Επιστροφή στο σπίτι ξημερώματα.Η μέρα έχει αρχίσει ήδη να προβάλλει.Έχεις μια μελαγχολία στο βλέμμα.Γυρνάς νευρικά τους σταθμούς του ραδιοφώνου.Δεν μιλάς.Βάζεις cd.Σε κλάσματα δευτερολέπτου το πετάς.Ξαναγυρνάς στο ραδιόφωνο.Γυρνάς με κοιτάς.Χαμογελάς.Λυπημένα.Σου σφίγγω το χέρι.Απότομα βάζεις πέμπτη και πατάς γκάζι.Κοιτάζω το κοντέρ.140 γράφει.Μα δεν φοβάμαι.Σε εμπιστεύομαι.Μ΄αρέσει η ταχύτητα εξάλλου
Ακούς αυτό το τραγούδι.Γυρνάω σε κοιτάω.Σταματάς απότομα στην άκρη του δρόμου.Ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό σου.Μη μιλάς,σου λέω.Ξέρω το γιατί.Σε παίρνω αγκαλιά.Κλαις όλο και πιο πολύ.Με λυγμούς.Σου θυμίζει πολλά.Όπως και μένα.Ζητάω να αλλάξω σταθμό.Το αρνείσαι.Το πουκάμισό μου μουσκεύει.Σε σφίγγω πιο πολύ.Κλαίω κι εγώ μαζί σου
Πρίν δυό χιλιάδες χρόνια και κάτι,ο Ιούδας με ένα φιλί πρόδωσε τον Δάσκαλο του για τριάντα αργύρια.Το μετάνιωσε.Και βρήκε,ίσως,το τέλος που του άξιζε.Δυό χιλιάδες χρόνια και κάτι μετά,ο Ιούδας ζει πάντα ανάμεσά μας.Ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει.Το φύλο του αλλάζει κατά καιρούς.Και το πρόσωπό του.Δεν προδίδει πια για τριάκοντα αργύρια.Η αμοιβή του εξοφλείται διαφορετικά.Ο τρόπος της προδοσίας του διαφέρει κι αυτός.Πότε με ένα φιλί.Πότε με λέξεις.Πότε με ένα νεύμα.Άλλοτε με ψέματα.Κι άλλοτε με σιωπή
Δεν τον ξεχωρίζεις εύκολα πια.Ξέρει πολύ καλά να κρύβεται.Σε ξεγελάει.Τον εμπιστεύεσαι.Του δίνεσαι.Του ανοίγεσαι.Τον ερωτεύεσαι.Τον αγαπάς.Αξιοσέβαστος και καθόλα ειλικρινής.Έντιμος και αδέκαστος.Χρησιμοποιεί όμορφες λέξεις.Δείχνει σιγουριά για όσα λέει και όσα αισθάνεται.Υπόσχεται και διεκδικεί.Όσο έμπειρος και να είσαι,την πατάς.Για χάρη του στα άκρα μπορείς να φτάσεις.Τον ονομάζεις δικό σου.Καταδικό σου.Άνθρωπό σου.Ακόμα κι όταν καταλάβεις την προδοσία του,τον συγχωρείς.Του δίνεις μια νέα ευκαιρία.Για να μετανιώσει.Και να φερθεί με ειλικρίνεια.Όχι για να φερθείς μεγαλόψυχα και να τον κάνεις να αισθανθεί άσχημα για όσα σου έκανε.Μα γιατί τον αγαπάς.Και όταν αγαπάς,ξέρεις να συγχωρείς.Και να μην καταδικάζεις
Σε πουλήσανε με μια φτηνή δικαιολογία.Με ένα φιλί.Με μια παθιασμένη αγκαλιά.Λέγοντάς σου πως ποτέ δεν θα σε ξεχάσουν.Ό,τι και να γίνει.Η επόμενη μέρα σου απέδειξε τα αντίθετα.Διασυρμένος και γυμνός ανεβαίνεις τον Γολγοθά σου,με το σταυρό σου στον ώμο.Δεν αντέχεις.Κάθε λίγο πέφτεις.Λυγάς.Αναρωτιέσαι γιατί εσύ.Γιατί σε σένα.Γιατί μ΄αυτόν τον πούστικο,μου είπες,τρόπο
Δεν ξέρω να σου απαντήσω.Βλέπεις κι εγώ κάποιες απαντήσεις ακόμα τις ψάχνω.Αλλά όλο και πιο συχνά τις τελευταίες μέρες αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο.Να αναλώνεσαι σε άσκοπες σκέψεις.Να προσπαθείς να βρεις τα πως και τα γιατί.Ακόμη κι αν τα βρεις,τι θα αλλάξει;Η προδοσία πάντα εδώ θα στέκει σαν μια αναπόφευκτη πραγματικότητα.Για να σου υπενθυμίζει πως στη ζωή σου θα έχεις να κάνεις και με Ιούδες.Που σε ξεπουλάνε έναντι πινακίου φακής.Για τριάκοντα αργύρια.Για να ζήσουν αλλιώς.Για να αποφύγουν την πραγματικότητα και τις αλήθειες που συνεπάγεται.Για να επιβεβαιώσουν την αμφισβητούμενη εικόνα τους.Για να αποδείξουν την ανύπαρκτη μαγκιά τους.Για να αποφύγουν τη βάσανο των διλημμάτων
Μπορεί ο Ιούδας να φιλάει υπέροχα.Να μιλάει όμορφα.Να στέκει αγέρωχος και να πουλάει έρωτα.Μπορεί και να μέμφεσαι τον εαυτό σου γιατί τον άφησες να σε ξεγελάσει.Ξέρω πως πονάει.Πάντα θα σε πονάει η προδοσία.Όπως και μένα.Ίσως κι εγώ άθελά μου να έχω γίνει Ιούδας κάποτε.Το ψάχνω.Με ψάχνω.Μα δεν το έχω κάνει εν γνώσει μου.Για τούτο είμαι απολύτως βέβαιη.Δεν υποσχέθηκα και δεν τήρησα.Δεν αγάπησα και την άλλη μέρα το ακύρωσα.Δεν αναίρεσα τα όσα είπα.Δεν μετάνιωσα για όσα αισθάνθηκα ή όσα έδωσα
Μα ξέρεις κάτι;Θα΄ρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα ανταμειφθούν με το ίδιο νόμισμα.Θα πληρώσουν για όσα έκαναν.Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.Γιατί η αδικία πληρώνεται με το ίδιο νόμισμα.Όπως και η προδοσία.Η μικροψυχία.Η έλλειψη σεβασμού
Και τότε θα πονέσεις,ίσως,πιο πολύ.Γιατί παρόλα τα όσα υπέστης,δε θέλεις την ανταπόδοση.Μπορεί πάνω στο θυμό σου να το εύχεσαι,μα βαθιά μέσα σου,ξέρεις πως δεν το επιθυμείς.Γιατί διαφέρεις απ΄αυτούς.Γιατί δεν μπορείς να συγκριθείς μαζί τους.Γιατί η ψυχή σου είναι έτσι φτιαγμένη που δεν χωράει στα δικά τους καλούπια.Στα δικά τους μέτρα και σταθμά
Γιατί στην τελική
Κάποτε τους αγάπησες
Κι ό,τι αληθινά αγάπησες
Ξέρεις και να το τιμάς
Έστω κι αν δεν το αξίζει
Κι ας σου (μου) πούλησαν ακριβά τον Έρωτα