Σε είδα χθές βράδυ στον αφρό
του πιο γαλάζιου μου όνειρου,
και είχες στα χέρια μιαν αυγή
κόκκινη σαν το αίμα.
Σε φίλησα και λειώσανε
χιλιάδες κρύσταλλα χιονιού,
στα χείλη της αγάπης μας.
Μπλέχτηκαν άρπες της νυχτιάς
μες τα χρυσά μαλλιά σου,
κι ένα τραγούδι χωρισμού
αρχίσαν τα τριζόνια.
Έτσι καθώς προσπάθησα
τα μάγια να σου λύσω,
πονέσαν τ΄ακροδάχτυλα
των πιο κρυφών λυγμών μου.
Κι έξαφνα καθώς έπλεκα
κοχύλια στα μαλλιά σου,
ένας αέρας φύσηξε,
και χάθηκες στα σύννεφα,
του αρχιπελάγου εσύ Κυρά,
που κράτησες στα μάτια σου
το χρώμα όλης της θάλασσας.
(Απο τη συλλογή,Ποιήματα 67-77)
Καλησπέρα...