Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Κι έφυγα...





...κι έφυγα.Λίγο πριν το τέλος.Λίγο πρίν ή λίγο μετά
Πρίν το τέλος να γίνει τέλος.Οριστικό.Δίχως τέλος
Με ψυχή και σώμα σα μολύβι.Με αντίλαλο της φωνής να λέει «μείνε»
Κενό.Σαν ιστός αράχνης.Συνωστισμός της λύπης
Ιδανικός αυτόχειρας η υποχώρηση.Όχι απο αδυναμία.Μα από δύναμη
Μαχαίρι δίκοπο οι λέξεις.Ποιά να διαλέξεις,να μη σε πνίξει
Πλεκτάνη των παθών να γίνεται η ανάσα.Με γεύση στυφή

Πυροτέχνημα θανάτου ο χωρισμός.Μετανάστη και άστεγο να σ΄αφήνει.Φυγά και λησμονημένο.Χωρίς πατρίδα.Χωρίς όνειρα.Χωρίς Ζωή.Διαρρήκτη των αναμνήσεων.Φωτιά να βάνει στη φωτιά που καίει τα σωθικά σου

...κι έφυγα.Δίχως να ρωτήσω.Δίχως να μάθω.Παρέα μ΄ ένα σύννεφο χάθηκα στον αχό της πόλης.Κρύφτηκα στο σκοτάδι.Μέρα και νύχτα προσπαθούσα να σβήσω τη δίψα που μου γεννούσε η απουσία Σου.Αναλαμπές χρωμάτων οι θύμησες.Και δίκοπες ρομφαίες

...κι έφυγα.Λίγο πριν το τέλος.Ένα τέλος που δεν επέλεξα.Μα που με επέλεξε αυτό.Κι ήταν επιλογή Σου.Του λογισμού,της ψυχής και του κορμιού Σου.Ένα τέλος άηχο.Άναρθρο.Σαν επινίκιο άσμα

...κι έφυγα.Λίγο πριν το τέλος
Πριν το τέλος του τέλους
Για να μπορέσω να ζήσω.Να δω το τέλος
Αυτό που θα μας λύτρωνε
Ίσως...

Αυτό ήταν το δώρο μου
Δικό Σου.Για Σένα

Καληνύχτα...

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Έρωτα και φίλε...






Κοίτα που σε θυμήθηκα
Εσένα.Έρωτα μου απ΄τα παλιά.Πόσο παλιά;Τί σημασία έχει;
Και
το χθές παλιό δε λογαριάζεται;
Κι Εσένα.Φίλε.Που κάποτε φίλοι λογιζόμασταν

