Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Εσύ,σκέψη μου...





«Με χάδια τρομαγμένα
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει
σου παραδίνομαι...»
(Μ.Πασχαλίδης: Φωτιά μου)



Σαν πάρει η μέρα να χαράξει
Η σκέψη σου με συνταράσσει
Αντίλαλος να γίνεται του θυμικού μου
Σαν η σελήνη δειλά προβάλλει στο στερέωμα
Σπονδή προσφέρεται στην Επιθυμία να σε ζήσω
Ηχερός κλειδούχος της Ανάγκης Σου

Παραγιός του Έρωτα ο οίστρος
Και οιωνοσκόπος σαρδόνιος ο ίμερος
Θησέα χαμένο στο λαβύρινθό Σου

Με βαπτίζει, με εξαγνίζει και
Σαν άλλος Μινώταυρος αποζητά
Να με κατασπαράξει

Ο ήχος της φωνής Σου κι

η αποθυμιά της ανάσας Σου
Τρικυμία σηκώνει στο κορμί
Έκσταση και παραμύθι που αλώνει
Κάθε μάταιη αντίσταση
Σα λιανοτράγουδο και σαν νανούρισμα

Ακυβέρνητο σκαρί ο λογισμός

Νεφελοβατεί προσμένοντας
Να χαθεί στην έκλειψη
Της μυρωδιάς του ακριβού Σου θυμιάματος
Αδύναμος να τιθασεύσει
Τον πυρετό και τη φωτιά

Που ξεχύνονται σα λάβα θυμωμένη
Και κατακαίνε στο διάβα τους
Ολάκερη τη ζήση μου...



Καλησπέρα...