Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Αυγουστιάτικες Ώρες...





Με θέα το πέλαγο..σε ορίζοντα ανοιχτό..να αντικρύζεις μόνο απέραντο γαλάζιο..
Να ζεις την κάθε στιγμή με όλες σου τις αισθήσεις..και αχόρταγος να παραμένεις..άσβεστη δίψα και ακόρεστη λαχτάρα..που ολοένα και θεριεύει..

Κοινωνώ ανάσα που αλμύρα αναδίδει..καίγομαι στη φωτιά που ντύνει τις νύχτες μας..
Γίνομαι σπονδή στο βωμό του πάθους..έκρηξη ηδονής  στον κρατήρα του ηφαιστείου Σου..
Ταξιδεύω στο χρώμα των ματιών Σου..στην απογευματινή μελαγχολία του βλέμματός Σου..

Μεθώ στην όχθη της αγκαλιάς Σου και πλανεύομαι απ΄τους ήχους  της σιωπής Σου..
Κολυμπώ στον ωκεανό των χυμών Σου και εξαγνίζομαι στα ακρογιάλια του κορμιού Σου..
Ανιχνεύω όνειρα και με τα ακροδάχτυλα αγγίζω τρυφερά το παρόν μας..

Ανασαίνω την ανάσα Σου και θεριεύει ο πόθος μου για Σένα..
Πόθος πρωτόγονος που μόνο Εσύ μπορείς να τον δαμάσεις..
Πάθος ασίγαστο που ολοένα και θεριεύει..στιγμή τη στιγμή..

Στις αυγουστιάτικες ώρες μας..
Καταργώ τα πρέπει και τα μη..
Σου παρα-δίνομαι δίχως  όρια…χωρίς φραγμούς
Χωρίς αύριο..

Αφιερώνομαι
Στο Τώρα μας.. χωρίς πως,δίχως γιατί..
Χωρίς αντίσταση..χωρίς αιδώ..
Πρόστυχα και πάναγνα συνάμα..
Μύστης και διακορευτής των πιο ανείπωτων θελημάτων μας..
Ακροβατώντας στις απόκρυφες φαντασιώσεις μας..

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Βόλτα..








Στα γαλαζοπράσινα νερά της θάλασσάς σου
Στον ήλιο που με καίει σαν χαμογελάς
Στον ήχο που αντανακλά η σιωπή σου

Στον λαβύρινθο της σκέψης σου
Στο απέραντο των ματιών σου
Στα ακρογιάλια των ονείρων σου

Στα λιμάνια της φυγής σου
Στην κόλαση του παραδείσου Σου
Στα ανυπότακτα Σου θέλω

Στον αχό της ηδονής σου
Στην αλμύρα του φιλιού Σου
-που αχόρταγα τη γεύομαι-

Ακόμα μία..
Στα φιόρδ του κορμιού
Της αγκαλιάς
Της ψυχής
-Σου-

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Ταξίδι..






 Σε χρόνο

 αιωνίως 

Ενεστώτα...

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Ομότιτλον...







Του παρά ένα.. 
Πρίν το ταξί 

Του  ακριβώς.. 
Ας περιμένει 

Του  και  ένα.. 
Με ένα φιλί 
Συντροφιά στη διαδρομή 


 Να φεύγω 
 Να μένεις 
 Στα όρια του επαναλαμβανόμενου

Μέχρι το τελευταίο σύνορο των ορίων μας 
Κείνο που μάχες κρίνει και την έκβασή τους καθορίζει 

Το αποτέλεσμα; 
Αμφίσημο
Αμφίρροπο 
Και πολλάκις επιβαλλόμενο και επιβεβλημένο 
Χωρίς [αμφι]ταλαντεύσεις και δισταγμούς 

καλησπέρα..

[για όσους έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο...]

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Ξενέρωμα,φίλε μου





Ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν…
Πόρνες νύχτες καταπίνουν ξεδιάντροπα κάθε ίχνος αντίστασης
Ευαγγελίζονται μια δήθεν μεταμέλεια.Μια τάχα μου αλλαγή
Προσπαθούν να σε πείσουν πως άλλαξαν

Ζωή

Σκέψη

Τα πάντα..

Κι εσύ να μπερδεύεις την κόλαση με τον παράδεισο
Λες και δεν ξέρεις.Λες και δεν περπάτησες στα Τάρταρα..που σε ξέρασαν όταν κορέσθηκε η καύλα τους
[Σκληρή γλώσσα,θα πεις πως χρησιμοποιώ φιλαράκι μου
Μα δεν δίνω μία γι΄αυτό. Στ΄αλήθεια]

Νταβατζήδες και τσάμπα μάγκες.Που ξέρουν καλά να παίζουν.Και  να εμπαίζουν
Όλα κι όλους
Πόσο άνους μπορείς να είσαι όταν εμπιστεύεσαι τέτοιους ανθρώπους?
Πόσο καλά έμαθες τον εαυτό σου μετά από το τελευταίο σου ολίσθημα?

