

Γιατί μόνο με τέτοια δώρα γίνεσαι καλύτερος

Και μόνο για τέτοια δώρα αξίζει να υπάρχεις
[Κι ας μη σε καταλαβαίνουν κάποιοι.Δικό τους πρόβλημα]

Σ΄ευχαριστώ

Που υπάρχεις

Και που μαζί μοιραζόμαστε

Κείνο που λέγεται

Ζωή

Και

Αγάπη
…………………………………………..

Με ξέρεις

..που πάει να πει,πως καταλαβαίνεις.Κάθε ώρα και λεπτό.Κι ας μη με βλέπεις.Κι ας μη με κοιτάς στα μάτια πάντα

Όταν μπορείς..

από την χροιά της φωνής- να αντιληφθείς.Από τον ήχο της ανάσας -να αφουγκραστείς.Από το άγγιγμα- να νιώσεις.Από τη σιωπή -να λάβεις απαντήσεις.Από τις λέξεις-να διαβάσεις

Αναρωτιέμαι..

πόσοι περνάνε απ΄τη ζωή μας και λένε πως μας ξέρουν;Και μάλιστα καλά; Και σκίζονται γι΄αυτό;Και ορκίζονται πως μας αγαπάνε; Και πως ,τάχα μου ,θέλουν το καλό μας; Πως η μόνη έγνοια τους είναι να μη μας χάσουν; Και κυρίως..να μη μας πληγώσουν;

Γελάω ξέρεις πια με όλα αυτά.Γιατί το αντίθετο αποδεικνύουν.Με τις λέξεις τους.Μα κυρίως με τη συμπεριφορά τους.Πόσο δίκιο είχε ο μικρός μου πρίγκηπας όταν έλεγε πως «δεν έπρεπε να δίνω σημασία στις λέξεις,αλλά στις πράξεις;». Τι να το κάνω όταν καθημερινά με παραμυθιάζεις με όμορφα στολισμένες και ακριβοπληρωμένες λέξεις;Με υποσχέσεις και βαρύγδουπες δηλώσεις;Όταν η όλη στάση αποδεικνύει το αντίθετο των όσων έχουν λεχθεί..

Τι να το κάνεις όταν..

διατυμπανίζουν πως σ΄αγαπούν και νοιάζονται..ορκίζονται πως είσαι ο άνθρωπός τους..το πλέον πολύτιμο αγαθό τους..η μόνη αληθινή αγάπη τους..τα πάντα τους..

Και με την πρώτη ευκαιρία- ή την πρώτη δυσκολία..
[ερμήνευσέ το όπως θες]

σε παζαρεύουν και σε «πουλάνε»..σε ξεπουλάνε και με φτήνια σε απαρνούνται..σε ονομάζουν αποδιοπομπαίο τράγο..σε φορτώνουν τις δικές τους ενοχές..σε καθιστούν υπεύθυνο για τις δικές τους ανεπάρκειες..σε βαφτίζουν φταίχτη,καλύπτοντας τα δικά τους λάθη..σε υβρίζουν..σου πηδάνε την ψυχή..

Με ξέρεις..

σημαίνει πως ξέρεις..

ό,τι με πληγώνει.ό,τι με βγάζει εκτός εαυτού.ό,τι με θυμώνει.ό,τι αγαπάω.ό,τι ονειρεύομαι.ό,τι λαχταράω.ό,τι με φοβίζει.ό,τι με σκοτώνει.ό,τι με λυτρώνει..
..πως μπορώ να είμαι εγώ μαζί σου..όπως είμαι και αισθάνομαι..κάθε στιγμή..να σου μιλάω και να μη φοβάμαι πως θα παρεξηγηθώ..να μπορώ να σε κοιτάζω και να βλέπω τον εαυτό μου μέσα σου..να μπορώ να αφήνομαι και να ξέρω πως μ΄αντέχεις..να σου λέω κάθετί που θα μου έρθει στο μυαλό..πως ο πόνος κι η χαρά σου είναι και και πόνος και χαρά μου..πως έχω το δικαίωμα ,γιατί εσύ μου το έδωσες,να μοιράζομαι μαζί σου..πως ποτέ δε θα πω πως σε έμαθα ολοκληρωτικά..γιατί κάθε μέρα μαθαίνεις εκείνους που αγαπάς..αρκεί να το θέλεις..και να το επιδιώκεις..

Με ξέρεις σημαίνει..

πως δεν προσπαθώ να σου εξωραίσω καταστάσεις..να σε κάνω να αισθανθείς αμήχανα..να σου πουλήσω μούρη,κατά το κοινώς λεγόμενον..να σου δείξω ένα άλλο πρόσωπο [πες το καλύτερα προσωπείο..]..να σε μειώσω και να σε εξευτελίσω..να σου δικαιολογηθώ για πράξεις ή για παραλείψεις μου..δεν σε χρησιμοποιώ για άλλοθι..δεν σου υποβιβάζω νοημοσύνη και αισθήματα..δεν σε εκμεταλλεύομαι για αλλότριους και άλλους είδους σκοπούς..

Με ξέρεις,σημαίνει..

Πως μ΄αγαπάς ταυτόχρονα.Και μοιάζουμε

Κι ας είμαστε τόσο ανόμοια ίδιοι

Ή

Τόσο ίδια ανόμοιοι..

Χαλκευμένες Νύχτες

Ανερυθρίαστες νύχτες καταπίνουν
-Αχόρταγα-
Ελπίδες και ονείρατα
Κλέβουν ζωή από μοναχικούς ταξιδευτές
Και εξιλεώνουν το θυμό τους

Ξεσκίζουν σάρκες και ψυχές
-και σαν άλλοι ξεπεσμένοι αρχάγγελοι -
Τάζουν στημένους παραδείσους
Χαλκεύουν πάθη και αισθήματα
Παραφράζοντας τ΄αληθινό
Σε πόρνη θεραπαινίδα
-Της αγάπης-
Που φωνάζει « μείνε»
Κι εκλιπαρεί,τάχα,για να αγαπηθεί
Μα αυτό που θέλει είναι
μόνο να αφανίσει
κάθε πνοή αντίστασης
φαλκιδεύοντας τις όποιες
απαιτήσεις των στιγμών

Να μεταλλάξει και να μεταλλαχθεί
Να σαγηνεύσει με τα ανύπαρκτα θέλγητρά της
Τα υποψήφια θύματά της
Να χορέψει σαν άλλη Σαλώμη τον χορό της
Να καταδικάσει στην ανυπαρξία
Να απαξιώσει και να εκμηδενίσει
Όλους εκείνους που κάποτε
Ονοματίστηκαν
–ή μήπως τους ονόμασαν;-
Ιδανικοί εραστές
μιας μεγάλης ιδέας

Και να ζητήσει επί πίνακι
Την κεφαλή όσων αγάπησαν
και αγαπήθηκαν με πάθος

Τέτοιες νύχτες αφυπνίζονται τα κοιμισμένα πάθη
-που σιγοκαίνε μέσα στις ερημικές τους στάχτες-
Αναμοχλεύουν ανύπαρκτους σωρούς
Κατασκευασμένων ενοχικών συμπεριφορών
Συμπαρασύροντας στη δίνη τους
Ανομολόγητες παραδοχές
Και απεκδυόμενες αλήθειες….

