Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Για την Ρ.

Αν είναι αλήθεια,όπως άλλωστε πιστεύω,οτι η ζωη μου σμιλεύεται απο μικρές,"ασήμαντες" λεπτομέρειες και στιγμές΄αν στις ώρες του "χαμού" μου,αρκεί ένας ψίθυρος να μου υπενθυμίσει ποιά είμαι και πως δεν πρέπει να λυγίζω.Αν τις χαρές μου,χαρές σου τις ονομάζεις(όπως σήμερα) και τον πόνο μου(εδώ και καιρό τώρα)-πόνο σου.Αν στην πορεία μου συναντώ ανθρώπους που μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω το δύσκολο και μοναχικό δρόμο που έχω διαλέξει...Τότε για σένα θα πρέπει να μιλήσω τούτη δω την ώρα.

Αγαπημένη να σε ονομάσω.Φίλη,συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη.

Καταφύγιο μου,τις ώρες που απεγνωσμένα ψάχνω κάπου να κρυφτώ...

Όταν ψάχνω απαντήσεις και χάνομαι σε λαβύρινθο ερωτήσεων...

Φωτεινό σημάδι στον ουρανό μου,που μου δείχνει το δρόμο της επιστροφής σαν περιπλανώμαι στα μαύρα σκοτάδια,στα τάρταρα-και το γαλάζιο του ουρανού φαντάζει τόσο απρόσιτο και μακρινό...

Λιμάνι απάνεμο,όταν το καράβι της ψυχής μου κλυδωνίζεται και βουλιάζει σε απύθμενους ωκεανούς...

...και τόσα άλλα που δεν μπορώ γιατί οι λέξεις μού παίζουν παιχνίδια.Κρύβονται,με ξεγελούν και μου αρνούνται να τις "χρησιμοποιήσω" για να μιλήσω για σένα.

Ήσουν πάντα δίπλα μου και το ήξερα.Και τώρα,τώρα που χρειάστηκε να καταδυθώ στις εσχατιές της ύπαρξης μου,να δοκιμάσω τα όρια και τις αντοχές μου,να μην μπορώ να με κατανοήσω,που ενα βήμα πρίν απ΄το γκρεμό στάθηκα...

Είχα εσένα.Δυο κουβέντες,ένα βλέμμα,ένα χαμόγελο,μια αγκαλιά στάθηκαν αρκετά για να μην τα παρατήσω.Για να βρω ξανά το κουράγιο στα πόδια μου να σταθώ και να τραβήξω μπροστά.

Να μπορέσω και πάλι να με κοιτάξω στα μάτια...

Δε λέω,και το ξέρεις...Ακόμη κάποιε ςστιγμές με φοβάμαι,ακόμη είμαι επιρρεπής στο "λάθος".Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά...

Όμως τώρα ξέρω.Απ΄τις λίγες βεβαιότητες που απόμειναν πια στη ζωη μου,ΕΣΥ μια απο αυτές λογίζεσαι.Σημαντική και αναντικατάστατη.

Σ΄ευχαριστώ για το παρόν και για το μέλλον..Για τις στιγμές που μου αφιερώνεις...Για τη στήριξη που απλόχερα μου προσφέρεις στίς αδύνατες στιγμές μου...Που μπορείς και βλέπεις πίσω απο μένα...

Μα πάνω απ΄ολα σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου και μ΄αφήνεις να υπάρχω στη δική σου.

Μόνο μια χάρη θα σου ζητήσω-και ξέρω ότι και αυτή δεν θα την αρνηθείς:

Να με προσέχεις.Να με προσέχεις μάτια μου....

Καληνύχτα...