«Χάθηκα ξανά στα ίδια μέρη.Στα ίδια βλέμματα.Στις ίδιες αγκαλιές.Μα και σε καινούργιες
Απίστευτες που είναι κάποιες φορές οι συναντήσεις των ανθρώπων.Κρύβουν τόσο μεγάλη αγάπη.Τόση τρυφερότητα.Τόση οικειότητα.Δεν είναι παράξενο;
Κόκκινο ημίγλυκο τούτη τη φορά.Το αγαπημένο μου.Αυτό που συνήθιζα να πίνω με φίλους όταν πηγαίναμε στο ίδιο μαγαζί,στα μέρη μας.Αυτό που έπινα και μαζί σου.Και επίτηδες με πήγαινες εκεί.Μόνο και μόνο για το κρασί.Επειδή μου άρεσε…
Τα ποτήρια αδειάζουν στο λεπτό.Όχι πολύ σήμερα.Δε θα πιείς πολύ.Μαλακίες.Οι κανάτες αδειάζουν χωρίς να το καταλάβουμε.Ξανά και ξανά.Γλυκιά μέθη.Γλυκιά ζαλάδα
Άπονος πόνος.Μια κίνησή σου περίμενα.Σιωπή.Τίποτα. «Στα μηνύματα αδειανό τ΄άσπρο φακελάκι». Όχι άδειο,ρε.Γεμάτο.Μα όχι από κάτι δικό σου.Πουθενά.Μια λέξη σου.Μια σιωπή έστω…
«Σ΄αυτούς που λείπουν».Χτυπάμε τα ποτήρια στο τραπέζι και πίνουμε στην υγειά τους.Πόσες φορές κι απόψε.Στα φανερά κι άλλες τόσες στα κρύφια
Από μέσα μου.Για μένα.Για σένα.Σ΄εσένα που λείπεις
Αφήνομαι από αγκαλιά σε αγκαλιά.Μιλάνε οι ματιές.Τα βλέμματα.Οι αισθήσεις.Οι αφές.Τα χαμόγελα.Οι σιωπές
Κάθε μέρα και πιο χαλαροί.Πιο χαλαρή.Φίλους καινούργιους έκαμα και πολύ γουστάρω γι΄αυτό
«Μου λείπεις γαμώτο.Θα ΄πρεπε να ΄σουν εδώ.Που σε χρειάζομαι».Κοίτα που πάλι που θυμήθηκα εκείνο το «γαμωθάπρεπε». Το τραγούδι εκείνο που τότε για κάποιο άλλο πρόσωπο θα αφιερωνόταν.Με πιάνω να το σιγοτραγουδάω.Άραγε το άκουσε κανείς;
Όμορφα περνάμε.Γελάμε.Με αστεία. «Πάλι μαλακίες λες». «Δε γαμιέται.Και που έλεγα σοβαρά,δε με πήρες στα σοβαρά». Πειραζόμαστε.Τώρα ξέρω πως δεν υπάρχει κίνδυνος να παρεξηγηθούμε.Γιατί είμαστε αυτό που δείχνουμε.Εμείς.Αληθινοί.Κι όχι δήθεν
«Τα πάντα όλα». Σήμα κατατεθέν η έκφραση. Τη λέμε συχνά. «Πάντα». «Όλα». Αυτό το όλα και τα πάντα που ήθελα -τώρα δε μπορώ να τα έχω.Και ξέρω πως εγώ φταίω
Κι άλλο ημίγλυκο.Κι άλλη χαρά.Κι άλλος πόνος
«Άνιμα,μαζέψου.Πάλι ληγμένα παίρνεις;Τι έχεις πάθει απόψε;»
Τίποτα ρε.Όμορφα αισθάνομαι.Κι ας πονάω λίγο.Κι ας μην το δείχνω.Κι ας μου λείπεις.Μα εσύ που καλά με ξέρεις πια,το καταλαβαίνεις.Με αγκαλιάζεις τρυφερά. «Σώπα μωρό μου» λες. Κι εσύ δεν πας όμως πίσω
«Δε θα με κερδίσεις απόψε.Δε θα σ΄αφήσω.Όχι απόψε,τ΄ακούς;Μ΄ακούς;Όχι τώρα.Αργότερα κάνε ό,τι θες.Μα φύγε τώρα.Εξαφανίσου από τη σκέψη μου»
Κι άλλο κόκκινο.Κι άλλες αγκαλιές.Που δεν τις χορταίνουμε.Φωτογραφίες. «Απειλές».
«Θα σου διαγράψω τα σχόλια διαπαντός.Για να μάθεις». <Δε γαμιέται.Κάνε ό,τι θες!>. Σιγά μην το κάνω,ρε
Κοντεύω να κλείσω 24 ώρες ξύπνια.Δε με νοιάζει.Γουστάρω.Ζέστη αφόρητη.Και το γαμημένο το κόκκινο να ανεβάζει τη θερμοκρασία.Μέσα-έξω.Ουφ.Και φου.Και φίου-φίου.Κολλήσαμε οι περισσότεροι.Ταιριάξαμε
Αν ήσουν εδώ θα το διαπίστωνες.Θα τους αγαπούσες με την πρώτη ματιά.Κι αυτοί εσένα.Είμαι σίγουρη
Αγκαλιές συνέχεια.Ατελείωτες
Μόνο η δικιά σου λείπει
Όπως κι εσύ
Που να είσαι;
Σιωπή
Τίποτα
Κενό
Θέλω να σε δω
Στο είπα;
Δε γαμιέται...
Καλημέρα…>>
Ιούλιος,11,2009 5:15 ξημερώματα
[συνεχίζεται...]