Πλάι

Είμαι

Θα είμαι

[για πάντα]

Είσαι

Να είσαι

[για όσο..πάντα]

Ενσυνείδητα

Είναι κάποιοι δρόμοι που οφείλεις μέχρι τέλους να τους περπατήσεις
Είναι κάποια όνειρα που πρέπει μέχρι την τελευταία σου ανάσα να μην τα προδώσεις
Είναι κάποιοι άνθρωποι που θες να μπορείς να τους δικαιολογείς.Γιατί τους αγαπάς

Κείνος ο δρόμος που διάλεξε να διαβεί,ήταν δύσκολος.Άβατος πολλές φορές.Κι άλλοτε κακοτράχαλος.Κάποιοι τον είπαν Γολγοθά.Άλλοι δρόμο του χρέους.Που δεν έχει επιστροφή.Γιατί άπαξ και πήρες την απόφαση –δεν έχει γυρισμό.Εκεί μέχρι το τέρμα.Να ματώσεις.Να νιώσεις τις πληγές απ΄τα καρφιά που μπήγονται στις σάρκες σου.Μα κυρίως στην ψυχή σου

Λύγισε πολλές φορές.Κι έκλαψε.Κι ένιωσε δίψα.Και πόνο.Και κάματο.Κι ούτε ένας Σίμων Κυρηναίος στο κατόπι.Λίγο να σηκώσει το σταυρό.Να πάρει μιαν ανάσα.Στο κάτω κάτω το ΄ξερε.Δεν ήταν Θεός.Ούτε καν μικρός θεός.Άνθρωπος ήταν.Με πάθη και αδυναμίες.Και φόβους.Και με όλα τα διαβλητά πάθη που κουβαλάνε οι κοινοί θνητοί

Συνειδητή επιλογή.Και ελεύθερη ήταν.Όχι για το θεαθήναι.Όχι για εντυπωσιασμό.Όχι για να κερδίσει θαυμασμό και αγάπη.Μα από αγάπη.Αυτή η γαμημένη λέξη ήταν το εφαλτήριό της.Το κίνητρό της.Ο στόχος και ο σκοπός της

Αποφασισμένη ήταν να περπατήσει τούτον το δρόμο της μέχρι τέλους.Ανυπόδητη.Με την ψυχή ξεγυμνωμένη.Που πάει να πει,εκτεθειμένη.Σε πόνο.Και αίμα.Και πληγές.Χωρίς να περιμένει ανταμοιβή.Χωρίς εγωισμούς.Κι ας ήξερε πως έχανε.Ίσως τα πάντα
Και τον Γολγοθά θα ανέβαινε.Και το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους θα έπινε.Και τα καρφιά θα ένιωθε βαθιά να τρυπάνε κορμί και ψυχή.Χαμογέλασε και συνέχισε

«Μέχρι το τέλος
Μέχρι το τετέλεσται
Μέχρι τελευταίας ανάσας»

Θα παρέμενε πιστή σε αυτό που πίστεψε.Σε ό,τι ονειρεύτηκε.Σε ό,τι την διάψευσε.Σε ό,τι πιότερο αγάπησε. Ακόμη και σε ό,τι την πρόδωσε

«Άξιζε ρε γαμώτο.Άξιζε.Κι αξίζει»

Κι ας είπε κάποτε..

«Απελθέτω απ΄εμού..»

Κι έφυγε..

για όπου

για όσο

για να κερδίσει ή να χάσει

τη μάχη ή τον πόλεμο

μόνη της να αναμετρηθεί

με εκείνην και για εκείνην

Το αποτέλεσμα αβέβαιο

Μα θα το πάλευε

Κι όπου την έβγαζε

Σίγουρη δεν ήταν για τίποτα

Παρά μόνο πως το είχε ανάγκη

Όμως θα επέστρεφε

Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο..


Καληνύχτα...
[μέχρι να τα ξαναπούμε]

Κι ας νύχτωσε

Κάθε που..

..στις ανατολές,ο ήλιος δύει.Και στο μέσον της ημέρας το μούχρωμα προβάλλει.Προ(σ)καλώντας σε να το ζήσεις.Και να το γευθείς

..ψάχνεις το χρώμα της Αγάπης.Σε σώματα άλλα κάθε φορά.Και στο αιμάτινό Της χρώμα τα όνειρά σου βάφεις.Έτσι που κατακόκκινος να γίνεσαι.Και αίμα να στάζεις.Και πληγές

..τα χέρια ανταμώνουν.Και πλέκονται με άλλα.Μαζί με βλέμματα.Και κορμιά.Κι η τέχνη της ανάσας τέχνη Ζωής γεννιέται.Και αποκαλύπτεται

..οι λέξεις σιωπούν.Και σε λαβύρινθους του νου σε μπλέκουν.Και ανήμπορος θα γίνεσαι- να εκφραστείς μα και να εκφράσεις, τον καημό σου.Και απλά αφήνεσαι.Σε ό,τι λατρεύεις πιότερο.Και επιθυμείς

..θύμησες ξυπνούν.Και όνειρα θεριεύουν.Κι έρωτες παλιοί σε κατατρέχουν.Και έρωτες καινούργιοι σε μεθούν.Με χρώματα κι αρώματα.Φερμένα από τις μακρινές Ανατολές.Με μείγματα μεθυστικά.Που σε εθίζουν στους σκοπούς τους.Ανήμπορος να τους αντισταθείς

..φεύγεις.Και γυρνάς.Και τα όπλα καταθέτεις.Όχι-δεν είσαι ρίψασπις.Ούτε και λιποτάκτης.Μονάχα άνθρωπος κι εσύ.Που πάει να πει-φοβάμαι.Μα στον γκρεμό μπρος θα σταθώ.Δίχως να λογαριάσω.Το φόβο και το αβέβαιο.Που σου γεννά το τώρα

..με ένα βαρύ ζεϊμπέκικο τον πόνο σου ξορκίζεις.Με ένα τσιγάρο σέρτικο.Βαρύ.Στα χείλη κρεμασμένο.Να είσαι σύ να προσπαθείς.Κι ο πόνος να σε ορίζει.Και συ να τον γλεντάς διαρκώς.Χωρίς να υπολογίζεις.Τον πόνο- που ο πόνος σου γεννά.Γιατί είναι καταδικός σου.Και δε γουστάρεις τούτη τη στιγμή.Μήτε να τον απαρνηθείς-μήτε να τον προδώσεις.Μόνο να τον γιορτάσεις

..το όσο -για όσο θα κρατά.Και πάντα θα σε ορίζει.Ό,τι βαθιά αγάπησες εδώ θα σε προσμένει.Μην του ξεφύγεις λαχταράς.Και στις στιγμές του άπειρου-όσο διαρκεί ένα φιλί –τη ζήση σου βυθίζεις. Αιχμάλωτος της ηδονής που συλλαβίζει στα άστρα

..ζεις.Κι ας μη ζεις.Κι ας ξέρεις πως πεθαίνεις.Μονόδρομος ο θάνατος.Για κάθε που ελπίζεις

..η έλλειψη-απότοκος οδύνης και θρήνου βουβού- σε σημαδεύει.Ορίζει και προσδιορίζει.Αναμοχλεύει και στάχτες αφήνει σε κάθε πέρασμα από τα σοκάκια του μυαλού

Αγαπάς

Νυχτώνει

Μα πάντα ξημερώνει

Μια καινούρια Νύχτα.Μέσα στο φως της Μέρας

Μα μη φοβάσαι

Κι αν νύχτωσε κι απόψε

Είμαι εδώ…

Το παράδοξον...

Όταν θέλησες - δεν μπόρεσα

κι όταν σε "έφτασα" - φοβήθηκες

Εσένα..

Εμένα..

Εμάς..

Πόσο παράδοξο

μα την αλήθεια...

