Νέας αρχής το θέλημα

Εσύ που φεύγεις...

Επειδή πρέπει να φύγεις.Επειδή δεν έχεις άλλη επιλογή
Φύγε ήσυχα.Ήρεμα.Όπως πρέπει σε όσους αποχωρίζονται
Όπως θα πρέπει να...Χωρίς παράπονα.Δάκρυα.Κατήφεια

Με χαμόγελο.Έτσι θέλω να σε αποχαιρετίσω.Σιωπηλά
Και να σου ψιθυρίσω ξανά και ξανά.Ευχαριστώ.Για όσα μου έδωσες
Όσα έφερες.Όσα για πάντα θα πάρεις μαζί σου.Για τις στιγμές που έζησα
Μαζί σου.Με κείνην.Με τον άλλον.Με μένα

Γιατί δεν μου πήρες μόνο.Δεν έγραψες μόνο τέλος.Έγραψες και αρχές.Καινούργιες.Που όσο περνάει ο καιρός τόσο τις γουστάρω
Τόσο τις νιώθω να έρχονται πιό κοντά μου.Κι εγώ να τους αφήνομαι
και αντίσταση να μη θέλω να προβάλλω.Αδύναμη να στέκω απέναντί τους
Και το μόνο που μπορώ να θέλω είναι να τις αγκαλιάζω.Και να μην τις αφήνω
Μέσα μου να τις κρατώ και πάντα για αρχές να τις λογαριάζω,όσος χρόνος κι αν περάσει.Κάτι μου λέει πως θα αγαπήσω τις νέες μου αρχές.Καθόλου πρωτότυπο για μένα θα μου πεις...


Κι εσύ που έρχεσαι...

«Να μ' αγαπάς να 'σαι παιδί
να μ' αγαπάς σαν τη ζωή σου
Να 'σαι φωτιά να 'σαι βροχή
όσο κορμί τόσο ψυχή»

Μμμμ...σε φαντάζομαι όμορφο.Γοητευτικό.Γεμάτο εκπλήξεις
Ευχάριστες.Όμορφες
Αισθησιακό.Ερωτικό.Να σκορπάς στο πέρασμα σου μόνο Έρωτα.Και τις στιγμές του
Μόνο Αγάπη.Κι ό,τι αυτή συνεπάγεται
Κι εγώ...να θέλω να σε ζήσω με όλες μου τις αισθήσεις.Και καμία να μη μείνει παραπονεμένη.Να σε ζήσω.Αυτό θέλω.Μέχρι το τέλος

Σε φαντάζομαι να μου δίνεις χρόνο.Απλόχερα

Για να μάθω.Να με μάθω πάλι απ΄την αρχή.Εμένα.Και τους άλλους
Να αγαπήσω.Ξανά και ξανά.Μέχρι θανάτου
Να επανορθώσω ό,τι κακό μπορεί να έχω κάνει
Να διορθώσω τα λάθη μου.Κι είναι πολλά
Να προχωρήσω εκεί που από δειλία δεν έφθασα με τον άλλον.Χθες
Να είμαι πιό συνεπής στις υποσχέσεις που θα δώσω
Να σταθώ πιό γενναία απέναντι στις αποφάσεις που θα πάρω.Κι ας ξέρω πως μπορεί να είναι και λάθος
Να πολεμήσω το θυμό που μπορεί να μου γεννηθεί
Να μπορώ να κρατάω πάντα ανοιχτό το παράθυρό μου στην ελπίδα
Να αλλάξω χωρίς ποτέ να αλλάξω
Να μπορώ να μετουσιώνω τις λέξεις σε αισθήματα και τα όνειρα σε σκιρτήματα της ψυχής
Να ξαναγεννιέμαι κάθε που πεθαίνω
Να ζω το σήμερα λες και δεν πρόκειται να υπάρξει αύριο
Να γίνομαι δώρο σε όσους μπορούν και ξέρουν να δέχονται.Δώρο απρόσμενο
Να μπορώ να λέω καλημέρα στο τώρα.Στο χθες.Μα και στο αύριο
Να μεγαλώσω δίχως να με χάσω
Να υποδέχομαι τη Ζωή σαν μια ακριβή αγαπημένη.Να την γητεύω.Και κείνη να μου φανερώνεται
Να ονειρεύομαι.Μα να μην είμαι η μόνη που το κάνει
Να ιχνηλατώ τα όρια της απαντοχής μου και όλο να την επιμηκύνω
Να συνεχίσω να παθιάζομαι.Μέχρι τα άκρα
Να μου φέρνεις πίσω ό,τι πολύ λαχτάρησα.Πόθησα.Λάτρεψα
Όσους...

Να...και να...και να....
Και τέλος να μην έχει για

Τα όμορφα που είναι μπροστά μας.Τα ουσιώδη.Τα αυθεντικά
Τα όσα ευχάριστα μας εκπλήσσουν.Και μας κρατάνε ζωντανούς

Καληνύχτα...
(η τελευταία τούτου του χρόνου)

Συγγνώμης το αίτημα

Για όσα δεν είπα.Δεν έκανα.Δεν θέλησα.Δεν πρόλαβα.Δεν μπόρεσα
Για τα λάθη.Τις αστοχίες.Τις παραλείψεις.Τις αναβολές
Τις ανατροπές.Τις υπερβολές.Τις αδυναμίες.Τα διλήμματα

Για τις λεπτομέρειες που μου ξέφυγαν.Το χάδι που δεν έδωσα
Που δεν ήμουν εκεί.Όταν θα έπρεπε να.Που ξέχασα.Που θυμήθηκα
Που αμφισβήτησα.Που απέρριψα.Που παραιτήθηκα
Που οργίστηκα.Που θύμωσα.Που σώπασα.Που δεν σώπασα
Που φαντάστηκα.Που διέγραψα.Που λιποτάκτησα.Που διαιρέθηκα.Που εξιδανίκευσα

Συγγνώμη...

Που δεν έφυγα όταν έπρεπε.Που δεν πάλεψα όσο θα μπορούσα.Που επέστρεψα
Που δεν άλλαξα.Που δεν χώρεσα στο λίγο.Ούτε στο πολύ
Που αναίτια γιόρτασα.Που ξοδεύτηκα.Που έλειψα απ΄τις στιγμές.Απ΄τη Ζωή

Που δεν εκτίμησα.Που δεν μοιράστηκα,ίσως.Που δεν υποψιάστηκα
Που δέχτηκα χωρίς αντίρρηση.Που δεν αγκάλιασα πάντα όσα αγάπησα
Όσους αγάπησα.Που αρνήθηκα να δω την αλήθεια κατάματα
Που απελπίστηκα.Που σταύρωσα.Και σταυρώθηκα


Συγγνώμη...

Που απογοήτευσα.Που δεν ήμουν ό,τι οι άλλοι θα περίμεναν να είμαι
Που παραπλάνησα.Που στάθηκα αναποφάσιστη.Που πλήγωσα
Που πίκρανα.Που δεν αφιερώθηκα σε όσους θα ήθελα.Που έστρεψα αλλού το βλέμμα.Που ορκίστηκα και έσπασα τους όρκους.Που επιθύμησα τα όχι
Και αναδιπλώθηκα στα ναι.Που παραστράτησα σε λάθος παραγγέλματα
Που στάθηκα ανήμπορη να λύσω τα αινίγματα.Που δεν άκουσα τα όσα μου ψιθύρισαν.Που φοβήθηκα τα θέλω μου.Που απαρνήθηκα τα όνειρά μου
Που σκόρπισα τις προσδοκίες μου.Που δεν φώναξα πως είμαι εδώ

Που δεν σεβάστηκα τις επιθυμίες όσων αγάπησα.Που δεν αφουγκράστηκα τις ανάγκες τους.Που δεν στάθηκα στο πλάι τους.Που λάθος τούς ερμήνευσα
Που δεν κατάλαβα.Που δεν κράτησα τις υποσχέσεις που έδωσα
Που συνέχισα να κάνω όλα όσα είπα πως ποτέ ξανά δεν...
Που δεν τους είπα πως τους αγαπάω.Που δεν το έδειξα.Που δεν τους προειδοποίησα για μένα.Που δεν τους προφύλαξα από μένα
Που τους φόβισα .Τους κούρασα.Τους μάτωσα.Τους έχασα


Αρκεί τούτη η μικρή λέξη;
Απλά αναρωτιέμαι...


Καλησπέρα...

Το τέλος

Φεύγεις.Σε λίγες μέρες.Είτε το θέλεις είτε όχι.Νομοτέλεια,σου λέει.Φτιάχτηκες για να κρατάς μόνο έναν χρόνο.Και μετά να δίνεις τη θέση σου.Σε έναν άλλον.Που θα είναι άλλος.Ή μήπως θα είναι ο ίδιος;Δεν μπορεί να είναι ο ίδιος.Δεν του πρέπει.Αλλιώς τί νόημα θα είχε η διαδοχή σου;Πως να αισθάνεσαι άραγε;Να χαίρεσαι;Να λυπάσαι;Έκανες όλα αυτά που θα ΄θελες;Ή κάποια έμειναν στη μέση;Ή μήπως δεν έγιναν καθόλου;Έχεις στ΄αλήθεια απαντήσεις;Ή μόνο ερωτήσεις;Έδωσες;Πήρες;Έφερες;Καινούργιες αρχές;Έγραψες το τέλος;Αρχίζοντας απ΄την αρχή;Στέρησες;Ή μήπως στερήθηκες;Έταξες.Υποσχέθηκες.Τα τήρησες όλα;Ή μήπως τα αφήνεις στον επόμενο;Για να έχει κάτι από σένα.Για να σε συνεχίσει.Με καινούργιες αρχές.Με ένα νέο τέλος...

Μου ΄ταξες.Μου υποσχέθηκες.Τα τήρησες.Και τα αναίρεσες.Σήμερα θα σου μιλήσω για το τέλος.Ή μάλλον για τις αρχές που έκανες τέλος.Που τις τελείωσες.Οριστικά.Οριστικά;Χμ..το τέλος είναι πάντα τέλος,μου ΄χες ψιθυρίσει πρίν λίγο καιρό.Πόσο θα ΄θελα να μη σε πιστέψω.Και ψεύτη να σε βγάλω.Μα έλα που επιβεβαιώνεσαι.Διαψεύδοντάς με.Όμως...

Το τέλος δεν γράφεται πάντα.Ούτε λέγεται.Μια καληνύχτα,ένα «θα τα πούμε...»μπορεί να σημάνει το τέλος.Κι ας μην υπάρξει αντίο.Ούτε αποχαιρετισμός.Το νιώθεις όταν έρχεται.Όταν σε πλησιάζει.Όταν σου φωνάζει: «δες με,είμαι κοντά σου.Σε λίγο σε φτάνω.Για να σε ανταμώσω...».Κι ας μην το πιστεύεις.Κι ας μη θέλεις να το δεις.Ίσως και να εθελοτυφλείς.Ίσως και να κρατάς ελπίδες.Πως μπορείς να το ανατρέψεις.Να το ακυρώσεις.Να μην το αφήσεις να γραφτεί.Ως τέλος.Και να το κάνεις αρχή.Μια αρχή καινούργια...

Για όσα «τέλος» μου έφερες αυτόν τον χρόνο,χρόνε μου.Σε ευχαριστώ.Ξέρω πως σε αιφνιδιάζω.Πως δεν περιμένεις ευχαριστίες.Μα σιχτίρια.Όχι δεν θα το κάμω.Αρκετά γαμοσταυρίδια άκουσες φέτος.Τώρα μόνο ευχαριστώ σού πρέπουν.Κι ας βάλθηκες να με ξεκάνεις.Κι ας με απογοήτευσες.Κι ας με αρρώστησες.Κι ας με σταύρωσες...

«Τέλος» μου,δεν σου κρατάω κακία.Ούτε θυμό.Ούτε οργή.Γιατί με έμαθες.Με έκανες να ονειρεύομαι.Να ελπίζω.Να χαμογελάω.Να ζω.Να σε ερωτευτώ.Να σε αγαπήσω.Να σε ζήσω
Για τόσο μόνο.Για όσο.Για λίγο.Για πολύ.Για καθόλου.Για μια στιγμή.Για μια ζωή
Βαδίσαμε μαζί.Στα ίδια μονοπάτια.Στις ίδιες λέξεις.Στα ίδια όνειρα.Με άλλες ζωές.Που ήταν ίδιες.Όμοιες.Διαφορετικές.Με νίκησες.Σε νίκησα.Χάσαμε.Κερδίσαμε.Αρνηθήκαμε.Ξεχαστήκαμε.Ταξιδέψαμε στο μαύρο.Και στο κόκκινο.Σε όλα τα χρώματα της ίριδας.Στα σύννεφα.Κατεβήκαμε στα τάρταρα.Και ανεβήκαμε ξανά στο φως...

