Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Ψεύτικος Ήρωας




Πόσο ξεθώριασες εμπρός
στο βλέμμα μου
Σκούριασε η πανοπλία σου
Ρίψασπις έγινες προς
χάριν του κενού
-του τίποτα-
Απορρίπτοντας το καινό που
ποτέ στ΄αλήθεια δεν θέλησες

Γυμνός στέκεις –κάτω από
το φονικό ήλιο
Άνυδρη έρημος σε καταπίνει
Κι η όαση που προβάλλει δίπλα σου
απλός αντικατοπτρισμός-λες-

Προσπερνάς με γρήγορο βήμα
Αγνοώντας την κάθαρση που θα σε λυτρώσει
Αλήτικες υποσχέσεις της μιας νύχτας
σκλάβο τους σε ονομάζουν
ψάχνοντας αυτοεπιβεβαίωση
σε πόρνες ματιές και σε φιλήδονα χείλη
που΄χουν γευτεί την αμαρτία όλου του κόσμου
και την έχουν κατακτήσει

Μικρός που είσαι ήρωά μου!
Κι εγώ που νόμιζα πως ήσουν εκείνος
που θα ΄κανε τη διαφορά..


Μείνε στο ψέμα σου
Στα απατηλά σου είδωλα
Στις εταίρες νύχτες σου που
ανερυθρίαστα θυσιάζουν την ιερότητα των στιγμών


Γκρεμίστηκες...

Εγώ σε έφτιαξα
Κι εγώ σε αποκαθηλώνω


Φεύγω…