Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Ως πότε άραγε;...





Πάλι απόλυτο κενό. Πάλι τίποτα δεν κατάλαβες. Πάλι αδιάφορα προσπέρασες. Προσωρινή εκτίμηση και τίποτε άλλο. Είπες, γιατί έπρεπε να πείς. Αντίδραση από ευγένεια. Τυπικότητες.


Το έμαθα πια το παιχνίδι. Αλλά κουράστηκα. Ναι,κουράστηκα για τα πάντα να σε δικαιολογώ. Αντέχω, αλλά όχι για πολύ ακόμη. Μπορεί δικό μου κομμάτι να λογίζεσαι αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και απ΄την πλευρά σου. Το απέδειξες πάλι σήμερα...


Πίστεψε με,σε λίγο παραιτούμαι. Και γιατί όχι τώρα θα μου πείς; Απλά θέλω να πιστεύω ότι έστω και την ύστατη ώρα κάτι μπορεί να αλλάξει. Δύσκολο...μα πολύ σου λέω.Δεν έχω κάτι να πιάνομαι,αλλά ελπίζω.Όλο και λιγότερο αλλά κάποια ψήγματα παραμένουν. Ως πότε,δε ξέρω.Προσπαθώ να κρατηθώ,αλλά οι αντοχές εγκαταλείπουν. Και σύ, απάθεια και σαρκαστικό χαμόγελο. Ηδονή γιατί κάποιος ασχολείται ακόμη μαζι σου.


Γι΄αυτό σου λέω. Όσο μας "θέλει" ο καιρός κάνε κάτι. Ό,τι κι αν είναι.Γιατί μετά...


Καληνύχτα...

(Υ.Γ πολύ αργότερα από το αρχικό κείμενο) Κατάλαβα πολύ καλά. Δε χρειάζεται κάτι να πείς. Ό,τι είχες να πείς-το είπες.Όχι σε μένα. Δεν πειράζει. Νασαι πάντα καλά,όπου και νασαι...