Μοιραστήκαμε.Σκέψεις.Λέξεις.Σιωπές.Πληγές.Μέρες και νύχτες.Ψυχές.Και σώματα.Ανταμώσαμε στις πιό κρυφές μας σκέψεις.Στους πιό ανομολόγητους φόβους μας.Στα όσα δεν μπορέσαμε.Και στα όσα τολμήσαμε.Στις αλήθειες μας.Που μοιάζαν ψέματα.Και στα ψέματα που μοιάζαν για αλήθειες.Στα ναι.Στα όχι.Στα ίσως.Στο ίσως ναι ή ίσως όχι.Στο καθόλου πια.Στο πάντα.Που είπαμε.Ή δεν προλάβαμε.Ή αφήσαμε να εννοηθεί.Που πάντα δεν κράτησε αλλά πάντα θα μένει...

Για όλα αυτά και παρόλα αυτά...Για όσα «τέλος» γράφτηκαν αυτόν τον χρόνο.Για όσα αντίο ή μη αντίο.Για όσες φωτιές δεν έσβησαν.Για όσες αγκαλιές νικήθηκαν.Για όσα βλέμματα δεν θα ανταμωθούν ξανά.Για όσες σιωπές ακολουθήσουν.Για όσα ίχνη θα παραμείνουν άσβηστα.Για όσα ποτέ δε θα μάθουμε...

Ευχαριστώ σε
Ευχαριστώ σας
Για όσο από..
Για τόσο που...

Γιατί κάποια συναισθήματα δεν έχουν ΠΟΤΕ τέλος
Κι ας το γράψαμε...

Καληνύχτα...

(συνεχίζεται...)

Αιτία και Αφορμή

Για όλα όσα δεν προλάβαμε
Να πούμε
Να δώσουμε
Να χαρίσουμε
Να ζήσουμε
Να χαρούμε
Να δούμε
Να νιώσουμε
Να συγχωρήσουμε
Να αποδεχτούμε...

Υπάρχει ακόμη χρόνος.Για να το κάνουμε.Αρκεί να μην το αφήσουμε στο αύριο...
Σήμερα...
Τώρα...
Κι ίσως και απο χθες...
Αν θέλουμε να κερδίσουμε ό,τι χαμένο μοιάζει...

Ας γίνουν τα φετεινά Χριστούγεννα η αφορμή μα κι η αιτία για

Περισσότερη Αγάπη

Περισσότερη Αλήθεια

Περισσότερη Ζωή...

Καληνύχτα...

Κι όχι μόνο

Είναι...

Οι λέξεις.Όσα ειπώθηκαν.Άραγε έπρεπε;Κι όσα ποτέ δεν πρόκειται.Γιατί δεν πρόλαβαν.Δεν θέλησαν.Γιατί φοβήθηκαν.Γιατί δεν είχαν λέξεις

Οι σιωπές.Που σωπαίνουν.Και οι άλλες.Οι εκκωφαντικές.Αυτές που με τον κρότο τους σου λένε όσα τα λόγια αποφεύγουν

Οι νύχτες.Σαν τη σημερινή.Που δεν κοιμούνται.Που σε κάνουν να αναρωτιέσαι.Αν είσαι.Τί είσαι.Κι αν πρέπει να αλλάξεις

Οι αμφιβολίες.Γιατί όχι.Γιατί ναι.Κι αν ναι ή όχι,τί;.Και στη μέση ένα ίσως.Που καταλήγει σε ένα μεγάλο τίποτα

Τα θέλω που δεν θέλω.Τα όνειρα που αποφεύγω.Οι στιγμές που χάθηκαν.Και κείνες που θα προσπεράσουν.Οι απουσίες.Μα κι οι παρουσίες.Τα πρέπει.Και τα μη.Το κόκκινο και το μαύρο

Τα λάθη.Και οι αδυναμίες.Κι όσα συνεπάγονται.Οι αμφιβολίες.Τα όσα θες να δώσεις.Και να πάρεις.Όσα δεν τολμάς.Όσα δεν πιστεύεις.Και που τα πιστεύεις τί ωφελεί;Πάλι γραφικός θα χαρακτηριστείς

Οι λεπτομέρειες που σου ξεφεύγουν.Οι αρχές που πρίν προλάβουν να γίνουν αρχή,βαφτίζονται στο τέλος.Η φαντασία που τσακίζεται.Η σκέψη που ξορκίζει.Και ξορκίζεται

Οι αντοχές.Που δοκιμάζονται.Σε συμπληγάδες νύχτες.Να αντέχουν.Να λυγίζουν.Να σπάνε.Και να θρυμματίζονται.Γιατί όλα θες να τα προλάβεις.Να τ΄αντέξεις.Να τα φορτωθείς.Γιατί φαντάζεσαι πως το μπορείς

Οι μάχες.Που κέρδισες.Και έχασες.Κι όσες πρόκειται να ακολουθήσουν.Το αίμα που κύλησε απ΄τις πληγές που σ΄άφησαν

Τα ναι που δεν είπες.Και τα όχι που δεν έπρεπε.Τα αντίο.Και οι εκρήξεις τους.Οι μέρες που φύγαν.Κι οι νύχτες που θα ΄ρθουν.Χωρίς φέγγος.Χωρίς χρόνο.Χωρίς προσμονή.Χωρίς κυματοθραύστες

για όλα αυτά
κι όχι μόνο αυτά

απόψε που

Φοβάμαι.

Φοβάμαι,στ΄αλήθεια...

Καληνύχτα...

Μετά από χρόνια

Σκέφτομαι ότι θέλω να γράψω για Εκείνον.Προσπαθώ να βρω έναν ικανό πρόλογο μα δεν τα καταφέρνω.Κολλημένη στο πληκτρολόγιο εδώ και ώρα.Να σβήνω και να γράφω.Και πάλι απ΄ την αρχή.Στασιμότητα.Δεν ωφελεί να σκέφτομαι.Αβίαστα και αυτοματικά θα μιλήσω.Και θα γράψω.Κι ό,τι βγει...

Τον συνάντησα χθες.Μετά από χρόνια.Πρέπει να είναι τουλάχιστον πέντε απ΄την τελευταία μας συνάντηση.Μια συνάντηση που σημαδεύτηκε από άρνηση.Δική μου και δική του.Κανείς μας δεν έκανε πίσω.Με σθένος υποστηρίζαμε κι οι δυό την άποψή μας.Αδιέξοδο. «Χωρίσαμε» φιλικά.Μα ήξερα πως δεν ήθελα να τον ξαναδώ.Όχι σύντομα τουλάχιστον.Δεν το άντεχα.Γιατί με είχε απογοητεύσει.Ίσως με τη σειρά μου το ίδιο να είχα κάνει κι εγώ.Δεν ξέρω.Το μόνο που ξέρω είναι πως τον είχα πιστέψει.Και Εκείνος το ίδιο.Ήξερα πως με αγαπούσε.Κι εγώ το ίδιο.Και το ΄ξερε και Εκείνος.Το δείχναμε ο ένας στον άλλον με κάθε ευκαιρία.Μα οι μεγάλες οι αγάπες κρύβουν πόνο.Και πονέσαμε και οι δύο.Με παρακάλεσε να μείνω κοντά του με τους δικούς του όρους.Για να μη με χάσει.Είπα πως θα μείνω με τους δικούς μου.Για να μη τον χάσω.Τσακωθήκαμε.Στην επόμενη συνάντηση μας προσπάθησε να με μεταπείσει.Μάταια.Ξέραμε κι οι δυό πως οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει.Μου ευχήθηκε καλή τύχη.Ανταπάντησα με ένα ξερό «ευχαριστώ» και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.Έφυγα.Όχι εύκολα.Μα έφυγα...

Παρόλα αυτά δεν πάψαμε να έχουμε επικοινωνία.Μιλούσαμε δυό φορές τον χρόνο στο τηλέφωνο.Μάθαινε τα νέα μου.Κι εγώ τα δικά του.Ζητούσε να με δει.Απαντούσα αόριστα, «θα το κανονίσουμε». Και έμενα εκεί.Χωρίς να κάνω την παραμικρή κίνηση που μου ζητούσε.Μέχρι χθες...

...που αποφάσισα πως ήθελα να τον δω.Σκεφτόμουν πως θα ήταν αυτή μας η συνάντηση.Δεν το κρύβω πως είχα αγωνία.Τί θα του έλεγα;Πως θα τον αντιμετώπιζα;Και Εκείνος;Άραγε πως θα αισθανόταν που θα με έβλεπε μετά από τόσα χρόνια;Τον είδα από μακριά,στην αρχή.Με αναγνώρισε.Ξαφνιάστηκε.Είμαι σίγουρη πως δεν με περίμενε.Το βλέμμα του έμεινε καρφωμένο πάνω μου για μερικά δευτερόλεπτα.Μου χαμογέλασε.Κι εγώ το ίδιο.Ήταν ο ίδιος.Πάντα ήρεμος.Πάντα μειλίχιος.Μα πιο γερασμένος.Άραγε μεγάλωσε ή εμένα μου φάνηκε έτσι; Ήρθαμε πιό κοντά. «Τί κάνεις;» με ρώτησε μουδιασμένα. «Καλά είμαι,έτσι νομίζω» του απάντησα χαμογελαστά.Μας διέκοψαν.Έκανα να φύγω.Και τότε με φώναξε. «Μαρία μου,πόσα χρόνια έχω να σε δω;Πόσος καιρός πέρασε;». Με αγκάλιασε και με φίλησε.Και με κράτησε στην αγκαλιά του.Μου΄χε λείψει.Μπορούσα να το νιώσω.Προσπάθησα να απαντήσω στα ερωτήματά του.Μα ο χρόνος πίεζε.Έπρεπε να φύγουμε κι οι δυό.Μου ζήτησε να μην χαθούμε.Να συναντηθούμε.Θέλει να με ξαναδεί.Να τα πούμε όπως τότε.Του το υποσχέθηκα...

Σήμερα τον σκέφτομαι όλη μέρα.Τούτη η Συνάντηση με φόρτισε.Και το περίεργο είναι πως αυτό συνέβη ώρες μετά.Θυμήθηκα όλες μας τις στιγμές.Τις ατελείωτες κουβέντες μας.Τις ζωηρές διαφωνίες μας.Βρήκα γράμματα του. «Θα χαρώ να μάθω νέα σου.Το τηλέφωνό μου είναι πάντα το ίδιο...».«Με συγκινεί η πιστότητα της αγάπης σου,μου κάνεις πολύτιμο δώρο...να μείνεις πάντα τόσο διαυγής στη δοτικότητά σου...». «σου εύχομαι όση γίνεται χαρά και αλήθεια στη ζωή σου,με αμείωτη πάντα την τεταμένη ευαισθησία σου,όσο κι αν κοστίζει...»...

Τώρα πια ξέρω πως Τον αγαπάω.Πάντα Τον αγαπούσα.Ποτέ δε σταμάτησα.Του χρωστάω πολλά.Γιατί με έμαθε να σκέφτομαι.Μου άνοιξε δρόμους.Με βοήθησε να δω τις καταστάσεις με άλλο μάτι.Γιατί οι λέξεις του είχαν και έχουν πάντα μια καταλυτική επίδραση πάνω μου.Γιατί ό,τι είμαι σήμερα,το οφείλω και σε Εκείνον.Έβαλε και Αυτός το λιθαράκι του με τον τρόπο του.Και ας μην το ξέρει.Ή μάλλον το ξέρει.Του το είχα πει σε ανύποπτο χρόνο.Πάντα θα τον ευχαριστώ που βρέθηκε στο δρόμο μου.Και που με τον τρόπο του είναι ακόμη.Ακόμη κι αν ξέρω πως ίσως δεν τον ξαναδώ ποτέ.Πάντα κοντά μου θα «στέκει» κι ας είναι μακριά μου.Κι ούτε κακία του κρατάω.Για τότε.Κι ας με πλήγωσε.Κι ας μ΄ έκανε να τον αμφισβητήσω.Και για κάποιο διάστημα,φαινομενικά,να τον απορρίψω.Γιατί η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το μπόρεσα.Ποτέ στ΄αλήθεια δεν το θέλησα.Ακόμη κι όταν έβλεπα την αναντιστοιχία των όσων υποστήριζε.Και όσων έπραττε...

Θα είναι πάντα «σχέση Ζωής» για μένα.Απ΄τους πιο ακριβούς και πολύτιμους ανθρώπους που έχουν περάσει απ΄τη ζωή μου.Από κείνους που ξέρεις πως και μόνο ένα βλέμμα τους μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή.Μια λέξη τους να σε μεταμορφώσει.Να σου φέρει τούμπα όλα όσα πιστεύεις.Ακόμη κι αν διαφωνείς μαζί τους.Και το΄χω κάμει αμέτρητες φορές.Όχι χωρίς κόστος.Και το έχω πληρώσει.Και ακριβά θα έλεγα...

