Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Κι ας έφυγα




Κράτησα από σένα καθετί δικό σου

Την χροιά της φωνής σου
Τον ήχο της ανάσας σου
Το σχήμα του κορμιού σου
Τον τρόπο που στρίβεις το τσιγάρο σου
Τη γεύση του φιλιού σου
Το χρώμα των ονείρων σου
Την απέλπιδα ελπίδα σου πως όλα θα αλλάξουν
Τις νύχτες και τις μέρες που ένα γίνηκαν τα δυό
Την αφή και το χάδι σου
Το ηχόχρωμα της παρουσίας σου
Την ένταση της απουσίας σου
Την ικεσία του βλέμματος σου σαν ζητιάνευε το είναι μου

Βυθιζόμενο στους ωκεανούς της ανάγκης σου για μένα
Την αλμύρα των δακρύων σου
Την κραυγή της ηδονής μα και της οδύνης σου

Κράτησα από σένα καθετί δικό σου


Τις στιγμές –
που με έκλεινες στα χέρια σου
Και σε παραδείσους με ταξίδευες
Όταν η ψυχή σου αντάμωνε τη δικιά μου
Κι έσμιγαν σε κόσμους απόκοσμους

Και έρωτα έκαναν ως την αυγή της κάθε μέρας
Όταν το πολύ δεν μας έφτανε
Και το λίγο ήταν πάντα τόσο πολύ
Όταν απεγνωσμένα με ζητούσες
Για να με αγαπήσεις ξανά και ξανά
Όταν αγκάλιαζες τους εφιάλτες μου
Τα διλήμματα μα και τις ανημπόριες μου
Όταν φιλούσες τις πληγές που αιμορραγούσαν
Και ξέσκιζες με δυό σου λέξεις
Τους δαίμονες που με κυρίευαν
Όταν στο χείλος του γκρεμού στάθηκα
Και λόγο επιστροφής δεν έβρισκα-δεν είχα
Παυσίλυπο βαπτίσθηκες και μάννα εξ ουρανού

Κράτησα από σένα

Εσένα –
Στα χέρια μου
Στο κορμί μου
Στην ψυχή μου
Για να ΄χω να πορεύομαι



Κι ας έφυγα

(αφιερωμένο..)