Φαντασιακή πραγματικότητα(;)

«Γίνε Αγάπη»-ικέτευσε μια νύχτα.Τότε που καιγόταν από του Έρωτα τον πυρετό.Τότε που μπορούσε όλα να τα αλλάξει.Και να αλλάξει μαζί τους

«Μα είμαι Αγάπη.Είμαι Η Αγάπη»-ανταπάντησε χωρίς να το πολυσκεφτεί.Γιατί αυτό αισθανόταν.Ολόκληρη η ύπαρξη της είχε κατακλυστεί από τούτο το συναίσθημα.Από την πρώτη στιγμή που ανταμώθηκαν.Που τα βλέμματά τους έσμιξαν.Και κάθε φορά που τα κορμιά τους ταξίδευαν τις ψυχές τους

«Αντέχεις την Αγάπη μου;» την ρώτησε μια νύχτα. «Αντέχω εσένα.Μα την αγάπη σου φοβάμαι.Φοβάμαι να την νιώσω.Να την αισθανθώ.Να την αγγίξω.Όχι πως δεν τη λαχταράω.Όχι πως την απαρνιέμαι.Μα προτιμώ εκ του ασφαλούς να την ερωτεύομαι και να την αγαπάω.Γιατί μου είπαν πως η Αγάπη,όσο και να αγαπάει,κάποτε πληγώνει.Πονάει.Ματώνει και αιμορραγεί.Μέχρι που να σου σταλάξει και την τελευταία ρανίδα του αίματός σου.Γι΄αυτό και τη φοβάμαι.Φοβάμαι να τη ζήσω.Για να μην πεθάνω απ΄αυτήν»

«Άσε με να σου δείξω πως όλες οι Αγάπες δεν είναι το ίδιο.Πως υπάρχουν ,διάολε,και κείνες που ξέρουν στα ίσα να αγαπούν.Και να Της ανταποδίδουν.Τον οφειλούμενο φόρο.Και να πληρώνουν το χρέος τους απέναντί τους.Με Αγάπη και μόνο»

«Κι εσύ;τι θα μπορούσες εσύ να κάνεις για μένα;Πως θα μπορούσες να με κάνεις την Αγάπη να εμπιστευθώ και να Την αγαπήσω;». «Με το να σε αγαπάω.Και αγαπώντας σε να είμαι.Και να υπάρχω.Να ζω μέσα απ΄την Αγάπη μου για Σένα.Αφού Εσύ θα είσαι η Αγάπη μου.Και όλα για χάρη Σου να τα μπορώ.Αφού Εσύ θα δίνεις νόημα σ΄αυτά.Άσε με να Σε μάθω.Άσε με να σε μάθω να αγαπάς.Άσε με να με αγαπήσεις»

«Φοβάμαι,λέω.Φοβάμαι σε Σένα να αφεθώ.Φοβάμαι την Αγάπη Σου.Φοβάμαι Εσένα που νιώθω πως είσαι Η Αγάπη.Φοβάμαι εμένα γιατί φοβάμαι να αγαπήσω.Φοβάμαι εμένα να αγαπήσω.Και να με αποδεχτώ.Κι αν δεν τα καταφέρω;»

«Μαζί Αγάπη μου.Όλα μαζί θα τα μάθουμε.Και μαζί μας θα συμφιλιωθούμε.Μόνο άσε με να σε αγαπάω.Και τον τρόπο να σου δείξω.Για να μάθεις κι Εσύ να αγαπάς.Να μ΄αγαπάς.Και να σε αγαπήσεις»

Ο καιρός περνούσε.Και έδειχνε πως Η Αγάπη μπορεί να κάνει το θαύμα Της.Και να αγαπήσει ό,τι στ΄αλήθεια την αγάπησε.Δειλά,δισταχτικά στην αρχή.Μα το πρώτο βήμα είναι να γίνει.Από κει κι ύστερα,όλα ακολουθούν τα βήματά Της…
Κι όμως.Μερικές φορές η Αγάπη χάνει το δρόμο της.Πως γίνεται τούτο θα μου πεις;Που να σου εξηγώ τώρα..Μια σειρά ατυχών συγκυριών μπορεί συθέμελα να Την κλονίσει.Και να την αποτρέψει.Από κείνο που ξέρει καλά,αιώνες τώρα,να κάνει.Ή που προσπαθεί να σε κάνει να μάθεις

«Συ μου΄πες πως Η Αγάπη ξέρει να αγαπάει.Και πληγές να επουλώνει.Και λάθη να συγχωρεί.Και αδυναμίες να γιατρεύει.Και να στηρίζει.Και να στέργει.Και να υπομένει.Και φωτιές να ανάβει στο όνομά Της.Και τα πάντα να μπορεί.Και τα αδύνατα να κάνει δυνατά.Και το όνειρο πραγματικότητα να κάνει,διατηρώντάς το πάντα όνειρο.Μα αντί γι΄αυτά..με έμαθες πως η Αγάπη πληγώνει.Προδίδει.Σκοτώνει.Σε εκτελεί εν ψυχρώ.Και δεν σε υπολογίζει.Χάρισμά σου λοιπόν η αγάπη σου.Και οι αγάπες του κόσμου όλου.Μια μαλακία είναι.Μια λέξη που λέγεται απλά για να ειπωθεί.Πάνω στην ώρα του πάθους.Και του έρωτα.Κοινώς του πηδήματος.Σοκάρεσαι με αυτά που λέω;Για φαντάσου..εσύ μου τα ΄μαθες αυτά.Εσύ μου έδειξες πως έτσι είναι η αγάπη.Σου την επιστρέφω λοιπόν τούτη την αγάπη.Στο πολλαπλάσιο και στην νιοστή.Μάχαιραν έδωσες,μάχαιρα θα λάβεις.Βάλτην εκεί που ξέρεις.Καιρός να μάθεις εσύ να αγαπάς.Κι όταν τα καταφέρεις,έλα να μας πεις.Αν ποτέ τα καταφέρεις.Γι΄αυτό άντε και πηδήξου!!!»

«Και τώρα στέκομαι εδώ.Μακριά απ΄του κόσμου τη βουή.Να αφουγκραστώ προσπαθώ.Εμένα.Που δεν πίστεψα.Εμένα που δεν αγάπησα.Εμένα που υποτίμησα.Δεν μ΄έμαθα ποτέ.Πάντα με έψαχνα.Κι όταν με έβρισκα,πάλι με έχανα.Σε έναν αέναο αγώνα μπλέχτηκα.Πάσχιζα βλέπεις τους δαίμονες μου να ξορκίσω.Κείνους που με κυρίευαν τις άγριες νύχτες που μετρούσα μακριά σου.Κείνες τις νύχτες που ικέτευα για μια σου λέξη.Ένα βλέμμα.Μια ανάσα.Ένα τίποτα έστω.Κείνες τις νύχτες που ταξίδευα την ψυχή μου στην ψυχή σου.Και μέσα σου την άδειαζα.Και σου αφηνόμουνα.Και πίστευα πως κι εσύ το ίδιο έκανες
Μα βλέπεις δεν κατάλαβα-δεν έμαθα ποτέ..πως Η Αγάπη θέλει τρόπο.Και κόπο.Και υπομονή.Κι επιμονή.Και αντοχές.Και Αγάπη.Και άλλα που δεν τολμάω να στα πω.Γιατί δεν ξέρω αν θα θελήσεις.Ή μάλλον αν θα μπορέσεις να με καταλάβεις
Σ΄αγάπησα Αγάπη μου.Με την πρώτη ματιά.Σ΄ερωτεύτηκα.Στο κάθε σου άγγιγμα ένιωθα πως ήμουν ένας μικρός θεός.Που θα μπορούσε να φέρει τον κόσμο τούμπα.Και απ΄την αρχή να τον οικοδομήσει.Πίστεψα πως όλα τα μπορώ.Και πάνω απ΄όλα..σε Σένα πίστεψα.Σε μας.Στο «εγώ» και το «εσύ» που «εμείς» ήθελα να κάνω.Έτσι το είχα ονειρευτεί.Από μικρό παιδί αυτό πάντα λαχαρούσα.Αυτό επιθυμούσα.Κι αυτό ήθελα με σένα να επιτύχω

