Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Σε βρήκα.Σε χάνω...






Μη φύγεις απ΄τη ζωή μου
δεν θέλω να σε χάσω
τώρα που σε βρήκα
Σου είπα ένα βράδι
Λίγο πρίν ξεσπάσει
η μπόρα.Που δεν άργησε καθόλου.
Συνεπής στο ραντεβού της
ήρθε να θυμίσει πως
τα όμορφα κρατάνε λίγο
μα σακατεύουνε πολύ

Παράξενη γιορτή όλα όσα
πρόλαβα μαζί Σου να ζήσω
Που κράτησε τόσο όσο
κρατάει ένας καφές
Μια εκδρομή που ματαιώθηκε
λόγω κακών καιρικών συνθηκών

Και πως να τις πολεμήσω;
Πως να νικήσω τον καιρό,
τα σύννεφα που το βλέμμα
Σου σκοτείνιαζαν;
Προσπάθησα να τα βάλω
με τους ανέμους.Τις μπόρες
και τις καταιγίδες
Τα άγρια στοιχειά
και τους κακούς δράκους

Να Σε ταξιδέψω προσπάθησα
Σε έναν άλλον κόσμο
Σε έναν κόσμο που ΄λεγες
πως είχες ξεχάσει την ύπαρξη του

Και σου λεγα παραμύθια
πως οι καλοί πάντα νικάνε
πως τίποτα δεν χάθηκε
σαν το πιστεύεις
Απλά με κοίταγες
κι έδειχνες πως μπορούσες
τα λόγια μου να μετρήσεις
για αλήθεια

Όλα τα ρίσκαρα μαζί Σου
τις βεβαιότητες μου,τα αντέχω μου
Γιατί να αντέξω ήθελα μαζί Σου
Για μια διαδρομή που θα μας έβγαζε
ξανά στο φως
Σε μια μέρα λαμπερή
που θα μπορούσε
για πάντα να κρατήσει

Μα τα παραμύθια αγάπη μου
δεν τελειώνουν πάντα με ένα
"ζήσανε αυτοί καλά
κι εμείς καλύτερα"
Στα παραμύθια των μεγάλων
επιλογή τους είναι το να μη ζεις
Να μην τολμάς,να μη ρισκάρεις
Να μην αφήνεσαι στη μεταμόρφωση

Κι εγω νικήθηκα απ΄τους αέρηδες
τις κακιές μάγισσες και τους
άγριους δράκους
Πως να τους πολεμήσω με αλήθειες
πως στο παραμύθι τους
το δικό μου να αντιτάξω;

Ίσως κάποια στιγμή πιστέψεις
πως τίποτα δεν πάει χαμένο
σαν ΕΣΥ το θελήσεις
Ίσως άλλος να βρεθεί να σε πείσει
για όσα εγω δεν κατάφερα
Ίσως κάποτε Σε πείσεις
πως αξίζει να ρισκάρεις
Για τη Ζωή Σου,για Σένα

Αν μπορούσες να φανταστείς
τι χαρά θα μου ΄δινες
ίσως και να τρόμαζες
μα εγώ μόνο αυτό δεν ήθελα

Κι αν μια στιγμή λυγίσεις
κι όλα μάταια θα φαντάζουν
αν όλα όσα πίστεψες
φενάκη αποδειχθούν
απλά φώναξε με
Και θα ΄μαι εκεί
Για να σε ταξιδέψω
στον κόσμο μου
που σου ΄χα πει πως
είναι μιας άλλης εποχής
μα που μου άρεσε
και άρεσε σε Σένα

Σε βρήκα
Σε χάνω
Λάθος εποχή;
Λάθος στιγμή;
Τι νόημα έχει τώρα πια
Τώρα που οι αποφάσεις
έχουν πια παρθεί
Τι θα μπορούσε άραγε
να τις ανατρέψει;...

Καλησπέρα...

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Ίδια διαδρομή...






