Ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν…
Πόρνες νύχτες καταπίνουν ξεδιάντροπα κάθε ίχνος αντίστασης
Ευαγγελίζονται μια δήθεν μεταμέλεια.Μια τάχα μου αλλαγή
Προσπαθούν να σε πείσουν πως άλλαξαν
Ζωή
Σκέψη
Τα πάντα..
Τα πάντα..
Κι εσύ να μπερδεύεις την κόλαση με τον παράδεισο
Λες και δεν ξέρεις.Λες και δεν περπάτησες στα Τάρταρα..που σε ξέρασαν όταν κορέσθηκε η καύλα τους
[Σκληρή γλώσσα,θα πεις πως χρησιμοποιώ φιλαράκι μου
Μα δεν δίνω μία γι΄αυτό. Στ΄αλήθεια]
Νταβατζήδες και τσάμπα μάγκες.Που ξέρουν καλά να παίζουν.Και να εμπαίζουν
Όλα κι όλους
Πόσο άνους μπορείς να είσαι όταν εμπιστεύεσαι τέτοιους ανθρώπους?
Πόσο καλά έμαθες τον εαυτό σου μετά από το τελευταίο σου ολίσθημα?
Μπα ρε φίλε..
Τίποτα δεν έμαθες.Κι ας ξεσκίζεσαι να μας πείσεις για το αντίθετο
Ακόμα μπερδεύεις την κόλαση με τον παράδεισο
Τον δαίμονα που μπορεί και μεταμορφώνεται σε άγγελο φωτός
Και σε παραπλανά.Και σε κατασπαράζει.Μέχρι να κορεσθεί η δίψα του για αίμα.Και εκδίκηση.Γιατί είναι ανήμπορος να ζήσει αλλιώς
Γιατί δεν γουστάρει να ζήσει αλλιώς.Γιατί ηδονίζεται με την καταστροφή
Γιατί φτιάχνεται με το σκότος.Κι ας ευαγγελίζεται το φως..
«Δεύτερη ζωή δεν έχει»
Κι αν έχει..πόσο ηδονικό είναι να κάνεις το ίδιο λάθος?
Αυτό που ξέρεις πως σε πάει ξανά στην καταστροφή?
Καθείς είναι άξιος των πράξεών του
Είναι όμως και έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του για αυτές?
Ή μετά θα θρηνολογεί (σ)τα αποκαίδια της ρημαγμένηςτου ψυχής?
Αναθεματίζοντας την τύχη του
Ιδού η απορία..
Μόνο που τούτη τη φορά θα είναι εξ ολοκλήρου αυτός υπεύθυνος
Και κανένας άλλος
Γιατί τώρα ξέρει
Γιατί τώρα δεν θα έχει το παραμικρό άλλοθι
Κι ίσως κανείς δεν θα θελήσει και να του προσφέρει ένα
._
[αφορμή για τούτο το κείμενο,η "περιπέτεια" ενός φίλου]