Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Λέξεων οι στιγμές




Σύμφωνα και φωνήεντα.Το ένα πλάι στο άλλο
Με σειρά.Και ανάκατα.Ζωγραφίζουν λέξεις
Συναισθήματα.Στιγμές που..
Λυτρώνουν.Αφοπλίζουν.Τρομάζουν.Σαγηνεύουν
Ερωτεύονται.Ξεχνούν.Θυμούνται
Μισούν.Θυμώνουν.Διαγράφουν.Επαναπροσδιορίζουν

Γοητεύουν απογοητευόμενες.Και γοητεύουν μέσα στην απογοήτευση που σου γεννούν.Να είναι τάχα οι λέξεις που για όλα φταίνε;.Να φταίει τάχα η εκφορά τους ή μήπως τα χείλη που τις ξεστομίζουν; Να εννοούν τα όσα λένε ή λέγονται απλά και μόνο για να λεχθούν;

Και η καρδιά;Η ψυχή;Πόσο τις δέχεται;Πόσο τις πιστεύει;Τις προσπερνάει ή τις κάνει δικιές της;Τις αγκαλιάζει ή τις φτύνει;Γιατί ξέρεις πως τούτες οι λέξεις ικανές είναι.Να σε αποσβολώσουν με την ομορφιά και το νόημά τους ή να σε γκρεμίσουν στα Τάρταρα.Σε άβυσσους να σε κλείσουν και να σε αφανίσουν.Να σε καταδικάσουν στην ανυπαρξία.Ή να σε γεμίσουν πλούτη.Και βασιλιά του κόσμου τούτου να σε ονοματίσουν

Αμφίσημες οι λέξεις.Αμφίσημα και τα συναισθήματα.Πότε πρόστυχες και χυδαίες.Κι άλλοτε άσπιλες και αμόλυντες.Πότε συγκρουόμενα και άλλοτε αδιαπραγμάτευτα.Όπως εκείνο το «φύγε» που σημαίνει «μείνε».Ή το «τελειώσαμε» που μπορεί να σημαίνει «μόλις τώρα αρχίζουμε»

Γητεύουν οι λέξεις.Γυμνώνουν και ντύνουν ταυτόχρονα.Τις αισθήσεις.Το κορμί.Το μυαλό.Την ψυχή.Κρύβουν και κρύβονται.Επιτάσσουν και συνάμα αποστερούν. Επισφραγίζουν και επιτιμούν.Όλβος και όλεθρος.Οιωνός και σπαραγμός.Υπεναντίες και υπαινικτικές.Πόρνες και αγίες.Αργυρώνητες και ελεήμονες.Ελεύθερες και ελευθεριάζουσες

Λέξη. Στιγμή. Ποιά γεννάει ποιάν; Ποιά προηγείται και ποιά έπεται; Ποιό το πρωθύστερο και ποιό το ασύναπτο;Διαπλοκή ή ασυνέχεια;Πανάκεια ή ίαση;Ποιά δυναστεύει και ποιά απολυτρώνει;

Θυμητάρι οι λέξεις.Θυμητάρι κι οι στιγμές.Πόνου και ευτυχίας.Πληγών και ερωτημάτων.Τρόμου και αμφιβολίας.Κοινωνίας και αδειάσματος.Κενού και πληρότητας. Αγάπης και μίσους.Σύγκρουσης και επικάλυψης

Υπάρχουν άραγε αυθύπαρκτες ποτέ; Χωρίς την ανάγκη η μια της άλλης;
Μάλλον όχι.Αλλά έλα που κάποιες στιγμές θα ευχόσουν έτσι να γινόταν
Κι ας κρατούσε για όσο…

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Κλεψύδρα




Αναποδογύριζα την κλεψύδρα
Αμέτρητες φορές –λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος
Η άμμος εκεί-πιστή στο ραντεβού της
Αργά και νωχελικά τον χρόνο της μετρούσε
Ώσπου εκείνος πάγωσε
και πέτρωσε μαζί του
κι ο τελευταίος κόκκος της
Λες και ξαφνικά αρνήθηκε
Τη μοίρα της -για κείνο που δημιουργήθηκε-
Να μετράει και να αντέχει

(σ)το πέρασμα του χρόνου

Προσπάθησα πολλές φορές
Καινούργια άμμο να προσθέσω στην κλεψύδρα
Χρόνο στον χρόνο να προσθέσω
Μάταια.Μη δοκιμάζεις άλλο-είπε-
Κουράστηκα τον χρόνο να μετράω
να αδειάζω και να γεμίζω πάντα
-γιατί αυτό μου ορίστηκε να κάνω-
Χρόνο στον χρόνο σας να δίνω
να ξεγελάω τις στιγμές


Κι εσείς..
Απλά να παίζετε μαζί μου
Άθυρμα που το ενδιαφέρον σας κέντριζε
Γιατί γνωρίζατε πως πάντα εγώ θα ήμουν εκεί
Πιστά να υπηρετώ και να διαφυλάττω
του χρόνου τις ανάγκες-σας-
Κείνες τις δήθεν, που γέννησε
μια νύχτα η απόγνωση του πάθους -σας-

κι ο τρόμος της μοναξιάς -σας-

Μα τέλειωσαν πια τα ψέματα
Κι έτσι μαζί τους,πρίν με «τελειώσετε» εσείς

Άδειασα και σκόρπισα μονάχη
Επιλέγοντας το καταδικό μου τέλος-
κείνο που θα με πόναγε λιγότερο..