Και να ΄μαι πάλι να ακολουθώ
μαζί σου την ίδια
γνώριμη διαδρομή

Ξαφνικά,απροσδόκητα
Ίδια θέση,ίδιος προορισμός
Μα με συναισθήματα μπερδεμένα
Ματιές αμήχανες που αποφεύγουν
τη συνάντηση
Μόνο αγγίγματα τυχαία
κι η αφή σου τη δική μου να ψάχνει

Στιγμές θαλπωρής,στιγμές
ανάλαφρες μα και σοβαρές
Απέλπιδες προσπάθειες να μην ανταμωθούν
τα βλέμματα μας κι όλο να αστοχούν
Στα κρυφά να σε παρατηρώ
προσπαθώντας την εικόνα Σου
να κλείσω μέσα μου
ξανά και ξανά

Αντίστροφη πια διαδρομή
Ίδια θέση,ίδιος προορισμός
Λέξεις που προσπαθούν πίσω
από άλλες λέξεις να κρυφτούν
Να με κοιτάς έτσι όπως Εσύ ξέρεις
να χαμογελάς και το χέρι σου
σφιχτά το δικό μου να κρατά

Όλο να σε καληνυχτώ
κι όλο εκεί να μένω
Και να μην τολμάμε αυτό
που θέλουμε κι οι δυό
Επιθυμία λανθάνουσα που
να εκφραστεί αποζητά
να μετουσιωθεί σε μια αγκαλιά
κι ένα φιλί
Με την ίδια οικεία γεύση
μια γεύση που δεν μπορείς
να χορτάσεις,που σου καταρρίπτει
όλες σου τις αντιστάσεις

Και δεν της αντιστέκεσαι
Δεν το θες,δεν το μπορείς
τι σημασία έχει

Ανάγκη απολέμητη
κι η καληνύχτα μονόδρομος
και διέξοδος να φαντάζει
Λύτρωση για όσα δεν τολμούν
να ειπωθούν και υπόσχεση
για όσα,ίσως, θα ακολουθήσουν...

Καληνύχτα...

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Alter ego..2






Λοιπόν μάγκα μου;Τί περίμενες; Πως όλα θα πάνε καλά;Αφού το ξέρεις.Μια ζωή τα ίδια.Πάντα βλέπεις το ίδιο φινάλε.Όλοι σε εκτιμούν,όλοι σε θέλουν κοντά τους.Μα μέχρι εκεί.Τέλος.Τίποτα παραπέρα.
Τί μαλάκας που είσαι στ΄αλήθεια.Και πάντα στο έλεγα.Κρατήσου.Μην κάνεις όνειρα.Αφού δεν σου πάει κάτι τέτοιο.Το ξέρεις μαλάκα.Και επιμένεις.Καλά να τα πάθεις πάλι.Εγώ προσπάθησα να σε συγκρατήσω.Εσύ πάλι έπεσες με τα μούτρα.Και τώρα;
Εντάξει σε δικαιολογώ.Τούτη τη φορά πίστεψες πως ίσως κάποια πράγματα άλλαξαν.Πως ίσως μπορούσες να γελάσεις στο τέλος.Ίσως και να μπορούσες να νιώσεις ευτυχισμένος.Για δες τώρα λοιπόν.Τί θα μπορούσες να μου πείς;Έχεις κάτι να μου αντιτάξεις;
Όχι μαλάκα μου.Τίποτα δεν έχεις.Δεν σε παίρνει για να έχεις.Το μόνο που μπορείς είναι να κάνεις αυτό που ξέρεις.Να δικαιολογείς τους ανθρώπους,να τους δίνεις χρόνο.Πάντα αυτό δεν σου ζητούσαν;Χρόνο;Για πες μου όμως.Εσένα σου έδωσε ποτέ κανείς χρόνο;Εσένα ποιός σε σκέφτηκε;Καλά,σε σκέφτονται θα μου πεις.Μαλακίες.Για μια ακόμη φορά.
Δεν πειράζει μάγκα μου.Έπαιξες,έχασες.Εσύ να είσαι καλά.Κι όλοι τους.Ξέρω,κακίες δεν κρατάς σε κανέναν.Ακόμη κι όταν σε πηδάνε.Πάντα τους άλλους σκέφτεσαι.Πάντα οι άλλοι να είναι καλά.Και χέστηκες για σένα.Ε,και;Σημασία έχει ότι έστω και λίγο αυτοί αισθάνθηκαν καλά.Αυτό δε μέτραγε μια ζωή για σένα;Να ΄ναι καλά οι άλλοι;Να τους κάνεις χαρούμενους,ευτυχισμένους;Όσο μπορούσες.Να τους δίνεις τα πάντα.Και τη ζωη σου την ίδια αν χρειαζόταν.
Και μετά μαλάκα μου;Μετά τι;Ένα ευχαριστώ και ένα άντε γειά.Ή ένα μείνε στη ζωή μου μα σε απόσταση.

