Είμαι εδώ
Και αφουγκράζομαι τις προσταγές του θέρους
κι όλα όσα αγνόησα
σε προηγούμενους καιρούς
Ένα καυτό απομεσήμερο κάποιου Ιούλη
θυμήθηκα πως όλα αρχίζουν ξανά
και άπλωσα τα χέρια
για να τα αγκαλιάσω
Έπρεπε,βλέπεις,να σπάσουν τα δεσμά
κείνα που όμηρο με κράταγαν στη γη
και μου στερούσαν τις αφές
που μου ΄ταζαν οι ουρανοί
[απόσπασμα από σχόλιό μου στην ευ Α γγελία]
Ακολούθησα την ανάσα σου
Στη φλόγα της αφέθηκα
Ένιωσα το κορμί μου να συσπάται
Μέσα στο βλέμμα σου
Τόσο, που άγγιξα την ψυχή σου
Και τα ονείρατα των ονείρων σου
Να αγαπηθείς παράφορα
Ικέτευσες μια νύχτα
Και γω,σου τραγούδησα τις λέξεις
Που για Σένα ανακάλυψα
Τρύγησα τους καρπούς του πόθου σου
Και έμεινα εγκαταλειμμένη
Στη γιορτή της ηδονής σου
Στην άκρατη ελπίδα
Που μου γέννησε η παρουσία Σου
-Μείνε, γιατί είμαι το άλλο σου μισό
Αγάπησέ με.Όσο κανείς
Να σ΄αγαπήσω.Όσο κανέναν-
«Να ξυπνάω και να 'μαι μαζί σου
να 'μαι εγώ το φιλί της ζωής σου
να 'μαι η μόνη αγάπη σου αν μπορείς
εδώ να ζεις»
Και πήρα να κεντώ στ΄αστέρια
Τη μορφή Σου κάθε νύχτα
Καθώς τα ίχνη του ανείπωτου
Και του απ΄αλλού φερμένου
Καταβρόχθιζαν με λαιμαργία
Κάθε ρανίδα αντίστασής μου…