Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Παιδί.Ακόμα





Και πως μετράς τον χρόνο;Ποτέ μου δεν κατάλαβα.Συμβατικά;Με τους δείκτες του ρολογιού;Σκίζοντας φύλλα απ΄το ημερολόγιο;Και λες,πάει μια μέρα ακόμη;Ένας ακόμη χρόνος;Κι όταν αγαπάς;Όταν ερωτεύεσαι;Όταν νοιάζεσαι;Πάλι τον χρόνο βάζεις μπροστά;Πως πρέπει να περάσει για να πεις πως τούτα τα μπορείς;Πως τώρα σου επιτρέπεται να;

Ένα παιδί έχει ξεμείνει μέσα μου.Ατίθασο.Ξεροκέφαλο.Που τον χρόνο δεν τον λογαριάζει.Πότε είναι λίγο ή πολύ,ποτέ μου δεν κατάλαβα.Το λίγο για πολύ ονομάτιζα.Και το πολύ για λίγο.Γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν χρόνος τι θα πει.Κι ούτε τα ενδιαφέρει.Πότε είναι αργά ή γρήγορα.Για να αγαπήσουν.Να ερωτευτούν.Να νοιαστούν.Να αφιερωθούν.Όπου.Σε όποιον.Για πάντα

Πάντα χρόνο μου ζητούσαν.Για να σκεφτούν.Να αποφασίσουν.Να δουν τι θέλουν.Αν θέλουν.Τον έδινα.Απλόχερα.Χωρίς ποτέ να το σκεφτώ.Κι ας ήξερα.Ας καταλάβαινα.Πως να αποφύγουν προσπαθούσαν.Να φύγουν.Και τώρα.Ξαφνικά βρέθηκα εγώ χρόνο να ζητάω.Είδες πόσο απρόβλεπτη είναι η ζωή;Και τι ανατροπές επιφυλάσσει;Και τον ζήτησα.Για να σκεφτώ.Κι όχι να αποφύγω.Να δω στ΄αλήθεια τις αλήθειες μου.Να τις αντιμετωπίσω.Και στο τέλος,μαζί μ΄αυτές,εμένα

Δεν τα μπορώ τα παιχνίδια.Όχι αυτά που έχουν να κάνουν με της καρδιάς τις υποθέσεις.Που παίζεις για όσο.Και μετά,άντε γειά.Έκανα λάθος.Βιάστηκα.Μετάνιωσα.Δεν το μπορώ.Δεν το αντέχω.Να κάνω και να γίνομαι κομμάτια.Ελπίδες να πουλάω και μαζί τους να ξεπουλιέμαι.Βήματα μικρά.Μα σταθερά.Σίγουρα.Όσο σίγουρα μπορεί να είναι.Κι ούτε ο άλλος παιχνίδι στα χέρια τα δικά μου.Για να πάω παραπέρα.Για να ξεπεράσω.Χρησιμοποιώντας.Τί είναι οι καρδιές για να παίζεις μαζί τους;Και πόσα μπορούν να αντέξουν;

Παιδί κι εγώ.Παιδί κι ο χρόνος μου.Και το πάντα θέλω να είναι ο χρόνος ο δικός μου.Ξέρω θα μου πεις,πως πάντα δεν υπάρχει.Πάντα μπορεί να είναι οι στιγμές.Που τώρα ζούμε.Ζήσε τις και πάψε χίμαιρες να κυνηγάς.Μα σου ΄πα.Παιδί είμαι ακόμα.Που τολμάει να ονειρεύεται.Και να ελπίζει.Για πάντα να αγαπάει.Και όταν το πάντα θα σου πω,να ξέρεις πως για πάντα θα ΄ναι.Έτσι έμαθα.Έτσι είμαι.Κακό του κεφαλιού μου

Μα όλα τα παιδιά έτσι δεν κάνουν;Γι΄αυτό σου λέω.Παιδί είμαι.Κι έτσι θα παραμείνω.Και δεν σκοπεύω να μ΄αλλάξω

Καληνύχτα...