«Δυο λόγια στείλε μου κι ας είναι τυπικά
Γεια σου ,τι κάνεις, πως περνάς και τα λοιπά
Αφού δε γίνομαι κομμάτι της ψυχής σου
Ασε με να ΄μαι σε μια άκρη της ζωής σου»
(Λένα Αλκαίου: Δυό λόγια)
Δεν ξέρω τι είμαι για Σένα.Τι μπορεί να σημαίνω.Αν σημαίνω δηλαδή κιόλας.Αποφεύγω να αναρωτηθώ.Τί νόημα θα είχε εξάλλου;Αφού κάποια πράγματα μπορώ και τα καταλαβαίνω.Ή μάλλον τα νιώθω.Δεν είναι εξάλλου και δύσκολο.Απλά αν μπορείς να λειτουργήσεις με τη λογική κάποιες στιγμές,αν μπορέσεις να παραμερίσεις το συναίσθημα,τότε αντιλαμβάνεσαι.Σημάδια μυστικά μα τόσο ορατά.Όσα τα λόγια δεν τολμούν να εκφράσουν.Όσα οι σιωπές σού υποδεικνύουν.Όσα οι πράξεις ή οι κινήσεις αφήνουν να διαφανούν...
Δεν έχει σημασία.
Ψέματα,ψέματα σου λέω.Έχει.
Μα δεν γίνεται αλλιώς.
Στο κάτω κάτω,δε ζήτησα πολλά.Μάλλον δε ζήτησα ποτέ τίποτα.Κι ούτε πρόκειται.Το μόνο που απ΄την αρχή ήθελα,ήταν να μπορώ να είμαι «σε μια άκρη της ζωής Σου».Ίσα να σε βλέπω να χαμογελάς,να μαθαίνω πως είσαι καλά,και που και που να σε βλέπω.Έτσι,για να μπορώ να σου «κλέβω» στιγμές.για να ΄χω κάτι από σένα.Για να πορεύομαι...
Πάλι λάθος συμπεράσματα θα μου πείς.Βεβιασμένα ίσως,ίσως.Ναι,υπάρχουν στιγμές που με «ψάχνεις» κι Εσύ.Δεν αντιλέγω,ούτε μπορώ να το αρνηθώ.Μα όποτε Εσύ το θελήσεις.Όπως και επίσης δε μπορώ να παραβλέψω το γεγονός πως κάνω λάθη.Ίσως και να΄ναι αυτά που σε απομακρύνουν.Ίσως και το γεγονός πως Εσύ ξέρεις.Πως κάποια πράγματα τα θεωρείς δεδομένα.Άρα και προβλέψιμα..Δε λέω,σε κολακεύει,σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.Μα μέχρις εκεί.Όταν το άγνωστο καταστεί γνωστό,παύει να έχει ενδιαφέρον.Και καταντάει κουραστικό,βαρετό.Όπως ένα παιχνιδάκι στα χέρια ενός παιδιού,που στην αρχή εστιάζει όλο το ενδιαφέρον και την προσοχή του σ΄αυτό,και μετά αρχίζει να μην το θέλει.Όχι,δε σου λέω πως είμαι παιχνιδάκι,σε προλαβαίνω.Ούτε πως παίζεις μαζί μου.Ατυχής ίσως παρομοίωση,μα τούτη δα την ώρα δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο.Ελπίζω να μη μου θυμώσεις...
Άραγε με σκέφτεσαι καμιά φορά;
(Ίσως,αστραπιαία να περνάω από τη σκέψη σου,για άκυρους λόγους...)
Σου λείπω καθόλου;
Με ζητάς μερικές στιγμές σαν παρουσία;
Σημαίνω κάτι ή θα μπορούσα άραγε να...;
Ρητορικές ερωτήσεις;
Ή
Ερωτήματα που επιθυμούν απάντηση;
Τί σημασία έχει;
Εγώ,ίσως και να μην το μάθω ποτέ.
Εσύ όμως ξέρεις
Πάντα ήξερες
Και θα ξέρεις...
Καληνύχτα
υ.γ. Ξέρω τι θα πεις.Τι θα σκεφτείς.Ότι είχες δίκιο όταν μου έλεγες πως...Μα πίστεψε με,δεν έχει να κάνει με αυτό.Δύσκολο θαρρώ να το κατανοήσεις,μα είναι η αλήθεια.Ο Θεός μου κι εγώ το ξέρουμε πως έτσι είναι...