<<Πάλι με βρήκε χάραμα.Πάλι τα ήπιαμε.Πάλι χαθήκαμε
Σε βλέμματα.Αγκαλιές.Ανάσες.Αναστεναγμούς
Αποχαιρετισμούς.Αποχωρισμούς
Δε θέλω να φύγω.Δε θέλεις να σε αφήσω.Τώρα που βρεθήκαμε
Φεύγω.Και αφήνω πίσω μου ένα κομμάτι μου.Κάτι από μένα
Δεν ξέρω γιατί η Σαλονίκη λειτουργεί έτσι μέσα μου.Με επηρρεάζει.Με μελαγχολεί.Κάθε που πίσω μου την αφήνω.Κάθε που υπόσχεση της δίνω πως θα ανταμωθούμε ξανά.Σύντομα
Δε θέλω να σου πω απόψε πολλά.Δε μπορώ να σου πω
Αδύναμη αισθάνομαι.Και χαμένη.Ανάμεσα σε δυό κόσμους.Τον εδώ.Και τον εκεί
Και δεν ξέρω τι περισσότερο θα μου λείψει.Τι ήδη μου λείπει.Το εδώ ή το αλλού;
Σήμερα το βράδυ.Πριν το τέλος.Πέρασες εσύ απ΄το μυαλό μου.Μα κι εσύ.Ναι εσείς.Που ζήσαμε τόσα πολλά μαζί.Ήθελα να σου τηλεφωνήσω.Να σου στείλω ένα μήνυμα.Να σας.Ίσως και να σου κάνει εντύπωση το γιατί.Μα ήθελα απλά τούτο να σου πω.Πως είχες δίκιο.Πως συγγνώμη σου ζητάω που,ίσως,δε κατάλαβα.Δε σε κατάλαβα.Που δε σε πίστεψα. Μα δεν το έκανα.Όχι τη στιγμή που έπρεπε.Αδυναμία;Φόβος;Ονόμασέ το όπως θες.Τι σημασία έχει;Κατάφερα να με συγκρατήσω.Κι όταν πάλι το ήθελα,τούτη τη φορά με συγκράτησαν.Κι ίσως καλά να έκαναν.Μα θα το κάνω.Όταν επιστρέψω.Θα σε ψάξω.Εσένα.Κι εσένα.Για να σου πω.Να σου εξηγήσω.Να σου ζητήσω συγγνώμη αν χρειαστεί.Κι ας ξέρω πως μπορεί και να μην τη δεχτείς.Μα θα το κάνω.Κι ό,τι γίνει.Θα το ρισκάρω
<<Μη φύγεις.Όχι τώρα.Που σε βρήκα.Μείνε κι άλλο>>. Ποιος σου είπε πως θέλω να φύγω;Ποιος σου είπε πως θέλω να σ΄αφήσω;
Κι αν φύγω,πάντα εδώ θα μείνω.Πάντα εδώ θα είμαι.Κι ας μην είμαι με φυσική παρουσία.Θα είμαι με τη σκέψη μου.Με ό,τι σου άφησα.Με ό,τι σε άφησα να δεις από μένα
Παίρνω τις αναμνήσεις μαζί μου.Τις στιγμές.Κείνες που σε χαράζουν.Σε σημαδεύουν.Σε ορίζουν.Και μαζί τους, κομμάτια αναπόσπαστα, τα πρόσωπα που τις νοηματοδότησαν.Τα γέλια τους.Τις ανάσες τους.Τα χρώματά τους.Τις αγκαλιές τους.Πόσο όμορφα μύριζαν.Και πόσο θα μου λείψει το άρωμά τους.Μου λείπει ήδη.Κι ας είμαι ακόμη εδώ.Κι ας μην έφυγα ακόμη.Πόσο θα μου λείψετε,γαμώτο σας.Μου λείπετε
Μια τελευταία αγκαλιά.Πριν το αντίο.Πριν το τέλος.Μια τελευταία φωτογραφία.Όλοι μαζί.Ξανά.Και ξανά.Με χαμόγελο.Με αγάπη.Με συναίσθημα
Μην κλάψεις.Μη δακρύσεις.Δε θα το κάνω ούτε εγώ.Γιατί το τέλος τούτο.Θα είναι η αρχή μας.Για ό,τι έρθει.Για ό,τι ζήσουμε.Μαζί από δω και πέρα.Χέρι με χέρι.Ψυχή με ψυχή.Γιατί δε μοιραστήκαμε μόνο στιγμές.Μα και ψυχές.Και τις ανοίξαμε.Και τις σεργιανίσαμε στους δικούς μας δρόμους,Στα δικά μας μονοπάτια.Κι ας μην το κατάλαβες.Κι ας μην το κατάλαβα.Μα το κάναμε.Το νιώθεις;Μέσα από τις λέξεις μας.Τις σιωπές μας.Απ΄το αντάμωμα των βλεμμάτων μας.Που είπαν όσα εμείς δεν προλάβαμε.Να πούμε με τα χείλη
Φεύγω σε λίγο.Επιστρέφω.Δεν το θέλω.Κι ας το θέλω.Κι ας μη θέλω
Κι εσύ;Που να είσαι;Περίμενα κι απόψε.Πάλι τίποτα.Μα τούτη τη φορά δεν ήπιαμε για όσους λείπουν.Δεν ήπια για σένα.Στην απουσία σου.Ήπια για τους φίλους μου.Και την παρουσία τους
Ξέρω πως όλα τελείωσαν.Πως εδώ γράφτηκε το τέλος.Ένα τέλος που εγώ το προκάλεσα.Κι εσύ απλά υπέγραψες το υστερόγραφο.Χωρίς υπογραφή.Χωρίς καμία κίνηση.Μόνο με σιωπή.Κι ούτε καν με αυτή
Τέλος λοιπόν
Δίχως τέλος
Μα πάντα με αρχή
Και τούτη τη φορά
Δίχως τέλος
Μια νέα αρχή με περιμένει
Μας περιμένει
Και ξέρω πως τούτη τη φορά
Δε θα κάμω λάθος
Ένστικτο;
Διαίσθηση;
Πες το όπως θες
Αντίο λοιπόν
Για λίγο
Ή
Για πολύ
Ξημέρωσε.Μια νέα μέρα χάραξε
Την αφήνω να με ντύσει στα πρωινά της χρώματα
Και σε όλα όσα μου υπόσχεται
Που είναι μπροστά μου
Τα καλύτερα έρχονται
Στο είπα;
Καλημέρα
[για τελευταία φορά…] >>
Ιούλιος,12,2009 -6:10 ξημερώματα Θεσσαλονίκης
υ.γ.Το τραγούδι νοηματοδοτεί τη νέα αρχή.Δικό σου...