Σε θυμάμαι λοιπόν απόψε Έρωτα μου
Εσένα.Την επανάσταση της νιότης μου.Μόνο που έπαψες επανάσταση να θυμίζεις.Που να πήγαν τα όνειρα σου;Που παράπεσαν ή που τα ξόδεψες;
Μπορείς να οραματίζεσαι ακόμη;Αντέχεις;Μπορείς να ζείς;Να ελπίζεις;
Εσένα.Που πάντα διχασμένος ήσουν.Στο εδώ και στο αλλού.Γιατί δεν ήξερες που να πας.Και τι ν΄αφήσεις.Ποιόν ν΄αφήσεις.Ερχόσουν κι έφευγες.Εδώ κι ύστερα παραπέρα.Και ξέσπαγες.Γιατί δεν μπορούσες να καταλάβεις που ανήκεις.Μέχρι που κατάλαβες.Μ΄ένα ξέσπασμα που όμοιο του δεν είχα συναντήσει.Βίαιο.Στο αλλού.Εκεί ανήκες
Εσένα.Που ήθελες μα δε μπορούσα.Το πάλευα.Το ήξερες.Στο έλεγα.Μα μου ΄λεγες να προσπαθήσω.Θα τα κατάφερνα.Μα δεν...Κι έφυγα.Όχι χωρίς δυσκολία.Όχι χωρίς πόνο.Γιατί ήξερα ότι πονούσες.Εγώ σε πονούσα.Μα έτσι ήταν καλύτερα.Για Σένα.Γιατί έπρεπε να είναι για Σένα.Αυτό σου άξιζε.Το καλύτερο.Κι εγώ δεν ήμουν.Γιατί δε μπορούσα να ήμουν.Τη στιγμή που έπρεπε
Εσένα.Που σε γνώρισα σε μια περίεργη στιγμή.Και για τους δυό μας.Που όταν ήθελα,δεν ήθελες.Κι όταν θέλησα,θέλησες.Και ξαφνικά,σταματούσες να θέλεις.Και ξαναήθελες.Πόσα χρόνια στο ίδιο έργο θεατές.Ώσπου η παράσταση κατέβηκε.Γιατί οι πρωταγωνιστές κουράστηκαν.Να υποδύονται ρόλους γνωστούς
Εσένα.Που χρόνια μετά οι δρόμοι μας ξανάσμιξαν.Τυχαία.Απρόσμενα.Μα ήταν όμορφα.Που θυμηθήκαμε ξανά.Το τότε.Και το ζήσαμε.Όπως δεν το κάναμε τότε.Μα το τώρα δεν είναι τότε.Και το μέλλον δεν θα ήταν τότε.Και φύγαμε.Τυχαία δήθεν.Σαν να πηγαίναμε ένα ταξίδι.Μόνο που ο ένας έμεινε πίσω
Εσένα.Που ήθελες να θέλεις.Που ήθελες να με θέλεις.Μα τα αρχέγονα θέλω σου υπερίσχυσαν των κατοπινών.Μα σε έζησα.Σε γνώρισα.Με ανακάλυψα.Πτυχές μου.Μέρες και νύχτες της ζωής μου.Της ζωής σου.Δικές μου και δικές σου.Και έφυγες να ανταμώσεις τα θέλω σου ξανά.Γιατί σ΄αυτά ανήκες.Πάντα.Μακάρι να ΄ναι όλα όπως τα ονειρεύτηκες.Όπως ενδόμυχα λαχταρούσες.Κι ας μην το παραδεχόσουν.Είναι;Μακάρι.Ξέρεις πως το θέλω.Κι ας με πόνεσε

Εσένα.Φίλε απ΄τα παλιά.Που μοιραστήκαμε μαζί πόσα και πόσα.Ζωές και θανάτους.Ξενύχτια κι αγωνίες.Λύπες και χαρές.Αλητεύαμε μαζί,θυμάσαι άραγε;Θυμάσαι τα μεθύσια μας;Τότε που ΄λεγα, κόκκινο,σταμάτα.Κι εσύ πέρναγες.Και το ΄βλεπες για πράσινο.Μέχρι που άρχισα ανάποδα να στα λέω.Και καταφέραμε να επιζήσουμε.Τότε που με χαρά φώναζες στο δρόμο και κόρναρες συνέχεια γιατί είχα περάσει στο πανεπιστήμιο.Τότε που ένας θάνατος μας έφερε ακόμα πιο κοντά.Τότε που κάναμε κρυφά τα πρώτα μας τσιγάρα.Τότε που δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε.Γιατί ήξερες και ήξερα τι μας συνέβαινε.Τότε που βλέπαμε μαζί τ΄αστέρια λίγο πριν ξενιτευτείς.Και μου ΄λεγες πως εμείς θα είμαστε για πάντα μαζί.Μέχρι το τέλος της ζωής μας.Η ζωή μας δεν τελείωσε ακόμα,φίλε.Αλλά δεν είμαστε μαζί.Και το πάντα που ονειρευόμασταν,δεν κράτησε.Μα ξέρω πως πάντα θα κουβαλάμε ο ένας τον άλλον.Ό,τι κι αν έγινε.Ό,τι κι αν γίνει
Εσένα.Που τα ΄φερε έτσι η Ζωή και ανταμωθήκαμε.Τυχαία.Περάσαμε δυσκολίες μεγάλες.Θυμάσαι φίλε;Τότε που όλα είχαν γκρεμιστεί για Σένα.Όλα κι όλοι.Τότε που ζούσα τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις μου.Είχαμε ο ένας τον άλλον.Να στηριζόμαστε.Να ξεσπάμε.Να αντέχουμε.Να ελπίζουμε.Κάναμε όνειρα.Μα έμειναν όνειρα.Και απομακρυνθήκαμε.Σε δύσκολη φάση της Ζωής μου φίλε,έμεινες μακριά.Θεατής.Παρατηρητής.Ούτε μια κουβέντα δεν είπες.Και τώρα,τώρα που έγινες και «δικός μου άνθρωπος»,έγινες πιο ξένος και απ΄τους ξένους.Πόσα χρόνια πέρασαν,θυμάσαι;Θυμάμαι εγώ.Πάντα θα θυμάμαι
Εσένα.Που προτίμησα να φύγω.Γιατί δε γινόταν να μείνω.Να σε εξαπατώ.Γιατί κάποια πράγματα δεν τα ξεπέρασα ποτέ.Κι έφυγα.Όσο πιο τίμια μπορούσα.Νύχτα σου είπα φεύγω.Ίσως για λίγο.Ίσως για πάντα
Εσένα.Που βρεθήκαμε.Κι ύστερα χαθήκαμε.Όλα τα θυμάμαι,φίλε.Τίποτα δεν έχω ξεχάσει.Και τώρα που με βρήκες,έχουμε πολλά να πούμε.Για το τότε και το τώρα
Εσένα.Που πέρασα μαζί σου από σαράντα κύματα.Θυμάσαι;Τίποτα δικό σου δεν έχω ξεχάσει,φίλε.Ακόμα και τώρα,που οι δρόμοι μας χωρίσανε για πάντα.Που δεν πρόκειται να ανταμωθούν ξανά.Που οι λέξεις σου ακόμη αντηχούνε στο μυαλό μου.Να με δικάζουν.Και να με καταδικάζουν.Ακόμα και τώρα,φίλε,ένα μόνο θέλω.Να είσαι καλά.Είσαι καλά;