Καλά να τα πάθεις.Κατά βάθος χαίρομαι.Γιατί νόμιζα πως είχες βάλει μυαλό.Πως ήξερες.Είχες μάθει.Αλλά διαπιστώνω ότι τίποτα δεν έμαθες.Γιατί πάντα τις ίδιες μαλακίες έκανες.
Πώς θα μπορούσες και τώρα να κάμεις κάτι καλύτερο;Δεν μπορείς μαλάκα μου.Δεν το έχεις.Γι΄αυτό μην περιμένεις να σε δικαιολογήσω.Κάτσε και βγάλτα πέρα μόνος σου μάγκα μου.Χτυπήσου,κάνε ό,τι θες.Έτσι μάγκα μου.Μήπως και κάποια στιγμή καταλάβεις πως εσύ δεν έχεις δικαιώματα.Ούτε καν στα πιο απλά.Σε αυτά που θεωρούνται αυτονόητα για όλους.
Γιατί εσύ μαλάκα μου είσαι απο άλλο ανέκδοτο.
Καιρός να αρχίσεις να το εμπεδώνεις.Και να πάψεις να ονειρεύεσαι.Πως θα μπορούσες να νιώσεις ευτυχισμένος.
Ποιός σου είπε μάγκα μου πως έχεις τέτοιο δικαίωμα;...

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Απόπειρα.Ξανά...






Μη με ρωτήσεις τι
είναι αυτό που σε Σένα
με φέρνει,με κάνει
να Σε ψάχνω

Επαίτη και συλλέκτη
της ανάσας,της αφής
του φιλιού και
των χειλιών Σου

Να ιχνηλατώ
το σχήμα του κορμιού Σου
με αφές απαλές,διερευνητικές
να ταξιδεύω και να βυθίζομαι

στο απέραντο
της βαθιάς μελαγχολίας
των ματιών Σου

Να σε κοιτάω και να απορείς
να παραλύω στο άγγιγμα Σου
και να ζητάω να Σε ζήσω
κάθε στιγμή και πιο πολύ


Να θέλω να Σε γεύομαι αχόρταγα
να κλείνω μέσα μου τη μυρωδιά Σου
ανεμοστρόβιλος να γίνεται
που με σκορπά και με
αποδιοργανώνει

Μεταλαβιά η ανάσα Σου
εικονοστάσι η θωριά Σου
κι εγώ ταπεινός προσκυνητής
του αβάτου Σου,του Ναού Σου

Δίψα άσβεστη
προσμονή, υπόσχεση
αρπακτικό και θεριό ανήμερο
η Επιθυμία μου για Σένα

Όλο να λέω
να κάνω πως φεύγω
κι όλο εδώ να μένω
για να σου κλέψω
ένα τελευταίο φιλί
μια τελευταία ανάσα

Μέχρι την επόμενη φορά
που θα Σε δω
θα Σε ζήσω
θα Σε εξερευνήσω
που θα γυρέψω κάθετί δικό Σου
Ξανά και ξανά...


Καλησπέρα...

υ.γ. Η επιλογή του τραγουδιού μόνο τυχαία δεν είναι.Ξέρω ότι σου αρέσει,όπως και σε μένα.
Δικό Σου.
Αφιερωμένο...







Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Απόπειρα...






Γραφή για Σένα.
Πρώτη.Παρθενική.
Αμήχανη μα ικανή να πει τα πάντα
μπορεί άραγε;

Βλέμμα βαθύ,μελαγχολικό
Μα να διαπερνά όλο σου το είναι
Και να σου φανερώνει τα ανείπωτα

Να σε ταξιδεύει η φωνή
Να σου τάζει γιορτές
παράξενες
και να μη θες να την αποχωριστείς

Αγγίγματα τυχαία
που ποθούν μια αγκαλιά
και ένα φιλί

Όνειρα που αλήθειες γυρεύουν
και υπόσχεση για
όσα κρύβουν

Νύχτες εξερεύνησης
ενός άλλου κόσμου
που τόσο επιθυμείς
να γνωρίσεις

Αχόρταγα να περνά ο χρόνος
να μη σε φτάνει θαρρείς
και τίποτα να μην ικανοποιεί
την αδήριτη ανάγκη
για ένα άγγιγμα ψυχής


Να ντύνεσαι τις σιωπές μου
και με τις δικές Σου ιστορίες
να πλάθω

Τίποτα να μη λες
κι όλα να τα φανερώνεις
παιχνίδια του μυαλού
και της νύχτας

Βλέμμα βαθύ,τρυφερό
μα αμήχανα φευγαλέο
λες και φοβάται τη συνάντηση

Γραφή πρώτη
για Σένα
ανιχνευτική
με άρωμα θάλασσας
κόκκινου κρασιού
και μιας σελήνης
που λες και επίτηδες
απόψε μας κρύφτηκε


Καλησπέρα...






Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Ανεξίτηλα ή αλλιώς,ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ...









Σ΄ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα

Λάθος.Σ΄ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε.Κάπως έτσι ανορθόδοξα ξεκίνησε η γνωριμία μας.Ένα τυχαίο γεγονός μας "γνώρισε".Μια αλληλογραφία μας έφερε κοντά.Ξεκίνησα να σου λέω πράγματα για μένα.Να μοιράζομαι τις σκέψεις,τους προβληματισμούς μου.Χωρίς να το καταλαβαίνω,χωρίς να το επιδιώκω άρχισα να δένομαι μαζί σου.Ώσπου ήρθε η στιγμή που σε γνώρισα.Από κοντά πια.Από κείνη την ώρα ήθελα να είμαι μαζί σου.Δεν με ενδιέφερε ο τρόπος,το πως.Αρκεί να σε είχα δίπλα μου.

Προσπαθούσα πολύ γι΄αυτό.Βέβαια τότε δεν ήξερα.Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι αυτό ήταν Έρωτας.Του έδινα χίλιες δυο ονομασίες,μα αυτό δεν τολμούσα να το παραδεχθώ.Από φόβο;από αμηχανία;Δεν ξέρω.Ακόμη και σήμερα προσπαθώ να του δώσω απάντηση.Μη συνειδητοποίηση θα το έλεγες Εσύ.Ίσως και να έχεις δίκιο.Ίσως...

Κινδύνεψα να σε χάσω.Πολλές φορές.Δεν ήξερα πως να σου φερθώ.Πως να σε αντιμετωπίσω.Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο.Σε έπνιγα.Καταλάβαινα ότι κοντά μου ασφυκτιούσες.Ότι πολλές φορές σκόπιμα με απέφευγες.Μα όσο Εσύ με άφηνες,τόσο πιο πολύ σε ερωτευόμουν.Όχι,δεν είναι αυτό που λένε πως σαν σε αρνείται κάποιος εσύ κολλάς χειρότερα.Ποτέ δε συνέβη αυτό με Σένα.Δε σε ήθελα για αυτοεπιβεβαίωση.Πως θα μπορούσα άλλωστε.Από την αρχή η συμπεριφορά Σου ήταν έντιμη.Ακόμη και τούτη δα την ώρα είναι σαν να σε ακούω να μου λες εκείνα τα λόγια.Λόγια που πλήγωναν,που στόχευαν κατευθείαν εκεί,στα αριστερά.Μα δεν ήξερα το γιατί.Γιατί δεν ήξερα πως για ό,τι αισθανόμουν υπεύθυνος ήταν ένας και μόνος:ο Έρωτας μου για Σένα.

Απομακρυνθήκαμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.Μου ζήτησες να μη με ξαναδείς.Για όσο.Άραγε κατάλαβες ποτέ την κόλαση που πέρασα;Να μην ξέρω τίποτα για Σένα.Που είσαι,πως είσαι.Αν είσαι καλά.Σκόρπια από δω και από κει,να προσπαθώ να καταλάβω.Να έχω μόνο δείγματα της παρουσίας Σου,μέσα στην κόλαση της απουσίας Σου.Κι όταν καταλάβαινα ήθελα τόσο να τρέξω κοντά Σου.Να σου ανοίξω την αγκαλιά μου και να σου πω πως "εγω είμαι εδώ για Σένα.Μαζί θα τα καταφέρουμε όλα.Μαζί θα ξορκίσουμε καθετί άσχημο".
Προσπαθούσα να σε βρω.Να σε προσεγγίσω.Μα πάντα ένιωθα πως έπεφτα σε έναν τοίχο.Σε αδιέξοδο.Δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν ήθελες να μου μιλήσεις.Με απέφευγες,με αγνοούσες.Άλλες πάλι είχες πιο διαλλακτική στάση.Μα για λίγο.Και πάλι απ΄την αρχή.Λες και μου χάριζες μια πρόγευση Παραδείσου και μετά με πέταγες πάλι στα Τάρταρα.Και κάθε φορά όλο και πιο βαθιά.Όλο και πιο αλύπητα.
Άνθρωποι δικοί μου είχαν καταλάβει.Μου έλεγαν πως σε έχω ερωτευτεί.Κι εγώ μετά βδελυγμίας να αρνούμαι αυτήν τη σκέψη.Να τη αποκηρύσσω.Να μην την παραδέχομαι.Μου έλεγαν πως δεν με αναγνωρίζουν.Πως ποτέ δεν με είχαν ξαναδεί σε ανάλογη κατάσταση.Λες κι ερωτευόμουν για πρώτη φορά...

