Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Χαλκευμένες Νύχτες




Ανερυθρίαστες νύχτες καταπίνουν
-Αχόρταγα-
Ελπίδες και ονείρατα
Κλέβουν ζωή από μοναχικούς ταξιδευτές
Και εξιλεώνουν το θυμό τους

Ξεσκίζουν σάρκες και ψυχές
-και σαν άλλοι ξεπεσμένοι αρχάγγελοι -
Τάζουν στημένους παραδείσους
Χαλκεύουν πάθη και αισθήματα

Παραφράζοντας τ΄αληθινό
Σε πόρνη θεραπαινίδα
-Της αγάπης-
Που φωνάζει « μείνε»
Κι εκλιπαρεί,τάχα,για να αγαπηθεί
Μα αυτό που θέλει είναι
μόνο να αφανίσει

κάθε πνοή αντίστασης
φαλκιδεύοντας τις όποιες
απαιτήσεις των στιγμών

Να μεταλλάξει και να μεταλλαχθεί
Να σαγηνεύσει με τα ανύπαρκτα θέλγητρά της
Τα υποψήφια θύματά της

Να χορέψει σαν άλλη Σαλώμη τον χορό της
Να καταδικάσει στην ανυπαρξία
Να απαξιώσει και να εκμηδενίσει
Όλους εκείνους που κάποτε
Ονοματίστηκαν
–ή μήπως τους ονόμασαν;-
Ιδανικοί εραστές
μιας μεγάλης ιδέας

Και να ζητήσει επί πίνακι
Την κεφαλή όσων αγάπησαν

και αγαπήθηκαν με πάθος

Τέτοιες νύχτες αφυπνίζονται τα κοιμισμένα πάθη

-που σιγοκαίνε μέσα στις ερημικές τους στάχτες-
Αναμοχλεύουν ανύπαρκτους σωρούς
Κατασκευασμένων ενοχικών συμπεριφορών
Συμπαρασύροντας στη δίνη τους
Ανομολόγητες παραδοχές
Και απεκδυόμενες αλήθειες….