Έρωτα μου παλιέ
Φίλε από τα περασμένα

Όπου και να ΄σαι,να ΄σαι καλά
Θα σε θυμάμαι
Θα σε νοσταλγώ.Θα σε σκέφτομαι
Γιατί κάποτε περπατήσαμε στους ίδιους δρόμους
Κάναμε τα ίδια όνειρα
Ζήσαμε μαζί
Συναντηθήκαμε

Για λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία
Μα μπήκες στη Ζωή μου.Κι εγώ στη δική Σου

Κι ας έφυγα.Κι ας έφυγες
Μα υπήρξαμε μαζί
Κι αυτό δε μπορεί να ακυρωθεί

Ούτε να ακυρώσει...



Καληνύχτα...

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Καινούρια σελίδα...






Που πάει να πει...

Αντέχω ακόμα
Μπορώ κι ονειρεύομαι ξανά
Ελπίζω πως τίποτα δεν έχει χαθεί
Αισθάνομαι έτοιμη να ερωτευθώ.Απ΄την αρχή
Είμαι ανοικτή σε ό,τι νέο έρθει να με ανταμώσει

Μπορώ να εμπιστεύομαι και πάλι τους ανθρώπους
Να ελπίζω πως μπορώ να έχω μια κοινή πορεία μαζί τους
Πως όλοι δεν είναι ίδιοι.Κι αν κάποιοι βρέθηκαν στο δρόμο σου
Που τους πίστεψες.Τους αφέθηκες.Τους χαρίστηκες

Και δε σε κατάλαβαν.Σε χρησιμοποίησαν.Σε βαρέθηκαν
Δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι να δεχτούν
Τα όποια «δώρα» έχεις να τους δώσεις

Πως υπάρχει χαρά,ελπίδα,αλήθεια
Πως αξίζει να ζεις τη Ζωή.Μ΄ό,τι κι αν σου φέρει
Μ΄ένα βλέμμα.Χαμόγελο.Υπόσχεση
Πως η αλληλοαναγνώριση ψυχών και σωμάτων
Δεν είναι,διάολε,πάντα ουτοπία

Πως κλείνουν οι χαίνουσες πληγές
Και νέα ίχνη αναζητάς να σφραγίσουν το κορμί
Την ψυχή και τη Ζωή σου

Καινούργια σελίδα πάει να πει
Πως δεν φοβάμαι να ρισκάρω ξανά
Και να αναλάβω τις ευθύνες μου
Για χάρη Σου.Να Σ΄αγαπήσω
Πως υπάρχουν θαύματα
Αρκεί να τα πιστεύεις

Πως έχεις δικαίωμα να σφετεριστείς το απόλυτο

Τί λες;
Τη γράφουμε μαζί;...