Μα τώρα πια ξέρω.Πάντα θα βαδίζουμε στους ίδιους δρόμους.Με τις ίδιες λέξεις.Που ακόμη κι αν άλλες είναι,πάντα ίδιες θα είναι.Γιατί οι μεγάλες οι αγάπες δεν πεθαίνουν ποτέ.Πάντα ζωντανές θα μένουν μέσα μας.Κι ας νομίζουμε πως τις έχουμε ξεχάσει.Κι ας τις απαξιώνουμε μερικές φορές.Κι ας τις σιχτιρίζουμε.Κι ας τις μεμφόμαστε...

Και Αυτός θα είναι μέχρι το τέλος του βίου μου
Μια από τις μεγαλύτερες Αγάπες μου
Και αλήθειες μου
Γιατί με έμαθε πως συνώνυμο της Ζωής είναι η Αλήθεια
Ή αλλιώς
Η μη λήθη...

Καληνύχτα...

Όχι άλλη βροχή

Πάλι βρέχει...
Ξέρω,σου είπα πριν μέρες πως μ΄αρέσει η βροχή.Να περπατάω και να βρέχομαι.Όταν μπορώ να την απολαμβάνω.Όχι όταν πρέπει ταυτόχρονα να διεκπεραιώσω και χίλια δυό πράγματα.Τότε μου τη σπάει.Μα σήμερα που είμαι χαλαρή,θα έπρεπε να την αποζητήσω περισσότερο.Βρέχει ασταμάτητα εδώ και ώρες

Μα δε θέλω άλλη βροχή σήμερα,μ΄ακούς;Όχι άλλη.Δεν την αντέχω

Δε θέλω απόψε-

Να λιώνουν για άλλη μια φορά οι αντιστάσεις.Και σαν τις στάλες να κυλούν
[μέχρι σταγόνας να εξατμιστούν]
Τα νερά της να πλημμυρίσουν την ψυχή και ανυπόδητη στα ρέματά της να παρασυρθώ
[υπάρχει τότε λυτρωμός ή ο πνιγμός καραδοκεί;]
Σε ταξίδια του μυαλού να με παρασύρει μέχρι να με ξεβράσει το κύμα των ονείρων μου
[ίσως σε μια Ιθάκη πλανεμένη]
Σκιές να αποζητούν οι θύμησες για να αγκαλιάσουν τον καιρό
[Ή μήπως το κενό;]
Να ψάχνω βλέμματα να σκεπαστώ και ο καημός παλίρροια να σηκώνει
[και τη φωτιά να μη μπορεί να σβήσει]
Πληγές να ανοίγει ο ουρανός που τ΄άστρα τις λογχίζουν
[σταυρωμένος προσκυνητής του άνυδρου εγώ σου]
Αντίλαλοι να γίνονται οι σιωπές.Τα θέλω κι οι αρνήσεις
[κραυγές στην νύχτα και ποιός θα τις ακούσει]
Προσάναμμα τους αναστεναγμούς που ψάχνουν για απαντήσεις
[χαρισμένες στους ανέμους και σε ψευδεπίγραφες αλήθειες]

Γι΄αυτό σου λέω μάτια μου...

Δε θέλω απόψε να την αφήσω στους ήχους της να με τυλίξει
Και να μου σαγηνέψει τις αισθήσεις
Αναμοχλευτής να γίνει όσων τη λησμονιά επιζητώ
Κι όσων θαρρώ πως ξέχασα
Διλήμματα να σκάψει στα λαγούμια του μυαλού
Για όσους ανορθόγραφα έγραψαν σε κορμιά και σε ψυχές

Να πορευτώ ήρεμα θέλω απόψε
Και τούτη η πλανεύτρα κάνει ό,τι μπορεί για το αντίθετο...

Καληνύχτα...

Φίλε Βασίλη...

«Φίλε Βασίλη,

ναι...σε σένα μιλάω.Τον Άγιο

Βλέπω πως οι φίλοι μου ξεκίνησαν να σου γράφουν γραμματάκια.Και να σου ζητούν.Ή να μην...Να στα χώνουν.Να σε αμφισβητούν.Ή να σε επιβεβαιώνουν
Η αλήθεια είναι πως ζήλεψα διαβάζοντάς τους.Κι είπα να σου γράψω.Γιατί ποτέ δεν είναι αργά.Έστω και στην ηλικία μου.Γιατί υπάρχουν και μεγάλοι που μένουν παιδιά.Όσο κι αν κάποιοι δεν χάνουν ευκαιρία να τους υπενθυμίζουν το αντίθετο.Αυτοί εκεί.Λες και ξέμειναν σε άλλες εποχές.Και αρνούνται να μεγαλώσουν
Σου γράφω λοιπόν.Για να σου πω.Ή μάλλον για να σου ζητήσω

Τώρα που το ξανασκέφτομαι,χμ...για να απαιτήσω να μας και να μου φέρεις...


Αγάπη.Αγνότητα.Αγωγή.Αδελφοσύνη.Αθωότητα
Ακεραιότητα.Αλήθεια.Αμεσότητα.Άμιλλα
Αναβάπτιση.Αναδιοργάνωση.Αναζωογόνηση
Ανακούφιση.Αναμόρφωση.Ανασασμό.Ανατροπή
Άνθρωπο.Ανιδιοτέλεια.Ανταμοιβή.Αντίδοτο
Αντικειμενικότητα.Αντίκρυσμα.Αντίσταση
Ανυποκρισία.Αξιοκρατία.Αξιοπιστία.Αξιοπρέπεια
Αξιοσύνη.Απάντηση.Απλότητα.Αποδοχή
Αποκάθαρση.Αρετή.Αρμονία.Άφεση
Αφετηρία.Αφοβία.Αφύπνιση

Βάλσαμο.Βίωμα.Βοήθεια

Γαλήνη.Γέλιο.Γενναιοδωρία.Γενναιοψυχία.Γνησιότητα

Δέηση.Δημιουργία.Διάθεση.Διάκριση
Διαφάνεια.Δίκαιο.Δώρο

Εγκαρδιότητα.Ειλικρίνεια.Εκπλήρωση.Έκσταση
Ελευθερία.Ελπίδα.Ενθουσιασμό.Εντιμότητα
Επίγνωση.Ετερότητα.Ευτυχία

Ζωή

Ηθική

Θαύμα.

Ιδανικό.Ισορροπία

Κάθαρση.Καλαισθησία.Κατανόηση

Λαχτάρα.Λεπτότητα.Λύτρωση

Μαγεία.Μαθητεία.Μεγαθυμία.Μετάνοια
Μνημοσύνη.Μυσταγωγία

Νόημα.Νοημοσύνη

Ξημέρωμα

Ομοτιμία.Όνειρο.Οξύνοια.Όραμα

Πάθος.Παιδαγωγία.Παρακίνηση.Πνεύμα
Προαίρεση.Προορισμό
Προσέγγιση.Προσήνεια.Πρωτοτυπία

Ρεμβασμό

Σαγήνη.Σεμνότητα.Σθένος.Σκοπό.Στήριξη
Στοργικότητα.Σύζευξη.Συμμετρία.Συμπαράσταση
Συμπόνια.Συναίσθημα.Συνείδηση
Συνειδητοποίηση.Συννενόηση.Σωφροσύνη

Τελεσφόρηση.Τερπνότητα

Υπενθύμιση.Υπευθυνότητα

Φαντασία.Φιλοτιμία.Φωτοφάνεια

Χαμόγελο.Χαρά.Χρώμα

Ψυχραιμία

Ωραιότητα


Δε με νοιάζει αν απαιτώ πολλά.Κι αν είσαι σε θέση να τα πραγματοποιήσεις.Που είσαι,φιλάρα.Γιατί τι σόι άγιος θα ήσουν διαφορετικά;Αυτό που ξέρω είναι πως τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα.

Γιατί θέλω να ονειρεύομαι πως ο κόσμος μπορεί να υπάρξει κι αλλιώς.Κι όχι όπως θέλουν να μας τον παρουσιάσουν.Κι ως δεδομένο να τον δεχτούμε.Σκύβοντας το κεφάλι

Περιμένω,έτσι;...»


υ.γ. Το νου σου.Μπορεί κι άλλοι σαν κι εμένα,τρελλοί,ρομαντικοί κι ονειροπόλοι
να απαιτήσουν από σένα τα ίδια.Για να μην πεις πως δεν σε προειδοποίησα.Υπάρχουμε.Να το θυμάσαι...

Κάποιοι μεγάλοι που παιδιά ξεμείναμε.Και δε θα μεγαλώσουμε ποτέ
Για να μπορούμε να ονειρευόμαστε.Και να ελπίζουμε...


Καληνύχτα...

Αίμα...όπως Αλέξανδρος

«Εγώ μια μέρα θα γίνω διάσημος.Θα μάθουν όλοι το όνομά μου.Θα το δεις...»

Κι έγινες.Όχι ίσως με τον τρόπο που ονειρευόσουν.Με εκείνον που εσύ θα επέλεγες

Λάτρευες τον Παναθηναϊκό.Έπαιζες ποδόσφαιρο σε γήπεδα 5Χ5 στον ελεύθερο χρόνο σου.Σου άρεσε να κάνεις σκι.Και σκέιμπορντ.Έπαιζες κιθάρα στο μουσικό συγκρότημα που είχες φτιάξει με τους φίλους σου.Άκουγες Αλκίνοο και Sex Pistols.
Μα ήξερες να ακούς και τους φίλους σου.Να είσαι κοντά τους όποτε σε είχαν ανάγκη.Και να τους φτιάχνεις τη διάθεση,να τους κάνεις να γελούν
Έκανες όνειρα.Για τους φίλους σου.Για σένα.Για τη Ζωή και τη Ζωή σου

Μέχρι πριν από δυό μέρες...

Όταν ένας γαμημένος τύπος,ξέρεις απ΄αυτούς που κατ΄ευφημισμόν ονομάζουμε «ανθρώπους», αποφάσισε πως δεν έχεις τέτοιο δικαίωμα.Πως μέχρις εδώ ήταν και τελείωσε.Γιατί τα όνειρα δεν κάνει να ονειρεύονται για πολύ.Να τα σκοτώνεις πρέπει πριν γίνουν πραγματικότητα.Γιατί απειλούν τη γαμημένη «πραγματικότητα» που τέτοιοι τύποι έχουν στο μυαλό τους.Στο ανύπαρκτο.Άσε που δεν περνούσε κι η ώρα.Όσο κι αν τη "σκότωνε" εκεί αυτή.Και τότε του μπήκε η ιδέα

«Έλα ρε τσόγλανε,να σου δείξουμε.Πως τίποτα δεν μπορεί να μας αντισταθεί.Γιατί εμείς είμαστε οι δυνατοί και τίποτα δεν είναι ικανό να μας σταματήσει»

Αλήθεια,ρε είναι.Τίποτα δεν μπορεί να σας σταματήσει όταν θέλετε να κάνετε τους νταήδες.Γιατί έτσι σας έμαθαν.Να είστε υπεράνω όλων.Να μη διστάζετε μπροστά σε τίποτα.Να κάνετε το παιχνίδι σας.Να αισθάνεστε πως είστε κάποιοι ενώ το τίποτα θα σας ταίριαζε για όνομα.Γιατί μόνο έτσι αποκτάτε ταυτότητα.Μια ταυτότητα από καιρό απωλεσθείσα που μόνο στη φαντασία σας υφίσταται.Διψάτε για δύναμη.Και επιβολή.Και κυριαρχία.Μα το χειρότερο είναι πως κάποιες στιγμές η δίψα σας αυτή είναι τόσο ασίγαστη που τίποτα δεν μπορεί να τη σβήσει.Και τότε,μην έχοντας άλλο τρόπο, ξεδιψάτε πίνοντας αίμα.Αφαιρώντας μια ανθρώπινη ζωή.Τί είναι άλλωστε μια ζωή για σας;Τίποτα μάγκες μου.Ένας ακόμη αριθμός ανάμεσα σε τόσους.Και στην τελική,ένας πάνω-ένας κάτω,δε γαμιέται;Τί σημασία έχει;Αυτό που μετράει είναι να αποδείξετε πως τίποτα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας πάει κόντρα.Κι όλοι πρέπει να υποτασσόμαστε στη γαμημένη σας εξουσία.Αυτή με τα δυό πρόσωπα.Του άγγελου και του διάβολου.Που στην ουσία ένα πρόσωπο έχει

«Εγώ δεν είμαι σίγουρος τι θα γίνω.Ξέρω μόνο ότι θα γίνω διάσημος...»