Ο καιρός περνούσε.Σιγά σιγά άρχισε να αποκαθίσταται η επικοινωνία μας.Τηλεφωνικά στην αρχή.Μα μου αρκούσε.Αν ήξερες πόσο σημαντικό ήταν το να μπορώ να σε ακούω.Να μαθαίνω για Σένα.Από Σένα.Μα και πάλι μου έλεγες αυτά που ήθελες Εσύ να μου πείς.Καθετί που μου συνέβαινε,σημαντικό ή όχι,σου το έλεγα.Ήθελα να ξέρεις τα πάντα για μένα.Άρχισα να σε βλέπω.Μέσα στον χαμό των προγραμμάτων μας,προσπαθούσα να ξεκλέβω λίγο χρόνο,κάθε φορά που "έπρεπε" να σε δω.Μου αρκούσε ένα τσιγάρο μαζί Σου,μια στιγμή μέσα στις στιγμές Σου,αρκεί να Σε έβλεπα.Για να μπορώ να πορεύομαι.Μέχρι την επόμενη φορά.Κι ας ήξερα πως μπορεί να μην υπήρχε επόμενη φορά..

Ώσπου πάλι ένα "τυχαίο" γεγονός μας έφερε κοντά.Ίσως όχι και τόσο τυχαίο,τώρα που το σκέφτομαι.Το επιδίωξα.Το ξέρω ότι το ξέρεις.Για χάρη Σου έκαμα ό,τι έκαμα.Μου το είπες.Και το παραδέχθηκα.Εμμέσως.Μα δεν το μετάνιωσα στιγμή.Κι αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω,το ίδιο θα ξαναέκανα.
Ώσπου εκείνο το βράδυ,κατάλαβα.Πως ήταν μάταιο να αποφεύγω να ονοματίσω τα αισθήματα μου.Δεν στο ομολόγησα.Μα και πάλι το κατάλαβες.Κρυβόμουν πίσω από ηλίθιες λέξεις.Πίσω απ΄τη σιωπή.Φοβόμουν την απόρριψη.Την άρνηση Σου.Ήξερα πως κινδύνευα να σε χάσω για πάντα,αν μιλούσα.Γιατί ήξερα..Μα δεν μπορούσα να το βαστάω άλλο.Ένα μυστικό υποτίθεται που μόνο τέτοιο δεν ήταν.Ομολόγησα.Όσο πιο απλά μπορούσα.Μα με φόβο.Παραδέχτηκα.Είχε έρθει πια το πλήρωμα του χρόνου.
Με αντιμετώπισες ζεστά.Τρυφερά.Προσπάθησες να μου εξηγήσεις.Προσπάθησα να καταλάβω.Ποτέ δε θέλησα κάτι παραπάνω απ΄αυτό που Σου ζήτησα.Ξέρω ότι δυσκολεύτηκες να με πιστέψεις."Δεν θα σου είναι αρκετό",έτσι μου είχες πει.Ίσως και να με φοβόσουν.Ναι,μπορεί να είμαι απρόβλεπτη,παρορμητική,αλλά ποτέ δε θα έκανα κάτι που θα σε έβλαπτε.Θα σε έφερνε σε δύσκολη θέση.Το ίδιο έργο το είχες ξαναδεί.Γι΄αυτό και δεν με πίστευες.Το είχες ξαναζήσει.Και αυτό σε φόβιζε.Σε τρόμαζε ίσως... Πόσο θα ήθελα να με ερωτευόσουν κι Εσύ.Να μου αφιέρωνες τις λέξεις Σου,τις σκέψεις Σου.Κι ας ένιωθα πως δε θα γινόταν ποτέ..Μα πόσο το λαχταρούσα να ΄ξερες μόνο..

