Κάθε που..
..στις ανατολές,ο ήλιος δύει.Και στο μέσον της ημέρας το μούχρωμα προβάλλει.Προ(σ)καλώντας σε να το ζήσεις.Και να το γευθείς
..ψάχνεις το χρώμα της Αγάπης.Σε σώματα άλλα κάθε φορά.Και στο αιμάτινό Της χρώμα τα όνειρά σου βάφεις.Έτσι που κατακόκκινος να γίνεσαι.Και αίμα να στάζεις.Και πληγές
..τα χέρια ανταμώνουν.Και πλέκονται με άλλα.Μαζί με βλέμματα.Και κορμιά.Κι η τέχνη της ανάσας τέχνη Ζωής γεννιέται.Και αποκαλύπτεται
..οι λέξεις σιωπούν.Και σε λαβύρινθους του νου σε μπλέκουν.Και ανήμπορος θα γίνεσαι- να εκφραστείς μα και να εκφράσεις, τον καημό σου.Και απλά αφήνεσαι.Σε ό,τι λατρεύεις πιότερο.Και επιθυμείς
..θύμησες ξυπνούν.Και όνειρα θεριεύουν.Κι έρωτες παλιοί σε κατατρέχουν.Και έρωτες καινούργιοι σε μεθούν.Με χρώματα κι αρώματα.Φερμένα από τις μακρινές Ανατολές.Με μείγματα μεθυστικά.Που σε εθίζουν στους σκοπούς τους.Ανήμπορος να τους αντισταθείς
..φεύγεις.Και γυρνάς.Και τα όπλα καταθέτεις.Όχι-δεν είσαι ρίψασπις.Ούτε και λιποτάκτης.Μονάχα άνθρωπος κι εσύ.Που πάει να πει-φοβάμαι.Μα στον γκρεμό μπρος θα σταθώ.Δίχως να λογαριάσω.Το φόβο και το αβέβαιο.Που σου γεννά το τώρα
..με ένα βαρύ ζεϊμπέκικο τον πόνο σου ξορκίζεις.Με ένα τσιγάρο σέρτικο.Βαρύ.Στα χείλη κρεμασμένο.Να είσαι σύ να προσπαθείς.Κι ο πόνος να σε ορίζει.Και συ να τον γλεντάς διαρκώς.Χωρίς να υπολογίζεις.Τον πόνο- που ο πόνος σου γεννά.Γιατί είναι καταδικός σου.Και δε γουστάρεις τούτη τη στιγμή.Μήτε να τον απαρνηθείς-μήτε να τον προδώσεις.Μόνο να τον γιορτάσεις
..το όσο -για όσο θα κρατά.Και πάντα θα σε ορίζει.Ό,τι βαθιά αγάπησες εδώ θα σε προσμένει.Μην του ξεφύγεις λαχταράς.Και στις στιγμές του άπειρου-όσο διαρκεί ένα φιλί –τη ζήση σου βυθίζεις. Αιχμάλωτος της ηδονής που συλλαβίζει στα άστρα
..ζεις.Κι ας μη ζεις.Κι ας ξέρεις πως πεθαίνεις.Μονόδρομος ο θάνατος.Για κάθε που ελπίζεις
..η έλλειψη-απότοκος οδύνης και θρήνου βουβού- σε σημαδεύει.Ορίζει και προσδιορίζει.Αναμοχλεύει και στάχτες αφήνει σε κάθε πέρασμα από τα σοκάκια του μυαλού
Αγαπάς
Νυχτώνει
Μα πάντα ξημερώνει
Μια καινούρια Νύχτα.Μέσα στο φως της Μέρας
Μα μη φοβάσαι
Κι αν νύχτωσε κι απόψε
Είμαι εδώ…