Κι έγινες.Γιατί εκείνη τη στιγμή το ίδιο όνειρο με σένα είχε κι ένας άλλος τύπος
Μόνο που αυτός θα ζήσει να δει το «όνειρο» του να γίνεται πραγματικότητα

Ενώ εσύ έφυγες.Τόσο άδικα.Τόσο ξαφνικά.Τόσο αναίτια.Ίσως να βρέθηκες σε λάθος τόπο.Σε λάθος χρόνο.Ίσως και να πουν πως πήγαινες γυρεύοντας.Πως προκάλεσες τη μοίρα σου

Άστους να λένε.Εσύ έμαθες πια πως το όνειρο δε φυλακίζεται.Πως η ελπίδα για να φέρει ελπίδα θέλει αγώνα.Και δεν υπολογίζει τα τιμήματα που θα πληρώσει
Ακόμη κι αν μερικές φορές τα βάφει με χρώμα κόκκινο

Κείνο του αίματος...

Τραγούδια η αφορμή

«Είναι κάτι βράδυα αξημέρωτα.Που δεν περνούν.Που οι ώρες φαντάζουν ατελείωτες.Που αναλύεις.Λόγια που είπες.Που σου είπαν.Και δεν πρόλαβες να πεις.Και δεν πρόλαβαν να σου πουν.Δεν το θέλησαν.Πράξεις και σκέψεις που έμειναν μισές.Και άλλες που σαν τις θυμάσαι αναρωτιέσαι ποιό το νόημα να θυμάσαι.Αναλύεσαι και συ μαζί τους.Γιατί έτσι κι όχι αλλιώς...Αν το έκανα...Και τώρα τί...Άραγε θα ...Λες να...

Δεν ξέρω αν έχει νόημα.Αν αξίζει τον κόπο.Όλη τούτη η ανάλυση.Για να σε βγάλει που;Σε αδιέξοδα ή σε λύσεις;Και επιτέλους,γιατί να θυμάσαι όσους από καιρό σε έχουν διαγράψει;Απ΄το κορμί.Το μυαλό.Τη ζωή τους.Που άλλα σου έταξαν και άλλα στην πορεία σου φανέρωσαν.Που είπαν λόγια που δεν είχες ξανακούσει.Για να τα αναιρέσουν την ίδια νύχτα που τα είπαν.Που φοβήθηκαν να μη σε χάσουν.Και κατηγόρησαν άλλους που σε άφησαν να φύγεις απ΄τη ζωή τους.Για να σε αφήσουν και οι ίδιοι.Ειρωνικό,δε βρίσκεις;

Η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοια βράδυα θυμάμαι.Όχι πως ξέχασα ποτέ.Κάποια τέτοια γαμημένα βράδυα που η ανάγκη μεγαλώνει.Η επιθυμία φουντώνει.Οι σκέψεις στήνουν τρελό χορό και συ...Ανήμπορος να αντιδράσεις.Να τις αποδιώξεις.Το παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις.Μα βλέπεις πως δεν το μπορείς.Όχι πως δεν το θες.Αφού ξέρεις.Πάλι θα λυγίσεις.Εκατό φορές κομμάτια θα γίνεις.Θα σπάσεις.Και θα σκορπίσεις.Και ποιός θα σε μαζέψει μετά;

Δεν υπάρχει μετά.Γιατί κείνη την ώρα δεν το σκέφτεσαι.Γιατί σαν αποφάσισες στη φωτιά να πέσεις και να καείς,δεν έχει πισωγύρισμα.Γιατί δειλός θα ονομαστείς.Και μόνο δειλό δε θέλεις να σε πούνε.Μα και δυνατός δεν είσαι.Γιατί αν ήσουν θα μπορούσες ίσως να αντισταθείς.Να το παλέψεις.Και να νικήσεις

Εντάξει,εντάξει.Το παραδέχομαι.Προσωπικά,ούτε το ένα είμαι μα ούτε και το άλλο.Τότε τί είμαι;Δεν ξέρω.Το μόνο που ξέρω είναι πως κάθε φορά που σε θυμάμαι προσπαθώ να ξεχνάω.Ότι πονάει.Ότι θυμάμαι.Ό,τι θυμάμαι.Ό,τι πονάει.Ό,τι δικό σου σε θυμίζει.Και τότε φοβάμαι.Γιατί θυμάμαι.Γιατί δεν θέλω να..Γιατί είμαι ακόμα εδώ.Σε περιμένω.Γιατί ακόμα δεν έφυγα.Κι ας έφυγα.Κι ας ξέρω πως ποτέ ξανά δεν θα έχω εσένα.Και τίποτα δικό σου.Μόνο και μόνο για τα δυό ψέματα που κείνο το βράδυ είπες:πως φοβόσουν μήπως...και πως θα έπρεπε να...θα έπρεπε να σε είχα διαγράψει.Να σε είχα σβήσει από τον χάρτη.Μα τα έλεγες χαμογελώντας.Κι εγώ τα πήρα για αλήθειες.Τότε

Κι όμως.Δεν το έκανα.Όχι ακόμα.Τί νόμιζες;Πως τόσο εύκολα ξεχνιούνται οι στιγμές;Τα όσο και τα όσα;Οι ψίθυροι και οι ανάσες;Το λίγο και το πολύ σου;Γελιέσαι μάτια μου αν πιστεύεις κάτι τέτοιο.Γιατί και συ τα ίδια έκανες.Τα ίδια και χειρότερα.Γιατί μέχρι το τέλος του κόσμου είχες αποφασίσει πως εκεί θα έμενες.Εκεί που ήταν η ζωή σου.Ή αυτό που ονομάτιζες για τέτοια.Και τσαντιζόσουν...και μελαγχολούσες όταν για άλλα προσπαθούσαν να σε πείσουν.Και τότε διέγραφες εσύ

Είναι κάτι τέτοια βράδυα που θα ΄θελα να ξέρω.Πόσες αλήθειες και ψέματα είπαμε μεταξύ μας;Και ζήσαμε;Και θυμόμαστε;Και νοσταλγούμε;

Άραγε,είπαμε;Ζήσαμε;Θυμόμαστε;Νοσταλγούμε;

Μπορεί ναι.Μπορεί και όχι.Μπορεί και να νομίζουμε πως...
Έχει νόημα να αναρωτιέμαι;
Μπα...Άστο καλύτερα...»


Καληνύχτα....

υ.γ. αφορμή το καινούργιο cd του Αντώνη Ρέμου «Αλήθειες και ψέματα».Έχω φάει κόλλημα,σου λέω.Και να η απόδειξη.Τούτο το κείμενο.Που μπορεί να έχει αλήθειες και ψέματα...

Απόψε μάτια μου

Όχι απόψε...

ερωτηματικά και ερωτήματα

αναπάντητα γιατί και διότι

αναλύσεις και αδιέξοδα

διλήμματα και σταυροδρόμια

σκέψεις που σ΄ άλλες σκέψεις οδηγούν


Απόψε απλά...

αφέσου στη μαγεία της βροχής

ψιθύρισε λέξεις μαγικές

ντύσου στα χρώματα της νύχτας

γίνου προσκυνητής των μυστικών της

άκου τους ήχους της κι όσα θα μαρτυρήσει

[λυγμούς μαζί με επιθυμίες]

εικόνισμα κάμε τα ναι σου και τα όχι σου

πότισε τη δίψα σου με θάλασσες ονείρων

λαφυραγώγησε τη φαντασία που σου γεννάει ο πόθος

γήτεψε τις φωτιές που να σε κάψουν θέλησαν

ζωγράφισε ταξίδια που καθρεφτίζονται στις άκρες των ματιών σου

ψηλάφισε τα στίγματα της πλανεμένης σκέψης σου

χόρεψε τη σκιά μιας ανόσιας ανάγκης

[και καθαγίασέ την]

ιχνηλατώντας τα νεφελώματα των θελημάτων σου


Απόψε μάτια μου
Απόψε...

Καληνύχτα...

υ.γ. Αφιερωμένο...

Του Έρωτα τ΄αλφαβητάρι...

Όταν ο Έρωτας μετράει λέξεις και στιγμές...

Άλφα.Όπως...
Άβατο.Αβεβαιότητα.Άβυσσος.Αγάπη.Άγγελος.Άγγισμα

Αγέρας.Αγκάθι.Αγκάλη.Αγνωμοσύνη.Άγος.Αγρίμι

Αγρύπνια.Αγχόνη.Αγωνία..Αδιέξοδο.Αδυναμία.Αθανασία

Αθωότητα.Αίμα.Αίνιγμα.Αίσθηση.Αιχμάλωτος

Ακρισία.Αλαζονεία.Άλγος.Αλήθεια.Άλλοθι

Άλωση.Αμαρτία.Αμέλεια.Αμνημοσύνη
Αμοιβαιότητα.Άμυνα.Αναγέννηση.Αναγνώριση

Ανάδυση.Ανάθεμα.Ανάθημα.Ανακάλυψη

Ανάλωση.Αναμόχλευση.Αναστάτωση.Ανασφάλεια

Ανατροπή.Ανεστιότητα.Ανησυχία.Ανιδιοτέλεια

Αντήχηση.Αντιμετάθεση.Αντίπαλος.Αντίφαση

Αξιοπρέπεια.Απαισιοδοξία.Απαίτηση.Απαλλαγή

Απάτη.Απελπισία.Απόδειξη.Απόηχος.Αποκαθήλωση

Απολαβή.Απολογία.Απομόνωση.Απονέκρωση

Απόπειρα.Αποπλάνηση.Αποστροφή.Αποτύπωμα

Απουσία.Αρρώστεια.Αρχάγγελος.Ασέλγεια.Αστοχία

Άστρο.Αυθαιρεσία.Αυλαία.Αυταπάτη.Αυτοσκοπός

Αφθαρσία.Αφοσίωση.

Βήτα.Όπως..
Βαπτιστής.Βάραθρο.Βαρβαρότητα.Βάσανος.Βατερλό

Βδελυγμία.Βεβήλωση.Βιασμός.Βλακεία.Βλαστήμια

Βλέμμα.Βόλτα.Βράδυ.Βροχή.Βυθός

Γάμα.Όπως...
Γαλήνη.Γαμήσι.Γέλιο.Γένεση.Γενναιότητα.Γεύση.Γη

Γήτεμα.Γιορτή.Γιουρούσι.Γκρεμός.Γύμνια

Δέλτα.Όπως...
Δαίδαλος.Δαίμονας.Δάκρυ.Δειλία.Δέλεαρ.Δέος.Δέσμευση

Δηλητήριο.Δήμιος.Διαγραφή.Διαδρομή.Διακόρευση

Διαλλαγή.Διαμελισμός.Διάβολος.Διάρρηξη
Διαταγή.Διαφορά.Διεκδίκηση.Δικαίωμα.Δίλημμα.Δίψα

Διωγμός.Δοκιμασία.Δολιότητα.Δράμα.Δρόμος

Δύναμη.Δυνάστης.Δύση.Δώρο

Έψιλον.Όπως...
Εαυτός.Έγερση.Έγκατα.Εγκατάλειψη.Έγκλημα

Εγλωβισμός.Εγωισμός.Εθελοτυφλία.Εθισμός.Ειρωνεία

Εισβολή.Εκδίκηση.Έκπτωση.Έκρηξη.Έκσταση

Έλεος.Ελευθερία.Έλλειψη.Έλξη.Εμμονή

Έμπνευση.Έναυσμα.Ενδοσκόπηση

Ενοχή.Ένωση.Ένστικτο.Εξαγνισμός.Εξάρτηση

Εξιλασμός.Εξιδανίκευση.Εξορία.Επαιτεία.Επιδίωξη

Επιλογή.Επιστροφή.Επιτίμιο.Εραστής

Ερημιά.Εσχατιά.Ευλογία.Εχθρός

Ζήτα.Όπως...
Ζάλη.Ζήλια.Ζητιάνος.Ζόρι.Ζόφος.Ζωή

Ήτα.Όπως...
Ηδονή.Ήττα.Ήχος

Θήτα.Όπως...
Θάλασσα.Θάμβος.Θάνατος.Θαυμασμός.Θεός.Θήραμα

Θηρίο.Θλίψη.Θρήνος.Θύμα.Θύμηση.Θυμός.Θυσία.Θύτης

Γιώτα.Όπως...
Ίαση.Ιδανικό.Ιεροσυλία.Ισορροπία

Κάπα.Όπως...
Καημός.Καθαγίαση.Κάθαρση.Καθρέφτης.Καιάδας

Καμπή.Καινό.Κατάβαση.Καταδίκη.Κατάθεση

Κατακόμβη.Κατάληψη.Κατάλυση.Κατάντημα.Κατάνυξη
Κατάπληξη.Κατάρα.Καταυγασμός.Κατάκτηση.Κάτεργο