Μπα ρε φίλε..
Τίποτα δεν έμαθες.Κι ας ξεσκίζεσαι να μας πείσεις για το αντίθετο
Ακόμα μπερδεύεις την κόλαση με τον παράδεισο
Τον δαίμονα που μπορεί και μεταμορφώνεται σε άγγελο φωτός
Και σε παραπλανά.Και σε κατασπαράζει.Μέχρι να κορεσθεί η δίψα του για αίμα.Και εκδίκηση.Γιατί είναι ανήμπορος να ζήσει αλλιώς
Γιατί δεν γουστάρει να ζήσει αλλιώς.Γιατί ηδονίζεται με την καταστροφή
Γιατί φτιάχνεται με το σκότος.Κι ας ευαγγελίζεται το φως..

«Δεύτερη ζωή δεν έχει»
Κι αν έχει..πόσο ηδονικό είναι να κάνεις το ίδιο λάθος?
Αυτό που ξέρεις πως σε πάει ξανά στην καταστροφή?
Καθείς είναι άξιος των πράξεών του
Είναι όμως και έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του για αυτές?
Ή μετά θα θρηνολογεί (σ)τα αποκαίδια της ρημαγμένηςτου ψυχής?
Αναθεματίζοντας την τύχη του
Ιδού η απορία..

Μόνο που τούτη τη φορά θα είναι εξ ολοκλήρου αυτός υπεύθυνος
Και κανένας άλλος
Γιατί τώρα ξέρει
Γιατί τώρα δεν θα έχει το παραμικρό άλλοθι
Κι ίσως κανείς δεν θα θελήσει και να του προσφέρει ένα
._


[αφορμή για τούτο το κείμενο,η "περιπέτεια" ενός φίλου]

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Άτιτλο...





Για όσα οι λέξεις δεν μπορούν να πουν,να εκφέρουν..

Γιατί ,όχι πως δεν ξέρεις να τις χρησιμοποιείς..μα γιατί δεν θέλεις

Κι αν θέλεις και δεν μπορείς;

Τότε αφήνεις να μιλάει το κορμί - μα και το βλέμμα

Μάρτυρας αδιάψευστος

Στυγνός και ανελέητος -πολλάκις..

Παρατηρητής και μέτοχος σωρείας στιγμών

Που ποτέ δεν τις έκαμες δικές σου

Όχι γιατί δεν θέλησες

Μα γιατί δεν μπόρεσες

Κι ας προσπάθησες..Κι ας έδωσες χρόνο- στον χρόνο που σου ζητήθηκε

[για να δοκιμαστείς ξανά...μα μάταιος κόπος]


Μα ξέρεις μέσα σου..πως δεν εξάντλησες τα όρια.Των λέξεων και των στιγμών

Μια διαρκής πάλη..ανάμεσα σε παρόν,παρελθόν και μέλλον..

Το μέλλον, είπα..

Καμωμένο από το παρελθοντικό μας παρόν.Ή από το μελλοντικό μας τώρα..


Κι η μόνη επιλογή που ορθώνεται μπροστά σου:

Η φυγή..

Όχι από δειλία.Όχι από ενοχή

Μα από ανάγκη.Από το αντιφέγγισμα της αλήθειας μέσα μας..

[αν μπορείς δηλαδή να ορίσεις την αλήθεια ως ανάγκη..]


Κι ας ξέρεις πως ο Άλλος θα πονέσει

Τον πονάς ήδη με τις λέξεις σου

Με το βλέμμα

Με το κορμί..

Μα ξέρεις πως δεν γίνεται αλλιώς

Δεν μπορεί να γίνει..

Γιατί η καρδιά και το κορμί έχουν τους δικούς τους νόμους

Τους δικούς τους κανόνες «λογικής»

Τις δικές τους νόρμες..

Κι αυτή είναι η διαφορά που έκανε τη διαφορά...


Λάθος χρόνος

Λάθος εποχή

- ; -

Δεν ξέρω τι απάντηση να δώσω

Μα ξέρω τούτο μόνο:

Πως κάποιες διαφορές παραμένουν πάντα τέτοιες

Όσο κι αν εύχεσαι να μπορέσεις να τις ξεπεράσεις

Μα έλα που δεν γίνεται

Γιατί αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά

Μια στιγμιαία διαφορά που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα

Για καλό ή για κακό;

Ο χρόνος θα (απο)δείξει

Τον νικητή

Ή

Τον χαμένο

………………….