Έκανα αμέτρητα λάθη μαζί Σου.Τα ξέρω πια.Σιγά-σιγά συνειδητοποιώ.Πολλές φορές σου είπα πως ποτέ πια τα ίδια.Πολλές φορές ορκίστηκα στον εαυτό μου πως πρέπει να μην τα ξανακάνω.Δεν τα κατάφερα.Απέτυχα.Προσπάθησα να μείνω μακριά σου.Μάταιο.Προσπάθησα να φύγω.Ναι,ίσως αυτό να μην το ξέρεις.Μα ο Θεός μου κι εγώ το ξέρουμε καλά πως πάλεψα γι΄αυτό.Τίποτα δεν κατάφερα.Συμπεριφερόμουν σαν ένα δεκαπεντάχρονο που δεν ήξερε.Τα ΄χανα κάθε φορά που σου μιλούσα.Που ήμουν κοντά Σου.Άλλα ήθελα και άλλα έλεγα.Λες και ήσουν ο πρώτος μου Έρωτας και δεν ήξερα τί έπρεπε να κάνω.Μα στ΄αλήθεια δεν ήξερα.Τώρα πια ξέρω ότι με πιστεύεις..Κι αν "ζήλειες" σου έκαμα,όχι δεν ήταν τέτοιες.Πληγωμένη αισθανόμουν γιατί δε με "πρόσεχες".Γιατί ένιωθα ότι περνούσα για Σένα απαρατήρητη.Και για μια φορά ακόμη δεν ήξερα πως να αντιδράσω,όταν έβλεπα.Να επιθυμείς κάτι άλλο από μένα.Μα όχι εμένα...

Ξαφνικά παρουσιάστηκε ένα νέο πρόσωπο στη ζωή μου.Ξέρεις πόσο αμήχανη και μπερδεμένη αισθάνομαι;Το ξέρεις.Στο είπα.Δε ξέρω που θα με βγάλει.Αν θα...Μα λέω να το παλέψω.Να το ρισκάρω.Γιατί μάλλον αξίζει τον κόπο.Μα είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί Σου.Και το ξέρεις.Μου είναι δύσκολο να σου μιλάω γι΄αυτό.Γι αυτήν την καινούργια σελίδα.Μα θα το κάνω.Γιατί τώρα πια δεν φοβάμαι.Γιατί θέλω να ξέρεις καθετί που μου συμβαίνει.Καθετί που με υπερβαίνει.Και αυτό είναι κάτι πάνω από μένα. Για μια ακόμη φορά...

Δεν ξέρω αν ποτέ ένιωσες κάτι για μένα.Δεν ξέρω τί είναι αυτό που σε κρατάει κοντά μου,παρόλο που ξέρεις.Αυτό που ξέρω είναι πως είσαι πλάι μου.Πως θες να με βοηθήσεις.Με συμβουλεύεις.Μου ανοίγεις νέους δρόμους,μου μαθαίνεις τα βήματα για έναν χορό,που ποτέ δε θα χορέψω μαζί Σου.Μα είσαι κοντά μου.Κι είναι σημαντικό.


Πάντα θα είσαι για μένα,το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου.Πάντα θα είμαι κοντά Σου.Στα εύκολα.Στα δύσκολα.Εδώ,να σε ακούω να μου λες τα ανομολόγητα Σου.Όπως έγινε σήμερα.Πάντα θα είσαι απ΄τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής μου.Ποτέ δε θα ξεχάσω όσα πέρασα μαζί Σου.Ποτέ δε θα λησμονήσω το όνομα Σου,τη μορφή Σου.Τα όσα μου έδωσες.Γιατί πήρα πράγματα από Σένα.Κι ας μην το καταλαβαίνεις.Ας μην το υποψιάζεσαι.Ξέρω καλά τι σου λέω.Κι αν ποτέ τα βήματα μας τύχει και ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες,να κρατάς τούτο:Τίποτα δε θα αλλάξει τα όσα πρωτόγνωρα ένιωσα για Σένα.Τίποτα δε θα σβήσει τα σημάδια που μου άφησες.Ανεξίτηλα θα παραμένουν εκεί,να αντιστέκονται στο πέρασμα του χρόνου.Ποτέ,ούτε για μια στιγμή δε μετάνιωσα για όσα σου είπα,για όσα αισθάνθηκα.Πάντα θα σε συντροφεύω με τη σκέψη μου.Θα είμαι εδω για Σένα,ακόμη κι αν δεν είμαι.Ακόμη κι αν κάποτε λείψω απ΄τη ζωή Σου.
Ποτέ δε θα πάψω να Σ΄αγαπάω.Να σε νοιάζομαι.Να σε σκέφτομαι τρυφερά.Να θέλω μόνο την ευτυχία Σου.Θα είμαι εδώ για Σένα.Συνοδοιπόρος και σύντροφος σε ό,τι σου συμβεί.Μαζί θα αντιμετωπίσουμε ό,τι έρθει να μας βρεί.Όμορφο ή άσχημο.Εγώ για Σένα,εδώ για Σένα.Για να μη λυγίσεις.Για να βαδίζουμε και να μπορούμε να κοιτάμε μπροστά.