Κατήφορος.Καύλα.Κενό.Κεραυνός.Κίνδυνος

Κλάμα.Κλέφτης.Κλοιός.Κλοπή.Κόλαση.Κόλλημα

Κομπάρσος.Κορμί.Κοροϊδία.Κόσμος

Κουρσευτής.Κραυγή.Κρύο

Λάμδα.Όπως...
Λαβύρινθος.Λαβωματιά.Λαίλαπα.Λάφυρο.Λαχτάρα

Λεηλασία.Λησμονιά.Λιποταξία.Λοιδορία.Λύπη.Λύτρωση

Μι.Όπως...
Μαγεία.Μαθητεία.Μακελειό.Μαλακία.Μανία.Μαρασμός

Μαργαρίτης.Μαριονέτα.Μάρτυρας.Μάσκα.Μάχη

Μεγαλείο.Μέθεξη.Μελαγχολία.Μένος

Μεταίχμιο.Μετουσίωση

Μνήμη.Μοναξιά.Μύθος.Μυσταγωγία

Νι.Όπως...
Νάζι.Νάρκη.Ναρκισσισμός.Ναυάγιο.Νέκρωση

Νοθεία.Ντροπή.Νύχτα

Ξι.Όπως...
Ξεγέλασμα.Ξενιτεία.Ξεπεσμός.Ξέσκισμα.Ξέσπασμα

Ξεφτίλα.Ξόδεμα.Ξόρκι.Ξυράφι

Όμικρον.Όπως...
Οδοιπόρος.Οικείος.Οικτιρμός.Οιωνός.Οίστρος

Ολοκλήρωση.Ομολογία.Ομορφιά.Όνειδος.Όνειρο

Οξυγόνο.Όργιο.Ορφάνια.Ουρλιαχτό.Οφειλή.Οχυρό

Πι.Όπως...
Παγίδα.Πάγος.Παζάρι.Πάθημα.Πάθος.Παιδεμός

Παιχνίδι.Παλινωδία.Πανδαισία.Παράδεισος.Παραζάλη

Παραίσθηση.Παραίτηση.Παρακμή.Παραλήρημα.Παράνοια
Παραπλάνηση.Παράπονο.Παραποίηση.Παράσταση

Παροξυσμός.Πατρίδα.Πειρασμός.Πείσμα.Πέλαγος

Πεπρωμένο.Περιορισμός.Περιφρόνηση.Πλάνη.Πνιγμός

Πόλεμος.Πολιορκία.Πόνος.Πορνεία.Προνόμιο

Προσκύνημα.Προσταγή

Ρο.Όπως...
Ράγισμα.Ρύπος.Ρυτίδα

Σίγμα.Όπως...
Σαγήνη.Σαδισμός.Σάτυρος.Σημάδι.Σήψη.Σθένος

Σιωπή.Σκάνδαλο.Σκιά.Σκόρπισμα
Σμίξιμο.Στιγμή.Στοργή.Στόχος.Συγκίνηση

Σύζευξη.Συκοφαντία.Σύμβαση.Σύνδρομο
Σύνορο.Συντριβή.Σφετερισμός.Σχέση.Σχιζοφρένεια

Ταυ.Όπως...
Ταίρι.Ταλαιπωρία.Ταμπού.Ταξίδι.Τατουάζ

Τέλμα.Τέλος.Τέρμα.Τέχνη.Τιμωρία.Τραγούδι
Τρέλα.Τρικυμία.Τσόντα.Τύραννος.Τύχη.Τώρα

Ύψιλον.Όπως...
Ύβρις.Ύμνος.Υπερβολή.Υποβιβασμός.Υποκρισία

Υπομονή.Υποτροπή.Υστερία

Φι.Όπως...
Φαινόμενο.Φανέρωμα.Φαντασία.Φάντασμα

Φαρμάκι.Φάρμακο.Φετίχ.Φθόνος.Φιλί.Φλέβα

Φόβος.Φραγμός.Φρόνηση.Φροντίδα.Φυγή.Φως

Χι.Όπως...
Χάδι.Χαλάλι.Χαλασμός.Χαμός.Χάος.Χάσμα

Χειρισμός.Χορός.Χρέος.Χρόνος
Χρώμα.Χώμα.Χωρισμός

Ψι.Όπως...
Ψαλμός.Ψευδαίσθηση.Ψεύδος.Ψίθυρος.Ψόγος

Ψυχή.Ψύχωση

Ωμέγα.Όπως...
Ωδή.Ώθηση.Ωκεανός.Ώρα


Καληνύχτα...

Εκατό Διαδρομές

"Ψυχή μου αλλοπαρμένη κι απροστάτευτη
Σε μια θηλιά δεμένη,χρόνια αγιάτρευτη
Πού βρήκες τόσο θάρρος να πορεύεσαι
Κι ό,τι ποτε δεν θα ΄ρθει ονειρεύεσαι..."
(Ελευθερία Αρβανιτάκη:Το γκρίζο των ματιών σου)

Εκατό φορές

Παράπονο.Οργή.Τρέλα.Απογοήτευση μα και ελπίδα.Ανάμνηση
Ματαίωση.Πάθος.Πόθος.Πληγή.Μυστήριο.Λέξεις ανείπωτες.Αισθήματα ανομολόγητα

Εκατό φορές

Που στην αγκαλιά μου σε κράτησα
Κι άλλες τόσες που μου ξέφυγες
Που έψαξα τα ίχνη σου
Κι άλλες τόσες που τα έχασα

Που το φιλί μύριζε όπως τότε
Κι άλλες τόσες που ξέχασα τη γεύση του
Και μαζί και τη δική σου

Που πίστεψα στα θαύματα
Κι άλλες τόσες που ακύρωσα την πίστη μου

Επιθυμία και στέρηση.Σκόνη και θρύψαλα.Άγγελος μα και θηρίο πρωτόγονο.Φταίχτης και θύμα.Ιχνευτής και θήραμα
Συγκρούσεις κι αντιφάσεις.Δύναμη και αδυναμία.Αμαρτία και μετάνοια

Εκατό φορές

Που τίμησα όσα κι όσους καθημερινά αγάπησα
Κι άλλες τόσες που με τίμησαν τούτα και κείνοι

Που τόλμησα.Δειλιάζοντας ταυτόχρονα
Που είπα «για πάντα». Και απάντησα «Ποτέ πια.Ποτέ ξανά»

Που θυμήθηκα να ξεχάσω
Κι άλλες τόσες που ξέχασα να θυμηθώ

Δάκρυ.Ανακάλυψη.Αποκάλυψη.Ανάβαση στον Παράδεισο.Και κάθοδος στον Άδη
Αναζήτηση του ανέφικτου.Σφετερισμός του απόλυτου.Απόλυτο τίποτα.Κενό.Καινό

Εκατό φορές

Που αισθάνθηκα το ένστικτο της ηδονής
Να αντιμάχεται με κείνο του θανάτου.Και αντίστροφα

Που ασέλγησα στη σιωπή
Και άλλες τόσες που μίλησε εκείνη μέσα από μένα

Που γοητεύτηκα.Και απογοητεύτηκα
Που έγινα η ηχώ του είναι και των θέλω μου

Που με ΄χασα ξανά και ξανά
Ώσπου να με ξανάβρω.Μέχρι την επόμενη φορά που ξαναχάθηκα

Που με ένιωσα οικεία μα και τόσο ακατάληπτη
Που ταξίδεψα στα σύννεφα
Και προσγειώθηκα ανώμαλα

Που είπα. Θα φύγω.Θα ξεχάσω
Μα δεν έφυγα ούτε μια.Μα άλλες τόσες θυμήθηκα

Εκατό φορές

Στο εδώ.Στο τώρα
Στο αλλού.Στο πρίν
Στο μετά.Και πιο μετά απ΄το μετά

Εκατό φορές

Εγώ

Και

Εσύ

Εμείς...

Καληνύχτα...

Αύριο κιόλας

Ήταν από κείνα τα βράδυα που δε μπορούσε να κοιμηθεί.Λες και κάτι δεν την άφηνε να κλείσει μάτι.Περίεργο της φαινόταν.Τις προηγούμενες δυό μέρες ζήτημα ήταν αν είχε κοιμηθεί οκτώ ώρες συνολικά.Είχε ξενυχτήσει.Δυό βράδυα στο καπάκι. «Δε βαριέσαι.Για καλό σκοπό ήταν» σκέφτηκε και χαμογέλασε.Σηκώθηκε από το κρεββάτι και πήγε να πάρει το βιβλίο που διάβαζε τούτον το καιρό.Έκανε να ξαναπάει στο δωμάτιο της μα το μετάνιωσε. «Καλύτερα στο γραφείο να καθήσω» μονολόγησε, «κι όταν δω πως αρχίζω να νυστάζω,τότε την κάνω σιγά σιγά».Έβαλε ένα διπλό Chivas και άναψε τσιγάρο.Κάπνιζε πάρα πολύ το τελευταίο διάστημα.Δυό πακέτα και...Και φυσικά ούτε λόγος να το κόψει.Ούτε καν να το μειώσει.Κι ας αισθανόταν κάτι περίεργα συμπτώματα.Πότε ταχυκαρδίες,πότε αρρυθμίες.Το συζήτησε με φίλο της καρδιολόγο. «Άγχος είναι μάλλον.Μα για καλό και για κακό,έλα να κάνουμε έναν υπέρηχο.Να βεβαιωθούμε πως όλα καλά.Και στο μεταξύ φρόντισε να αλλάξεις μυαλά». «Βρε δε σου κάθομαι που να χτυπιέσαι κάτω» απαντούσε εκείνη. «Όχι τώρα,τουλάχιστον.Κι άστα τα μυαλά μου ήσυχα γιατρέ.Δεν είναι της ειδικότητας σου» και γελούσαν σαν παιδιά κι οι δυό

Έπιασε να διαβάζει από κει που είχε σταματήσει.Άναψε τσιγάρο,έβαλε και τις μουσικές που αγαπούσε να ακούει το τελευταίο διάστημα,κι όλα καλά.Ή περίπου καλά.Γιατί άρχισε να έχει πάλι τα ίδια συμπτώματα.Δεν έδωσε σημασία.Συνέχισε να κάνει ό,τι είχε ξεκινήσει.Μα το αισθανόταν πως κάτι δεν πήγαινε καλά.Ξαφνικά άκουσε έναν ψίθυρο.Κάποια γυναίκα της μιλούσε.Περίεργο.Ήταν μόνη της στο δωμάτιο και στο σπίτι γενικότερα. Κίνησε προς την πόρτα.Μήπως είχαν γυρίσει οι υπόλοιποι και δεν τους κατάλαβε;Μπα,κανείς.Εξακολουθούσε να είναι μόνη της.Γύρισε πάλι στο γραφείο της.Άναψε ένα ακόμη τσιγάρο.Αισθανόταν κάπως καλύτερα,οπότε γιατί όχι;Όπως κοίταξε έξω απ΄το παράθυρο για να δει αν έβρεχε,είδε στο τζάμι μια πεταλούδα.Απ΄ αυτές που ψυχές τις ονοματίζουν.Έτσι τις έλεγε η γιαγιά της και τις εφιστούσε την προσοχή ποτέ να μην τις πειράξει.Κι ούτε βέβαια να τις σκοτώσει.Γιατί θα ήταν σαν να έκανε φόνο.Να σκότωνε μια ψυχή,ήταν αμαρτία.Σαν να φόνευε έναν άνθρωπο.Χαμογέλασε,ελαφρώς ειρωνικά. «Προλήψεις και προκαταλήψεις των γηραιότερων» σκέφτηκε,μα δεν έκανε και την παραμικρή κίνηση για να τη διώξει.Μάλλον από σεβασμό στη μνήμη της γιαγιάς κι όχι γιατί πίστευε τα λόγια της
Και τότε την άκουσε να μιλάει.Απ΄αυτήν ερχόταν ο ψίθυρος που είχε ακούσει. «Τί διάολο,παραισθήσεις έχω;Να φταίει η αϋπνία μου ή τα ουίσκια;» σκέφτηκε δυνατά. «Σώπα για λίγο και άκουσε.Όσα έχω να σου πω.Γιατί δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεση μου.Σε λίγο θα πρέπει να επιστρέψω εκεί που ανήκω»

