Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

Πρίν φύγει η νύχτα...


Αφιερωμένο...


Για σένα έχω το γέλιο μου
στις θάλασσες κρυμμένο
στο ίδιο μέρος σαν το φάρο περιμένω
μέσα στα σύρματα το μέλλον μου μπλεγμένο σαν ψέμα
Για σένα κλείνω τα μάτια και τυλίγομαι στη γη σου
χωρίς πυξίδα ονειρεύομαι μαζί σου
μέσα απ΄τα χέρια μου γλιστράει η ζωή σου σαν ψέμα

Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που όλα έχουν παράθυρα κλεισμένα
εδώ που γίνονται τα λάθη αναμμένες φωτιές
κι όλα τα σ΄αγαπώ καράβια τσακισμένα
Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που ψάχνουνε οι λέξεις τη φωνή σου
εδώ που άλλαξε πορεία η δική μου καρδιά
και σε μια νύχτα μέσα έγινε δική σου

Για σένα τρέχει το βλέμμα μου
κοντά σου σαν δραπέτης
γίνεται άνεμος που έρχεται σαν κλέφτης
ουράνιο τόξο και παράξενος καθρέφτης για σένα
Για σένα αλλάζει δρόμο το φιλί μου σ΄ένα βράδυ
μοιάζει με κόκκινο φεγγάρι που ανάβει
και το χαμένο χρόνο τρέχει να προλάβει για σένα

Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που όλα έχουν παράθυρα κλεισμένα
εδώ που γίνονται τα λάθη αναμμένες φωτιές
κι όλα τα σ΄αγαπώ καράβια τσακισμένα
Μόνο για σένα που απόψε δεν υπάρχεις εδώ
εδώ που ψάχνουνε οι λέξεις τη φωνή σου
εδώ που άλλαξε πορεία η δική μου καρδιά
και σε μια νύχτα μέσα έγινε δική σου

Δόμνα Κουντούρη "Για σένα"

Καληνύχτα...


Μέρα "αλητείας"

Δευτέρα πρωί.Είμαι εξω για "αλητεία".Ε! να μη ρίξουμε μια ματιά στις βιτρίνες,να δούμε τί παίζει για την άνοιξη φέτος; Να μην κάνουμε και μια καταθεσούλα υπέρ του Ταμείου του Xόντου;Πώς θα ζήσει και αυτός ο καημένος αν δεν τον ενισχύσουμε;Ας χτυπήσουμε και ενα espressaki στα γρήγορα-ο χρόνος πιέζει και πρέπει να τα προλάβω όλα.Καφέ ξεπέτα το λεω εγω αυτό,αλλά έχει τη γλύκα του,δε βρίσκεις;

Και ξαφνικά βαράει το κινητό.Φωνή επιτακτική και αναντίρρητη:"Φτιάξε καφέ γαλλικό,απο εκείνες τις περίεργες γεύσεις που ξέρεις και ετοιμάσου.Το απόγευμα θα είμαι εκεί.Έχουμε πολλά να πούμε. Αντίο" και πριν προλάβω να συνέλθω απο τον καταιγισμό αυτό ξανά το κινητό:"Ξέρεις το σκέφτηκα καλύτερα.Ο καφές θα σερβιριστεί έξω.Στην παραλία που γουστάρεις".Καλύτερα έτσι.Πού να τρέχω τώρα να πάρω και γαλλικό καφέ;Ασε που τον τελευταίο καιρό έχω πάρει διαζύγιο από τον κύριο!!

Καλώς να έλθεις λοιπόν.Το ξέρεις ότι σε πεθύμησα; Άντε έχεις να μου πείς και νέα από εκείνο το ταξιδάκι που έκανες πρόσφατα στην Ασία.Να μου πεις για τα μέρη,τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους.Να μου παραπονεθείς οτι το ταξίδι ήταν κουραστικό,οτι ταξίδευες 16 ώρες.Σκέφτηκες καλέ να μου φέρεις τίποτα ή τζάμπα περιμένω δωράκι;Α! να μου πεις και για τα αποτελέσματα του συνεδρίου, έτσι γιατρέ μου;Να μη με αφήσεις ανενημέρωτη.Και με τους ρυθμούς που ακολουθώ,για πες μου γιατρέ μου,τί λένε οι συνάδελφοι σου,τη βγάζω καθαρή ή θα χρειαστώ τις επαγγελματικές σου υπηρεσίες;Ξέρω,ξέρω τι θα πείς-ότι αυτό είναι το μόνο σίγουρο,αλλά ποιός σε ακούει; Πολλά έχουμε να πούμε,είναι αλήθεια.Και έχεις να μάθεις...

