Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Πρό(σ)κληση...






"Παράφορη εποχή
κι η μέρα όμορφη
η μέρα δύσκολη
μια πρόκληση ζωής
αθάνατοι θνητοί."

(Σωκράτης Μάλαμας:Τίποτα δεν χάθηκε)

Απόψε λεω να σε προ(σ)καλέσω να κάνουμε μαζί ενα ταξίδι.Όχι,όχι απ΄αυτά που έχεις συνηθίσει.Σε ένα άλλο.Ίσως περίεργο,παράξενο,μα πίστεψε με όμορφο.
Τί θα έλεγες λοιπόν να συνταξιδεύσουμε;Εγω κι εσυ.Μαζί.Πλάι-πλάι.Χέρι με χέρι.Με το ίδιο βήμα.Ναι,ξέρω.Δεν σου είπα ακόμη το πού.
Ο κόσμος μου,η γη μου.Αυτός θα είναι ο προορισμός.Και έχω να σου δείξω πολλά.
Τα χώματα που μ΄αρέσει να βαδίζω και τα αρώματα που έκλεισα μέσα μου μυρίζοντας τα.Τις θάλασσες που με ταξιδεύουν και τα λιμάνια που με γαληνεύουν.Το αχ των τραγουδιών μου και τους λυγμούς των αναστεναγμών μου.Τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος και τον πυρετό της νύχτας μου.Τον αχο των λέξεων μου και την καρτερία των συλλογισμών μου.Το απόκρυφο ευαγγέλιο των αναμνήσεων μου και το ουράνιο τόξο των ονείρων μου.Το μαργαριτάρι των παραμυθιών μου και το καλειδοσκόπιο του χρόνου μου.Την ηχω της προσευχής μου και το απόδειπνο των θελημάτων μου.
Μα να ξέρεις.Θα σου δείξω κι άλλα.
Τα σκοτάδια του πόνου μου και την έρημο των δακρύων μου.Τον λαβύρινθο των επιθυμιών μου και τα ναυάγια των καραβιών μου.Την κραυγή της σιωπής μου και την αλφάβητο της λύπης μου.Τις ερινύες των πειρασμών μου και το ξελόγιασμα των δαιμόνων μου.Το ζόφο του χαμού μου και την πίκρα των ημερών μου.Την πτώση στη μοναξιά μου και το βάραθρο της ελευθερίας μου.Τα μαύρα φεγγάρια των ερώτων μου και την άβυσσο των αισθήσεων μου.

Αυτά, μα όχι μόνο,θέλω να σου δείξω στο ταξίδι μας αυτό.
Και σαν θελήσεις και ναι αποκριθείς,να μου το πεις.Να..Πάρε το χέρι μου.
Κι αν φοβηθείς και τ΄αρνηθείς,πάλι να μου το πεις.
Να σε δικαιολογήσω.Ναι.
Δεν πειράζει,να σου πω,και τη δίψα μου σε άλλες θάλασσες να σβήσω και την λαχτάρα μου σε άλλη γη να περπατήσω.
Μόνο στη πλάνη μη μ΄αφήσεις και στο μαρτύριο του καημού με παραδώσεις.
Απαρνήσου με καλύτερα μα μη με κουρσέψεις και τους θησαυρούς μου ακριβοπουλήσεις σαν λάφυρα στις αγορές του κόσμου...