«Εμείς οι ψυχές κουβαλάμε όλη τη ζωή σας.Τις ενοχές,τους φόβους.Τις θλίψεις και τις χαρές σας.Εικόνες,όνειρα,χρώματα και μορφές.Διλήμματα που κάποτε σας κύκλωσαν και αμαρτίες που διαπράξατε στο όνομα μιας στιγμής ιερής.Μα συνάμα και ασεβούς.Πονάμε και κλαίμε όταν αισθανόμαστε πως άλλα θέλετε και άλλα κάνετε.Πότε από δειλία και πότε από ψευτοεγωισμό.Πονάμε όταν χάνετε αγαπημένα πρόσωπα.Μα αυτό που στ΄αλήθεια μας τσακίζει είναι όταν ακούμε να σας λένε πως θα ξεχάσετε.Κι εσείς τους πιστεύετε.Γιατί όταν πονάμε και μας λεν πως θα ξεχάσουμε ο πόνος είναι μεγαλύτερος.Γιατί δε θέλουμε να ξεχάσουμε.Όχι τότε.Γιατί νιώθουμε πως θα είμαστε έτσι για πάντα.Γιατί μόνο τότε αληθεύει ο πόνος.Γιατί η αγάπη κρύβει πόνο κι ο πόνος την αγάπη.Γιατί σα δε πιστεύεις πως θα αγαπάς για πάντα,τότε ψεύτικη θα είναι η αγάπη.Κι ας ξέρεις πως κάποτε θα πάψεις ν΄αγαπάς.Μα κείνη τη στιγμή δε θέλεις να το ξέρεις.Γιατί στα αισθήματα σου δε γίνεται να βάζεις ημερομηνία λήξης.Μα κι αν αυτή υπάρχει,υπάρχει μόνο εκ των υστέρων.Κι όχι από τα πρίν.Για να ΄χουν νόημα οι αρχές
Κι όταν εαυτούς κι αλλήλους μισείτε είναι σαν να μας ακυρώνετε.Αφού ακυρωθήκατε πρώτοι εσείς.Γιατί θα πει πως δεν είσασταν αληθινοί.Πως δεν υπήρξατε.Κι όταν σας καλεί η ζωή κι εσείς την προσπερνάτε με ανόητες δικαιολογίες γαντζωμένοι από ένα τίποτα τότε είναι που μας καταδικάζετε σε μια άνυδρη έρημο.Σε ένα σύννεφο μας φυλακίζετε που ποτέ δε θα φέρει τη βροχή.Κι ας τη λαχταράμε τόσο.Γιατί εμείς δε θέλουμε απ΄τη ζωή να αποκοπούμε.Κι όσα αυτή θα δώσει.Και θα φέρει
Κι όταν τον κόσμο βλέπετε,άραγε αναρωτηθήκατε ποτέ τι ακριβώς βλέπετε;Είδωλα ή εικόνες πραγματικές,Και με ποιανού τα μάτια;Τα δικά σας ή των άλλων;Μα στην ουσία απλώς παρατηρείτε.Και ρόλους ανταλλάσσετε.Θεατές της ίδιας της ζωής σας και της ζωής των άλλων.Και μη τύχει και πρωταγωνιστές σάς χρίσουν.Πάραυτα θα επιστρέψετε τον αποδιδόμενο ρόλο γιατί ανέστιοι και ανοίκειοι θα αισθανθείτε.Κι όπως σε καλούπια βάνετε τη ζωή σας,το ίδιο και με τα αισθήματά σας κάνετε.Σε φτηνό παζάρι τα πουλάτε και τα αγοράζετε.Σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς.Της προσφοράς και της ζήτησης.Κι όποιος τα πιο πολλά προσφέρει εκεί με προθυμία ξεπουλιέστε.Χωρίς αιδώ.Χωρίς αντίσταση.Χωρίς αλήθειες.Χωρίς ψυχή.Γιατί λησμονήσατε πως έχετε ψυχή.Πως είμαστε κι εμείς μέρος του είναι σας.Αν θυμόσαστε πως είστε και «είναι». Κι όχι μόνο «φαίνεσθαι»
Όλα μισά τα ζείτε.Στιγμές,μνήμες,χαρές,όνειρα,τις μέρες που ΄ρχονται και φεύγουν.Για να ΄ρθουν άλλες μέρες.Που θα ΄ναι πιο λειψές απ΄τις μέρες και τις νύχτες που ξεχάσατε.Τη λήθη βαφτίζετε για αλήθεια και νόημα δίνετε στο ψεύδος.Στο όνομα μιας χαμένης αλήθειας.Διεκπεραιωτές και συνάμα θεατές σε ένα θέατρο του παραλόγου.Ημιθανείς και αιρετικοί συνεπιβάτες στην κιβωτό της απωλείας σας,βαφτίζετε Θεό το διάβολο και το διάβολο Θεό.Εχθρό σας κάνετε το δάκρυ και αλάτι ρίχνετε στις πληγές των προδομένων.Μαχαίρια βγάνετε και τα βυθίζετε όσο πιο βαθιά μπορείτε.Μέχρι να φτάσουν στις ψυχές»

Άκουσε βήματα στο σπίτι.Προφανώς θα είχαν επιστρέψει οι υπόλοιποι.Η ώρα είχε πάει ήδη τέσσερις.Άναψε ακόμη ένα τσιγάρο και ήπιε τις τελευταίες γουλιές του ποτού της.Να ΄χε μεθύσει άραγε και φαντασιωνόταν τα όσα άκουσε;Ή μήπως έφταιγε η κούραση και το ξενύχτι των προηγούμενων ημερών;Μπα,μια χαρά ήταν.Μόνο αυτές οι γαμημένες ταχυκαρδίες συνεχίζονταν

«Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σου «κάτσω» φίλε μου.Αύριο κιόλας»,ψιθύρισε και ασυναίσθητα κοίταξε το τζάμι.Δεν υπήρχε τίποτα...

Φθινόπωρο.Θυμάσαι;

«Επιτέλους.Ένα φθινόπωρο όπως ακριβώς του πρέπει.Που φέρνει βροχές και θύμησες.Και μια δόση μελαγχολίας»,μου είπες πριν από λίγο. «Άραγε θυμάσαι κάτι τέτοια βράδυα ή επιλέγεις να ξεχνάς;Εγώ να ξεχάσω θέλω.Και να διαγράψω.Τα πάντα.Κι όλους.Γίνεται;Μπορώ;Το ξέρω ρε γαμώτο πως δεν...αλλά αυτό θέλω..»Κι εγώ σου είπα πως είναι λύτρωση να ξεχνάς.Μα κάποιες φορές πιότερο λυτρωτικό είναι να θυμάσαι.Γιατί μόνο τότε μπορείς να πας μπροστά.Αρκεί του χθες να μην είσαι δέσμιος.Σου υποσχέθηκα πως τούτη η ανάρτηση θα είναι για σένα.Κάτι από μένα.Για σένα.Και από τις δικές μου θύμησες.Που τρυφερά μερικές φορές επιλέγω να θυμάμαι.Ακόμη κι αν κάποτε με πόνεσαν.Κι όχι.Δεν είναι πισωγύρισμα μάτια μου.Συμφιλιωμένη πια με αυτές,με άλλο μάτι βλέπω τη Ζωή.Την καταδική μου Ζωή...

«Τελευταίες νύχτες τούτου του φθινόπωρου.Ζήστε τες όσο πιο έντονα μπορείς.Και θυμήσου.Νοστάλγησε.Ξέχασε για να θυμηθείς.Και θυμήσου να ξεχάσεις.Πάλι και πάλι
Μην πεις πως είναι αδυναμία στο χθες,κάποιες στιγμές, να γυρνάς.Και να θυμάσαι.Δύναμη θέλει.Για να αναμετρηθείς.Με ό,τι αγάπησες.Ό,τι πόνεσες και σε πόνεσε.Με ό,τι άφησες να σε αφήσει.Κι ό,τι εσύ άφησες.Με ό,τι σταύρωσες
Θυμήσου απόψε.Σώματα που αγάπησες.Βλέμματα που λαχτάρησες στο βλέμμα τους και στην ψυχή τους να σε κλείσουν.Σύμφωνα και φωνήεντα που ταίριαξες.Για να σχηματίσεις λέξεις.Λέξεις ανείπωτες που όλου του κόσμου τις λέξεις θα φανέρωναν.Και λέξεις χιλιοειπωμένες.Νύχτες που πονούσαν ηδονικά.Σαν τελευταίες νύχτες.Μα κι άλλες.Που τη ζωή σου άλλαξαν μέσα σε μιά νύχτα.Για να στην αλλάξουν ξανά.Μια νύχτα επόμενη
Ονόματα και πρόσωπα που ταύτισες με αυτά.Ερήμους και ωκεανούς που για χάρη τους ταξίδεψες.Κι ας ζητιάνεψες για μια γουλιά νερό.Κι ας ναυάγησες σε ξέρες με τσακισμένο το σκαρί σου.Χίμαιρες που κυνήγησες στο όνομα μιας στιγμής καθαγιασμένης.Όσο και ανόσιας συνάμα.Λαβύρινθους που περπάτησες και χάθηκες.Ως άλλος Θησέας.Για να ξανάβγεις στο φως.Χωρίς καμιά Αριάδνη και κανένα μίτο.Πρίν οι Μινώταυροι προλάβουν να σε αφανίσουν.Γιατί πρώτος εσύ τους ξέκαμες
Φωνές και ανάσες.Ήχους.Αντιληπτούς και μη.Ψίθυρους και κραυγές.Σαν προσευχές και ανίερες επικλήσεις.Ανέμους που τα όνειρα σου έφεραν κοντά.Κι άλλους που στα έκαναν κουβάρι και τα σκόρπισαν σε άλλους ανέμους.Ενοχές και συνενοχές.Θύματα και θύτες.Αυτόχειρες και πλανεμένους οδηγούς.Αναστεναγμούς.Απο βαρύ σεβντά ή απο πυρετό.Που ο έρωτας γεννάει.Λυγμούς που γίνηκαν ψαλμοί χερουβικοί στο πέρασμα του χρόνου.Θυμούς κι οργή που γέννησαν οι αρνητές του πόθου σου
Μυρωδιές.Που μύρισες.Και σε μύρισαν.Κορμιά που τις φορούσαν.Που κλεισμένες μέσα σου τις έχεις χωρίς να έχεις τα κορμιά.Που πότε κυνηγός και πότε θήραμα τους λογιζόσουν.Σελήνες που σε γήτεψαν και που στα χάδια τους αφέθηκες.Για να σε βάψουν με χρώμα κόκκινο.Κείνο το χρώμα που ΄χει η φωτιά.Μα και το αίμα

Νύχτες αμέρωτες και άμοιαστες μέρες.Απόσταγμα δύναμης,συνάμα και αδυναμίας.Προσκυνητής του χθες.Και μαζί του φιλιωμένος.Για να μπορείς το αύριο να ορίζεις.Το τώρα να αισθάνεσαι χωρίς το χθες να σε κατέχει δέσμιο του δικού του χθες.Σ΄αυτό να μαθητεύεις σαν θες τη Ζωή λεύτερα να ονοματίζεις κι αλήτικα μαζί Της να βαδίζεις
Για να την προχωράς στον χρόνο
Για όπου
Για όσο
Για πάντα
Μέχρι το τέλος
Και δεν ξέρω κι αν υπάρχει και τέλος...»

Καληνύχτα...

Σκιάς ο μονόλογος

«Καιρό τώρα περίμενα μια ευκαιρία.Για να σε στριμώξω.Για να στα πω όπως κανείς ποτέ δε θα τολμήσει.Πάντα μου την αρνιόσουν.Μα όχι πια.Σήμερα είναι η μέρα μου.Σήμερα εγώ αποφασίζω το κείμενο που θα γράψεις.Κι εσύ δε θα κάνεις τίποτε άλλο,παρά να υποταχθείς στις βουλές μου.Πειθήνιο όργανο μου,θα αποτυπώσεις κατά γράμμα τις σκέψεις μου.Πολύ λίγο με ενδιαφέρει η άποψη σου.Το αν συμφωνείς ή διαφωνείς.Μην τολμήσεις να αντισταθείς.Μάταιος κόπος.Γι΄αυτό πάρτο απόφαση.Δικό μου είναι το παιχνίδι και θα το παίξω κατά πως εγώ θέλω

Σε «καμαρώνω» χρόνια τώρα.Να κάνεις τα ίδια και τα ίδια.Να αντέχεις.Να υπομένεις.Να επιμένεις.Να δίνεις και να μη ζητάς.Να νοιάζεσαι.Να ελπίζεις.Να ονειρεύεσαι.Να απογοητεύεσαι και ξανά απ΄την αρχή.Να αγαπάς
Δε μπορεί,έλεγα συχνά.Κάποια στιγμή θα αλλάξει.Θα υψώσει το ανάστημα και θα σκεφτεί λογικά.Θα συνειδητοποιήσει.Θα μάθει.Μα εσύ εκεί.Να κάνεις τα ίδια και χειρότερα.Κι όχι μόνο να μη μαθαίνεις μα να επιμένεις να μην...Και τί κατάλαβες;
Σε ρωτάω,ποιό το όφελος που αποκόμισες;Υπάρχει;Αναρωτήθηκες ποτέ;
Κάθε που πήγαινα να σου «μιλήσω» με έβαζες στην άκρη,αντιτάσσοντας μου χίλιες δυό μαλακίες.Γιατί περί τέτοιων πρόκειται.Τις θυμάσαι;Αν όχι καιρός να το κάνω εγώ για σένα.Θα αντέξεις να ακούσεις;Αλλά και να μην,γραμμένη σε έχω.Στο ξαναλέω,σήμερα θα το παίξω κατά πως θέλω εγώ.Εσύ απλώς σκάσε,άκου και γράφε.Τις μαλακίες που έχεις πει κατά καιρούς

