Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Εκατό Διαδρομές





"Ψυχή μου αλλοπαρμένη κι απροστάτευτη
Σε μια θηλιά δεμένη,χρόνια αγιάτρευτη
Πού βρήκες τόσο θάρρος να πορεύεσαι
Κι ό,τι ποτε δεν θα ΄ρθει ονειρεύεσαι..."
(Ελευθερία Αρβανιτάκη:Το γκρίζο των ματιών σου)

Εκατό φορές

Παράπονο.Οργή.Τρέλα.Απογοήτευση μα και ελπίδα.Ανάμνηση
Ματαίωση.Πάθος.Πόθος.Πληγή.Μυστήριο.Λέξεις ανείπωτες.Αισθήματα ανομολόγητα

Εκατό φορές

Που στην αγκαλιά μου σε κράτησα
Κι άλλες τόσες που μου ξέφυγες
Που έψαξα τα ίχνη σου
Κι άλλες τόσες που τα έχασα

Που το φιλί μύριζε όπως τότε
Κι άλλες τόσες που ξέχασα τη γεύση του
Και μαζί και τη δική σου

Που πίστεψα στα θαύματα
Κι άλλες τόσες που ακύρωσα την πίστη μου

Επιθυμία και στέρηση.Σκόνη και θρύψαλα.Άγγελος μα και θηρίο πρωτόγονο.Φταίχτης και θύμα.Ιχνευτής και θήραμα
Συγκρούσεις κι αντιφάσεις.Δύναμη και αδυναμία.Αμαρτία και μετάνοια

Εκατό φορές

Που τίμησα όσα κι όσους καθημερινά αγάπησα
Κι άλλες τόσες που με τίμησαν τούτα και κείνοι

Που τόλμησα.Δειλιάζοντας ταυτόχρονα
Που είπα «για πάντα». Και απάντησα «Ποτέ πια.Ποτέ ξανά»

Που θυμήθηκα να ξεχάσω
Κι άλλες τόσες που ξέχασα να θυμηθώ

Δάκρυ.Ανακάλυψη.Αποκάλυψη.Ανάβαση στον Παράδεισο.Και κάθοδος στον Άδη
Αναζήτηση του ανέφικτου.Σφετερισμός του απόλυτου.Απόλυτο τίποτα.Κενό.Καινό

Εκατό φορές

Που αισθάνθηκα το ένστικτο της ηδονής
Να αντιμάχεται με κείνο του θανάτου.Και αντίστροφα

Που ασέλγησα στη σιωπή
Και άλλες τόσες που μίλησε εκείνη μέσα από μένα

Που γοητεύτηκα.Και απογοητεύτηκα
Που έγινα η ηχώ του είναι και των θέλω μου

Που με ΄χασα ξανά και ξανά
Ώσπου να με ξανάβρω.Μέχρι την επόμενη φορά που ξαναχάθηκα

Που με ένιωσα οικεία μα και τόσο ακατάληπτη
Που ταξίδεψα στα σύννεφα
Και προσγειώθηκα ανώμαλα

Που είπα. Θα φύγω.Θα ξεχάσω
Μα δεν έφυγα ούτε μια.Μα άλλες τόσες θυμήθηκα

Εκατό φορές

Στο εδώ.Στο τώρα
Στο αλλού.Στο πρίν
Στο μετά.Και πιο μετά απ΄το μετά

Εκατό φορές

Εγώ

Και

Εσύ

Εμείς...

Καληνύχτα...