Σε φόβησα Αγάπη μου.Με την Αγάπη μου.Κι ας μου το έλεγες κατά καιρούς.Κι ας μου το έδειχνες.Να σε κατακτήσω ήθελα.Να σε λεηλατήσω.Να σε κρατήσω κοντά μου.Και ποτέ να μη μου φύγεις.Να σε αφανίσω μέσα μου.Έτσι που να μπορούσες μέσα μου να ζεις για πάντα.Και ποτέ να μην πετάξεις μακριά μου.Δεν άντεχα μακριά σου.Χανόμουν στο κενό και την ανυπαρξία.Ποιός,εγώ…που το καινό ήθελα να σου χαρίσω.Να σου δείξω πως το απόλυτο και το ανέφικτο μπορούν να κερδηθούν.Πως Η Αγάπη δεν είναι πλάνη.Ούτε ουτοπία.Ούτε ρητορικό σχήμα λόγου.Μα είναι Ζωή και Αλήθεια.Πως η Ζωή μου και η Αλήθεια μου είσαι Εσύ Αγάπη μου

Και τώρα ο καιρός με βρίσκει να στέκομαι απέναντί Σου.Κι όχι δίπλα Σου.Όπως εξ υπαρχής θα ήθελα.Και ήθελες κι εσύ.Θυμάσαι άραγε;

Τις νύχτες που ακούμπαγα τα όνειρά μου στην καρδιά σου;Που ξέπλενα τα λάθη σου με τους ποταμούς των δακρύων μου;Που μου΄λεγες βοήθα με να λυτρωθώ και να ζήσω πάλι απ΄την αρχή;Που μου ΄δειχνες πόσο πολύ ανάγκη είχες την Αγάπη μου κι ας πάσχιζες να μην το δείξεις.Μα το ΄νιωθα.Κάθε που το βλέμμα σου αναζητούσε το δικό μου.Κάθε που το χέρι σου έσφιγγε το δικό μου.Κάθε που ο χρόνος μας άχρονος γινόταν και το σμίξιμό μας οδηγούσε στη Ζωή.Μέσα απ΄το θάνατο του δήθεν και του εφήμερου.Μέσα απ΄την άρνηση του εγωισμού μας.Μέσα από Σένα και από Μένα

Κοίτα με Αγάπη μου.Ακόμα είμαι εδώ για Σένα.Γιατί ακόμα Σ΄ ΑΓΑΠΑΩ.Γιατί μέσα απ΄τα λάθη μας –ναι,γιατί κι οι δυό μας κάναμε λάθη-μάθαμε.Πως δεν μπορούμε να υπάρξουμε αλλιώς.Μόνο αγαπώντας.Εγώ Εσένα κι Εσύ εμένα.Γιατί μ΄αγαπάς.Το νιώθω.Το αισθάνομαι.Κι ας το κρύβεις επιμελώς.Κι ας παλεύεις με την καρδιά σου για το αντίθετο να την πείσεις.Γιατί ξέρεις πως εγώ είμαι αυτό που από πάντα αναζητούσες.Κι ας κάνεις τα πάντα για να το αποφύγεις

Μη με φοβάσαι.Όχι πια
Μη σε φοβάσαι.Όχι άλλο.Δώσε σου την ευκαιρία που ψάχνεις.Που απεγνωσμένα αποζητάς να αρνηθείς.Έτσι για να παρηγορηθείς.Για να σε πείσεις πως δεν υπάρχει Αγάπη

Και ξέρεις;άλλαξε ο καιρός.Κάνει κρύο έξω.Μα μεγαλύτερο κρύο κάνει στην καρδιά μας.Όταν δεν έχει να ντυθεί εκείνο που αγαπάει
Κι εγώ κρυώνω μακριά σου
Και ξέρω πως κι Εσύ το ίδιο

Εμπιστεύσου με απ΄την αρχή.Γιατί τώρα έμαθα.Γιατί τώρα ξέρω.Να αγαπάω
Πρώτα εμένα.Για Σένα και για μένα
Για το Εμείς που τόσο λαχταρήσαμε
Δεν έχω αλλάξει.Ακόμα σ΄αγαπάω

Αγάπησέ με κι Εσύ.Και ξέρεις πως το θέλεις
Μα πάνω απ΄όλα το μπορείς.Σπάσε τα στερεότυπα.Και τις προκαταλήψεις
Απαλλάξου απ΄ό,τι δέσμιο στο χθες κρατάει την ψυχή σου φυλακισμένη
Εγωισμούς και ψεύτικα όνειρα.Και πλάνες υποσχέσεις

Μη διστάζεις άλλο
Κάνε το άλμα στο τώρα.Και το μέλλον
Το παρόν που σου αξίζει
Και που ξέρεις πως κατά βάθος αυτό επιθυμείς
Είμαι εδώ.Και σε περιμένω

Τι λες;Θα το προσπαθήσεις;
Για μια ακόμη φορά;
Ναι,θαρρώ.Γιατί ξέρεις κι Εσύ πια
Πως τούτη τη φορά θα τα καταφέρουμε
Γιατί τώρα ξέρουμε.Μάθαμε μέσα απ΄τα λάθη

Τα δικά μου.Τα δικά σου.Τα κοινά,καταδικά,μας λάθη
Πως το ΕΜΕΙΣ δεν πρέπει να το στερηθούμε
Όχι άλλο.Όχι πια…»


Φανταστική ιστορία ή αληθινό σενάριο Ζωής;
Η κρίση και η απόφανση δική σας..

Καληνύχτα…

ΈΡΩΤΕΣ.και έρωτες...

Έρωτες φτηνοί.Αιρετικοί.Διαπραγματεύσιμοι
Που τους ερωτεύτηκες.Κι ας ήξερες πως ήταν τέτοιοι.Μα όχι.Δεν το ήξερες.Η πορεία σου απέδειξε το ψεύτικο του έρωτά σου.
Ε,και;τι έγινε ρε; Εσύ ερωτεύτηκες.Κι ας απογοητεύτηκες.Κι ας χαλάστηκες
Ερωτεύτηκες μάγκα μου.Θα σου περάσει.Προχώρα ρε…

Έρωτες ακριβοί.Και ακριβοπληρωμένοι.Μοναδικοί
Που τους ερωτεύτηκες.Και σε ερωτεύτηκαν κι αυτοί.Αλήθεια..σε ερωτεύτηκαν ποτέ;
Ή έτσι ήθελες να νομίζεις;Μα όχι σου λέω.Ήταν έρωτας.Γιατί έδωσες.Γιατί πήρες
Κι ας τελείωσαν κάποτε.Άδοξα.Ή και με την τιμή που τους άρμοζε
Μα τελείωσαν μάγκα μου.Τους έζησες όμως
Γιατί αυτό ήθελες.Θα σου περάσει.Προχώρα ρε..

Έρωτες.Ή μάλλον Ό Έρωτας
Κείνος που δεν τον αγγίζει το πέρασμα του χρόνου.Που απειροελάχιστη σημασία έχει η κατάληξή του
Έρωτας μοναδικός.Γι΄αυτό και ανεπανάληπτος
Μα κάθε έρωτας τέτοιος είναι θα μου πεις.Ή έτσι τουλάχιστον φαντάζει

Κι όμως.Δεν είναι έτσι.Υπάρχουν κάποιοι Έρωτες που πάντα τέτοιοι παραμένουν.Που όσα χρόνια κι αν περάσουν,ο Έρωτάς τους θα παραμένει πάντα ζωντανός.Κι ας έχει σβήσει
Αντίφαση-θα μου πεις, και πάλι
Όχι –θα σου απαντήσω.Σκέφτηκες ποτέ
πως όσες φορές κι αν ερωτεύτηκες.κι αν αγάπησες..

Κάποιοι Έρωτες..και κάποιες Αγάπες..
Πάντα θα σε κυνηγάνε;Θα σε καθορίζουν;.Θα σε μαγεύουν;
Πως ό,τι κι όσα για χάρη τους πέρασες..δεν έχουν καμία σημασία;
Πως όποια κατάληξη κι αν είχαν..πάντα θα είσαι ερωτευμένος μαζί τους και θα τους αγαπάς;

Άδικο-θα μου πεις.Για τους επόμενους.Και μέτρο σύγκρισης.Άρα..χαμένοι από χέρι
Όχι-θα σου πω και πάλι.Μόνο σκέψου..

