Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Αν ήσουν εδω...






«Είμαι εδώ και είσαι εκεί
εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή
είμαστε στίχοι που δε χώρεσαν
μαζί στη μουσική»
(Π.Γαϊτάνος:Στο κάστρο το παλιό)

Αν ήσουν εδω απόψε,αν σε είχα... να σου μιλούσα ήθελα.
Για τις πιο κρυφές και μύχιες σκέψεις μου,
Τα θέλω και τα μπορώ μου.
Τα αδιέξοδα και τις αδυναμίες μου,
Τις αμαρτίες,τα λάθη και τα πάθη μου.
Τις πλάνες και τις αλήθειες μου.
Για τις παλιές αγάπες και τους νέους μου έρωτες,
Τις αγωνίες και τις ανάγκες μου.
Τις ενοχές και τις ψευδαισθήσεις μου,
Την πίστη και την απιστία μου.
Για τον παράδεισο που κρύβεται μέσα μου μα και την κόλαση,

Το Θεό που πιστεύω μα και τον Πέτρο που Τον απαρνιέται.
Για τα ταξίδια που ονειρεύομαι και τις Ιθάκες που με ξέχασαν,
Τις θάλασσες που με ξεβράσανε και τους λιμένες που με περιμάζεψαν.
Τα ναυάγια και τους θησαυρούς μου.
Για τα αόρατα και τα άφατα των ονείρων μου,
Τις μέρες και τις νύχτες μου.
Τα σοκάκια που περπάτησα και τις λεωφόρους που χάθηκα.
Για τις φωτιές που με κατακαίνε και τις καταιγίδες των λυγμών μου,
Τις ηδονές των θελημάτων μου και τον οργασμό του θυμικού μου.
Για τις ομορφιές που την ανάσα μού κόβουν και τους πειρασμούς που με δοκιμάζουν.
Τις παρορμήσεις και τους τυφώνες που μου γεννούν.
Τα κορμιά που σεργιάνισα και αυτά που με λάτρεψαν ή με πρόδωσαν.
Για τις μάχες που έχασα και τη σκανδάλη που δεν πάτησα.
Τα μονοπάτια του λογισμού μου και τις πυξίδες της ψυχής μου.
Τις λέξεις μου μα και τις σιωπές μου.
Τα σ΄αγαπώ που απο φόβο δεν τόλμησα και την άβυσσο που τα κατάπιε.
Για το θάνατο και την ανάσταση μου.

Αν ήσουν εδω,


αν σε είχα...


Καληνύχτα...