Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Φωτιά να με λες




Παράξενη νύχτα.Μιας παράξενης γιορτής.Την υποδέχτηκε δίπλα στη θάλασσα.Καθισμένη στην καυτή άμμο.Ξεβαμμένο τζιν κι άσπρο πουκάμισο.Τσιγάρο και μπύρα.Τίποτα δεν άλλαξε κι αυτό το καλοκαίρι.Κι όμως τόσα άλλαξαν.Και κυρίως η ίδια..

Πόσο κρατάει μια στιγμή αλλαγής;Μια στιγμή;μια ζωή;Το ΄μαθε το πόσο.Και το κρατούσε.Για κείνην μόνο..Αυτό θα ήταν το μυστικό της από δω και πέρα..

«Θέλω να σε δω να γράφεις πάλι»,της μήνυσαν το απόγευμα.Όταν θα.. Χαμογέλασε..μα δεν θα..όχι τώρα..όχι σύντομα..γιατί ίσως και να μην έπαψε ποτέ να..Πάλι μια σκέψη που ήθελε να κρατήσει για κείνην..

Χάθηκε..η δροσερή αύρα χάιδευε το πρόσωπό της..μα το κορμί της έκαιγε..Έπιασε με τη χούφτα της την άμμο και την έκλεισε μέσα της.Κι ύστερα,αργά και ηδονικά θαρρείς,την άφησε να κυλήσει.Αλήθεια,κάπως έτσι δε συμβαίνει και με τον χρόνο;τη ζωή;τα όνειρα;τους έρωτες; Κάπως έτσι δεν κυλάνε κι αυτά;Μόνο που κάποιες στιγμές δεν κυλούν ηδονικά αλλα με πόνο..δεν έχει σημασία όμως..όλα μέσα στο παιχνίδι είναι..κι ο πόνος,κι η λύπη κι η χαρά..Γιατί έτσι είναι η Ζωή.Ένα ψηφιδωτό αντίθετων στιγμών και ανόμοιων ομοιοτήτων..

Πες μου..

Πόσα μπορεί να αντέξει μια ψυχή;

Ψυχή μου..

Αντέχεις Ψυχή μου ακόμα;

Αντέχω..Κι είμαι εδώ..πάντα είμαι εδώ..κι ας φεύγω..πάντα επιστρέφω..

Στους τόπους που αγάπησα..στα χώματα που περπάτησα..κι ανάσανα τις μυρωδιές τους..

Ορίζω τον καιρό φτιάχνοντας καινούργιο..χωρίς να απαξιώνω..

Εδώ είμαι Ψυχή μου..

Θυμάμαι..νοσταλγώ..ονειρεύομαι..

Συνεχίζω να ελπίζω..

Σαν να μην πέρασε ο χρόνος..κι ας πέρασαν χρόνοι πολλοί και μήνες..

Το εδώ μου είναι πάντα ζωντανό

Ανέγγιχτο απ΄τη λήθης το κρύο χάδι

Φλεγόμενο και άσβεστο

Χωρίς ημίμετρα και μέτρα

Κι ας λησμονήθηκαν οι λέξεις..το βλέμμα δεν μπορεί να ξεχαστεί

Μήτε η καρδιά.μήτε το κορμί..

Όλα ξεχάστηκαν.Μα παραμένουν ζωντανά..

Πώς να ξεχάσεις τις νυχτιές που σε ημέρωσαν ;

Πώς να μοιράσεις και να μοιραστείς το παρόν μέσα στο πάντα;

Θυμάσαι Ψυχή μου;

Θυμάμαι μάτια μου.Θυμάμαι και κρατώ..

Το βλέμμα.την ανάσα.τον άγριο πυρετό..

Το μαζί στο χώρια.Και το χώρια στο μαζί..

Ψάξε με…

Σαν άνυδρη όαση.Σαν τοπίο μυστικό.Σαν πέρασμα κρυφό

Στο πιο γλυκό φιλί σου.Στην εγγραφή του σημαδιού μου πάνω σου

Στο αχ του στεναγμού σου.Στην εικόνα που χάραξα εντός σου

Στον χρόνο που κατοίκησα τον χρόνο σου.Σα σπονδή –αφιερωμένη σου

Στο γέλιο και στη λύπη σου.Στην μυρωδιά που άφησα πάνω στο κορμί σου..

Φωτιά να με λες από δω και πέρα

Γιατί τίποτα λιγότερο δεν μου αξίζει πια

Γιατί μόνο έτσι αλλάζω

Γιατί μόνο έτσι θα ζω παραπέρα

Κι όσοι πιστοί κι άπιστοι

Καλοδεχούμενοι..

Μετά από καιρό..και πάλι εδώ..με σκόρπιες λέξεις.σκόρπιες σκέψεις

Με όλα τα ίδια.Κι όλα τόσο διαφορετικά..

Ίσως γιατί εμείς αλλάζουμε στο πέρασμα του χρόνου..

για καλό;για κακό;

Στην επόμενη στροφή θα ξέρουμε.Θα μάθουμε το αποτέλεσμα

Μα ένα είναι το σίγουρο τώρα πια..πως μάθαμε μέσα απ΄το χαμό

Μέσα απ΄τα λάθη του Έρωτα.Και από τις νυχτιές του πάθους

Κι αυτό είναι οριστικό

._