Για πόσους από δαύτους αισθάνθηκες τόσο δυνατός;Έτοιμος να ριχτείς στη φωτιά για χάρη τους;Να παλέψεις με θεούς και δαίμονες..για να βγεις νικητής;Να θέλεις να φέρεις τον κόσμο τούμπα και να τον χτίσεις πάλι απ΄την αρχή; Να νιώθεις πως κατακτάς το άπειρο και το απόλυτο;Να σταματάς τον χρόνο και μαζί του να κυλάς;Για μια στιγμή μαζί τους να είσαι έτοιμος και την ψυχή σου στο διάολο να πουλήσεις;Να θυσιάσεις και την ίδια τη ζωή σου αν χρειαστεί;

Γι΄αυτούς τους Έρωτες..
Τους ανέγγιχτους.Τους μη διαπραγματεύσιμους.Τους πάντα σταθερούς
Αυτούς που με πάθος λάτρεψες.Ερωτεύτηκες.Αγάπησες
Που για χάρη τους περπάτησες πάνω στα κύματα.Και στις φωτιές τους ρίχτηκες
Που τίποτα δε λογάριασες.Και στις συμβάσεις του κόσμου αντιτάχθηκες
Που πάντα δικαιολογείς.Και πάντα σέβεσαι.Και πάντα αποδέχεσαι
Που σε σημάδεψαν.Και ανεξίτηλα έβαλαν τη σφραγίδα τους πάνω σου
Που έγραψαν.Πάνω σου.Μέσα σου
Στο κορμί.Στο μυαλό.Στην καρδιά
Και ακόμη περισσότερο..
Στην ίδια την ψυχή σου..

Στους έρωτες μας,ας πιούμε απόψε
Σε αυτούς που έφυγαν.Σε αυτούς που θα ΄ρθουν
Στους Έρωτες..
Που ήρθαν.Κι έφυγαν..

Ή που κι εμείς φύγαμε από κείνους..
Κι όμως δεν έφυγαν ποτέ..
Ούτε κι εμείς από δαύτους..

Κι ούτε και πρόκειται ποτέ..
Κι ας τελείωσαν..

Λίγο πιο νωρίς..
Ή
Λίγο πιο αργά..
[Άραγε τελειώνει ποτέ ό,τι αληθινά αγαπήσαμε;]

Και προχωράς..
Μα πάντα και για πάντα..
Μέσα μας θα ζουν..

Μέχρι την τελευταία μας ανάσα..
Κι ίσως και μετά και απ΄αυτήν……..

Τώρα.Όχι αύριο..

Ένιωσες άραγε πως είναι όταν…

καίγεσαι απ΄τον ήλιο περασμένα μεσάνυχτα;
κάνεις έρωτα μόνο με το βλέμμα;
αφήνεσαι να σε ταξιδεύουν αφές αγαπημένες;

σου κόβεται η ανάσα από την ομορφιά που αντικρύζεις;
αποσβολώνεσαι από Έρωτα;
αλάτι ρίχνουν στις χαίνουσες πληγές σου;

την αθανασία του Έρωτα επιθυμείς κι αυτός θάνατο σε κερνάει;
σκοτώνουν τα όνειρά σου με ένα δήθεν σ΄αγαπώ;
μαθαίνεις πως ο Έρωτας εκτός από μαγεία και πίκρα κρύβει αντάμα;

ακυρώνεις και ακυρώνεσαι μονάχα από εγωισμό;
ανυποψίαστος παραμένεις στο μυστήριο της Ζωής;
σε προσκαλεί ο άλλος μέσα του να ζήσεις;

θες ταυτόχρονα το φεγγάρι και τον ήλιο στον ίδιο ουρανό;
διαλέγεις υποκατάστατα Ζωής κι εκπτώσεις κάνεις στην αλήθεια;
σε εμπνέουν να αγαπάς αληθινά;

αρνείσαι να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν;
εσύ αποδεικνύεσαι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού σου;
έχεις τις απαντοχές να παραδέχεσαι όσα σε υπερβαίνουν;

για ένα άγγιγμα ψυχής
-για μια αληθινή στιγμή καρδιάς-
θυσιάζεις όλες τις βεβαιότητες σου;
γεύεσαι τη γεύση της Αγάπης;και δεν «ερωτεύεσαι» και «αγαπάς» εκ του ασφαλούς;
δίνεσαι και να αφήνεσαι δίχως όρια και όρους;
αλητεύεις στην αθωότητα και ελπίζεις στο[και το]θαύμα;

Αν όχι..

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή

Αύριο..ίσως και να είναι αργά

Γιατί..

Ίσως και να μην υπάρξει αύριο..

Καταθέτω...

Όνειρα.σκέψεις.επιθυμίες.πόνο.χαρά.λύπη
Συναισθήματα.φόβους.απογοητεύσεις.ρίσκα
Μέσα από τελείες.αποσιωπητικά.σημεία στίξης
Μέσα από λέξεις.προτάσεις.ελλειπτικές.ακατάληπτες
Αφαιρετικές.αλληλοσυμπληρούμενες.άσχετες
Κείμενα απλά.κι άλλοτε κρυπτογραφημένα

Σιωπές.Αγγίγματα ψυχής.Ταξίδια του μυαλού
Την κόλαση.και τον παράδεισό μου
Αλήθειες.πάντα και μόνο.κι ας ξέρω πως πονάνε
Ίσως εμένα πρώτα.κι ύστερα τους άλλους

Ζωή.και να την κοινωνήσω προσπαθώ
Τη μέθεξη επιδιώκω.και το συναπάντημα
Σκέψεις.Λέξεις.ξανά.και ξανά
Για ό,τι αγαπάω.ό,τι πονάω
Για όσα χάθηκαν.και για όσα θα κερδίσω

...και απεκδύομαι.το ψέμα.το δήθεν.το επίπλαστο
...και εκτίθεμαι.χωρίς ντροπή.χωρίς θεατρινισμούς
…κι ελπίζω.γιατί ακόμη μπορώ.κι αντέχω
…κι ας φοβάμαι.γιατί μπορώ να τιθασεύω τους φόβους μου
…σιωπές.γιατί μπορώ ακόμα μέσα απ΄αυτές να μιλάω
…στιγμές.γιατί είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω
…σκέψεις μου.γιατί σημαίνει πως ζω ακόμα
…αλήθειες.γιατί σιχαίνομαι τις δήθεν αλήθειες
…τα λάθη μου.γιατί έχω μάθει να τα αγαπάω.και να τα αποδέχομαι
...για αποδέκτες καρδιάς.Που τολμούν ακόμα να αγαπούν
Και να το φωνάζουν.Να το νιώθουν
Και να μην ντρέπονται γι΄αυτό
Ούτε να το αρνούνται

Μέσα από τελείες.από λέξεις.από φράσεις ολοκληρωμένες
Κι άλλοτε μισές
Για όσους ακόμα μπορούν να διαβάζουν
Λέξεις πίσω από λέξεις
[Που δεν επιδιώκουν παραπλάνηση
Ούτε πουλάνε ψεύτικες ελπίδες
Ούτε αρθρώνονται για εντυπωσιασμό
Ούτε μιλάν για αγάπες πλάνες
Αλλά στέκουν εκεί
Ανόθευτες κι ανέγγιχτες από φτηνά τερπίπια]
Και να αισθάνονται.Να κατανοούν
Για όσους προσπαθούν να καταλάβουν
Για όσους δίνονται
Για όσους τολμούν ακόμα να αφήνονται

Κομμάτια της ψυχής μου

-Ίσως κι αυτήν ολάκερη-

Ό,τι είμαι κι ό,τι δείχνω

Εμένα…

[..αφιερωμένο.στην παρέα της Δευτέρας.που πάει να πει
Σε πρόσωπα πολύτιμα

Και σε όσους ακόμη μπορούν να..]

Μ΄ένα και..Ή ένα ή..

Για ό,τι ακόμη αντέχει να..