Καλησπέρα...









Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Νύχτα θα ΄ναι...





Νύχτα...Μόνο

Νύχτα θα διαλέξω να σου μιλήσω.Να σου πω ό,τι μου λείπεις.Ότι σε σκέφτομαι.Ότι σε θέλω.Ότι σ΄έχω ερωτευτεί.Ότι σ΄αγαπάω.Ότι σ΄ονειρεύομαι.Ότι σε ψάχνω

Νύχτα θα διαλέξω να σου φανερωθώ.Να σου μιλήσω για μένα.Να σου πω για τους έρωτες μου.Τις απογοητεύσεις μου.Τις γοητείες μου.Τους πόθους μου.Τα θέλω μου.
Τα πρίν και τα μετά μου.Το τώρα μου

Νύχτα θα διαλέξω να σ΄ερωτευθώ.Να σου αφεθώ.Να σου αφιερωθώ.Καθόλου να μη σου μιλήσω.Γιατί εσύ θα καταλάβεις.Τη σιωπή μου.Όσα έχει να σου πει.Όσα μπορείς να νιώσεις

Νύχτα θα θέλω να σε ζήσω.Να σε μάθω.Με τις ώρες να σε κοιτάζω.Να σε αποκρυπτογραφώ.Να βλέπω πίσω από τα λόγια σου.Να βλέπω μέσα από τα μάτια σου.Ό,τι βλέπεις.Κι ό,τι ονειρεύεσαι

Νύχτα θα θέλω τις αλήθειες μου να σου κοινωνήσω.Τους φόβους μου.Όσα δεν τόλμησα.Όσα έχασα.Όσα άφησα.Ό,τι με άφησε.Ό,τι πρόδωσα.Και με πρόδωσε

Νύχτα θα θέλω να ξαναγεννηθώ μαζί σου.Στις ερημιές.Και τις οάσεις σου.Στα χρώματα σου να ντυθώ.Στο κλάμα σου να γείρω.Στη φλέβα σου, που θα χτυπά από έρωτα.Να πεθάνω μαζί σου.Και να ζήσω απ΄την αρχή

Νύχτα θα θέλω να λυτρωθώ.Στους ήχους σου.Στις λέξεις σου.Στα φεγγάρια που σεργιανάς τα βήματα σου.Στο καθάριο βλέμμα σου.Στη βροχή των δακρύων σου.Στο ξέσπασμα της ηδονής σου.Στο ξελόγιασμα σου.Στον αναστεναγμό σου.Στον πυρετό που θα καίει το κορμί σου

Νύχτα θα μου μιλήσεις κι εσύ.Για σένα.Για τα θέλω σου και τα μπορώ σου.Τα ναι σου και τα όχι.Για τις μέρες σου.Τις νύχτες σου.Τους έρωτες σου.Τον κόσμο σου.Τις αναμνήσεις σου.Τις φυλακές που κλείστηκες.Τους δεσμοφύλακες που σε φυλάκισαν.Τους απελευθερωτές σου.Τα νησιά που ναυάγησες.Και τις σειρήνες που σε πλάνεψαν

Νύχτα θα΄ναι μάτια μου
Τότε που εσύ θα είμαι εγώ
Κι εγώ, εσύ
Τότε που εσύ κι εγώ θα είμαστε ένα...

Καληνύχτα...



Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

Σκόρπια...






