Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Η Ιθάκη που ξέχασες





Πέρασες..

Σαν νυχτιάτικη καταιγίδα
εν μέσω θέρους
κι άφησες άγγιγμα καυτό
Ίχνη ανεξίτηλα
Σφραγίδα έβαλες το όνομά σου
σε ψυχή και σώμα


Θεό, με αποκάλεσες
-όχι,θνητός ήμουν και πεπερασμένος-
Αγάπη, με προσφώνησες
-ίσως σε μιαν άλλη ζωή να ήμουν η Αγάπη-
Ζωή μου γίνε,ψιθύρισες
-ποτέ μη ζεις με αντηχήσεις και κλεμμένες υποσχέσεις-
Όναρ και νόστος το φιλί σου
-νόστιμον μα και μόρσιμον ήμαρ το όνειρό μου

Προς-πέρασες..

Σκοτάδι ντύθηκες στη μέρα σου
Δερμάτινοι χιτώνες κάλυψαν τις στιγμές σου
Προσκυνητής της κόλασής σου
κι αρνητής της ζωοδόχου πηγής
που σίμωσες να ξεδιψάσεις
Μέτοχος κίβδηλωνκαι άσωτων στιγμών
Παίγνιο και θύτης στημένου αγώνα
Λανθάνων κάτοικος αλλότριας γης
Προσκυνητής μιας δήθεν Χαναάν
Γευάμενος ένα ανέραστο μάννα
και διψών για άλικο κρασί
-προϊόν ενός άκρατου εκστασιασμού
από εκμαυλισμένες μαινάδες-

Μα να θυμάσαι όμως
δεν έχει επιστροφή
γιατί η
Ιθάκη έπαψε από καιρό να στέκει
αλώβητη και να περιμένει
-σαν άλλη Πηνελόπη-

Την επιστροφή του Οδυσσέα της…


Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Ψεύτικος Ήρωας




Πόσο ξεθώριασες εμπρός
στο βλέμμα μου
Σκούριασε η πανοπλία σου
Ρίψασπις έγινες προς
χάριν του κενού
-του τίποτα-
Απορρίπτοντας το καινό που
ποτέ στ΄αλήθεια δεν θέλησες

Γυμνός στέκεις –κάτω από
το φονικό ήλιο
Άνυδρη έρημος σε καταπίνει
Κι η όαση που προβάλλει δίπλα σου
απλός αντικατοπτρισμός-λες-

Προσπερνάς με γρήγορο βήμα
Αγνοώντας την κάθαρση που θα σε λυτρώσει
Αλήτικες υποσχέσεις της μιας νύχτας
σκλάβο τους σε ονομάζουν
ψάχνοντας αυτοεπιβεβαίωση
σε πόρνες ματιές και σε φιλήδονα χείλη
που΄χουν γευτεί την αμαρτία όλου του κόσμου
και την έχουν κατακτήσει

Μικρός που είσαι ήρωά μου!
Κι εγώ που νόμιζα πως ήσουν εκείνος
που θα ΄κανε τη διαφορά..


Μείνε στο ψέμα σου
Στα απατηλά σου είδωλα
Στις εταίρες νύχτες σου που
ανερυθρίαστα θυσιάζουν την ιερότητα των στιγμών


Γκρεμίστηκες...

Εγώ σε έφτιαξα
Κι εγώ σε αποκαθηλώνω


Φεύγω…

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Ματωμένο φεγγάρι





Άδειες σελίδες γεμίζουν σκαριφήματα
Λανθασμένοι τονισμοί σε λάθος καταλήξεις
Η απουσία έμπλεη παρουσίας-και τ΄ανάποδο
Ένα χλωμό αστέρι τρεμοσβήνει στον ουράνιο θόλο
Έκλεισε τον κύκλο του,βλέπεις
και αποκαμωμένο αποσύρεται στα κρύφιά του
Οι ευχές έμειναν στη μέση
Οι προσδοκίες εξανεμίστηκαν μονομιάς

Ματωμένο φεγγάρι-σα λαβωμένο αγρίμι
γλύφει πληγές,προσπαθώντας με το σάλιο του
να επουλώσει τραύματα του χτες
Ληστές το ξεπουλάνε στα παζάρια
Πάγκοι γεμίζουν από το αίμα του
σε έναν αδηφάγο πλειστηριασμό

Δανεικές προσευχές για εκπεσότες άγγελους
Ρομφαίες δίστομες ξεσκίζουν τα σπλάχνα του ικέτη
Δεσμώτες ελευθερίας παράταιρα μάχονται σε άνισους αγώνες
Ψυχοπομποί ορέγονται κενά οράματα
καθώς τα θύματά τους οδηγούν στο εκτελεστικό απόσπασμα

Κλεμμένες υποσχέσεις,άδειες αγκαλιές
Αλυσοδέσμια κορμιά μαρτυρούν το ανέστιο
Κι ο χρόνος να στέκει εκεί
Εχθρός και σύμμαχος,οιηματίας και θεραπευτικός
για κάθε που τον χρόνο του επικαλείσαι
Το φεγγάρι πουλήθηκε και σήμερα
σε τιμή ευκαιρίας
Μέχρι την επόμενη φορά που άλλοι πραγματευτάδες
θα το θωρήσουν και πάλι ακριβό

Μη μιλάς απόψε
Μονάχα θρήνησέ το
Κι αντάμα όσα σ΄αυτό επένδυσες
Μύχιες σκέψεις και μυστικά αφανέρωτα

Γιατί τίποτα δε θα΄ναι πια το ίδιο
Κι ας φαίνεται πως θα΄ναι

Τέλειωσε το μελάνι …