Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Κι ας άργησα





Ζήσε όπως επέλεξες να.Μέσα στις αλήθειες και τα ψέματά σου.Εγκλωβίσου κι άλλο.Αυτό ήθελες πάντα.Να μη μπορείς να ξεφύγεις.Κι ας έλεγες πως...Και ας πίστεψα.Πως αλήθειες μίλαγες

Κι ας μου έλεγαν.Δεν έβλεπα.Πως μπορείς να δεις όταν είσαι γοητευμένος;Ερωτευμένος;Όταν νομίζεις πως όλα τα μπορείς;Όταν όλα τα δίνεις;
Όταν πιστεύεις πως όλα μπορούν να αλλάξουν;Επειδή ήθελες να αλλάξεις

Τίποτα απ΄όλα αυτά δεν έγινε.Κι ας διατηρούσα ελπίδες πως.Μέχρι πρίν λίγες μέρες.Που αποφάσισα να σε ψάξω.Όχι για να μάθω.Ήξερα.Μα για να συνειδητοποιήσω.Πως τίποτα δικό μου δεν θέλεις πια να ξέρεις.Ούτε που ρώτησες.Αν είμαι καλά

Δεν σου κρατάω κακία.Έτσι ήθελες.Έτσι έκανες.Επιλογή σου ήταν.Ελεύθεροι άνθρωποι που αποφασίζουν πως θα βαδίσουν στη ζωή.Με ή χωρίς.Χωρίς είπες.Ή μάλλον έδειξες.Δεν έχει σημασία.Η ζωή συνεχίζεται.Μόνο που δεν θα την περπατήσουμε μαζί.Κι ίσως ποτέ να μην ξανασυναντηθούμε.Δεν θα το επιδιώξω.Όχι πια

Γιατί τώρα...

Τί σημασία έχει όμως να ξέρεις;

Αφού ποτέ δεν νοιάστηκες αληθινά

Το απέδειξες

Πόσο άλλο πια να παραμυθιαστώ;

Τέλος