Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Δώρα πολύτιμα





Δώρα και «δώρα»

Ακριβά ή φτηνά.Από υποχρέωση.Έτσι επειδή πρέπει.Επειδή οι μέρες το επιβάλλουν

Δώρα που δίνονται.Δώρα που χαρίζονται.Για ανταπόδοση.Γιατί «αφού μου έκανες,πρέπει να σου κάνω κι εγώ»

Δώρα που για να τα δωρίσεις ξοδεύεις πολλά.Για να εντυπωσιάσεις.Για να «σκλαβώσεις» τον άλλον.Για να φανείς κάποιος.Γιατί το ακριβό που θα χαρίσεις θα εκτιμηθεί.Γιατί έτσι κρίνεται η αξία του.Από το πόσα ξόδεψες.Κι έτσι θα καταξιωθείς

Γελιέσαι φίλε μου..

Τέτοια δώρα δε με αφορούν.Δε με συγκινούν.Δε με εντυπωσιάζουν.Δε με κερδίζουν
Τι να το κάνω αν αυτό που μου προσφέρεις δεν είναι από καρδιάς;Αν μου το δίνεις αλλά δεν μπορείς να με κοιτάξεις στα μάτια;Αν αποβλέπεις κάπου;Αν προσπαθείς με τέτοια μέσα να με κάνεις σύμμαχό σου;Αν με δωροδοκείς;Αν προσπαθείς να με κερδίσεις με φτηνιάρικα μέσα-γιατί ξέρεις πως δε μπορείς αλλιώς;

Ξέρεις ρε φίλε ποιό είναι το καλύτερο δώρο για μένα;
Τούτες τις μέρες;
Και κάθε μέρα που περνάει;


Ένα χαμόγελο.Μια αγκαλιά.Δυό λόγια από την ψυχή σου.Οι αλήθειες σου.Τα δάκρυά σου.Η εμπιστοσύνη σου.Η αγάπη σου.Το μοίρασμά σου.Το νοιάξιμό σου.Η κραυγή της απελπισίας σου-που μου την καταθέτεις.Ο προβληματισμός σου.Τα αδιέξοδά σου-που μαζί προσπαθούμε να υπερβούμε.Οι μικρές κι ασήμαντες, για τους πολλούς ,λεπτομέρειες που σου αποδίδουν ταυτότητα-και που μου τις κοινωνείς.Τα όνειρά σου.Οι ελπίδες σου.Το γέλιο σου-που μοιάζει με κείνο ενός μικρού παιδιού.Και που λατρεύω να ακούω.Οι σκέψεις σου-πότε μπερδεμένες κι άλλοτε ξεκάθαρες.Η ειλικρίνειά σου.Η καθαρότητα του βλέμματός σου.Η αμηχανία σου

Το πολυτιμότερο δώρο που μου χαρίστηκε ποτέ..

Η παρουσία Σου στη ζωή μου

Γιατί μόνο με τέτοια δώρα γίνεσαι καλύτερος

Και μόνο για τέτοια δώρα αξίζει να υπάρχεις
[Κι ας μη σε καταλαβαίνουν κάποιοι.Δικό τους πρόβλημα]

Σ΄ευχαριστώ

Που υπάρχεις

Και που μαζί μοιραζόμαστε

Κείνο που λέγεται

Ζωή

Και

Αγάπη
…………………………………………..


Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Με ξέρεις





..που πάει να πει,πως καταλαβαίνεις.Κάθε ώρα και λεπτό.Κι ας μη με βλέπεις.Κι ας μη με κοιτάς στα μάτια πάντα

Όταν μπορείς..

από την χροιά της φωνής- να αντιληφθείς.Από τον ήχο της ανάσας -να αφουγκραστείς.Από το άγγιγμα- να νιώσεις.Από τη σιωπή -να λάβεις απαντήσεις.Από τις λέξεις-να διαβάσεις


Αναρωτιέμαι..

πόσοι περνάνε απ΄τη ζωή μας και λένε πως μας ξέρουν;Και μάλιστα καλά; Και σκίζονται γι΄αυτό;Και ορκίζονται πως μας αγαπάνε; Και πως ,τάχα μου ,θέλουν το καλό μας; Πως η μόνη έγνοια τους είναι να μη μας χάσουν; Και κυρίως..να μη μας πληγώσουν;

Γελάω ξέρεις πια με όλα αυτά.Γιατί το αντίθετο αποδεικνύουν.Με τις λέξεις τους.Μα κυρίως με τη συμπεριφορά τους.Πόσο δίκιο είχε ο μικρός μου πρίγκηπας όταν έλεγε πως «δεν έπρεπε να δίνω σημασία στις λέξεις,αλλά στις πράξεις;». Τι να το κάνω όταν καθημερινά με παραμυθιάζεις με όμορφα στολισμένες και ακριβοπληρωμένες λέξεις;Με υποσχέσεις και βαρύγδουπες δηλώσεις;Όταν η όλη στάση αποδεικνύει το αντίθετο των όσων έχουν λεχθεί..

Τι να το κάνεις όταν..