ελπίζει.πολεμάει. νικάει
ερωτεύεται. αγαπάει. λατρεύει
πέφτει. τσακίζεται.(μα) ξαναζεί
φοβάται. χάνεται.απογοητεύεται
γοητεύεται.ναυαγεί.αφιερώνεται

Για όσα στον χρόνο..

αντέχουν.επιμένουν
δοκιμάζονται.δοκιμάζουν
νικούν.νικούνται
διχάζουν.διχάζονται
αληθεύουν.διαψεύδονται
στάσιμα παραμένουν.εξελισσόμενα
δεν παζαρεύονται.δεν διαπραγματεύονται
δεν εξευτελίζονται.δεν αναιρούνται


Για μια..

στιγμή.στις στιγμές(σου)
κλωστή.που αντέχει να μη σπάσει
σιωπή.που θέλει να φωνάξει
αγάπη.που αγαπάει.κι αγαπιέται
ζωή.μέσα σε τόσες άλλες
οικειότητα. τόσο ακατάληπτη

Για το..

προφανές.ή μη
θέλω.να θέλω
αβέβαιο.που βεβαιότητα γυρεύει
τώρα.που δεν γνωρίζει αναβολές
όνειρο.που τολμά ακόμη να ονειρεύεται
πεπερασμένο.που τείνει άπειρο να γίνει
πάθος.που δεν χαλιναγωγείται
λάθος.που σωστό μοιάζει
σωστό.που λάθος μπορεί να είναι
εδώ.αλλού.ίσως
δεν ξέρω.μα να μάθω θέλω
φοβάμαι.μα ρισκάρω
τίποτα.που τα πάντα φαντάζει
όσο.που θες πάντα να γίνει
σ΄αγαπάω.που ακόμα τολμά να λέγεται
-και να εννοείται-

Για το μαζί ..

λάθος.σωστό.ίσως
μπορεί ναι.μπορεί όχι
αντέχω.ελπίζω.ονειρεύομαι
λογικό.παράλογο
έλα.ζήσε
με..θα..να..


Για όλα αυτά

Και..

Ή ..

Παρόλα αυτά


Μείνε

Ή

Πάρε με μαζί σου..

"Εκείνου ένεκα,αλλά μη αυτού"

Μέτρησες.Σύγκρινες.Ανάλυσες.Αναλύθηκες
Ίσα.Κι άνισα.Λογικά.Με καρδιά

Βρέθηκε να χάνει.Κι άλλοτε να κερδίζει
Σε μια μάχη άνιση.Χωρίς στρατό.Μήτε πανοπλία
Με ψυχή γυμνή.Βάδισε στα σκοτεινά μονοπάτια
Κείνης της σκέψης.Που αγάπησε.Και την αγάπησε
Κείνης της ψυχής.Που τσαλακώθηκε.Ποδοπατήθηκε
Μα επιμένει να αντιστέκεται

Για πόσο;

Το απόλυτο γύρεψε.Το ανέφικτο λαχτάρησε
Το μύθο ύφανε ξανά απ΄την αρχή
Χωρίς βοήθεια από καμιά Αριάδνη.Χάθηκε σε ανήλιαγους λαβύρινθους
Οδοιπόρος της καρδιάς.Με οδηγό το άστρο της Αγάπης της

Μα ήταν αρκετό;

Ήθελε μόνο να είναι καλά.Ό,τι πολύ αγάπησε
Ερωτεύτηκε.Λάτρεψε.Αφιερώθηκε
Και μίλησε αλήθειες.Που πόνεσαν
Άνοιξαν πληγές.Μάτωσαν
Δεν είχε πρόθεση.Δεν το ήθελε.Μα..

Πως γίνεται να πονάς ό,τι αγαπάς;

Δεν μίλησε.Δεν έφερε αντίρρηση.Δεν αντιστάθηκε
Όχι από ατολμία.Από φόβο.Από δειλία
Αλλά από Αγάπη.Και μόνο γι΄αυτήν
Έβαλε ένα «τέλος»

Πως το είπε ο Αριστοτέλης να δεις;
«εκείνου ένεκα,αλλά μη αυτού»
Για σένα-πάει να πει.Για το δικό σου καλό
Κι όχι για το δικό μου
Αυτό είναι Αγάπη-έτσι την όρισε

Κι εκείνη είχε αγαπήσει

Βαθιά

Αληθινά

Με όλη της την ψυχή

Κι ας..

Έχω.Και;

Μια αγκαλιά.για να κρύβεσαι κάθε που θα χάνεσαι
Ένα « σ΄αγαπάω.πολύ». για τίποτα να μη φοβάσαι
Ένα χαμόγελο.και δυό από καρδιάς κουβέντες.είμαι εδώ

Να νοιάζεσαι.να σκέφτεσαι.να δίνεσαι.να προσφέρεις
Μια μπίλια ακόμη για να παίξεις.κι ας ξέρεις πως οι μπίλιες τελειώνουν
Μα κοίτα.βρήκα κι άλλες.κρυμμένες καλά και φυλαγμένες.για σένα
Για να συνεχίσεις να παίζεις.στη ζωή.στο φως
Για να βγεις ξανά μπροστά.να κερδίσεις.να σε κερδίσεις
Πάλι απ΄την αρχή.να αγαπήσεις.να σε αγαπήσεις
Για πρώτη φορά.να πιστέψεις πως αξίζεις

Στιγμές.στις στιγμές.που δικές σου είναι
Που τις αφιερώνεις.τις μοιράζεις απλόχερα
Με δάκρυ και χαμόγελο.με πόνο.και χαρά
Που νομίζεις πως αρκούν να..μα πάντα τόσο λίγες είναι

Δεν έχω πολλά.ίσως και να μην έχω τίποτα
Δεν ξέρω τι έκανα.αν κάνω.αν μπορώ να…
Μόνο αγάπη είχα.έχω.θα…

Μα έμαθα πια

Πως δεν είναι αρκετή

Για να νικήσει

Ό,τι…

Όποιον…

Αν δεν…

Αφού…

Κι ας…

Έχει σημασία αλήθεια;

Ήχος

Ταξιδεύω...

τούτη την νύχτα

με εικόνες

με συναισθήματα

με ήχους

για όπου

για όσο

Με αυτό το τραγούδι...

Καληνύχτα

υ.γ. και θα το λέω.κάθε μέρα.μέχρι τελευταίας πνοής πως...

'Οταν...Θα ...

Σε ξεχνούν.όταν σε φοβούνται.όταν δεν σε πιστεύουν
Θα φοβάσαι.και σε τίποτα δεν θα ελπίζεις.γιατί θα σε φοβάσαι
Θα λυγάς.και δεν θα έχεις από πού να κρατηθείς.θα λιποταχτείς

Όλα θα νομίζεις πως χάθηκαν.και μάταια θα φαντάζουν.χωρίς σκοπό
Το αύριο δεν θα έχει αύριο.και μόνο χτες.κι ούτε καν παρόν
Θα μοιράζεις.και θα μοιράζεσαι.θα δίνεις.και θα δίνεσαι

Σου λείπεις.και σε ψάχνεις.και σε ξεχνάς.κάθε που σε βρίσκεις
Θα στενεύουν τα περιθώρια.και οι αντοχές δεν θα έχουν αντοχή να αντέχουν
Οι νύχτες αξημέρωτες θα μοιάζουν.και οι λέξεις θα παραπλανούν.όπως ένα βλέμμα.και μια αγκαλιά

Θα αγαπάς.και δεν θα αγαπιέσαι.και θα λαχταράς.μέχρι θανάτου
Θα με ζητάς.θα με ψάχνεις.θα με σκέφτεσαι.θα με έχεις ανάγκη
Θα γοητεύεσαι.και θα απογοητεύεσαι.θα χάνεις.και θα κερδίζεις

Στα εύκολα.στα δύσκολα.στις ανηφοριές.στις κακοτοπιές
Στο πρίν.στο τώρα.στο μετά
Στον πόνο.στην χαρά.στη γιορτή

Στη μέρα.στην νύχτα.στο φως.στο σκοτάδι
Στο γέλιο.στο κλάμα.στο τίποτα.στα πάντα
Στην αποτυχία.στην επιτυχία.στο ζενίθ.στο ναδίρ

Θα είμαι εδώ

Κοντά σου.δίπλα σου.πλάι σου.σύντροφος.φίλος

Με λέξεις.χωρίς.με ψυχή.με κορμί.με απαντοχή.με ελπίδα

Με σιωπή.με βλέμμα.με χαμόγελο.με αγκαλιά ανοιχτή

Με αλήθεια.κι ας πονάει.με πίστη.πως τίποτα δεν χάθηκε


Με Aγάπη


Πάντα


Και Mόνο

Μετράω.Μετράς;

Αντίστροφα να μετράς,σου λέω...

