Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Σε θέλω...





«Σε θέλω
Είσαι παιχνίδι κι εσύ
Κάποιου Θεού που όλο φέρνει βροχή
Κι όμως σε θέλω...
Σε θέλω
Όπως το ρεύμα χτυπά
Δυό χέρια αθώα βρεγμένα γυμνά
Έτσι σε θέλω»
(Μ. Χατζηγιάννης:Έτσι σε θέλω)


Νύχτα αγρύπνιας.Ανυπόδητος Θεός ο Έρωτας ζητά να με εξοντώσει,να με αφανίσει.Αντίλαλος των θελημάτων μου και εξορκιστής του πόθου.Αιχμάλωτη με ονομάζει στον ωκεανό της νύχτας και άθυρμα των προσταγμάτων του.Σαν ξωτικό η σκέψη σεργιανάει στον λαβύρινθο που γεννά ο ήχος της ανάσας μου.Κραυγή και ψίθυρος που λυτρώνει ενώ μπλέκεται σε έναν αόρατο ιστό αράχνης.Φωνή σαν αντανάκλαση παραδείσου και καθρέφτισμα στις λίμνες των ματιών σου.Ήχος πλάγιος και δοξαστικός,επιθυμίας διακονητής και ντελάλης του οίστρου.Αρχάγγελος χαρμολύπης και Θλίψης.Θεός και διάβολος μαζί-τέρψη και παιδεμός.Έρεβος και θάμβος,αυτόχειρας και θριαμβευτής,λήθη και αλήθεια.Κόλαση και Παράδεισος,Θάνατος και Ανάσταση.
Στο αχ των τραγουδιών να αλυχτά ο ίμερος και κρυφό μαχαίρι η λογική να βάφει με το αίμα της το πάθος.Προσκυνητής των αρωμάτων και αίνιγμα του ονείρου.Γκρεμός και Αχέροντας,Πατρίδα,Γη και Αστραπή...
Ένα «σε θέλω» να γεννά η σύζευξη συμφώνων και φωνηέντων.Ωκεανός να γίνεται και απόκρυφο ευαγγέλιο.Ανασαιμιά Ζωής και διαρρήκτης του κορμιού και του λογισμού.Με έναν τρόπο πρωτόγνωρο,πρωτόγονο και αυθόρμητο...

Σαν κατακτητής και μύστης.Ιεροφάντης και συλλητής του ναού σου.
Σαν μάχη χωρίς νικητή ή ηττημένο.Σαν αύρα και σαν ορμή.Σαν αστραπή,κεραυνό και μπόρα καλοκαιρινή.Σα δίλημμα και ναυάγιο.Σαν ήχο και λυγμό.Κυματοθραύστης να λογίζεται το φιλί και λιμάνι η αγκαλιά.Κύμα να γίνεται η αφή και χαρτοκόπτης ο φόβος.Σαν νικοτίνη που διαπερνά τη σκέψη μου και αντίδοτο δεν έχει.Αλάτι στις πληγές και άσβεστη δίψα.Ιχνηλάτης των ονείρων και όμηρος της ανάγκης.Προσκυνητής της εικόνας σου και διακορευτής των διαδρομών σου.Χρώμα στην παλέτα σου να θέλω να γενώ και εξόριστη απ΄τον παράδεισο.Αιχμάλωτη στο δάκρυ σου και φωτιά στη φωτιά μου.Σαν ήλιο ζωοδότη και νανούρισμα της βροχής.Σαν αντιφέγγισμα αλήθειας και ξωκλήσι των παρακλήσεων μου.Σαν Προμηθέας δεμένος στο βράχο σου και Ηρακλής δρόμο να μην βρίσκει για να μ΄ελευθερώσει.Σα γέλιο και αναστεναγμό.Σαν παραμύθι με λυπημένο τέλος και σελήνη που θα σε γητεύει..

Έτσι σε θέλω κι ας μη θέλω που σε θέλω .Για να μπορώ να σ΄ έχω...

Καλησπέρα...