Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Κι έφυγα...





...κι έφυγα.Λίγο πριν το τέλος.Λίγο πρίν ή λίγο μετά
Πρίν το τέλος να γίνει τέλος.Οριστικό.Δίχως τέλος
Με ψυχή και σώμα σα μολύβι.Με αντίλαλο της φωνής να λέει «μείνε»
Κενό.Σαν ιστός αράχνης.Συνωστισμός της λύπης
Ιδανικός αυτόχειρας η υποχώρηση.Όχι απο αδυναμία.Μα από δύναμη
Μαχαίρι δίκοπο οι λέξεις.Ποιά να διαλέξεις,να μη σε πνίξει
Πλεκτάνη των παθών να γίνεται η ανάσα.Με γεύση στυφή

Πυροτέχνημα θανάτου ο χωρισμός.Μετανάστη και άστεγο να σ΄αφήνει.Φυγά και λησμονημένο.Χωρίς πατρίδα.Χωρίς όνειρα.Χωρίς Ζωή.Διαρρήκτη των αναμνήσεων.Φωτιά να βάνει στη φωτιά που καίει τα σωθικά σου

...κι έφυγα.Δίχως να ρωτήσω.Δίχως να μάθω.Παρέα μ΄ ένα σύννεφο χάθηκα στον αχό της πόλης.Κρύφτηκα στο σκοτάδι.Μέρα και νύχτα προσπαθούσα να σβήσω τη δίψα που μου γεννούσε η απουσία Σου.Αναλαμπές χρωμάτων οι θύμησες.Και δίκοπες ρομφαίες

...κι έφυγα.Λίγο πριν το τέλος.Ένα τέλος που δεν επέλεξα.Μα που με επέλεξε αυτό.Κι ήταν επιλογή Σου.Του λογισμού,της ψυχής και του κορμιού Σου.Ένα τέλος άηχο.Άναρθρο.Σαν επινίκιο άσμα

...κι έφυγα.Λίγο πριν το τέλος
Πριν το τέλος του τέλους
Για να μπορέσω να ζήσω.Να δω το τέλος
Αυτό που θα μας λύτρωνε
Ίσως...

Αυτό ήταν το δώρο μου
Δικό Σου.Για Σένα

Καληνύχτα...