Σε προσμένω λοιπόν.Δυό "αλητείες" σε μια μέρα μήπως είναι πολλές; Μπα δε βαριέσαι μωρέ.Εξάλλου το γουστάρω,αφού το ξέρεις ότι τελευταία ρέπω προς τα κει,αλλά σεμνά και ταπεινά που λέει κι ο ποιητής.Και τους καφέδες μας θα πιούμε,μη σου πω οτι μπορεί να καταλήξουμε και σε ουζάκια(ναι,εχω άγριες διαθέσεις),και θα γελάσουμε αντάμα και κοινωνική κριτική θα ασκήσουμε(κοινώς θα κουτσομπολέψουμε) και ό,τι άλλο τραβάει η καρδιά μας.

Μόνο μια χάρη θα σου ζητήσω.Μη μου γυρέψεις απαντήσεις για το γνωστό θέμα.Μη μου μιλήσεις καν γι΄αυτό.Μην αναφέρεις τίποτα που χουν να κάνουν με όσα πέρασα ή περνάω ακόμη. Γιατί απαντήσεις καινούργιες δεν έχω να σου δώσω.Πάλι τα ίδια θα σου πω.

Και όχι τίποτα,αλλά ποιός θα αντέξει πάλι να σε ακούει να ρητορεύεις.Να μου τα χώνεις και να μου λες "πότε επιτέλους θα βάλεις μυαλό;Γερνάς και ξεμωραίνεσαι!.Άντε μπράβο γιατί το παρατράβηξες.Μωρέ βρωμόξυλο που σου χρειάζεται". Και πάλι μας βλέπω "σκοτωμένες"-εντάξει,για τόσο, όσο θα βαστήξει η κουβέντα αυτή.

Εγώ τη χάρη μου στη ζήτησα.Αλλά επειδή μωρό μου σε ξέρω και είμαι σίγουρη ότι δε θα κρατηθείς,όσο κι αν το θες και όσο κι αν σε παρακαλώ, ενα ακόμη θα σου πω:

Τα ούζα της "συμφιλίωσης" δικά μου,εντάξει;

Καλησπέρα...

Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

Φαντασίας Διάλογοι...

-Θέλω να σε γνωρίσω...

Ανυπομονώ

-Να σε μάθω θέλω...

Αφήνομαι

-Θα με ταξιδέψεις;...

Σε αυγουστιάτικες ανατολές

και δειλινά πανώρια

-Τί φοβάσαι;...

Εμένα.Μόνο εμένα

-Ελπίζεις; ονειρεύεσαι;...

Στ΄αλήθεια πια δεν ξέρω.

Γίνε το άλλοθι που ψάχνω

-Να σου δείξω το δρόμο;...

Αν είσαι αστέρι κι οδηγός μου

-Σε νοιάζομαι...

Κάθε στιγμή οι λέξεις,οι μουσικές,οι σκέψεις μου

σε σένα αφιερωμένες

-Πονάω...

Δεν θέλω να πληγωθείς.Δεν θα τ΄αφήσω να συμβεί

-Στη ζωη μου σε θέλω...

Δεν χωράω και το ξέρεις

-Να σου μάθω τον κόσμο μου,να μου μάθεις το δικό σου;...

Πρόσεχε με.Είμαι δρόμος επικίνδυνος

-Νομίζω οτι σ΄αγαπάω...

Βιάζεσαι.Μην πλανεύεσαι

-Σ΄αγαπάω...

Μόνο γι΄αγάπη μη μιλάς

-Σ΄αγαπάω...

.......

-Στ΄αλήθεια σ΄αγαπάω.Το ορκίζομαι...

........

-Πες κάτι,σε παρακαλώ...

Εσυ δε μ΄έμαθες με τη σιωπή να σου μιλώ;

Η απάντηση δική σας...

Καληνύχτα...

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Για την Ρ.

Αν είναι αλήθεια,όπως άλλωστε πιστεύω,οτι η ζωη μου σμιλεύεται απο μικρές,"ασήμαντες" λεπτομέρειες και στιγμές΄αν στις ώρες του "χαμού" μου,αρκεί ένας ψίθυρος να μου υπενθυμίσει ποιά είμαι και πως δεν πρέπει να λυγίζω.Αν τις χαρές μου,χαρές σου τις ονομάζεις(όπως σήμερα) και τον πόνο μου(εδώ και καιρό τώρα)-πόνο σου.Αν στην πορεία μου συναντώ ανθρώπους που μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω το δύσκολο και μοναχικό δρόμο που έχω διαλέξει...Τότε για σένα θα πρέπει να μιλήσω τούτη δω την ώρα.