Είμαι τυχερή που σε γνώρισα.Που σε ερωτεύτηκα.Που μπήκες στη ζωή μου.
Σ΄ευχαριστώ που υπάρχεις.
Και θα υπάρχεις για πάντα στην καρδιά μου.
Μια από τις λιγοστές μου βεβαιότητες και σιγουριές είναι αυτή.
Κι ας μην πιστεύεις στο "πάντα".Κι ας σε φοβίζει.
Τώρα πια ξέρεις.Με ξέρεις...

Καληνύχτα..

υ.γ.Κράτα το τραγούδι,κράτα τις λέξεις μου,τις σιωπές μου.Όσα είπα κι όσα ηθελημένα παρέλειψα.Κι αν κάποιες νύχτες όλα μάταια φαντάζουν,αν δεν έχεις από που να πιαστείς...Φώναξε με απλά.Και ξέρεις πως θα είμαι εκεί.Ακόμη κι αν δεν είμαι...






Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Όχι λέξεις.Όχι απόψε...






Απόψε θέλω τόσα να σου γράψω
Μα δε γίνεται
Κάτι που να ελέγξω δε μπορώ
ούτε να το ονομάσω
με εμποδίζει
Μπερδεμένη αισθάνομαι
κι αμήχανη
Δεν υπάρχουν λέξεις
λες κι ένα μαγικό
αόρατο πέπλο τις σκέπασε
και μακρυά μου τις κρατά
Έτσι που όσο και να θέλω
δικές μου να τις κάνω
αυτές παιχνίδια μου παίζουν
Μου κρύβονται,με ξεγελούν
με κοροϊδεύουν λες κι αυτές...

Αφήνω το τραγούδι να μιλήσει
Ίσως αυτό καλύτερα από μένα
να μπορέσει

Άκου,σκέψου,νιώσε
Αφουγκράσου
Αφέσου σε όσα έχει
να σου μαρτυρήσει
να σου ζητήσει

Κι αν έστω και λίγο σε αγγίξει
πάει να πει
πως μ΄ έχεις καταλάβει

Αν πάλι όχι
ίσως και να ψάξω
άλλο να σου βρω
ίσως κι όχι


Μα όπως και να χει
άκουσέ το

Απλά και μόνο αυτό...


Καληνύχτα...




Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Ρητορικές ερωτήσεις...






«Δυο λόγια στείλε μου κι ας είναι τυπικά
Γεια σου ,τι κάνεις, πως περνάς και τα λοιπά
Αφού δε γίνομαι κομμάτι της ψυχής σου
Ασε με να ΄μαι σε μια άκρη της ζωής σου»
(Λένα Αλκαίου: Δυό λόγια)

Δεν ξέρω τι είμαι για Σένα.Τι μπορεί να σημαίνω.Αν σημαίνω δηλαδή κιόλας.Αποφεύγω να αναρωτηθώ.Τί νόημα θα είχε εξάλλου;Αφού κάποια πράγματα μπορώ και τα καταλαβαίνω.Ή μάλλον τα νιώθω.Δεν είναι εξάλλου και δύσκολο.Απλά αν μπορείς να λειτουργήσεις με τη λογική κάποιες στιγμές,αν μπορέσεις να παραμερίσεις το συναίσθημα,τότε αντιλαμβάνεσαι.Σημάδια μυστικά μα τόσο ορατά.Όσα τα λόγια δεν τολμούν να εκφράσουν.Όσα οι σιωπές σού υποδεικνύουν.Όσα οι πράξεις ή οι κινήσεις αφήνουν να διαφανούν...