Οι άνθρωποι είναι πρόσωπα κι όχι άτομα.Και εξηγούσες την ετυμολογία της λέξης.Πρός και όψη.Αυτός που στρέφεται προς κάποιον άλλον.Ενώ το άτομο ενέχει πάντα μια εγωιστική συμπεριφορά,το πρόσωπο μπορεί και ζεί μόνο σε σχέση με το Άλλο πρόσωπο.Σχέση.Αυτή ήταν η λέξη κλειδί που παπαγάλιζες.Παπαριές που σου ΄μαθε ο δάσκαλος σου.Ανόητες φιλοσοφικές έννοιες που δεν έχουν πρακτικό αντίκρυσμα.Γιατί όλοι άτομα είμαστε.Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της ηδονής προσπαθούμε να διαιωνίσουμε και μέχρις εκεί.Ποιός βρε μαλακισμένο ενδιαφέρεται για σχέσεις;Όταν όλα υπόκεινται στον νόμο του δούναι και λαβείν;Τόσα δίνω,πόσα θες;που λέει και το γνωστό άσμα.Σου δίνω για να πάρω.Αν δεν πάρω μην περιμένεις τίποτα από μένα.Αφού όλα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται.Εσύ την είχες δει διαφορετικά.Πάρε κι ας μην πάρω.Τί ήθελες να αποδείξεις δηλαδή;Πως εσύ ήσουν υπεράνω;Να φτιάξεις προφίλ;Να σε μυθοποιήσουν;Το ΄κανες,βρε ηλίθιο.Ε,και;Ξέρεις τί έλεγαν μετά; «Κοιτάτε ρε ένα μαλάκα.Ρε από που ξεφύτρωσε αυτή;Από άλλον πλανήτη;Καλά,περιπτωσάρα η τύπισσα». Τίποτα δεν κατάλαβες όλα αυτά τα χρόνια;Σε κορόιδευαν για τη μαλακία σου κι εσύ τους έλεγες κι ευχαριστώ.Γιατί αισθανόσουν καλά εσύ.Γιατί δε σε ένοιαζε τίποτε άλλο.Πάρτα τώρα για να έχεις.Και χέστηκα αν πόνεσες ή όχι.Αυτό σου άξιζε,αυτό έπαιρνες.Γιατί δεν έβαζες ποτέ μυαλό.Οπότε μην παραπονιέσαι
Αμ,το άλλο που το πας;Γίνομαι το άλλοθι που ψάχνεις.Εκμεταλλεύσου με για να ξεπεράσεις ό,τι πίσω σε κρατά.Χειρότερη μαλακία δεν έχω ξανακούσει.Δηλαδή τί ήθελες να το παίξεις;Σωτήρας;Σωσίβιο;Κυματοθραύστης;Ο ερχόμενος ο αίρων τη μαλακία και την ανασφάλεια του κάθε μαλάκα;Το είπες.Και το χειρότερο το έκανες.Κάποιος δεν το αποδέχτηκε αυτό.Ξέρω,προς τιμήν του θα μου πείς.Μαλακία του χοντρή,θα σου πω εγώ.Γιατί αλλιώς ξέρω εγώ πως έχουν τα πράγματα σ΄αυτές τις περιπτώσεις. «Αυτό γουστάρεις ρε μαζόχα;Θα το΄χεις.Θα σε πηδήξω μέχρι εκεί που δεν παίρνει και ύστερα άντε γειά.Και κοίτα,μη μου ζητήσεις τα ρέστα μετά.Εσύ με προ(σ)κάλεσες.Πλήρωσε τώρα.Και πάρε να ΄χεις για να με θυμάσαι».
Σε πονάνε οι αλήθειες,έτσι δεν είναι;Θα ακούσεις κι άλλες.Δεν τελείωσα ακόμη.Και μη βιάζεσαι να με φιμώσεις.Θα τελειώσω όπου,όταν κι αν το θελήσω.Εγώ.Με κατάλαβες;

Λοιπόν,άκου για να μαθαίνεις.Δεν είναι οι άνθρωποι έτσι όπως τους φαντάζεσαι.Τους ονειρεύεσαι και τους επιθυμείς.Δε ζείς σε έναν παραδεισένιο κόσμο.Ούτε σε μια κοινωνία αγγέλων.Ποιός θα προλάβει να πηδήξει πρώτος τον άλλον και ο θάνατος σου η ζωή μου.Ποιός θα σε ξεσκίσει πιο πολύ και πιο γρήγορα.Χωρίς τύψεις.Χωρίς ντροπή.Ποιός θα σου ανοίξει τις περισσότερες πληγές.Για να σου κάνει το πιο ακριβό του δώρο.Κάτι σαν ανεξίτηλο tattoo.Ξέρεις τί ηδονή δίνει αυτό;Να ξεσκίζεις τις σάρκες του άλλου,να γαμάς ό,τι πιο πολύτιμο έχει;Με στόχο να πετύχεις το κέντρο.Που λέγεται ψυχή.Είναι.Ύπαρξη.Είναι φοβερό συναίσθημα να εκμηδενίζεις τον απέναντι.Να τον υποτιμάς.Να τον εξευτελίζεις.Γιατί σου δίνει επιβεβαίωση.Σεβασμό.Όλοι υποκλίνονται μπροστά σου.Και θέλουν να τους μάθεις να το κάνουν όπως εσύ.Γίνεσαι ο καθοδηγητής τους.Και το γουστάρεις. Γιατί τους εξουσιάζεις.Γιατί έτσι σε πήδηξαν και σένα κάποτε.Και τώρα ψάχνεις για εκδίκηση. «Οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Όσους περισσότερους παρασύρεις στην κόλαση σου,τόσο το καλύτερο.Με το ίδιο νόμισμα θα πληρώσεις κι ας μη σου φταίει τίποτα ο άλλος.Γιατί κι εσύ κάπου πρέπει να ξεσπάσεις.Κάποιος πρέπει να πληρώσει τα δικά σου κερατιάτικα

Κι εσύ να μου τσαμπουνάς για κοινωνίες προσώπων και αγαπητικές σχέσεις.Για ορμέμφυτες ανάγκες επικοινωνίας και μοιράσματος.Για προσωπικό ξόδεμα για χάρη του Άλλου και για αλήθειες που ψάχνουν να πεταχτούν στο φως.Αρκεί να βρούν πρόσφορο και γόνιμο έδαφος.Για ειλικρινή χαμόγελα και έντιμα όνειρα.Για διαδρομές που θα οδηγήσουν στη συνάντηση με το πρόσωπο και την ψυχή του Άλλου.Μαλακίες για μια ακόμη φορά.Ηδονική ανθρωποφαγία είναι οι σχέσεις και τίποτα παραπέρα.Κάθε μέρα με βλέπεις να επιβεβαιώνομαι και συ στην κοσμάρα σου.Σφαγιασμός της ελπίδας και ηδονή για την ηδονή.Επιθυμία εκδίκησης και ονειρώξεις ενοχικών συμπεριφορών.Ποτέ δε θα ζήσεις τη Ζωή που ονειρεύεσαι.Γιατί είναι μια Ζωή ανύπαρκτη.Πάντα χαμένη θα είσαι.Εσύ και κάποιοι άλλοι του σιναφιού σου.Που τολμάτε να αντιστέκεστε ακόμη.Γιατί η αληθινή Ζωή είναι αυτή που οι άλλοι σου καθορίζουν και σου υποδεικνύουν.Με τις στάσεις τους και τις επιλογές τους.Γιατί αυτοί που παίζουν ρόλους ,που δεν αντιδρούν αλλά υποτάσσονται,αυτοί είναι οι αληθινά κερδισμένοι.Και επιτυχημένοι.Κοινωνικά αποδεκτοί και πρότυπα συμπεριφοράς

Κρύψε τις αλήθειες σου.Δημιούργησε ενοχές.Αδίκησε.Ξέσκισε.Γάμισε τους.Όπως ακριβώς σου έκαναν.Και χειρότερα.Πλήρωσε τους με το ίδιο νόμισμα.Και άφησε τους και φιλοδώρημα.Εκμεταλλεύσου κι εσύ μια φορά.Κράτα τους στο χέρι.Ξέρεις τα ευαίσθητα σημεία τους.Χτύπα τους εκεί που πονάνε.Κι όσο τολμάνε να ανθίστανται πάτα τους χειρότερα.Γίνου ασυνεπής.Απάτησε.Καταδίκασε τους πριν καν προλάβουν να απολογηθούν.Μην τους αφήσεις να δούν το αληθινό σου πρόσωπο.Βάλε τις ανάγκες σου πάνω απ΄τις δικές τους.Θηρίο πρωτόγονο να γίνεις και να τους αφανίσεις.Σταύρωσε τους και πέτα τους στην άβυσσο.Μην υπολογίσεις τις ψυχές τους.Κατακρήμνισε τους τα όνειρα και φυλάκισε τα στα πιο βαθειά σοκάκια της κόλασης.Κάνε το αντίθετο απ΄ όσα σου λένε.Βγάλε στην επιφάνεια τα πιο χαμερπή και απεχθή σου ένστικτα και πλάσαρέ τα για αληθινά.Διαστρέβλωσε τις ανάγκες σου.Κάνε εκπτώσεις στις επιλογές σου και μη δέχεσαι τον αντίλογο.Μη δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους,ακόμη κι αν σε παρακαλούν γι΄αυτές

Κόψε τις παπαριές για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.Την ετερότητα και τον αυτοπροσδιορισμό.Για την ασκητική των σχέσεων και το ξεγύμνωμα του εγωισμού.Για το προνόμιο της ελευθερίας.Αφού το ξέρεις ήδη πως μόνο φιλοσοφικές έννοιες είναι και τίποτα παραπέρα.Όλα υπόκεινται σε άλλους νόμους.Δεν μπορείς να είσαι γενναιόδωρος,επιεικής και συγχωρητικός σε όσους ζητάνε να σε ξεσκίσουν.Κοίτα κι εσύ την πάρτη σου και γράψτους όλους εκεί που δεν πιάνει μελάνι.Σταμάτα να γοητεύεσαι από τους ανθρώπους και δες τους σαν πιόνα στη δική σου σκακιέρα.Σαν τα μέσα που θα σε βοηθήσουν να φτάσεις πιο ψηλά.Πάτα έστω και μια φορά επί πτωμάτων για να δικαιωθείς.Και μη σε νοιάζει για τίποτα.Δες όλες σου τις σχέσεις σαν ένα one night stand.Φιλικές,ερωτικές,διαπροσωπικές. Ένα γαμίσι είναι όλες που θα κρατήσει όσο περνάς καλά.Για όσο το έχεις ανάγκη.Κι όταν τελειώσει,όταν δεν έχει τίποτα άλλο να σου προσφέρει παρά πλήξη και ανία,άντε γειά.Δε σε χρειάζομαι άλλο,πάμε στον επόμενο.Και μη ζητήσεις ποτέ ξανά συγγνώμη.Είναι από τις πιο χοντρές μαλακίες που σε έχω ακούσει να ξεστομίζεις.Όχι ευαισθησίες και καλοσύνες.Κοίτα να περνάς καλά κι όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία.Η μαγκιά είναι να μην αναγνωρίζεις τα λάθη σου μα να προσπαθείς να τα επιβάλλεις ως σωστά.Να μένεις μόνο εκεί που σου δίνουν.Και να απαιτείς να πάρεις.Κι άμα βλέπεις πως δεν,στείλτους στον αγύριστο και ψάρεψε σε άλλα νερά.Γιατί και που έμενες εκεί που δεν έπαιρνες τί κατάλαβες τελικά;Μαλάκας μπήκες,μαλάκας στη νιοστή χαρακτηρίστηκες κατά την έξοδό σου


Γι΄αυτό σου λέω.Άλλαξε μυαλά όσο είναι καιρός.Τίποτα δεν είναι όπως το ΄χεις ονειρευτεί.Το βλέπεις κάθε μέρα.Κάθε ώρα και λεπτό και διαψεύδεσαι με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.Εγώ για το καλό σου φροντίζω επειδή σε νοιάζομαι.Και θέλω να σε προφυλάξω.Από σένα κυρίως
Αν με ακούσεις και τηρήσεις τις συμβουλές μου τότε θα πας με τη ζωή.Και θα κερδίσεις.Έστω και αργά
Αλλιώς μείνε εγκλωβισμένη στα μαλακισμένα δικά σου κατασκευασμένα σενάρια και πρότυπα περί ζωής.Και μην παραπονιέσαι για τα γαμίσια που θα τρως.Θα τα αξίζεις.»


υ.γ. Ανταποκρινόμενη στην πρό(σ)κληση της evaggelias για ένα παιχνίδι με τη σκιά μου,κατέγραψα όσα αυτή θα μπορούσε,ίσως,να φέρει στην επιφάνεια.Με έναν τρόπο σκληρό και κυνικό.Κι ίσως ίσως εντελώς ωμό και χυδαίο.Ζητάω συγγνώμη γι΄αυτό.Μα αυτό ήταν που μου βγήκε τη δεδομένη στιγμή
Προσκαλώ με τη σειρά μου τη φεγγαραγκαλιά,το ονειράκι,την κόκκινη ομπρέλα και τον basnia να κάνουν το δικό τους παιχνίδι

Πες αλήθειες...