Μέρες
Ώρες
Λεπτά
Δευτερόλεπτα..

Χαμογελάω
-Ψέματα-
Γελάω

Και ξέρω πως σ΄αρέσει να μ΄ακούς να..
Και να με βλέπεις να...
Τόσο που θα μπορούσες απ΄την αρχή να...

Γι΄αυτό σου λέω
Μέτρα ανάποδα

Λίγος χρόνος έμεινε

Και μετά...

Γι΄αυτούς που...

… θέλουν μα δε μπορούν
μπορούν μα δε θέλουν
φοβούνται να αφεθούν

φοβούνται να ρισκάρουν
θέλουν να μη θέλουν
δεν θέλουν να θέλουν

βολεύονται στη μίζερη καθημερινότητά τους
δεν τολμούν να ονειρεύονται
τάζουν και αθετούν

δεν πιστεύουν σε τίποτα
κολλάνε στο παρελθόν τους
δεν θέλουν να αλλάξουν

δεν «εκμεταλλεύονται» τα δώρα που τους δίνονται
ακυρώνουν σε μια νύχτα αισθήματα και παρουσίες
σου τάζουν παραδείσους και σε πετάνε στην κόλαση

νομίζουν πως ερωτεύονται και αγαπάνε
λένε και ξελένε
παίζουν με ψυχές και σώματα

φοβούνται να αγαπήσουν και να αγαπηθούν
να αισθανθούν και να διεκδικήσουν
να μιλήσουν ξεκάθαρα κι ας πονέσουν

σε βάζουν στο τριπάκι τους και μετά
την "κάνουν" με ελαφρά πηδηματάκια
σε κάνουν να τους ερωτευτείς και μετά
σου λένε "συγγνώμη λάθος". δεν ήθελα να σε πονέσω
λένε πως σε πονούν και σε νοιάζονται
μα εξ αποστάσεως.κι όταν τους χρειάζεσαι,καπνός...


Τους ευχαριστούμε
Μα δε θα πάρουμε

Όχι άλλο
Όχι πια…

Ρισκάρω

Το κέρδος και την απώλεια
Τον Έρωτα και το θάνατο
Το γέλιο και το δάκρυ

Το σήμερα και το αύριο
Την χαρά και τον πόνο
Το φύγε και το μείνε

Το «εδώ» και το «αλλού»
Το όνειρο και τον εφιάλτη
Το δίλημμα και τη βεβαιότητα

Το κορμί και την ψυχή
Την αλήθεια και το ψέμα
Το φως και το σκοτάδι

Τον παράδεισο και την κόλαση
Το κόκκινο και το μαύρο
Να δώσω και να πάρω

Τις πληγές και την επούλωσή τους
Να αγαπήσω και να προδοθώ
Να αγαπηθώ και να αφεθώ

Να μάθω κι ας πονέσω
Το πάθος και το λάθος
Το όλα και το τίποτα

Κι είμαι αποφασισμένη

Γιατί σε θέλω

Εσύ;

Σε...

Οι μέρες περνάνε.Μαζί σου.Μα και χώρια σου.Στο εδώ και το αλλού μας
Κάθε μέρα και περισσότερο.Κάθε ώρα και πιο πολύ.Δένομαι.Γνωρίζω.Μαθαίνω.Νιώθω
Αισθάνομαι.Ερωτεύομαι.Αγαπάω

Σε…

Να παγώσω τον χρόνο θέλω.Να τον νικήσω.Έτσι που να μη μπορεί να σε παίρνει μακριά μου.Έστω και λίγο.Ή για πολύ.Να ζω μέσα σου θέλω.Στη σκέψη σου.Στο είναι σου.Στο κορμί σου.Στην ανάσα σου.Στην αγκαλιά σου.Στο γέλιο σου
Κάθε μου κύτταρο σε ψάχνει.Κάθε μόριό μου φέρει την υπογραφή σου.Και σου αφιερώνεται.Μοιράζεται.Δίνεται.Αφήνεται.Στην τρικυμία της φωνής σου.Στον πιο βαθύ σου αναστεναγμό.Στην πιο κρυφή σου λέξη.Μαγνητίζεται.Αιχμαλωτίζεται.Διψάει

Σε…

Στον ωκεανό της νύχτας σε ανταμώνω.Και σκύβω πάνω σου.Στον κόσμο σου.Στα θέλω σου.Στα όσα φοβάσαι.Στα όσα θες.Σε όσα αγαπάς.Σε όσα μισείς.Στους λαβύρινθους της σκέψης σου.Στους πλανήτες των ματιών σου.Στο ξελόγιασμά σου.Όταν αλώνεις κάθε μου αντίσταση.Όταν με καίει ο πυρετός σου.Όταν κατακτώ το άπειρο.Και το απόλυτο.Όταν σπουδάζω δίπλα σου

Σε…

Όταν εν γνώσει κι εν αγνοία μου καταθέτω στο βωμό του Έρωτά Σου.Και συλλαβίζω την αλφάβητο απ΄την αρχή.Κάτω απ΄την πανσέληνο.Μέσα στα μάτια σου.Μέσα από..Σαν υμνωδός που συνθέτει την ακολουθία του Έρωτα.Ακολουθώντας τους δρόμους του κορμιού.Τους ήχους.Τους τόνους και τα ημιτόνια.Τις συστολές και τις διαστολές Σου.Τα ξεσπάσματα της ηδονής Σου.Την άλμη των χυμών Σου.Τις ριπές του πάθους Σου.Όταν θέλω.Όταν…

Σε…

Επιθυμώ.Λαχταράω.Κουρσεύω
Λεηλατώ.Χαράζω.Ιχνηλατώ
Γητεύω.Νιώθω.Αγγίζω.Δονώ.Ξελογιάζω
Μεταφράζω.Μεταλαμβάνω.Ανασαίνω.Αφουγκράζομαι
Ερωτεύομαι.Αγαπάω

Σε…

Λεηλασίες

…όταν στο βλέμμα σου αποκαλύπτεται η μαγεία των ματιών σου
…όταν ανασαίνω την ανάσα σου και ζω μέσα σ΄αυτήν
…όταν ο έρωτάς σου οριοθετεί και σχεδιάζει τον χώρο ύπαρξής μου

..όταν σκιρτήματα ψυχής μετουσιώνονται σε λέξεις που εκφράζονται με συστολές και διαστολές του κορμιού
…όταν το «εκεί» σημαίνει πατρίδα αγαπημένη
...όταν το ''νιώθω" και το "θέλω",σαν κύμα αρχέγονο,παραλύουν κάθε υποψία αντίστασης

…όταν στο ξέσπασμα του γέλιου σου σμιλεύεται η άκρατη επιθυμία μου για Σένα
…όταν τα όνειρά μου καθρεφτίζουν τον αφυπνισμένο πόθο μου
…όταν το κορμί μιλάει αλήθειες και ναυαγός του θέλεις να ονοματιστείς

…όταν η τρικυμία της φωνής σου κραυγή γίνεται που πάλλεται και λυτρώνει
…όταν ακροβατώ στου αναστεναγμού σου την ανασαιμιά
…όταν συλλέκτης γίνομαι της γύρης της αγάπης σου