Δεν έχει σημασία.
Ψέματα,ψέματα σου λέω.Έχει.
Μα δεν γίνεται αλλιώς.
Στο κάτω κάτω,δε ζήτησα πολλά.Μάλλον δε ζήτησα ποτέ τίποτα.Κι ούτε πρόκειται.Το μόνο που απ΄την αρχή ήθελα,ήταν να μπορώ να είμαι «σε μια άκρη της ζωής Σου».Ίσα να σε βλέπω να χαμογελάς,να μαθαίνω πως είσαι καλά,και που και που να σε βλέπω.Έτσι,για να μπορώ να σου «κλέβω» στιγμές.για να ΄χω κάτι από σένα.Για να πορεύομαι...

Πάλι λάθος συμπεράσματα θα μου πείς.Βεβιασμένα ίσως,ίσως.Ναι,υπάρχουν στιγμές που με «ψάχνεις» κι Εσύ.Δεν αντιλέγω,ούτε μπορώ να το αρνηθώ.Μα όποτε Εσύ το θελήσεις.Όπως και επίσης δε μπορώ να παραβλέψω το γεγονός πως κάνω λάθη.Ίσως και να΄ναι αυτά που σε απομακρύνουν.Ίσως και το γεγονός πως Εσύ ξέρεις.Πως κάποια πράγματα τα θεωρείς δεδομένα.Άρα και προβλέψιμα..Δε λέω,σε κολακεύει,σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.Μα μέχρις εκεί.Όταν το άγνωστο καταστεί γνωστό,παύει να έχει ενδιαφέρον.Και καταντάει κουραστικό,βαρετό.Όπως ένα παιχνιδάκι στα χέρια ενός παιδιού,που στην αρχή εστιάζει όλο το ενδιαφέρον και την προσοχή του σ΄αυτό,και μετά αρχίζει να μην το θέλει.Όχι,δε σου λέω πως είμαι παιχνιδάκι,σε προλαβαίνω.Ούτε πως παίζεις μαζί μου.Ατυχής ίσως παρομοίωση,μα τούτη δα την ώρα δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο.Ελπίζω να μη μου θυμώσεις...

Άραγε με σκέφτεσαι καμιά φορά;
(Ίσως,αστραπιαία να περνάω από τη σκέψη σου,για άκυρους λόγους...)
Σου λείπω καθόλου;

Με ζητάς μερικές στιγμές σαν παρουσία;
Σημαίνω κάτι ή θα μπορούσα άραγε να...;
Ρητορικές ερωτήσεις;
Ή
Ερωτήματα που επιθυμούν απάντηση;
Τί σημασία έχει;

Εγώ,ίσως και να μην το μάθω ποτέ.
Εσύ όμως ξέρεις
Πάντα ήξερες
Και θα ξέρεις...

Καληνύχτα

υ.γ. Ξέρω τι θα πεις.Τι θα σκεφτείς.Ότι είχες δίκιο όταν μου έλεγες πως...Μα πίστεψε με,δεν έχει να κάνει με αυτό.Δύσκολο θαρρώ να το κατανοήσεις,μα είναι η αλήθεια.Ο Θεός μου κι εγώ το ξέρουμε πως έτσι είναι...

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Μόνο άκου...





«Ήταν μια υπέροχη βραδιά
με λίγα λόγια καθαρά
ήταν μια υπέροχη βραδιά
απ΄το πουθενά
έλα ξανά...»
(Υπέροχη βραδιά:Μπλέ)



Μη με ρωτήσεις

τί θα ΄κανα για Σένα
ό,τι μπορώ, ό,τι αντέχω
πανδέκτης της Επιθυμίας Σου
τρυγητής της Ανάγκης Σου

αν σε θέλω
λιτή λογίζονται τα λόγια μου
κατακόμβη και εξαπτέρυγα χερουβείμ
του Πόθου

αν σ΄αγαπώ
πως να σου πω, θαρρώ πως ναι
αν δεν ακούς τους χτύπους της καρδιάς
λύχνους στη ρότα της δίνης σου

αν είσαι πάθος ή οδύνη
φωτιά ή θάλασσα
ποιές λέξεις να καταθέσω
στο βωμό του Έρωτα Σου



Μη με ρωτήσεις
Ποτέ ξανά


Αν θυμάμαι

Σα να ρωτάς

Αν ξέρω ορθογραφία και προπαίδεια
Αν έχω πατρίδα κι ουρανό
Αν ζω κι αν ανασαίνω
Αν σκέφτομαι κι αν υπάρχω

Αν ελπίζω κι ονειρεύομαι
Αν προτιμώ το Θάνατο ή την Ανάσταση

Μη με ρωτήσεις


Ποτέ ξανά

Ποτέ...