Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Να με θυμάσαι...






"Την ώρα που τα ζείς τα πράγματα μοιάζουν ανυπολόγιστα.Ακόμα κι οι μεγάλες συμφορές δεν είναι της στιγμής.Δεν ανήκουν στο χρόνο τον παρόντα που συμβαίνουν παρά στο χρόνο το μελλοντικό που θα πάρουν την αληθινή τους μορφή.Έτσι είναι φαίνεται και με τις ευτυχίες.Την ώρα που περνάς γαλαζοπράσινες στιγμές και βλέπεις όνειρα κι όνειρα να γίνονται δικά σου,κάνεις σαν να μη σε νοιάζει,σαν να γυρίζεις το κεφάλι αλλού και δεν κοιτάς.Ίσως γιατί ο χρόνος σταματάει μόνο για να μας γυρίσει πίσω.Ούτε την ώρα που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το μεγάλο βήμα τον μετράμε,ούτε την ώρα που περπατάμε βιαστικοί.Μόνο σαν στρέφουμε το κεφάλι ν΄ατενίσουμε τα καμωμένα βήματα,στέκεται κι εκείνος και μας αφήνει..."

(Ευα Ομηρόλη:Οι παραχαράκτες της ευτυχίας)

Μα εσύ να με θυμάσαι.
Στις ώρες του χαμού και της ατέλειωτης αγρύπνιας
Όταν πονάς,όταν κρυώνεις,όταν φοβάσαι
Όταν δακρύζεις,όταν λυπάσαι
Όταν στιγμές λυγίζεις και η μοναξιά σε ακουμπά
Όταν σε σένανε μιλάς και δεν σ΄ακούς
Όταν σε τίποτα δεν ελπίζεις και απορείς
Όταν οι δρόμοι σε αδιέξοδο οδηγούν
Όταν οι σκέψεις ψάχνουν τόπους να κρυφτούν
Όταν τα όνειρα θα βγούν απατηλά
Κι οι άνθρωποι που πίστεψες "ληστές" αποδειχτούν
Όταν το τέλος νιώθεις πιο κοντά
Όταν στο τίποτα θα θες να βρείς παρηγοριά...
Τότε
Να με θυμάσαι.
Που και που, να με θυμάσαι...

Καλημέρα