Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Εκείνο το βράδυ...





«Πόσο σ' αγαπώ
στην άπλα του καλοκαιριού
πόσο σ' αγαπώ
στις γειτονιές του φεγγαριού
πόσο σ' αγαπώ
τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς.»
(Γιάννης Κούτρας:Πόσο σ΄αγαπώ)

Αν ήταν σε εκείνες τις μέρες να γυρνούσα
εκείνη την νύχτα θα επέλεγα

Νύχτα ζεστή καλοκαιριού
μεστή αστεριών και θάλασσας
κι η αύρα Της να χαϊδεύει ένα κορμί
που έτρεμε στην υποψία της ανάγκης Σου

Ρίγος να διαπερνά σώμα και ψυχή
Και η αίσθηση του Έρωτα
Να παιχνιδίζει με τα κύματα
Πυρκαγιά τα θελήματα,ανάγκη η επαφή
Αναπόφευκτη μοίρα ο Έρωτας
Τρελλό χορό να στήνει μέσα μου

Λέξεις ανήμπορες να αρθρωθούν
Αβάσταχτο το νόημα της σιωπής
Βίαιη παρόρμηση το σε θέλω
Να πολεμά με τη φωνή της λογικής

Έρημος και θάλασσα η Επιθυμία
Να ξορκίζει το δαίμονα που ζητά
Να την κατοικήσει,να την κατακτήσει
Ανεμοθύελλα και φορτούνα
Απόμακρη σκιά η ησυχία
Κι η φαντασία να ζωγραφίζει
Μια σκιά αμφιβολίας

Αίσθηση ενός Έρωτα χωρίς ενοχές
Να αναδύεται από τους πόρους του κορμιού μου
Κι η ομορφιά Σου να μου κόβει την ανάσα
Αναλλοίωτη εικόνα,χαραγμένη στη θύμηση
Σημαδούρα στη θάλασσα που
Επέλεξα να ταξιδέψω

Χωρίς προορισμό,χωρίς πυξίδα
Μόνο η Λαχτάρα Σου να οδηγεί
Τα βήματα μου σε άγνωστα νερά
Νύχτιο της θάλασσας τραγούδι
Λαξεύει την Εδέμ που θα θυσιαστεί
Για χάρη της κόλασης Σου...

Καλησπέρα...