…όταν προσκυνητής κινώ κάθε φορά για να σε ανταμώσω
…όταν πρωτοφίλητα φεγγάρια προσεύχονται και τάζουν αναθήματα στο βωμό της ηδονής σου
…όταν αφήνεσαι σε γεύσεις και σε μυρωδιές άωρων καρπών

…όταν αχαρτογράφητος παραμένει ο ίμερος κι ο οίστρος σε γητεύει
…όταν στις αλυκές του παραδείσου λικνίζεται η Ζωή
…όταν αρχιερέας και διακορευτής βαπτίζεται η έξαψη των θελημάτων

Νύχτες αμέρωτες κι αγριεμένες μέρες -αφιερωμένες στην πεμπτουσία που γεννά η ανορθογραφία του Έρωτα…

Είμαι

Θάλασσα θα γίνω
να καθρεφτίζεσαι μέσα μου
τον πόθο σου να σβήνεις
μα τούτος άσβεστος να παραμένει


Το γέλιο σου θα γίνω
κάθε που τη μορφή μου
στη σκέψη σου θα φέρνεις
εικόνα πάντα αγαπημένη


Να ξυπνάς και να κοιμάσαι
και πάντα το όνομά μου
να συλλαβίζεις
σαν ήχο- άηχο κι αγαπημένο
που αφουγκράζεσαι τις νύχτες

Το πολύ μα και το λίγο μου
θα σου χαρίσω
συντροφιά να το ΄χεις
κάθε που θα με ψάχνεις

Κι όταν ακούσεις χτύπους
στην πόρτα της καρδιάς σου
-να ξέρεις-
εγώ θα είμαι
αυτή που
από τα πάντα έψαχνες

Είμαι εδώ-
θα σου φωνάξω-
Κι είμαι για Σένα…

Χωρίς λόγια

Δεν χρειάζονται λόγια

Όχι απόψε...

Καληνύχτα [σε όλους]

Μεγαλώνω.Ε,και;

Σα σήμερα.Πριν πολλά χρόνια…
Ξεκίνησα το σεργιάνισμά μου στον κόσμο.Έκαμα δειλά τα πρώτα μου βήματα
Ατίθασο παιδί,είπανε.Ανυπάκουο.Μα και συνάμα ευαίσθητο
«Δε θα σου βγει σε καλό.Να προσέχεις»

Τα χρόνια πέρασαν.Το μικρό παιδάκι μεγάλωσε.Όχι αναίμακτα.Όχι πάντα με ευκολία.Κάποιες φορές μεγάλωνε απότομα.Ή, το μεγάλωναν…
Μεγάλωσα πια.Και μεγαλώνω
Μεγαλώνω,μικραίνοντας.Ή μικραίνω μεγαλώνοντας;Δεν ξέρω να σου πω.Έχει άραγε καμιά σημασία;

Στα χρόνια που πέρασαν.Έμαθα πολλά.Έδωσα.Πήρα.Έκανα λάθη.Πλήγωσα.Πληγώθηκα.Μάτωσα.Κέρδισα.Έχασα.Με έχασα.Με βρήκα.Αγάπησα.Αγαπήθηκα.Λάτρεψα.Όχι,δε μίσησα.Ποτέ.Δεν τα κατάφερα.Δεν το θέλησα.Δεν το μπόρεσα

Έσπασα τα μούτρα μου.Έπιασα πιάτο.Δε με αναγνώρισα.Δε με προστάτεψα
Αφέθηκα.Στης Αγάπης τη χώρα.Και την ταξίδεψα.Πότε μόνιμος κάτοικός της.Κι άλλοτε παρεπίδημός της.Μα ποτέ δεν την αρνήθηκα.Ούτε κι αυτή εμένα.Κι ας με εξόρισε κάποιες στιγμές από μέσα της.Ίσως κι εγώ να έφυγα από κοντά της.Για λίγο.Για να την εκτιμήσω.Πάλι απ΄την αρχή.Και να την αγαπήσω.Πιο πολύ.Πιο δυνατά

Τα χρόνια που πέρασαν.Με έμαθαν.Με έμαθα.Κι ό,τι είμαι τώρα,σ΄αυτά τα χρωστάω.Και στους ανθρώπους που μπήκαν στη Ζωή μου.Για στιγμές.Για λίγο.Για πολύ.Για πάντα
Αγάπησα τα λάθη μου.Και στιγμή δεν τα αρνήθηκα.Δεν τα εξόρισα.Γιατί κι αυτά κομμάτι ήταν.Και θα είναι.Κάτι από μένα.Γιατί με έμαθαν.Με έκαναν καλύτερη.Ή χειρότερη;

Είμαι αυτό που είμαι.Κι ό,τι είμαι φαίνεται.Το δείχνω.Δε μπορώ να το κρύψω.Ούτε να το αρνηθώ.Δε λέω πολλά.Δε μιλάω πολύ.Όμως καταλαβαίνω.Πιο πολλά απ΄όσα νομίζεις.Πιο πολλά απ΄όσα σου δείχνω

Στα χρόνια που πέρασαν.Κέρδισα.Έχασα.Ρίσκαρα.Γοητεύτηκα.Και απογοητεύτηκα.Έδιωξα ανθρώπους από κοντά μου.Από λάθη.Από αδεξιότητα.Δοκίμασα.Και δοκιμάστηκα.Μα άντεξα.Με άντεξαν.Με ανέχτηκαν.Πόσο; Για όσο.Για λίγο.Για πολύ.Για πάντα

Χαμογελάω.Κλαίω.Λυπάμαι.Πονάω.Νιώθω.Αισθάνομαι.Ερωτεύομαι.Αγαπάω.Λατρεύω.Αφιερώνω.Αφιερώνομαι.Θυμάμαι.Ευγνωμονώ
Τα χρόνια περνούν.Κι εγώ…μεγαλώνω.Έτσι λένε.Κι ας παραμένω ένα παιδί βαθιά μέσα μου.Με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται.Καλό.Ή κακό

Μα ό,τι κι αν γίνει…
Πάντα θα είμαι εγώ…

υ.γ. Ευχαριστώ.Εσένα,κι εσένα,κι εσένα,κι εσένα…
Που με αγάπησες.Που με άντεξες.Που με ξέχασες.Που με θυμήθηκες
Που αντέχεις ακόμη να με αντέχεις
Και να με αγαπάς….

(σ)Tα όνειρά σου

Τι χρώμα έχουν απόψε τα όνειρά σου;
Τι θα ονειρευτείς; Ποιόν;
Είμαι μέσα σε αυτά;
Πώς; Με ποιόν τρόπο;
Με σκέφτεσαι;
Αφουγκράζεσαι την προσμονή μου;
Νιώθεις την ανάσα μου να σε αγκαλιάζει;
Να σε καίει και να σε λυτρώνει;
Το άγγιγμά μου στο κορμί σου;
Αισθάνεσαι τον πόθο μου;
Διψάς για ταξίδια στις
Πιο βαθιές μου θάλασσες ;

Τι ονειρεύονται τα όνειρά σου;
Τι σου τάζουν;
Και τι κρυφό σου φανερώνουν;
Τι επιθυμούν; Τι νοσταλγούν;
Που σε ταξιδεύουν;
Πόσο αντέχουν;
Αντέχουν ακόμα;
Ξεχνούν ή θυμούνται;
Χαμογελούν; Ελπίζουν;
Ερωτεύονται;Λαχταρούν;
Κρατούν καλά τα μυστικά τους;

Συνάντησέ με απόψε
Μέσα τους
Κι έλα μαζί να ονειρευτούμε
Για όσα ίδια λαχταράμε
Και τολμάμε ακόμα
να ονειρευόμαστε…

Καληνύχτα...

υ.γ. άκουσε το τραγούδι προσεχτικά

Και θα καταλάβεις.Για όσα δεν έγραψα...