Δρόμοι.Αδιέξοδοι.Μοναχικοί.Αδιάβατοι.Απροσπέλαστοι
Σταυροδρόμια και μονόδρομοι.Ανηφορικοί.Κατωφερείς
Στροφές και ευθείες
Ποιόν να διαλέξεις να περπατήσεις;

Πορείες.Ασύμπτωτες.Παράλληλες.Ατέρμονες

Ατελέσφορες.Ατίμητες .Εξοντωτικές.Παράκαιρες
Ακυρωμένες
Πόσο παρακάτω έχει να πας;

Λέξεις.Σύμφωνα και φωνήεντα.Ενωμένα σχηματίζουν ήχο.Κραυγή.Γέλιο.Αναστεναγμό.Ένα αχ.Παράπονο.Όνειρα.Επιφωνήματα.Παραγγέλματα

Υποσχέσεις.Δεσμεύσεις
Σημείο.Σημαίνον.Σημαινόμενο
Ποιές απ΄όλες θα διαλέξεις;

Χρώματα.Μαύρο.Κόκκινο.Ίριδας χρώματα.Του χθες και του σήμερα.Μέρας και νύχτας.Θλίψης.Απόγνωσης.Χαράς.Ματιών που δεν ξέχασες.Ξεθωριασμένα.Ουρανού και θάλασσας.Μνήμης και λήθης
Ποιό θα σε ξελογιάσει;

Έρωτας.Ζωή.Θάνατος.Πάθος.Λάθος.Γκρεμός

Αφετηρία.Πατρίδα.Ξενητειά.Έρημος.Πόλεμος.ΑναμνήσειςΦύλακας και άρπαγας
Αιρετικός.Διαρρήκτης.Κατακτητής.Μύστης και ιεροφάντης.Χαμένη κιβωτός.Πόθος.Άπνοια και άνεμος.Που λυσσομανάει

Βωμός.Αφιέρωση.Θυσία.Αναίμακτη μα και αιματηρή
Ποιό σου ταιριάζει καλύτερα;

Θύμησες.Στιγμές.Ονόματα.Ήχοι.Σώματα.Αισθήσεις

Αναπνοές .Ηδονές.Ονειρώξεις.Αντίλαλοι.Κραυγές.Ψιθυρίσματα
Φλέβα που χτυπά.Αόρατος εχθρός
Ξελόγιασμα.Παραπλάνηση.Παιδεμός.Τέρψη.Ερινύες
Άλωση.Αφιέρωση.Συλλέκτης εμπειριών.Ταξιδευτής.Προσκυνητής.Ρομαντικός
Ονειροπόλος.Έμπορας ονείρων.Υποκινητής και κλέφτης.Φύλακας

Αισθήματα.Συν-αισθήματα

Απώλειες.Ζημίες.Κέρδη.Φίλος.Εχθρός
Αυταπάτες.Ψευδαισθήσεις
Υποσχέσεις.Αναιρέσεις
Φόβος.Πόνος.Χρόνος.Απορίες.Ερωτηματικά.ΑπαντήσειςΣιωπές.Καημός.Θυμός.Λησμονιά.Μοναξιά.Ελπίδα.ΦωτιάΠαρανάλωμα.Αίνιγμα
Ομορφιά.Θεός.Διάβολος.Έρωτας Αρχάγγελος

Σκόρπιες λέξεις
Σκόρπιες σκέψεις
Χωρίς ειρμό
Χωρίς συνοχή
Χωρίς τίποτα...

Καληνύχτα...










Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Φόβος...






Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν αλλά δε μπορούν.Άλλοι που μπορούν αλλά δε θέλουν.Κι άλλοι που και θέλουν και μπορούν αλλά...

Φόβος.Συναίσθημα καταλυτικό.
Για το ύψος,τα αεροπλάνα.Τους ανθρώπους.Το κενό και το καινό

Φόβος.Για τη ζωή
Φοβάσαι να ζήσεις.Να ερωτευτείς,να αγαπήσεις.Να αφεθείς.Να νιώσεις

Φόβος.Μήπως και ξεβολευτείς.Απ΄αυτό που νομίζεις για ζωή.Γιατί σε έκαναν να φοβάσαι την αληθινή ζωή

Φόβος.Να ρισκάρεις.Τις βεβαιότητες σου,τα θέλω και τα πρέπει σου.Γιατί έχεις συμβιβαστεί μ΄αυτά και που χρόνος για καινούριες ανακαλύψεις