διατυμπανίζουν πως σ΄αγαπούν και νοιάζονται..ορκίζονται πως είσαι ο άνθρωπός τους..το πλέον πολύτιμο αγαθό τους..η μόνη αληθινή αγάπη τους..τα πάντα τους..

Και με την πρώτη ευκαιρία- ή την πρώτη δυσκολία..
[ερμήνευσέ το όπως θες]

σε παζαρεύουν και σε «πουλάνε»..σε ξεπουλάνε και με φτήνια σε απαρνούνται..σε ονομάζουν αποδιοπομπαίο τράγο..σε φορτώνουν τις δικές τους ενοχές..σε καθιστούν υπεύθυνο για τις δικές τους ανεπάρκειες..σε βαφτίζουν φταίχτη,καλύπτοντας τα δικά τους λάθη..σε υβρίζουν..σου πηδάνε την ψυχή..

Με ξέρεις..

σημαίνει πως ξέρεις..

ό,τι με πληγώνει.ό,τι με βγάζει εκτός εαυτού.ό,τι με θυμώνει.ό,τι αγαπάω.ό,τι ονειρεύομαι.ό,τι λαχταράω.ό,τι με φοβίζει.ό,τι με σκοτώνει.ό,τι με λυτρώνει..
..πως μπορώ να είμαι εγώ μαζί σου..όπως είμαι και αισθάνομαι..κάθε στιγμή..να σου μιλάω και να μη φοβάμαι πως θα παρεξηγηθώ..να μπορώ να σε κοιτάζω και να βλέπω τον εαυτό μου μέσα σου..να μπορώ να αφήνομαι και να ξέρω πως μ΄αντέχεις..να σου λέω κάθετί που θα μου έρθει στο μυαλό..πως ο πόνος κι η χαρά σου είναι και και πόνος και χαρά μου..πως έχω το δικαίωμα ,γιατί εσύ μου το έδωσες,να μοιράζομαι μαζί σου..πως ποτέ δε θα πω πως σε έμαθα ολοκληρωτικά..γιατί κάθε μέρα μαθαίνεις εκείνους που αγαπάς..αρκεί να το θέλεις..και να το επιδιώκεις..

Με ξέρεις σημαίνει..

πως δεν προσπαθώ να σου εξωραίσω καταστάσεις..να σε κάνω να αισθανθείς αμήχανα..να σου πουλήσω μούρη,κατά το κοινώς λεγόμενον..να σου δείξω ένα άλλο πρόσωπο [πες το καλύτερα προσωπείο..]..να σε μειώσω και να σε εξευτελίσω..να σου δικαιολογηθώ για πράξεις ή για παραλείψεις μου..δεν σε χρησιμοποιώ για άλλοθι..δεν σου υποβιβάζω νοημοσύνη και αισθήματα..δεν σε εκμεταλλεύομαι για αλλότριους και άλλους είδους σκοπούς..

Με ξέρεις,σημαίνει..

Πως μ΄αγαπάς ταυτόχρονα.Και μοιάζουμε

Κι ας είμαστε τόσο ανόμοια ίδιοι

Ή

Τόσο ίδια ανόμοιοι..


Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Χαλκευμένες Νύχτες




Ανερυθρίαστες νύχτες καταπίνουν
-Αχόρταγα-
Ελπίδες και ονείρατα
Κλέβουν ζωή από μοναχικούς ταξιδευτές
Και εξιλεώνουν το θυμό τους

Ξεσκίζουν σάρκες και ψυχές
-και σαν άλλοι ξεπεσμένοι αρχάγγελοι -
Τάζουν στημένους παραδείσους
Χαλκεύουν πάθη και αισθήματα

Παραφράζοντας τ΄αληθινό
Σε πόρνη θεραπαινίδα
-Της αγάπης-
Που φωνάζει « μείνε»
Κι εκλιπαρεί,τάχα,για να αγαπηθεί
Μα αυτό που θέλει είναι
μόνο να αφανίσει

κάθε πνοή αντίστασης
φαλκιδεύοντας τις όποιες
απαιτήσεις των στιγμών

Να μεταλλάξει και να μεταλλαχθεί
Να σαγηνεύσει με τα ανύπαρκτα θέλγητρά της
Τα υποψήφια θύματά της

Να χορέψει σαν άλλη Σαλώμη τον χορό της
Να καταδικάσει στην ανυπαρξία
Να απαξιώσει και να εκμηδενίσει
Όλους εκείνους που κάποτε
Ονοματίστηκαν
–ή μήπως τους ονόμασαν;-
Ιδανικοί εραστές
μιας μεγάλης ιδέας

Και να ζητήσει επί πίνακι
Την κεφαλή όσων αγάπησαν

και αγαπήθηκαν με πάθος

Τέτοιες νύχτες αφυπνίζονται τα κοιμισμένα πάθη

-που σιγοκαίνε μέσα στις ερημικές τους στάχτες-
Αναμοχλεύουν ανύπαρκτους σωρούς
Κατασκευασμένων ενοχικών συμπεριφορών
Συμπαρασύροντας στη δίνη τους
Ανομολόγητες παραδοχές
Και απεκδυόμενες αλήθειες….