Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

-...-





..σε πρώιμες ανατολές,ο ήλιος ξαποσταίνει.Στο μούχρωμα του δειλινού, της Ίριδας ενεδρευτής ο πόθος μνημονεύει.Και σε καλεί να τον γευτείς,να μην τον λησμονήσεις

..ψάχνεις Αγάπης χρώματα.Κάθε λογής απόχρωση.Μα στην αιμάτινη παλέτα Της, τα όνειρά σου βάφεις.Τόσο,που κόκκινος να γίνεσαι.Και αίμα να στάζεις και πληγές.Και όνειρα ατελεύτητα.Σαν τα τρυγάει το πάθος

..τα χέρια ανταμώνουν.Και πλέκονται με άλλα.Σμίγουν με βλέμματα.Και με κορμιά.Κι η τέχνη της ανάσας, τέχνη Ζωής γεννιέται.Και αποκαλύπτεται.Αφού της αποκαλυφτείς εσύ

..οι λέξεις σιωπούν.Και σε λαβύρινθους του νου σε μπλέκουν.Και ανήμπορος θα γίνεσαι- να εκφράσεις- μα και να εκφραστείς. Μόνο να αφήνεσαι θα θες.Σε ό,τι λατρεύεις.Λαχταράς

.. οι έρωτες να σε μεθούν.Με χρώματα κι αρώματα,φερμένα από τις μακρινές Ανατολές.Με μείγματα μεθυστικά.Που σε εθίζουν σε χαρμάνια αλλόκοτα .Ανήμπορος να τους αντισταθείς. -Ποιός είπε ότι θέλεις;

..φεύγεις.Γυρνάς.Και τ΄ όπλα καταθέτεις.Όχι-δεν είσαι ρίψασπις.Ούτε και λιποτάκτης.Μονάχα άνθρωπος κι εσύ.Που πάει να πει-φοβάμαι.Μα στον γκρεμό μπρος θα σταθώ.Δίχως να λογαριάσω.Το φόβο και το αβέβαιο.Που σου γεννά το τώρα

..το όσο -για τόσο όσο θα κρατά.Και πάντα θα σε ορίζει.Μην του ξεφύγεις λαχταράς.Και στις στιγμές του άπειρου-όσο διαρκεί ένα φιλί –τη ζήση σου βυθίζεις. Αιχμάλωτος της ηδονής που συλλαβίζει στα άστρα.Στις χαραυγές της ηδονής χαράζεις τις στιγμές σου.Στην χαραμάδα του αύριο που σου ορίζει το Τώρα


Αγαπάς

Νυχτώνει

Μα πάντα ξημερώνει

Μια καινούρια Μέρα

Μέσα στο φως της Νύχτας


Είμαι εδώ

Πότε σαν άγγελος

Κι άλλοτε σα μάγισσα

-αίνιγμα απλής πολυπλοκότητας-

'Oπως ορίζεις κι αγαπάς

Μπορείς να το λύσεις;