Φόβος.Πως δεν αξίζεις τίποτα.Γιατί έτσι σ΄έμαθαν.Πως ίσως και να μην αξίζεις από μόνος σου αν εγώ δεν σου προσφέρω τα εχέγγυο ότι αξίζει να αξίζεις.Κι ας ξέρεις τι αξίζεις.Κι ας μην το παραδέχεσαι

Φόβος.Γιατί όλοι κι όλα αποδείχτηκαν μάταια.Ψεύτικα.Όλα λόγια μεγάλα κι υποσχέσεις.Και στα δύσκολα;Πιο μόνος και απ΄ τους μόνους

Φόβος.Να μην πληγώσεις.Γιατί σε πλήγωσαν.Και ξέρεις πως είναι να πονάς
Φόβος.Να μην πληγωθείς.Για άλλη μια φορά.Κι ας ξέρεις πως μπορεί και να είναι αλλιώς.Δεν το πιστεύεις όμως
Φόβος.Γιατί δεν υπάρχουν ιστορίες με καλό τέλος

Φόβος.Να σε πιστέψεις.Ότι μπορείς.Ότι τίποτα δεν έχει χαθεί.Κι ας πέρασαν τα χρόνια κι οι στιγμές.Με στιγμές χαμένες
Φόβος.Ό,τι δεν έχει αλλάξει μια ζωή πως μπορεί να αλλάξει σε μια στιγμή;

Φόβος.Να αισθανθείς ευτυχισμένος.Να ομορφύνεις τις μέρες και τις νύχτες σου.Να είσαι ο εαυτός σου.Να σε ανακαλύψεις.Να σε αποκαλύψεις.Στα μάτια σου.Και στα μάτια του άλλου.Γιατί θα προδοθείς.Δε γίνεται αλλιώς.Νομοτέλεια,σου λέει

Φόβος.Να αντικρύσεις το άγνωστο.Το καινούριο.Να σταυρώσεις τις παλιές διαδρομές και να αναστηθείς σε καινούριες.Όχι να τις ακυρώσεις.Ούτε να τις απαρνηθείς
Φόβος.Να πεις αντίο σε ό,τι από καιρό έχει φύγει.Έχει τελειώσει
Φόβος.Να νιώσεις ελεύθερος και δυνατός.Να φύγεις απ΄ό,τι δεν είναι πια αληθινό

Φόβος.Να πιστέψεις πως δεν χάθηκαν όλα.Πως τα πιο όμορφα σε περιμένουν.Πως δεν γίνεται να πονάς μια ζωή.Πως υπάρχει δικαιοσύνη και ανταμοιβή.Για όσα ονειρεύτηκες.Για όσα φαντάστηκες.Για το «πάντα» που λαχταράς

Φόβος.Να νιώσεις ελεύθερος.Να σπάσεις τα δεσμά των φόβων σου.Να ξορκίσεις τους δαίμονες που σε κυκλώνουν.Να είσαι αυθεντικός.Αναπαυμένος.Να ζήσεις το πάθος.Και το λάθος.Την ομορφιά.Τον Έρωτα.Και να αποσβολωθείς απ΄αυτόν,που λέει κι ο ποιητής

Φόβος.Να νιώσεις.Να αισθανθείς.Να δώσεις.Να πάρεις.Να διεκδικήσεις.Να αγαπήσεις.Να μετανοήσεις.Να αμαρτήσεις.Να αποτύχεις.Να φοβηθείς.Να χάσεις.Να κερδίσεις.Να απελπιστείς.Να λυγίσεις.Να δακρύσεις.Να ελπίσεις.Να λυτρωθείς.Να ζήσεις

Φόβος

Για όλους
Για όλα
Για Σένα


Ως πότε;




Καλησπέρα...


Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Νύχτα να ντυθώ...

click to comment



Νύχτα
Οικεία και ακατάληπτη
Και πάλι νικημένη να νιώθεις
Ανυπόδητη και με την
Πανοπλία καταγής ριγμένη
Να αφεθείς.Μόνο αυτό να θες
Αισθήσεις ξεχασμένες
Όνειρα πλανεμένα
Αλήθειες παραγνωρισμένες
Σκέψεις κυκλωμένες
Απ΄τα στοιχειά των φόβων σου
Να σε εξαϋλώνουν
Να σε μεταμορφώνουν
Και ψιθύρους να σου φέρνουν
Απο στιγμές ανομολόγητες

Άγγελος και θηρίο
Ένστικτο ηδονής αντιπαλεύεται

Με κείνο του θανάτου
Αποκάλυψη εαυτού
Μνήμες υπόγειες
Σκιές ενός ταξιδιού
Που το φωτίζει ένα θέλω
Παρέα μ΄ένα δεν αντέχω
Μια ελπίδα χωρίς ελπίδες
Λάθος
Η ελπίδα πάντα τέτοιες έχει

Μα όχι απόψε
Δέξου νύχτα μου
Την απόλυτη απογοήτευση μου
Απόψε άσε με να σε ντυθώ
Να βυθιστώ στην παρερμήνευση της ανάγκης μου
Και τον παραλογισμό που μου
Γεννά η ψευδαίσθηση της παρουσίας Σου
Να βρω ανάπαυση στην άβυσσο της ψυχής Σου
Να χαθώ στη ρωγμή του Πάντα
Παρέα με το όραμα
Και το φάντασμα Σου

Τετέλεσται...

Καληνύχτα...


Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Ένα τελευταίο...

click to comment



Απόψε.Για πάρτη μας.
Για τελευταία ίσως φορά
Το συνηθισμένο να πιούμε
Για ό,τι ήρθε κι ό,τι προσπέρασε
Ό,τι ζήσαμε κι ό,τι δεν προλάβαμε

Πρόποση θαρρώ θα κάμω
Στην Απουσία και τις πληγές της
Στη σιωπή και την ηχώ της
Στο χθες και στο σήμερα
Σε ό,τι χάσαμε κι ό,τι κερδίσαμε
Στις αλήθειες και τα παραμύθια μας
Στα θέλω μας που μείνανε μισά
και τα φοβάμαι που υπερίσχυσαν
Στα πάθη και τα λάθη μας
Στα όνειρα και τις αστοχίες μας
Στα διλήμματα και τις ανάγκες μας
Στους πόνους και τις απώλειες
Στα δάκρυα και τις χαρές
Στους πόθους και τις ομορφιές τους

Στις νύχτες και τις μέρες μας
Στους Έρωτές μας

Τί λες;
Θα μου κάνεις παρέα απόψε;

Κι αν Εσύ δε θες

μήπως Εσύ τότε;...

Για το Αύριο που ξημερώνει....


Καληνύχτα...



Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Εδω.Για Σένα...

click to comment



Είμαι εδώ
Και θα είμαι
Για ό,τι έρθει
Κι ας μην το καταλαβαίνεις τώρα
Κι ας δυσανασχετείς ίσως-ίσως
Κι ας μην το πιστεύεις

Ακόμη κι αν
Κοντά Σου δε θα είμαι
Από μακριά
Θα Σε νοιάζομαι
Θα Σε "προσέχω"

Θα ελπίζω για Σένα
Θα Σε σκέφτομαι τρυφερά
Θα Σε νοσταλγώ

Ε Σ Ε Ν Α και
Όλα όσα μου έδωσες
Κι ας αμφιβάλλεις για το τι
Και λόγος άσχημος για Σένα

ποτέ απ΄τα χείλη μου δε θα βγει

Θα είμαι κοντά Σου

Σαν το θελήσεις
Στα εύκολα,στα δύσκολα
Στα ανηφόρια και τις χαρές
Και πόνο μου να κάνω τον δικό Σου

Κι ας μην είμαι ο άνθρωπος Σου

Κι ας μην πρόλαβα να γίνω
Κι ας ξέρω πως ποτέ δεν θα...
Τίποτα δεν θα αλλάξει

Απ΄όσα σου ΄χα πει
Θα είμαι στο τώρα
και στο μέλλον
Συνοδοιπόρος και αρωγός
Αν ποτέ με αναζητήσεις

Εγώ για Σένα


Εδώ για Σένα

Για Πάντα..

Το κέρδισες

Το αξίζεις

Να Σε σέβονται

Μάτια Μου...


Καληνύχτα...