Αγαπημένη να σε ονομάσω.Φίλη,συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη.

Καταφύγιο μου,τις ώρες που απεγνωσμένα ψάχνω κάπου να κρυφτώ...

Όταν ψάχνω απαντήσεις και χάνομαι σε λαβύρινθο ερωτήσεων...

Φωτεινό σημάδι στον ουρανό μου,που μου δείχνει το δρόμο της επιστροφής σαν περιπλανώμαι στα μαύρα σκοτάδια,στα τάρταρα-και το γαλάζιο του ουρανού φαντάζει τόσο απρόσιτο και μακρινό...

Λιμάνι απάνεμο,όταν το καράβι της ψυχής μου κλυδωνίζεται και βουλιάζει σε απύθμενους ωκεανούς...

...και τόσα άλλα που δεν μπορώ γιατί οι λέξεις μού παίζουν παιχνίδια.Κρύβονται,με ξεγελούν και μου αρνούνται να τις "χρησιμοποιήσω" για να μιλήσω για σένα.

Ήσουν πάντα δίπλα μου και το ήξερα.Και τώρα,τώρα που χρειάστηκε να καταδυθώ στις εσχατιές της ύπαρξης μου,να δοκιμάσω τα όρια και τις αντοχές μου,να μην μπορώ να με κατανοήσω,που ενα βήμα πρίν απ΄το γκρεμό στάθηκα...

Είχα εσένα.Δυο κουβέντες,ένα βλέμμα,ένα χαμόγελο,μια αγκαλιά στάθηκαν αρκετά για να μην τα παρατήσω.Για να βρω ξανά το κουράγιο στα πόδια μου να σταθώ και να τραβήξω μπροστά.

Να μπορέσω και πάλι να με κοιτάξω στα μάτια...

Δε λέω,και το ξέρεις...Ακόμη κάποιε ςστιγμές με φοβάμαι,ακόμη είμαι επιρρεπής στο "λάθος".Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά...

Όμως τώρα ξέρω.Απ΄τις λίγες βεβαιότητες που απόμειναν πια στη ζωη μου,ΕΣΥ μια απο αυτές λογίζεσαι.Σημαντική και αναντικατάστατη.

Σ΄ευχαριστώ για το παρόν και για το μέλλον..Για τις στιγμές που μου αφιερώνεις...Για τη στήριξη που απλόχερα μου προσφέρεις στίς αδύνατες στιγμές μου...Που μπορείς και βλέπεις πίσω απο μένα...

Μα πάνω απ΄ολα σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου και μ΄αφήνεις να υπάρχω στη δική σου.

Μόνο μια χάρη θα σου ζητήσω-και ξέρω ότι και αυτή δεν θα την αρνηθείς:

Να με προσέχεις.Να με προσέχεις μάτια μου....

Καληνύχτα...

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Βροχή και σήμερα...





"...όταν βρέχει θέλω...


να σε φιλήσω όπως οι εραστές μπορούν...


να σου μιλήσω όπως οι εραστές μπορούν...


να βραχώ μαζί σου θέλω..."



Καλησπέρα...


Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008





Με τί λόγια να μιλήσω για σένα; Πώς να σε περιγράψω;


Με ποιές λέξεις να σε ονομάσω; Πώς να φθάσω τον ουρανό σου;


Πού να σε ταξιδέψω; Σε θάλασσα ή σε ουρανό;


Στο κόκκινο ή στο μαύρο;


Στον Παράδεισο ή στην Κόλαση;


Με ποιές μουσικές να σε πλανέψω;


Με ποιούς ποιητές να σε παγιδέψω;


Σε ποιά σοκάκια να σε σεργιανίσω;


Δεν ξέρω, στ΄αλήθεια δεν ξέρω- ψυχή μου...


Απλώς περιμένω...


Ωσπου οι ανάσες μας,οι αισθήσεις μας, τα κορμιά μας


Οι ψυχές μας οι ίδιες ,να ανταμωθούν


Για εκείνο το ταξίδι που μου έταξες


μα και που γρήγορα λησμόνησες


Θυμάμαι...


Παράξενη γιορτή απόψε-και σε περιμένω...


Για να χορέψουμε τον χορό του θανάτου


μα και της ανάστασης


Του χαμού και της λύτρωσης


Όπως τα είχαμε σχεδιάσει...


Άραγε,άραγε εσύ θυμάσαι ή βιάστηκες να ξεχάσεις;

Απάντηση καμιά και πάλι απ΄την αρχή...

Ίδιο παιχνίδι, ίδιος κύκλος...

Κι όλα μπερδεύονται γλυκά...



Καλησπέρα...