Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Μείζων τούτων η Αγάπη...







Πρίν από λίγο,με παρέα συζητούσαμε για Αγάπη. Καθείς είχε τη γνώμη του-συμφωνήσαμε και διαφωνήσαμε σε πολλά. Και σαν ήρθε κι η σειρά μου να αποκριθώ,μια φράση μου βγήκε αυθόρμητα: Amor Omnia. Τα πάντα η Αγάπη. Να αποδέχεσαι,να συγχωρείς,να υπομένεις,να ελπίζεις,να αγαπάς τον Άλλον γι΄αυτό που είναι. Να αγαπάς το πρόσωπο του-όχι το προσωπείο του...Να αγαπάς τα λάθη του,τις αστοχίες του,τις αδυναμίες του-και να τις αγκαλιάζεις. Να είσαι συνοδοιπόρος του.Μαζί να περπατάτε τους δρόμους της Ζωής,πλάι-πλάι κι όχι ο ένας να προηγείται κι ο άλλος να έπεται. Αγάπη είναι να σέβεσαι τη διαφορετικότητα του Άλλου-όποια μορφή κι αν έχει. Να μπορείς να ακούς,χωρίς απαραιτήτως να έχεις λύσεις να προτείνεις.Να αγαπάς και να ενδιαφέρεσαι για τον Άλλον ακόμη κι αν αυτός είναι απών από τη ζωή σου.Να αφήνεις λεύτερο τον Άλλον να αποφασίζει ακόμη και να χαθεί απ΄τη ζωή σου...

Αγάπη είναι...

Καληνύχτα...