Εδώ και μέρες [πόσες ακριβώς δε θυμάμαι-το α(λ)σχάιμερ που λέει κι η φίλη της φίλης φαίνεται προχωράει] με είχε προσκαλέσει η Dee Dee να παίξουμε το παιχνιδάκι της αλήθειας.Να γράψουμε,λέει,επτά αλήθειες μας.Για να είμαι ειλικρινής,με τούτα και με κείνα,δεν το έκανα.Δεν είχα και διάθεση άλλωστε.Τελευταία πρό(σ)κληση από το Ονειράκι,αν και έμμεση.Ε! άντε να το κάνουμε κι αυτό.Όχι τίποτα άλλο,για να μη λέτε πως δε σας παίζω.Εξάλλου,κάλλιο αργά παρά ποτέ δε λέει η παροιμία;

1.Είναι στιγμές που είμαι φοβερά οργανωτική και άλλες τελείως χύμα.Τόσο που, και στις δυό περιπτώσεις,μου σπάω τα νεύρα...

2.Δεν απορρίπτω εύκολα ανθρώπους,ακόμη κι αν όλοι λένε πως πρέπει.Ίσα ίσα που πολλές φορές προσπαθώ να τους δικαιολογώ και να τους δίνω ευκαιρίες.Πολλές,σου λέω.Κι ας μην τις αξίζουν...

3.Για τα πρόσωπα που αγαπάω μπορώ να κάνω ό,τι περνάει απ΄το χέρι μου για να είναι καλά.Ακόμη και να φύγω μακριά τους,αν χρειαστεί.Δίνω τα πάντα γι΄αυτά χωρίς να περιμένω ανταλλάγματα...
( δεν άκουσα τί είπες;Μαλάκας είσαι;Ελεύθερα.Μην ντρέπεσαι να το πείς.Με έχω πει εγώ,πρίν από σένα πολλές φορές,άρα οκ.Δε σε παρεξηγώ!!!)

4.Δένομαι εύκολα με μικροαντικείμενα,ίσως και μηδαμινής αξίας.Αλλά η αξία τους για μένα αποτιμάται αλλιώς και πάντα έχει να κάνει με τα πρόσωπα που τα συνδέουν.Και που να δείς με πρόσωπα.Αυτό δε θέλω να το σχολιάσω καν...

5.Είμαι φοβερά παρορμητική και συναισθηματική.Δε μπορώ να κρυφτώ εύκολα και να μην κάνω ή να μην πω αυτό που θα νιώσω.Κι ας ξέρω πως υπερβαίνω τα όρια πολλές φορές,κάνοντας ανατροπές που ίσως δε θα έπρεπε.Και δε μου έχει βγεί σε καλό αυτό.Προσπαθώ όμως να το διορθώσω.Το παρήγορο είναι πως το καταλαβαίνω.Πιο νωρίς,πιο αργά,πάντως «το ΄χω».Μμμμ... και τώρα που το σκέφτομαι,και λίγο κυκλοθυμική. «Πέφτω» εύκολα και μετά από λίγο,δε βαριέσαι.Όλα καλά...

6.Έχω κάνει άπειρα λάθη στη ζωή μου.Και τα έχω πληρώσει.Άλλες φορές έμαθα απ΄αυτά.Άλλες πάλι όχι.Δεν έβαλα μυαλό.Ας είναι.Που θα πάει;Θα γίνει κι αυτό κάποτε...

7.Μπορώ (θέλω να πιστεύω) να αναγνωρίζω τα λάθη μου και να τα παραδέχομαι.Και δεν έχω πρόβλημα να ζητήσω συγγνώμη.Και να εξηγήσω αν χρειαστεί.Δεν έχω πρόβλημα να μου επισημάνουν οι άλλοι αν έχω κάνει κάποια μαλακία.Πρόβλημα έχω όταν πάνε να μου τη βγούν,θεωρώντας τους εαυτούς τους άμεμπτους κι όλους τους άλλους σκάρτους.Ε, τότε...ναι τα «παίρνω»...

7+1. Γουστάρω,εκτιμώ και σέβομαι απεριόριστα τους ανθρώπους που δε μασάνε τα λόγια τους,ούτε εξωραίζουν καταστάσεις.Χίλιες φορές να μου πετάξεις κατάμουτρα την αλήθεια,όσο κι αν πονάει,παρά να με παραμυθιάζεις με τα «ψεύτικα τα λόγια,τα μεγάλα».Για να μου γίνεις αρεστός...

7+2.Γουστάρω τους ανθρώπους που έχουν άποψη και δε φοβούνται να την υποστηρίξουν.Ακόμη κι αν αντιβαίνει με τη δική μου.Αρκεί να δέχονται τον όποιο αντίλογο και να μη φωνασκούν για να ακούγονται μόνο αυτοί...

7+3.Κατά καιρούς έχω ακούσει διάφορους χαρακτηρισμούς.Και καλούς και κακούς.Δεν έχει σημασία,ό,τι κι αν ειπώθηκε.Για τους καλούς,δε το συζητάμε.Να ΄ναι καλά οι άνθρωποι.Μα και για τους κακούς...πάλι να΄ναι καλά.Κακίες δεν κρατάω.Προσωρινά μπορεί να θυμώνω και να πικραίνομαι μα δεν πειράζει.Είπαμε.Να ΄ναι καλά όλοι τους...
(ξέρω,ξέρω τί θα σκεφτείς πάλι.Μα τόοοοοσο μαλάκας είσαι;Εεε.. το είπαμε,πάλι τα ίδια;)

7+4.Σιχαίνομαι στις ανθρώπινες σχέσεις τις λέξεις «αντάλλαγμα», «υπολογισμός», «ψέμα», «φθόνος», «μίσος και κακία», την έκφραση «ο θάνατος σου,η ζωή μου».Δε μου αρέσει να αφήνω εκκρεμότητες σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μου με τους άλλους και θέλω πάντα να λύνω τις όποιες «διαφορές» μου εν τη γενέσει τους.Και πάντα face to face...

Αυτές είναι μερικές από τις αλήθειες μου
Αν θες,τις πιστεύεις
Αν πάλι όχι...δεν έγινε και τίποτα
Εξάλλου ό,τι για μένα υφίσταται ως αλήθεια
Για τον Άλλον μπορεί να είναι ψέμα.Και να το αμφισβητήσει
Τί να γίνει;Παίζει κι αυτό...

Καληνύχτα
(σιγά μην είναι η τελευταία.Ξέρεις εσύ,δεν ξέρεις;...)


υ.γ.Το τραγούδι αφιερωμένο σε σένα Ομπρελίτσα μου. Γιατί για μια ακόμη φορά είμαι σίγουρη πως θα συμφωνήσουμε και σ΄αυτό.Έτσι δεν είναι;...

Λίγο πρίν...

Μια τελευταία καληνύχτα
με ένα κομμάτι που αγαπάω ιδιαίτερα

...λίγο πρίν την τελευταία...

Κι ας το πληρώσεις...

...είναι κάποια πρόσωπα που μπαίνουν ξαφνικά στη Ζωή σου ή ό,τι ονομάζεις για Ζωή.Άλλοτε από ένα παράθυρο μισάνοιχτο,από μια παραβιασμένη πόρτα.Εισβολείς απο το πουθενά.Σα ληστές που σε πιάνουν στον ύπνο.Το μόνο που επιζητούν είναι να κατοικήσουν.Στο κορμί και στην ψυχή σου.Κάποιες φορές αντιστέκεσαι.Δε γίνεται να κάνεις άνω κάτω τη Ζωή σου για έναν άγνωστο.Που στο κάτω κάτω δεν επέλεξες να προσκαλέσεις.Μα όσο κι αν προσπαθείς,μάταιο το αποτέλεσμα.Γιατί είναι τέτοια η έλξη κι η γοητεία που σου ασκεί,που μαγεύεσαι.Και σιγά σιγά στέλνεις στον αγύριστο τις όποιες ενστάσεις.Και αφήνεσαι.Στο άφατο και στο μυστήριο.Σ΄αυτό που υποψιάζεσαι και δεν παραδέχεσαι.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις
Άλλοτε έρχονται σαν επίσημοι επισκέπτες.Με δώρα στα χέρια.Σαν τους Δαναούς.Μα εσύ δεν τους φοβάσαι.Γιατί εσύ τους προσκάλεσες.Εσύ θα είσαι υπεύθυνος για ό,τι γίνει.Ακόμη κι αν αυτά που σου φέρνουν είναι ξένα και παράταιρα.Πρωτόγνωρα για σένα."Έλα και μείνε.Ψάξε με.Μάθε με.Κράτα με.Κι όλα δικά σου".Δεν ξέρω...Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...είναι κάποια πρόσωπα που σου αλλάζουν τη Ζωή ή ό,τι ονομάζεις για Ζωή.Μια τυχαία συνάντηση και σου φέρνει τούμπα όσα πίστευες.Σου ακυρώνει διαδρομές ή στις αλλάζει.Όλες σου οι βεβαιότητες και οι επιλογές κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη.Γιατί ανακαλύπτεις άγνωστες πτυχές σου.Κρυμμένες ή παραθεωρημένες.Λανθάνουσες.Τυχαίες.Μια συνάντηση που ΄χει την αίσθηση μιας χαμένης γεύσης.Πρόγευσης και κατάκτησης ενός απωλεσθέντος παραδείσου.Αλητείας σε μια λησμονημένη αθωότητα.Έμπνευσης για το ανέφικτο.Δύναμης να νιώσεις την αδυναμία σου.Ηδονής για να πάψεις να γκρινιάζεις.Απόφασης για να ζήσεις μέχρι θανάτου.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...είναι κάποια πρόσωπα που δεν χρειάζεται να πουν πολλά.Γιατί μιλά το βλέμμα τους.Τα μάτια τους.Η σιωπή.Οι λέξεις πίσω από τις λέξεις .Η διάθεση που αποπνέουν.Η πίστη κι η απιστία τους.Η μελαγχολία.Το χάδι.Το κορμί.Η μοναξιά τους.Οι φόβοι.Τα όνειρα τους.Ο ωκεανός της ψυχής τους.Και είσαι έτοιμος να περιπλανηθείς μαζί τους.Να ταξιδέψεις.Να ναυαγήσεις.Στην άβυσσο τους να κατέβεις.Να ανακαλύψεις το πρόσωπο.Και να ραγίσεις το προσωπείο τους.Να γοητευτείς.Και να απογοητευθείς.Να εξηγήσεις.Να εξηγηθείς.Να απελπιστείς.Να ελπίσεις.Πάλι και πάλι.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...μα είναι και κάποια άλλα.Πρόσωπα.Που τάζουν.Υπόσχονται.Αθετούν.Δικάζουν. Καταδικάζουν.Φεύγουν κι έρχονται.Για να ξαναφύγουν.Και να ξανάρθουν.Πληγώνουν.Εν γνώσει ή εν αγνοία τους.Προδίδουν,προδιδόμενα τα ίδια.Ανασφαλή μέσα στην ασφάλεια τους.Σε αμφισβητούν.Σε εξουθενώνουν.Σε αποδιοργανώνουν.Σε τρελαίνουν.Μικροί θεοί,έτοιμοι να επιβάλλουν την εικόνα του μικρόκοσμου τους.Και να επιβληθούν.Δημιουργώντας ενοχές.Φοβίες.Αρνήσεις.Κίβδηλες επιθυμίες.Ψευδεπίγραφο δέος και θαυμασμό.Τα ξέρεις όλα αυτά.Είτε από ένστικτο είτε μέσω αποδείξεων.Μα ελπίζεις πως θα αλλάξουν.Θα καταλάβουν.Και μένεις.Γιατί στο βάθος αξίζουν.Μόνο που δεν το ξέρουν.Γιατί τα έμαθαν αλλιώς.Να μην αξίζουν,αυτό να πιστεύουν.Όχι,δε μένεις για να τους αποδείξεις.Να τους δείξεις απλά θέλεις.Μένεις λοιπόν.Μπορεί και να φοβάσαι αλλά ρισκάρεις.Γιατί γουστάρεις.Κι ας το πληρώσεις

...για τούτα.Και τα άλλα.Έμεινα.Έμαθα.Έπαθα.Έδωσα και πήρα.Και δεν πήρα,ούτε έδωσα.Κι έδωσα μα δεν πήρα.Έζησα και πέθανα μαζί τους.Δεν ντράπηκα να αισθανθώ.Να παλέψω.Να επιθυμήσω.Να αναγνωρίσω και να γνωρίσω.Να απορριφθώ.Να θυσιάσω.Να ενωθώ και να αποχωριστώ

φοβήθηκα
ρισκάρισα
μα γούσταρα
και ας το πλήρωσα


Καληνύχτα...